လျင်သူစားစတမ်း(ဘာသာပြန်){WTA}[Completed]

Chapter 10.2 (Zawgyi)

Translators : a_tar13 And MalMoRee

လီေရွာ႔သည္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားကို သတိမထားလိုက္ခင္မွာပင္ သူ႔ေျခေထာက္မ်ားက ေက်ာက္က်င္ရွင္း ေျခေထာက္ေတြရဲ႕ ဖမ္းခ်ဳပ္ျခင္းကို ခံလိုက္ရသည္။ သူက ေက်ာက္က်င္ရွင္းကို စိုက္ၾကည့္ရင္းမွ ဆိုဖာရွည္ေပၚမွာ စကားစျမည္ေျပာေနေသာ မိဘေတြထံ အျပစ္မကင္းစြာလွမ္းၾကည့္မိသည္။

လက္ရွိအခ်ိန္မွာသူတို႔နွစ္ေယာက္က စားပြဲရွည္ႀကီးေဘးမွာ မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ၿပီး ထိုင္ေနၾကျခင္းျဖစ္၏။စားပြဲရဲ႕ေအာက္ဘက္မွာက ဟာလာဟင္းလင္း ျဖစ္ေနေလရာ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကမ်ား လာၾကည့္မည္ဆိုပါက စားပြဲေအာက္က ျဖစ္ပ်က္ေနတဲ့ "အေရးအခင္း"ကို ျမင္နိုင္ၾကမွာပင္ ျဖစ္ေပသည္။

လီေရွာ႔က သူ႔ေျခေထာက္ေတြကို ျပန္ဆြဲယူလိုက္ခ်င္ေသာ္ျငား သူက အရမ္းကာေရာလည္း မလႈပ္ရွားရဲျပန္ေပ။အဆံုးမေတာ့ သူ႔ႀကိဳးစားမႈေတြက အခ်ည္းနွီးသာ ျဖစ္ရသည္မို႔ သူက တိုးတိုးတိတ္တိတ္သာ ႀကိတ္ေအာ္ရေတာ့သည္။

"ျမန္ျမန္...ကိုယ့္ကိုလႊတ္ေပးစမ္း!"

ေက်ာက္က်င္ရွင္းက ရဲတင္းစြာပင္ ၿပံဳးျပသည္။

"ေစာနက ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ့္လက္ကို ညႇစ္တယ္။ဒီေတာ့ အခု ခင္ဗ်ားေျခေထာက္ကို ျပန္ညႇပ္ထားတာေလ.....ေလာကဝတ္အရ အျပန္အလွန္ေပါ့ဗ်ာ...တရားတယ္မလား"

"ေသာက္ေရးမပါတာေတြ"

လီေရွာ႔ကစိုးရိမ္လြန္စြာ အတင္းလွည့္ရုန္းသည္။ သူအေတာ္ စိတ္ပူေနမိၿပီ။ သူတို႔မိဘေတြသာ ဒါကိုျမင္ရင္ သူ႔အေနနဲ႔ ဘယ္လိုမ်ား ရွင္းျပရပါ့မလဲ။ သူ႔အသက္ကအရမ္းႀကီးေနၿပီ။ ဒီလိုကိစၥမ်ိဳးေလာက္နဲ႔ ရွက္႐ြံ႕မေနခ်င္မိေတာ့။

ေက်ာက္က်င္ရွင္းက တိုးဖြဖြေျပာသည္။

"ႀကံဳရာက်ပန္းေလ်ာက္လုပ္မေနနဲ႔ေလ...ခံုေပၚျပဳတ္က်မယ္ သတိထားဦး...မလႈပ္ပါနဲ႔ဆို...ကြၽန္ေတာ့္ေျခေထာက္ေတြက အရမ္းသန္တာေနာ္"

လီေရွာ႔က ၿခိမ္းေျခာက္လိုက္သည္။

"မင္း ကိုယ့္ကိုမလႊတ္ဘူးဆိုရင္ ကိုယ္မင္းနဲ႔ အရက္ေသာက္မေပးဘူး"

ေက်ာက္က်င္ရွင္းက မ်က္လံုးကို ပုတ္ခတ္ပုတ္တ္ လုပ္လိုက္သည္။ေသခ်ာေပါက္ကို လီေရွာ႔ကို စတင္အနိုင္က်င့္သူက သူျဖစ္ေနေသာ္လည္း ခုေတာ့ အနိုင္က်င့္ခံရသူက သူျဖစ္သြားပံုပင္။ သူက ေျခေထာက္ေတြကိုလႊတ္ေပးလိုက္ရသည္။

လီေရွာ႔ကသူ႔ရဲ႕ စိတ္အေျခအေနနဲ႔အျပဳအမူမ်ားအတြက္ လက္ခုပ္ၾသဘာေတြေတာင္ ခ်ီးျမႇင့္ခ်င္သြားရသည္။တစ္ျခားလူတစ္ေယာက္သာဆိုရင္ျဖင့္ ကိုယ့္ထက္ ၁၀နွစ္နီးပါးငယ္သည့္ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကမ်ား ဆက္ကာဆက္ကာ စေနာက္ေနတာကို ခံရမယ္ဆိုရင္စားပြဲကို ဖ်က္ဆီးပစ္ေလာက္မည္မွာ ေသခ်ာသေလာက္ပင္။