လျင်သူစားစတမ်း(ဘာသာပြန်){WTA}[Completed]

Chapter 37 (Zawgyi)

ဒီတစ္ပိုင္းအေရးအသားမေကာင္း။ေထာက္ေနသည္။သည္းခံၾကကုန္။

လီေရွာ့ သည္ ၅ရက္၆ရက္တာမွ် စိတ္ဓါတ္ေတြ က်ခဲ့ရသည္။

သူ႔ခႏၶာကိုယ္တြင္းက ေယာက္ယက္ခတ္ရႈပ္ေထြးမႈေတြ၊စိတ္ဖိစီးမႈေတြႏွင့္အတူ မြန္းက်ပ္လို႔ေနသည္။သူ႔အေတြးထဲမွာ ျပည့္ႏွက္ေနသည့္အရာအားလုံးကလည္း ေက်ာက္က်င္ရွင္းႏွင့္သာ ဆက္စပ္လို႔ေန၏။ဤကိစၥမ်ိဳးက ခဏအတြင္းမွာ အစာေၾကဖို႔ဆိုသည္မွာလည္းမျဖစ္ႏိုင္။ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ နာက်င္ေအာင္ညႇင္းပန္းသည့္ေလ့က်င့္ခန္းမ်ိဳးကသာလွ်င္ေျဖရွင္းႏိုင္သည့္ကိစၥမ်ိဳးျဖစ္သည္။

သူသည္ gym၌ စကြပ္ရွ္ကို အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေအာင္ကစားပစ္လိုက္သည္။ ေခြၽးေတြက မိုးေရေတြလို႐ႊဲ႐ႊဲစိုကာ ပင္ပန္းလြန္းမကပင္ပန္း၍ လမ္းေလ်ာက္ရာတြင္ေတာင္ တုန္ယင္ေနသည့္အခါမ်ိဳးတြင္ေတာ့ သူ႔ဦးေႏွာက္က ယာယီမွ်ဗလာျဖစ္သြားကာ ဘာအေတြးကိုမွ် မေတြးမိေတာ့ပဲ၊ ဘာအေတြးနဲ႔မွ် မတြယ္ညႇိေတာ့ပဲ ျဖစ္သြားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ထိုအေျခအေနက အၾကာႀကီးမခံပါေခ်။စကြပ္ရွ္အခန္းထဲက ထြက္လာၿပီးသည္ႏွင့္ သူ႔ဦးေႏွာက္ကအေတြးေတြက ထပ္မံပြင့္ထြက္ေပါက္ကြဲလာျပန္သည္။

သူ မတတ္သာစြာပင္ စကြပ္ရွ္အခန္းတံခါးကို တြန္းဖြင့္ကာ နံရံကိုမွီ၍ ထိုင္ခ်လိုက္မိသည္။

တကယ့္ကိုပင္ပန္းလြန္းေနၿပီ။ ေစာက္ရမ္းကို ကိုယ့္ဒုကၡကိုယ္ရွာလြန္းအားႀကီးေနၿပီ။

ထိုစဥ္တုန္းက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္သား ကစားခဲ့ၾကသည့္ၿပိဳင္ပြဲအေၾကာင္းစဥ္းစားၾကည့္မိေတာ့ ဘယ္သူက အမွန္တကယ္အႏိုင္ရသူမွန္းေတာင္ သူမေျပာတတ္ေတာ့ေခ်။ ေသခ်ာေပါက္ကို ေက်ာက္က်င္ရွင္းက ရႈံးခဲ့ပါလ်က္ႏွင့္ သူ႔ရဲ႕ပန္းတိုင္ကိုေတာ့ ရရွိသြားခဲ့ပါ၏။ ထို႔ျပင္သူကေတာ့ အႏိုင္ရခဲ့ပါျငား ဆုလာဘ္ကိုအသိမွတ္ျပဳလက္ခံဖို႔အခ်ိန္ေလးေတာင္မရရွိခဲ့။ထိုဆုက ဘယ္ေတာ့မွျပည့္ဝခြင့္မရေတာ့မွာကိုလည္း သူစိုး႐ြံ႕မိပါ၏။

အသက္ေတြတစ္ျဖည္းျဖည္းႀကီးလာတာ​ေၾကာင့္လားေတာ့ မေျပာတတ္။သူသည္ လြယ္လင့္တကူႏွင့္ ေပ်ာ့ညံ့ကာ က်ိဳးပဲ့ခံစားလြယ္လာသည္။အတိတ္တုန္းကလည္း သူ ဆက္ဆံေရးမ်ားစြာကို အဆုံးသတ္ခဲ့ဖူးပါ၏။ သို႔ေသာ္ ခုေလာက္ထိ စိတ္ဓါတ္က်ေနတာမ်ိဳး ဘယ္တုန္းကမွမေတြ႕ႀကဳံဖူးခဲ့ေပ။ခုေတာ့ျဖင့္ သစ္စိမ္းခ်ိဳး ခ်ိဳးခံလိုက္ရသည့္ထိုးႏွက္မႈတစ္ခုကို သူေတြ႕ႀကဳံခဲ့ရၿပီပဲ ျဖစ္သည္။မည္သို႔ပင္ဆိုေစ သူ႔မွာေတာ့ျဖင့္ လဲက်ရာကေနကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္ထူမခ်င္စိတ္ေတာင္ ရွိမေနေတာ့ပါေခ်။