လျင်သူစားစတမ်း(ဘာသာပြန်){WTA}[Completed]

Chapter 52.2(Zawgyi)

ဟိုတယ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ လီေရွာ့သည္ ခရီးေဆာင္အိတ္ကိုထုတ္ပိုးကာ သူ႔လည္တိုင္က ဖဲပြင့္လည္စီးကို ဆုတ္ၿဖဲပစ္လိုက္သည္။မေန႔ညက ေက်ာက္က်င္ရွင္းအား ဖတ္ျပခဲ့ေသာစာအုပ္အားလည္း အမႈိက္ပုံးထဲသို႔လႊင့္ပစ္လိုက္၏။ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ ခရီးေဆာင္အိတ္တစ္လုံးႏွင့္အတူ ထြက္ခြာလာခဲ့ေတာ့သည္။

ဓါတ္ေလွကားထဲေရာက္ေတာ့ သူသည္ ပထမထပ္ကိုႏွိပ္သင့္တာျဖစ္ေပမယ့္လည္း အျမင္အာ႐ုံေတြက အေပၚေမာ့ၾကည့္ကာ နံပါတ္၃၂မွာရပ္ေနေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ သူ သည္ ေဝဝါးေထြျပားစြာ ဖိႏွိပ္လိုက္ေတာ့သည္။

ဓါတ္ေလွကားအျပင္ဘက္ေရာက္ေတာ့ သူသည္ ေကာ္ရစ္ဒါအဆုံးနားက တံခါးႏွစ္႐ြက္ပါသစ္သားတံခါးမႀကီးကိုေတြ႕လိုက္ရသည္။ ယင္းက ဤဟိုတယ္၏ အေကာင္းဆုံးေသာအခန္းျဖစ္သည္။သူ႔ဘဝမွာ အရင္းႏွီးဆုံးျဖစ္ေနသည့္ ဟိုတယ္ခန္းလည္းျဖစ္ေနျပန္၏။

ရင္းႏွီးလြန္း၍သူမ်က္စိမွိတ္ထားလွ်င္ပင္ အခန္း၏ပရိေဘာဂေနရာခ်ထားမႈေတြ၊ အျပင္အဆင္ဖြဲ႕စည္းပုံေတြကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းသိေနသည္။လြန္ခဲ့သည့္တစ္ပတ္လုံး သူဟာ သေဘာက်သည့္လူ၏ေမြးေန႔ပြဲကို စပ႐ိုက္လုပ္ေပးဖို႔ရာအတြက္ ဒီမွာပင္ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း အခ်ိန္ကုန္ဆုံးေနခဲ့ရသည္ကိုး။

သို႔ေသာ္လည္း ေက်ာက္က်င္ရွင္းကေတာ့ သူ႔ပါးကိုသာ ႐ိုက္ပစ္ခဲ့ေလသည္။

သူသည္ အခန္းရွိရာဆီ တစ္လွမ္းခ်င္းစီေလွ်ာက္သြားရင္း ကဒ္ကိုပြတ္ဆြဲ၍ တံခါးကိုဖြင့္လိုက္မိသည္။

သူ႔ေရွ႕က နံရံတစ္ခုလုံးမွာေတာ့" Happy Birthday လီယြန္"ဟူေသာစာတန္းကို ေမႊးပ်ံ႕ေသာပန္းစီေရာင္လီလီပန္းမ်ားျဖင့္ အလွဆင္ထားသည္။အခန္းတစ္ခုလုံးကလည္း ရင္ခုန္စိတ္လႈပ္ရွားဖြယ္ ပူေပါင္းေတြ၊ အေရာင္စုံအေသြးစုံဖဲႀကိဳးေတြ၊အသည္းပုံေတြ၊ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ပန္းေတြ၊ဖေယာင္းတိုင္ေတြ၊လက္ႏွင့္ေရးထားသည့္စာေတြ ျပည့္လို႔ေနသည္။ၾကမ္းေပၚမွာလည္း ခ်စ္စရာေကာင္းသည့္သိုး႐ုပ္ေပါင္းတစ္ရာေက်ာ္ရွိေနေသးသည္။ထိုသိုး႐ုပ္ေတြက အခန္းတစ္ခုလုံးနီးပါးဖုံးလႊမ္းထားကာ သူတို႔အကုန္လုံးမွာ ဂ်ိဳေကာက္ေကာက္၊ အေမႊးအမွင္ထူထူႏွင့္မဲနက္သည့္ပဲေစ့မ်က္လုံးေလးေတြရွိသည္။တစ္ခုခ်င္းစီတိုင္းဟာ ခ်စ္စရာေကာင္းေအာင္႐ိုးစင္းကာ မ်က္စိရႈခ်င္စဖြယ္ ျဖစ္သည္။