Chapter 81(Uni+ Zawgyi)

20.3K 2.2K 237
                                    

Unicode

လီရှော့နှင့် ချန်ဝမ်ယုံ့က အနားယူဖို့ရာ ကွင်းဘေးရှိ ခုံတန်းရှည်လေးမှာ ထိုင်လိုက်ကြသည်။နှစ်ဦးစလုံး ချွေးတွေမနည်းမနော ထွက်ကာ ဆံပင်တွေကလည်း စိုရွှဲနေ၍ မျက်နှာတွေက အနီပြေပြေသန်းကာ ရင်ဘတ်အစုံဟာဖြင့် ပြင်းထန်စွာဖြင့် နိမ့်ချည်၊ မြင့်ချည်လှိုင်းထနေသည်။

လီရှော့က Sports Drink တစ်ဘူးကို အဖုံးဖွင့်ကာ ချန်ဝမ်ယုံ့ထံ ကမ်းပေးလိုက်၏။

"ကျေးဇူးပါ"

ချန်ဝမ်ယုံ့က ဘူးကိုလှမ်းယူကာ အလုတ်ကြီးကြီးသောက်လိုက်သည်။နောက် သူ သီးသွားကာ ခေါင်းငုံ့၍ ချောင်းတွေဆိုးတော့သည်။

လီရှော့က သူ့နောက်ကျောကို ခပ်ဖွဖွပုတ်ပေးရင်း အပြုံးနှင့် စကားဆိုလိုက်သည်။

"ဂရုစိုက်မှပေါ့...လေ့ကျင့်ခန်းလုပ်ပြီး ဒီလိုအလျင်စလိုသောက်တာမျိုးက ကျန်းမာရေးအတွက် မကောင်းဘူးလေ"

ချန်ဝမ်ယုံ့၏ မျက်နှာက အချိုရည်သီးမှုကြောင့် နီမြန်းနေသည်။ သူက ပြုံးလိုက်ရင်း

"မစ္စတာလီကတော့ တကယ့်ကိုအံ့ဩစရာကြီးပဲ။မကစားဖြစ်တာ တော်တော်ကြာပြီလို့ပြောတာက တအားကိုနှိမ့်ချလွန်းနေပါပြီနော်"

"တကယ်ပါကွာ။ မကစားဖြစ်တာ အတော်ကြာပါပြီ"

လီရှော့က ရက်ကတ်ကို လှည့်လိုက်ရင်း

"ဒီနေ့ကစားဖို့ ကိုယ့်ကိုဖိတ်တာကျေးဇူးပါပဲ။ ကိုယ့်စိတ်အခြေအနေ အတော်ကောင်းသွားပြီ"

"ဘာလို့လဲ...စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စရာ တစ်ခုခုရှိလို့လား"

လီရှော့က ပြုံးလို့သာနေသည်။ စကားပြန်မပြောလိုက်ချေ။သူက အချိုရည်ကို တစ်ငုံသောက်ရင်း ရုတ်တရက် တစ်စုံတစ်ရာကို သတိရသွား၏။အိတ်ထဲကဖုန်းကို ထုတ်ကာ တစ်ချက်ကြည့်လိုက်တော့ ဖုန်းဘက်ထရီက ဘယ်အချိန်ကတည်းက အားကုန်နေမှန်းမသိဖြစ်နေတာကို သိလိုက်ရလေသည်။ တစ်နေ့ခင်းလုံးမှာ ဖုန်းက ဒီလောက်တိတ်ဆိတ်နေသည်မှာ အံ့ဩစရာမရှိတော့ချေ။

"ဘာဖြစ်လို့လဲ။ အားကုန်သွားတာလား"

"အင်း...မင်းမှာ အားသွင်းကြိုး ပါလာသေးလား"

လျင်သူစားစတမ်း(ဘာသာပြန်){WTA}[Completed]Où les histoires vivent. Découvrez maintenant