လျင်သူစားစတမ်း(ဘာသာပြန်){WTA}[Completed]

Chapter 2.1(Zawgyi)

လီေရွာ႔သည္ နွစ္နွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္ အိပ္မေပ်ာ္ခဲ့ေပ။မူးေနာက္ေနာက္ျဖစ္ေနခ်ိန္မွာပင္ ေလယာဥ္ဆင္းသက္ေတာ့မွာ ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ေၾကညာသံကို ၾကားလိုက္ရသည္။

သူသည္ eye maskကို ထိကာ ဖယ္ရွားပစ္ဖို႔ ဟန္ျပင္ေလ၏။

ႀကီးမားတဲ့ လက္တစ္ဖက္က သူ႔လက္ေပၚကို ႏူးညံ့စြာ အုပ္မိုးလာကာ သူ႔နားထဲမွာေတာ့ ညိႈ႕ဓာတ္ပါတဲ့ အသံတစ္သံကို ၾကားလိုက္ရသည္။

"သူတို႔ေတြ အခန္းထဲက မီးေတြကို ခုပဲဖြင့္လိုက္ၾကတာ။ အလင္းေရာင္ကအရမ္းစူးတယ္"

ေနာက္ဆံုးေတာ့ လီေရွာ႔သည္ ေသခ်ာစြာ နိုးသြားၿပီ ျဖစ္ရာ ဒီအသံက ေက်ာက္က်င္ရွင္း အသံ ဆိုတာကို အမွတ္ရသြားပါ၏။ သူက မ်က္လံုးေတြကို မွိတ္ထားကာ Eye maskကို ဖယ္သည္။ အလင္းေရာင္နဲ႔ သူ႔မ်က္လံုးကို က်င့္သားရေအာင္ ေစာင့္ဆိုင္းၿပီးမွ မ်က္လံုးေတြကို ျဖည္းညႇင္းစြာ ဖြင့္လိုက္ပါ၏။

သူ႔ျမင္ကြင္းထဲ ဝင္လာသည္ကေတာ့ ေခ်ာေမာတင့္တယ္ၿပီးေတာ့ ႐ႊင္ျပေနတဲ့ အၿပံဳးမ်က္နွာပါပင္။ထိုမ်က္နွာသည္ တကယ့္ကိုပဲ ေခ်ာေမာတင့္တယ္လြန္းသည္။အထူးသျဖင့္ေတာ့ အဲဒီ ၾကည္လင္ၿပီးေတာ့ ညိႈ႕ဓာတ္ပါေနတဲ့ မ်က္ဝန္းမ်ားပင္။ ထိုမ်က္ဝန္းေတြနဲ႔သာ လူတစ္ေယာက္ကို စူးစိုက္ၾကည့္မယ္ ဆိုရင္ျဖင့္ ထိုလူရဲ႕ နွလံုးသားက တုန္ယင္လာၿပီးေတာ့ သူ႔ရဲ႕ အာရံုစူးစိုက္နိုင္စြမ္းအကုန္လံုးကို ေပ်ာက္ဆံုးသြားနိုင္ပါေပ၏။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ခုခံကာကြယ္နိုင္စြမ္းအားလံုးကို ဖယ္ရွားပစ္ဖို႔ သူ႔ရဲ႕ မ်က္ဝန္းတစ္စံု၊ အၿပံဳးတစ္ပြင့္နဲ႔ပင္ လံုေလာက္ေခ်သည္။

ေက်ာက္က်င္ရွင္းက လူကသာ ငယ္ေပမယ့္ အခ်စ္မွာေတာ့ ဝါရင့္ေနေလာက္တာမလို႔ ေလ်ာ့တြက္ထားလို႔ေတာ့မရေပ။တကယ္တမ္း သူက လီေရွာ႔ရဲ႕ စိတ္နွလံုးကို ဖမ္းစားခ်င္ရင္ေတာ့ျဖင့္ သူ႔ရဲ႕ စေကးေတြက ခုထိ စံခ်ိန္မမွီေသးပါေခ်။လီေရွာ႔သည္ ေက်ာက္က်င္ရွင္းကို အသာအယာ တြန္းထုတ္ရင္းမွ အိေျႏၵရရပင္ ေက်းဇူးတင္စကား ဆိုလိုက္သည္။

"ခင္ဗ်ားက အိပ္ေပ်ာ္ေနေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ မနိႈးေတာ့တာ။ ခင္ဗ်ားအတြက္ ခ်န္ထားတယ္"