CH-29 -ခ်ံဳျခားမွ ဘံုဖ်ားသို႔
အားလပ္ရက္မကုန္ခင္(၁)ရက္အလို ၊Bai Luo Yin သူ႔ရဲ႕ တပ္အိမ္ ကိုျပန္တယ္။ Gu Hai လည္းသူနဲ႔အတူ လိုက္သြား တယ္။ အခု သူတို႔ ႏွစ္ဦးရဲ႕ အေျခအေနနဲ႔ Gu Hai ပထမဆံုး အေခါက္လိုက္လည္တာနဲ႔ အမ်ားႀကီး ကြဲျပားသြားၿပီ။ ဒီတေခါက္ Gu Hai တပ္အိမ္ထဲ ဝင္လိုက္တာ နဲ႔ သူကလံုးဝလစ္လ်ဴရႈၿပီး Bai Lu Yin ကို ၾကည့္ေတာင္မၾကည့္ဘူး။ ဆရာႀကီးစတိုင္နဲ႔ Bia Lou Yin ကို တပ္အိမ္အျပင္ကို ေမာင္းထုတ္ ထားတယ္။
အဲဒါ တကယ္ေတ့ာ Gu Hai စိတ္ႀကီးဝင္ေနတာ မဟုတ္ဘူး ။Bai Lu Yin ရဲ႕တပ္အိမ္က အိမ္နဲ႔ကို မတူဘူးလို႔ သူ႔စိတ္ထဲ ထင္ေနလို႔။
တာဝန္သိ စစ္သားတစ္ေယာက္လိုပဲ Gu Hai ကတပ္အိမ္ရဲ႕ အတြင္းအျပင္ကို သန္႔ရွင္းေရး လုပ္ေနတယ္ ။Bai Lu Yin ကူညီ ခ်င္ေပမယ့္လည္း ၊ Gu Hai ကေအာ္လႊတ္လို႔ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ ဘူး။
" ခ်စ္ , အျပင္ကို ေလ,ေလးဘာေလး သြားရႈခ်ည္။ သြား! ။ ဒီေနရာမွာ ခ်စ္ မရွိရင္ ပိုသန္႔ ရွင္းတယ္။
Gu Hai က သူ႔ရဲ႕ အဖိုးတန္ပစၥည္းေတြ လြင့္ပစ္ေနတာ ကိုၾကည့္ရင္း အျပင္ဘက္မွာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ရပ္ေနရ တယ္။
"ေဟ့! ငါ ေျပာမယ္ေနာ္၊ အဲဒီေရေငြ႕ထုတ္စက္ႀကီးက အသစ္ႀကီး ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ကမွ Xiao Wu Xin ဝယ္ေပးထားတာ "
အဲဒီလို မေျပာလိုက္ရင္ အေကာင္းသား။ မေျပာမိရင္ ၊ Gu Hai က လႊင့္ပစ္ရံုပဲ လႊင့္ပစ္မွာ။ သူေျပာလိုက္ေတာ့မွဘဲ Gu Hai ကအားသံုးၿပီး ေျမႀကီးေပၚ ပစ္ေပါက္လိုက္တယ္။
"မင္း ဒီလိုပဲ ပြစာႀကဲေနေအာင္ လြင့္ပစ္ေတာ့မွာလား" Bai Lu Yin က ၾကမ္းေပၚက ပစၥည္းအကြဲ အရွေတြ ကုန္းေကာက္ရင္း သူ႔ရင္ထဲ မေကာင္းဘူး။
Gu Hai ကမ်က္ႏွာညိဳ ညိဳနဲ႔ Bai Luo Yin ကိုၾကည့္ရင္း တံခါးကို မွီလိုက္တယ္။
"ဒါဆို ကိုယ့္ကိုယ္စား ခ်စ္ ကလႊင့္ပစ္ေပးေလ!"
"* ဒီေကာင္စုတ္ေလး ဒီပစၥည္းေဟာင္းေတြမွာ အေမႊးေပါက္ ေနတာ ေတာင္ တန္ဖိုႀကီး ပစၥည္းေတြလို တသသ လုပ္ေနေသးတယ္။ ဒီ(၈)ႏွစ္ အတြင္း သူဘယ္လိုမ်ား ေနခဲ့သလဲ မသိေတာ့ဘူး *"
Bai Lu Yin စိတ္ရွည္လက္ရွည္န႔ဲ တပ္အိမ္အျပင္မွာ ေစာင့္ေနတုန္း ၊ ရံဖန္ရံခါဆိုသလို စစ္သားအခ်ိဳ႕နဲ႔ အရာရွိအခ်ဳိ႕ ဟာ သူ႔ေရွ႕ျဖတ္ေလွ်ာက္ သြားၾကၿပီး၊ ႏႈတ္ဆက္သြားၾကတယ္ ။ Bai Lu Yin ခံစားလိုက္ရတာက သူ႔သိကၡာေတြေတာ့က်ပါၿပီေပါ့။ အရင္ကေတာ့ တပ္သားရာေပါင္းမ်ားစြာကို အမိန႔္ေပးရတဲ့ တပ္စုမႉး ဗိုလ္မႉးေပါ့။ အခုေတာ့ တကိုယ္ေရ သန္႔ရွင္းမႈ ျပႆာနာေၾကာင့္ ၊ သူလြန္ဆန္ႏိုင္ စြမ္းမရွိတဲ့ တပ္အျပင္က လူတစ္ေယာက္ ရဲ႕ျပစ္တင္မႈ႕ကို ခံေနရတယ္။
Gu Hai က အိပ္ခန္းကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ လုပ္ၿပီးခါနီး ၊ Bai Lu Yin အတြင္းထဲ ဝင္လာေတာ့ Gu Hai ေစာင္လိပ္ေနတာကို ေတြ႕တယ္။
"ကို, ေစာင္ေတာင္လႊင့္ပစ္ေတာ့မလို႔လား?" Bai Lu Yin တားလိုက္ တယ္။
"လႊင့္မပစ္လို႔ ဘာလုပ္ရဦးမွာလဲ?"Gu Hai မ်က္ႏွာက နဲနဲတည္ေန တယ္။
"ကိုင္ၾကည့္ဦး ၊ ဘယ္ေလာက္စိုထိုင္းေနတယ္ဆိုတာ? ဒီစိုထိုင္း ေနတဲ့ေစာင္ကိုျခံဳရင္ သန္းကိုက္မွာေတာင္ စိုးရဦးမယ္။"
Bai Luo Yin ကိုင္ၾကည့္တယ္။ တကယ္ႀကီးပဲ ၊ နဲနဲစိုထိုင္း ေနတယ္ လို႔ သူခံစားရတယ္။သူအရင္က ဘာလို႔မသိခဲ့ရလဲလို႔ သူ႔ဖာသာအ့ံၾသေန တယ္။
"ဖ်ာကေရာ လႊင့္ပစ္ဦးမွာပဲလား?"
Gu Hai ကသစ္သားကုတင္ေပၚကေန ဖ်ာကိုဖယ္လိုက္ေတာ့ Bai Luo Yin သေဘာေပါက္သြားၿပီ။
Gu Hai က လုပ္ေနတာေတြ ရပ္လိုက္ၿပီး စိတ္ပ်က္တဲ့ အၾကည့္နဲ႔ Bai Luo Yin က္ိုၾကည့္လိုက္တယ္။ "ဖ်ာကိုစာဖြဲ႕ မေနနဲ႔၊ ဒီကုတင္ကို ေတာင္ လဲေပးမွာ"
"ဒီကုတင္က တပ္ကိုလွဴထားတဲ့ ျပည္သူပိုင္ပစၥည္းေတြ။ လႊင့္ပစ္မယ္ မလႊင့္ပစ္ဘူးဆိုတာ ကို,ေျပာစရာမဟုတ္ဘူး။"
ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဗိုလ္မႉးBai Luo Yin လည္း သူ႔လူေရွ႕က် ေတာ့ ဘာအာဏာမွ မရွိေတာ့ဘူး။
အဲဒါကို Gu Hai လည္းၾကားေရာ၊ စိတ္ပ်က္တဲ့အမူအရာကို မေျပာင္းဘဲ၊ Bai Luo Yin ရဲ႕နဖူးကို လက္ေခါက္နဲ႔ ေခါက္လိုက္တယ္။
"ကိုယ္ ဒီကုတင္ကို လူေတြေခၚမျပတာကံေကာင္း။ စိတ္ရွိ တိုင္းသာ လုပ္ရရင္၊ ေလ့က်င္းကြင္းထဲ ခ်စ္ ရဲ႕ကုတင္ကို ယူသြားၿပီး၊ ကုတင္မွာ မႈိေတြေပါက္ေနတာေတာင္ ကုတင္ မေျပာင္းတဲ့ မင္းတို႔ဗိုလ္မႉးရဲ႕ ခက္ခဲတဲ့ဘဝကို လာၾကည့္ၾကဆိုၿပီး ျပလိုက္ခ်င္တယ္။"
"မိႈ လား? ဘယ္မွာလဲ?"Bai Luo Yin ၾကည့္ဖို႔သြားတယ္။Gu Hai က အဖတ္လုပ္ၿပီးကို ျပန္မေျပာခ်င္ေတာ့ဘူး။
Gu Haiက ေခါင္းအံုး ကိုေကာက္ယူၿပီး၊ သူ႔ေနာက္က အမႈိက္ျခင္း ထဲကို ပစ္ထည့္လိုက္တယ္။
Bai Lu Yinက ေခါင္းအံုုးကို ျပန္ေကာက္လိုက္ၿပီး
"ကို ဒါေတာ့ လံုးဝပစ္လို႔မရဘူး!"
Gu Hai လက္ေတြခဏတန္႔သြားၿပီး၊ ေနာက္မွ Bai Lu Yin ဆီသြားကာ ေအာ္လိုက္တယ္။
"အဲဒါ ကိုယ့္ ေပး!"
Bai Luo Yin က ေခါင္းအံုးကို ခ်ိဳင္းၾကားထဲၫွပ္ထား ၿပီး၊သူေခါင္းမာေန တယ္။
"ဒီေခါင္းအံုးေလးက ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ငါနဲ႔အတူရွိခဲ့တာ။ ငါ သံေယာဇဥ္တြယ္ေနၿပီ"
Gu Hai ကစုတ္ျပတ္သတ္ေနတဲ့ ေခါင္အံုးကိုၾကည့္လိုက္တယ္။ Bai Luo Yin ကို အခုလို ဇြတ္အတင္းႀကီးလုပ္ရတာ သူ႔စိတ္ထဲလည္း မေကာင္းဘူး။
**ခ်စ္ရယ္ ဒီေခါင္းအံုးကို သံေယာဇဥ္ တြယ္ေနရင္လည္း၊ အနည္းဆံုး တစ္ခါေလာက္ေတာ့ ေလွ်ာ္သင့္တယ္မဟုတ္လား?**
ဒီစုတ္ျပတ္သတ္ေနတဲ့ ေခါင္းအံုးက အမ်ားျပည္သူသံုး အိမ္သာက ျကမ္းသုတ္အဝတ္ေလာက္ေတာင္ မေကာင္းဘူး။
"ကိုယ့္ကို ခုေပး" Gu Hai ကဇြတ္ေျပာတယ္။
Bai Lu Yin က မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ၿပီး "Gu Hai,ငါ့ကို ဇြတ္မလုပ္ခိုင္း နဲ႔ကြာ"
"ဒီေန႔ေတာ့ ဇြတ္လုပ္ရမွာပဲ"
ေျပာရင္းဆိုရင္း ၊ Gu Hai က Bai Luo Yin ဆီသြားၿပီး ေခါင္းအံုးကို ယူဖို႔ႀကိဳးစားတယ္။Bai Luo Yin က ဘယ္လွည့္ လိုက္၊ ညာလွည့္လိုက္နဲ႔ ေရွာင္ေနၿပီး၊ အဲဒီေခါင္းအံုးအတြက္နဲ႔ Gu Hai နဲ႔ေတာင္ ရန္ျဖစ္ေနၿပီ။Gu Hai ကတပ္အိမ္က အေျခအေနကို စိတ္ပ်က္ေနလို႔ သူက ၾကင္ၾကင္ နာနာနဲ႔ ကူရွင္းေပးမလို႔ ဆံုးျဖတ္ထားတာ။ ဒါေပမယ့္ သူ႔ေရွ႕ကလူက ေက်းဇူးမတင္တဲ့အျပင္၊ ဒီေခါင္းအံုးအစုတ္ကို သူ႔ရင္ေသြးရတနာလို ဆက္သိမ္းထားခ်င္ေသးတယ္။
ေနာက္ဆံုးမွာ Bai Luo Yin ကဒီေခါင္းအံုးကိုကာကြယ္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ ထားတာကို Gu Hai ကသေဘာေပါက္သြားလို႔၊ သူက တပတ္ ေလ်ာ့ေပးတယ္။
"ဒီလိုဆိုရင္ေကာ။ ခ်စ္, ေခါင္းအံုးကိုယူထား။ ဒါေပမယ့္ ေခါင္းအံုးစြပ္ ကိုေတာ့ ကိုယ္ေလွ်ာ္ဖို႔ခၽြတ္ေပး"
Bai Luo Yin မ်က္ႏွာေသသြားၿပီး
"ဒီေခါင္းအံုးအစြပ္လည္း ခၽြတ္မေပးႏိုင္ဘူး!"
"ဒီေလာက္ဆိုးတာမ်ား မၾကံဳဖူးဘူး!"Gu Hai မ်က္ႏွာ မႈန္သုန္ သြားၿပီး ေခါင္းအံုးကိုဆြဲယူဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္။
"ဒီေခါင္းအံုးထဲ တရားမဝင္ပစၥည္းေတြမ်ား ရွိေနလို႔လား။ ဒီေန႔ ကိုယ္ေတြ႕ေအာင္ရွာျပမယ္။"
"ဘာ တရားမဝင္ပစၥည္းရွိရမွာလဲ?" Bai Luo Yin ကလည္း မေခဘူး။
မင္းဖြက္ဖို႔ႀကိဳးစားေလေလ၊ သူကပိုပိုသိခ်င္လေလ ဆိုတာ Gu Hai လိုလူစားပဲ။မင္းသာ ေျမႀကီးေပၚ ဒီအတိုင္းခ်ထားလိုက္၊ သူ လံုးဝ စိတ္ဝင္စားေတ့ာမွာ မဟုတ္ဘူး။ဒါေပမယ့္ တဖက္မွာလည္း Bai Luo Yin က တမင္တကာ ေခါင္းမာတတ္တဲ့အမ်ဳိးစားဆိုေတာ့၊ မင္းၾကည့္ ခ်င္ေလေလ၊ သူကမျပေလေလပဲ။ေနာက္ဆံုး ဒီစ႐ိုက္သမား ႏွစ္ေယာက္ ရန္ျဖစ္ၾကေတာ့၊ ေခါင္းအံုးစြပ္ၿပဲသြားၿပီး ေက်ာင္းဝတ္စံု ထြက္က်လာ တယ္။
Gu Hai ကသူ႔ရဲ႕ေက်ာင္းဝတ္စံုကို ေကာက္လိုက္ၿပီး၊ ဘာမွ မေျပာ ဘူး။
Bai Luo Yin က႐ူးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ၿပီး ရွင္းျပဖို႔ႀကိဳးစားတယ္။
"ငါေခါင္းအံုးက သိပ္မျမင့္လို႔ ျမင့္ေအာင္အဝတ္ထိုးထည့္ထားတာ။"
Gu Hai က uniform ကိုကိုင္ထားၿပီး၊ စဥ္းစားေတြေဝေနတဲ့ အမူအရာနဲ႔ Bai Luo Yin ဆီတည့္တည့္ေလွ်ာက္လာတယ္။
သူ Bai Luo Yin ေရွ႕ေရာက္ေတာ့၊Bai Luo Yin က အရင္ဆံုး အျပင္ဘက္ကို ၾကည့္လိုက္ရင္း အျပစ္ရွိသလိုခံစားရတယ္။ သူေခါင္းကို ျပန္လွည့္ၿပီးေျပာတယ္။
"ေျပာထားမယ္ေနာ္။ အ႐ူးလိုလုပ္မေနနဲ႔။ အျပင္မွာလူေတြ လမ္းေလွ်ာက္ေနၾကတာ။တစ္ေယာက္ေယာက္ျမင္သြားရင္ မေကာင္းဘူး။"
မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ၊ GuHai က Bai Luo Yin ရဲ႕ ရင္ဘတ္ကို လက္သီးနဲ႔ ထိုးလိုက္တယ္။ ထြက္လာတဲ့အသံက သူ႔ ေဒါသကို ေဖာ္ျပေနတယ္။
"အ႐ူးလို လုပ္ေနတာဘယ္သူလဲ? ကိုယ္ ခ်စ္ နာရြက္ႀကီးကို ဆြဲမလိမ္တာကံေကာင္း။ ခ်စ္, ကိုယ့္ကိုအရင္ မဆက္သြယ္ဘဲ ကိုယ့္အက်ႌနဲ႔ဘဲ အိပ္ေနခဲ့တယ္ေပါ့? ခ်စ္,မင္းသာေစာေစာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ မွန္ခဲ့ရင္၊ ကိုယ္တို႔ေတြလည္း ဒီေလာက္ႏွစ္ရွည္လမ်ား ဒုကၡခံေနစရာ မလိုေတာ့ဘူး"
Bai Luo Yin က Gu Hai ရဲ႕လက္သီးကို တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္ ထားၿပီး၊ တိုးတိုးေျပာတယ္။
"ကို, ငါ့ကို စိတ္ထဲထားေသးလားဆိုတာမွ ငါဘယ္လိုလုပ္ သိမွာ လဲ?"
Gu Hai အံႀကိတ္ရင္း ေခါင္းညိတ္တယ္။
"ဟုတ္တာေပါ့ ။ ခ်စ္ရင္ထဲမွာေတာ့ ၊ ကိုယ္ကေသြးေအးသတၱဝါ တစ္ေကာင္ေပါ့။ ခ်စ္, တစ္ေယာက္တည္းပဲ၊ အရမ္းခ်စ္ခဲ့ ၊ ေၾကကြဲခဲ့၊ စြဲလမ္းခဲ့ရတာေပါ့။ ခ်စ္ကေတာ့ အခ်စ္သူရဲေကာင္းႀကီး ေပါ့ ဟုတ္လား?
"Gu Hai ,မရြဲ႕နဲ႔ေတာ့ကြာ! "
ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့၊ ပံုေနတဲ့ အမိႈက္ေတြေဘးက ကုတင္ေပၚ မွာ ႏွစ္ေယာက္သား လံုးေနၾကျပန္တယ္။ လံုးေနၾကတာ "ကၽြီ" ဆိုတဲ့အသံနဲ႔ တံခါးပြင့္လာတဲ့အထိဘဲ။
Liu Choung ကခ်ဳိင္းေထာက္ႀကီးနဲ႔ တံခါးေပါက္မွာ ရပ္ေန ရင္း၊ သူ႔ idol က သူ႔ေခါင္းေဆာင္ကို အိပ္ယာေပၚမွာ ဖိထားတာကို ၾကည့္ေန တယ္။ ဘာေတြျဖစ္ေနလဲဆိုတာ သူမသိရွာဘူး။ ဟိုႏွစ္ေယာက္က လည္း ေၾကာင္ေနၾကတယ္။ Liu Choung က လည္း သစ္သားကုတင္ အလြတ္ေပၚက ႏွစ္ေယာက္ကို မ်က္လံုး ျပဴးႀကီးနဲ႔ ၾကည့္ေနတယ္။
Bai Luo Yin က Gu Hai ကို တြန္းလိုက္ၿပီး၊ မ်က္ႏွာကို ဂုဏ္သေရရွိ ဗိုလ္မႉးတစ္ေယာက္ရဲ႕ ပံုပန္းနဲ႔ ျပန္ေနတယ္။
"တံခါးမေခါက္ပဲ မင္းက ဘာကိစၥဝင္လာရတာလဲ?"
Lou Chongက အခက္ေတြ႕ေနတဲ့ပံုစံနဲ႔ "ကၽြန္--ကၽြန္ေတာ္ တံခါးေခါက္ ေသးတယ္။ ဆရာ မၾကားတာနဲ႔"
Bai Lu Yin ကမဲ့ရြဲ႕ၿပီး "ေနာက္တခါ ငါမၾကားရင္ ၊ ျပန္လွည့္သြား!"
Lu Chongက ရွက္ရွက္နဲ႔ ေခါင္းကုတ္တယ္။
" ဟိုတုန္းကေတာ့ ဗိုလ္မႉးပဲ တံခါးေခါက္လို႔ မၾကားရင္ ၊ ဒီအတိုင္း သာဝင္ခဲ့လို႔ေျပာၿပီးေတာ့ ။ ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္ -- စကားကို အတည္ ယူရမွာလဲ?"
Bai Luo Yin က ပတ္ဝန္းက်င္ တစ္ခုလံုးေအးစက္သြားတယ္လို႔ ခံစားရတယ္။ ေနာက္မွ သူ႔မ်က္လံုးေတြကို ေမွးလိုက္ၿပီး "အဲဒီလို မင္းကို ငါ ေျပာခဲ့လို႔လား?"
Lu Chong ခဏေလာက္အံ့ၾသသြားၿပီးမွ ၊ ေလးေလးစားစားနဲ႔ အေလးျပဳ လိုက္တယ္။
"ဗိုလ္မႉးကို သတင္းပို႔ပါတယ္။ အဲဒီလိုမေျပာဖူးပါဘူး!"
Bai Luo Yin က သူ႔လက္ေမာင္းေပၚက ဖုန္ေတြခါလိုက္ၿပီး "ေကာင္းၿပီ၊ ထိုင္ဦး" Lu Chong ေဘးဘီကို ၾကည့္လိုက္တယ္။
"*ခံုမွမရွိတာ ၊ ငါက ဘယ္မွာသြားထိုင္ရမွာလဲ?"*
Gu Hai ေတြးတာက Lu Chong ထိုင္စရာခံုရွာမေတြ႕ရင္ ၊ အလိုက္ တသိ ျပန္ထြက္သြားမယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ Lu Chong က တံခါးနားမွာ အတန္ၾကာရပ္ေနၿပီး၊ ကုတင္ဆီကို တည့္တည့္ႀကီးလာၿပီး Gu Hai နဲ႔ Bai Luo Yin ၾကားထဲဝင္ထိုင္လိုက္တယ္။ သူက Gu Hai ကို လက္ျပၿပီး ေတာင္ ႏႈတ္ဆက္လိုက္ေသးတယ္။
"Hi"
** မင္းဖင္ႀကီးသာ "Hi"ေန!** Gu Hai စိတ္ထဲကေတြးတယ္။
Bai Luo Yin က ေရေႏြးတစ္ခြက္ငွဲ႕လိုက္ၿပီး ၊ Gu Hai ကူရွင္းေပးလို႔ ႏွစ္သိမ့္ဆု အျဖစ္ရည္ရြယ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူက ခြက္ကို ကမ္းလိုက္တဲ့ အခါမွာေတာ့ ၊ Liu Chong လက္က ေရာက္လာၿပီး "ေက်းဇူးပါပဲ၊ ဗိုလ္မႉး"
Bai Luo Yin လံုးဝ စိတ္ရႈပ္သြားတယ္။
" မင္း ဒီကို ခဏခဏလာလား?"Gu Hai က Liu Chong ကို ခ်ဳိခ်ဳိ သာသာေမးတယ္။
Liu Chong က Bai Luo Yin ကို အရင္ဆံုး ျပံဳးျပၿပီးမွ၊ Gu Haiရဲ႕ ေမးခြန္းကို သတိထားၿပီးျပန္ေျဖတယ္။
"ဟုတ္၊ အခုတေလာ ကၽြန္ေတာ္ ဒီကို ခဏခဏလာ ျဖစ္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဗိုလ္မႉးက အရမ္းေဖာ္ေရြတာ။ ကၽြန္ေတာ္ တို႔သူ႔ အခန္းကို ဝင္ခ်င္သလိုဝင္ ၊ ထြက္ခ်င္သဘို ထြက္ႏိုင္ၿပီး၊ သူ႔ မုန္႔ေတြလည္းယူစား လို႔ရတယ္။ ဒီႏွစ္ကူးမွာ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္မျပန္ႏိုင္ဘူးေလ။ ဒါေၾကာင့္ ဗိုလ္မႉးက သူ႔အိမ္ကေန အရသာရွိတဲ့ မုန္႔ေတြအမ်ားႀကီးယူလာေပး တယ္ၿပီးေတာ့၊ ကၽြန္ေတာ့္တပ္အိမ္အထိလာပို႔တာ။ ဗိုလ္မႉးက ကၽြန္ေတာ္ ကို (၂)ရက္ျခားတစ္ခါ ၊ (၃)ရက္ျခား တစ္ခါေလာက္လာၾကည့္တာ။ ကၽြန္ေတာ္ရင္ထဲ ထိတယ္ဗ်ာ"
Gu Hai အသံထြက္ရယ္ေမာရင္း "ေအး ေအး ၊ ငါ့ရင္ထဲ လည္း ထိပါတယ္ကြာ!"
Liu Chong က Gu Hai မယံုမွာစိုးလို႔ သူက အပိုထပ္ေဆာင္း ေျပာတယ္။
"ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဗိုလ္မႉးရဲ႕စ႐ိုက္က ေျပာစရာကိုမလိုေတာ့ဘူူး။ တကယ့္ကို ယံုၾကည္အားကိုထိုက္တဲ့ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ဗ်။ သူက ကတိ လည္းတည္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔နဲ႔ ဒိုးတူေဘာင္ဘက္ လုပ္ဖို႔လည္း လံုးဝ ေနာက္မတြန္႔တတ္ဘူး။"
Gu Hai က အံကိုတိတ္တိတ္ က်ိတ္မိတယ္ ။
"* မင္းတို႔ဗိုလ္မႉး မေန႔ညက ငါ့ေစာင္ေအာက္အိပ္ခဲ့တာ။ သူ ဘယ္လို လူစားလည္းဆိုတာမ်ား မင္းက ငါ့ကို လာေျပာေန ရသလား?*"
ဒီႏွစ္ေယာက္ စကားဆက္ေျပာခိုင္းဖို႔ မျဖစ္ေတာ့ဘူးလို႔ Bai Luo Yin ခံစားမိတယ္။ သူတို႔သာ ဆက္ေျပာေနရင္ေတာ့ ၊ ျပႆနာေပၚေတာ့မွာ။ သူတို႔ကို အေၾကာင္းရွာၿပီး ႏွင္ထုတ္ရမယ္။
"Liu Chong, မင္း ဘာကိစၥ ရွိလို႔လဲ?" Bai Luo Yin က ေမးတယ္။ Liu Chong က ေရေႏြးေလးေသာက္ရင္း ၊ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ေျဖတယ္။
"ဘာမွ ေထြေထြထူးထူးမရွိပါဘူး ခင္ဗ်။ ဆရာ့ဆီလာတုန္း ခဏေ လာက္ေနရမလားလို႔ "
"*ခဏေလာက္ေနမလို႔ ဟုတ္လား?*"
"ငါ အိမ္ သန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေနတာ မင္းမျမင္ဘူးလား။"
Liu Chongက ျမန္ျမန္ ထရပ္ၿပီး "ဗိုလ္မႉး ၊ ကၽြန္ေတာ္လည္း ကူရွင္း ေပးမယ္ေလ"
Bai Lou Yin က ခ်ိဳင္းေထာက္ႀကီးနဲ႔ Liu Chongကို ဂ႐ုဏာ သက္စြာ ၾကည့္ၿပီး
"မင္းကို ဒုကၡမေပးခ်င္ပါဘူးကြာ။ မင္းျပန္ၿပီး နားေတာ့"
Liu Chong က တေပ်ာ္ႀကီး ျပံဳးလိုက္ၿပီး
"ဒါဆို ကၽြန္ေတာ္ သြားေတာ့မယ္ေနာ္ ဗိုလ္မႉးခင္ဗ် ။ ကၽြန္ေတာ္ ေနျပန္ေကာင္းသြားမွ ေလယာဥ္ အတူေမာင္းၾကစို႔"
Bai Luo Yin က ဒီစကားေၾကာင့္ လန္႔ၿပီး ေသေတာ့မယ္။
Gu Hai ရဲ႕ မ်က္ႏွာက သရဲကားပိုစတာမွာေတာင္ သံုးလို႔ရ ေနၿပီ။
Bai Luo Yinက ခ်က္ခ်င္းပဲ ရွင္းျပဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္။ "သူေျပာတာက ေလယာဥ္စစ္ဆင္ေရး ေလ့က်င့္ကြင္းမွာ ေလယာဥ္ေမာင္းမယ္လို႔ ေျပာ တာ"
(ေလယာဥ္ေမာင္းတယ္ဆိုတာ ေယာက္်ားေလး အာသာေျဖတာ ကို ဗန္းစကားအေနနဲ႔ သံုးတာပါ။ Liu Chong က ဒီစကားကို သေဘာ႐ိုးနဲ႔ ေျပာလိုက္တာပါ)
Bai Lu Yin ေျပာၿပီးတာနဲ႔ အျပင္ကေန "ေထာက္" ဆိုတဲ့ အသံကို ၾကားၿပီး တဆက္တည္း "သြားပါၿပီ" ဆိုတဲ့ အသံကို ၾကားရတယ္။ Liu Chong ရဲ႕ဒဏ္ရာကို စိုးရိမ္တာနဲ႔ Bai Luo Yin အေျပးထြက္ၾကည့္ တယ္။
ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ Liu Cnong တစ္ေယာက္ ဖင္ထိုင္လ်က္ က်ေနတာ ကို သူ ျမင္ၿပီး ၊ Liu Cnong က သူ႔ကို ရွက္ရွက္နဲ႔ ေျပာတယ္။ "ေက်ာ့္ ခ်ိဳင္းေထာက္က်ိဳးသြားတာ"
Gu Hai ခ်ိဳးထာတာ သိသာပါတယ္။ Gu Hai က Bai Luo Yin ရဲ႕ တပ္အိမ္ထဲမွာပဲ တေနကုန္ အလုပ္ရႈပ္ေနတယ္။ ညေနေစာင္းမွ ၊ အခန္း က လံုးဝကို အသစ္အတိုင္း ႐ုပ္ေျပာင္းသြားတယ္။ ပရိေဘာဂအႀကီးႀကီး ေတြကို အသစ္ေတြဝယ္ထည့္တယ္။ ေဖာင္းအိေနတဲ့ အိပ္ယာအသစ္မွာ ႏုညံ့တဲ့ အိပ္ယာဖံုး စြပ္ထားတယ္။ အရင္က စိုထိုင္းၿပီး ေလးေနတဲ့ ေစာင္ႀကီးေတြနဲ႔ ႏႈိင္းလိုက္ရင္ ၊ တကယ့္ (၁၂) ျခားစီပဲ။ စာေရးစားပြဲကို အသစ္လဲထားတယ္။ စားပြဲေပၚမွာ၊ လက္အေႏြးေပးစက္။ စားပြဲေအာက္ မွာ ေျခေထာက္အေႏြးေပးတဲ့အခင္း။ စားပြဲအံဆြဲထဲမွာ ေခါင္းေလမႈတ္ စက္။ သန္႔ရွင္းလတ္ဆတ္တဲ့ အသီးအႏွံေတြနဲ႔ အခြံခြါၿပီးသား ဗာဒါသီး ေတြက စာေရးစားပြဲေဘးက coffee စားပြဲေပၚမွာ။
Bai Luo Yin က ခ်ံဳၾကားကေန ဘံုဖ်ားေရာက္သြားတာပဲ။ မျပန္ ခင္၊ Gu Hai ကသတိေပးတယ္။
"ကိုယ္ေျပာတာမွတ္ထားေနာ္ ခ်စ္၊ တပ္သားေတြကို ဒီထဲ အလြယ္ တကူမဝင္ခိုင္းနဲ႔ေနာ္။ သေရစာေတြလည္းထပ္မဝယ္နဲ႔။ ေခါင္းေလွ်ာ္ၿပီး တိုင္းေလမႈတ္မွရမွာေနာ္။ ကိုယ္ပံုမွန္လာစစ္မွာ။ ကိုယ္ မႀကိဳက္တာ တစ္ခုခုေတြ႕လို႔ကေတာ့၊ေတြ႕တိုင္းအျပစ္ေပး မွာ..." "သိၿပီ။ သိပါၿပီ လို႔"
Bai Luo Yin ကစိတ္မရွည္စြာနဲ႔ ျပန္တံု႔ျပန္ရင္း Gu Haiကို တံခါးအျပင္ဘက္တြန္းထုတ္လိုက္တယ္။
End of Chapter 29
