CHAPTER 61- တည္ေနရာေတာ့ေပၚၿပီ
ၿဗီ ၿဗီ ၿဗီ ..... (သြားတုိက္သံ)
Gu Yang က ေမးျမန္းစံုစမ္းအခန္းထဲက ထြက္လာၿပီးေတာ့ အင္တုိက္အားတုိက္နဲ႔သြားတိုက္တာမွ (သြား)ေၾကြလႊာေတြတစ္ထပ္မွ မက်န္ေအာင္တိုက္ေနတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ပဲသူတုိက္တုိက္ ညစ္ပတ္ေနတုန္းပဲလုိ႔ သူခံစားရတယ္ ။ သူစဥ္းစားေလေလ ေဒါသထြက္ေလေလပဲ ။ သူေဒါသထြက္လြန္းလုိ႔ သြားတုိက္တံခြက္ကို ရုိက္ခြဲပစ္မတတ္ပဲ ။
အိမ္သာကထြက္လာၿပီးမွာေတာ့ Gu Yang ဖုန္းလာသံၾကားတယ္ ။ သူၾကည့္လုိက္ေတာ့ Missed Call ေတြ အမ်ားႀကီးေတြ႕တယ္ ။
'' M.D ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ပစၥည္းဂုိေဒါင္မွာ သူခုိးတစ္ေယာက္ရွိေနၿပီ ။ ဇိမ္ခံပစၥည္းေတြ အမ်ားႀကီးခုိးခံရတယ္ ။ ေသတၱာေတြအားလံုး စည္းပိတ္ထားေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ မသကၤာလုိ႔ ဖြင့္ၾကည့္ လုိက္ေတာ့ အထဲမွာ အုတ္ခဲေတြပဲ ရွိေနတယ္ ''
'' M.D ကုမၸဏီေငြစာရင္းမွာ အေၾကာင္းမရွိဘဲ ေငြေတြေပ်ာက္ေနတယ္ ခင္ဗ် ''
''M.D Gu ကုမၸဏီကြန္ပ်ဴတာကြန္ယက္ေတြ ခုိး၀င္ခံရတယ္ ။ ေငြစာရင္းအခ်က္အလက္ေတြ အေျမာက္အမ်ား ေပါက္ၾကားကုန္ၿပီ ''
'' Xiao Gu ! ဒီရက္ပိုင္း မင္းကုမၸဏီမွာ ဘာေၾကာင့္ျပႆနာေတြအမ်ားႀကီး ေပၚေနရတာလဲ ? ဒီေန႔ ေနာက္ထပ္ ေသနတ္ပစ္မႈထပ္ျဖစ္ၿပီး Nightclub မွာ တစ္ေယာက္ဒဏ္ရာရသြားတယ္ ။ ငါတုိ႔ သူ႔ကုိေတာ့ ဖမ္းထားၿပီးၿပီ ။ မင္း ျမန္ႏုိင္သမွ် အျမန္သာ ျပန္လာခဲ့ေတာ့ ။ ဒါေတြကုိ ဒီထက္ပုိ မႀကီးထြားေစနဲ႕ ! ''
Gu Yang မ်က္ႏွာအသြင္အျပင္က ပုိ ပုိၿပီး ၾကည့္ရဆုိးလာတယ္ ။ ေနာက္ဆံုး ဖုန္းတစ္ Call ျမည္လာေတာ့ သူအသံက်ယ္ႀကီးနဲ႔ ေအာ္ေငါက္ပစ္တယ္ ။
'' မင္းတုိ႔ အရင္ရက္ေတြက ဘယ္မွာသြားေသေနလုိ႔ အခုမွ ဘာကိစၥ ငါ့ကုိဒီအေၾကာင္းေတြ ဖုန္းဆက္ေျပာရသလဲကြ ? ''
အျခားတစ္ဖက္က ေတြေ၀သြားၿပီးမွ သတိထားၿပီးေျပာတယ္ ။
'' ဆရာက ကုမၸဏီမွာ အၿမဲတမ္းရွိေနတာ မဟုတ္လား ? ဒီေန႔ ဆရာရံုးမလာလုိ႔ ကၽြန္ေတာ္ဖုန္းဆက္ေခၚလုိက္တာ ''
ဖုန္းခ်ၿပီးေတာ့ Gu Yang က သံသယျဖစ္စရာ တစ္ခုခုကုိ ခ်က္ျခင္း သတိထားမိသြားတယ္ ။ သူ႔ဖုန္းကုိ တစ္ခါထပ္ေကာက္ကုိင္ၿပီး မဖတ္ရေသးတဲ့ Message ေတြကုိ စစ္ေဆးတယ္ ။
သူမဖတ္လုိက္တာမွ ေကာင္းဦးမယ္ ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ သူဖတ္မိလုိက္တာနဲ႔ သူမ်က္ႏွာ အစိမ္းေရာင္ ေျပာင္းသြားတယ္ ။ Message ေတြအားလံုးက နံပါတ္တစ္ခုထဲက ပုိ႔ထားတာျဖစ္ၿပီး အားလံုးဟာသူ႔ရဲ႕ သူခုိးကာကြယ္ေရးစနစ္ကေန အလုိအေလွ်ာက္ပုိ႔ေပးတဲ့ Message ေတြပဲ ျဖစ္ေနတယ္ ။ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ လြန္ခဲ့တဲ့ရက္အနည္းငယ္က တစ္စံုတစ္ေယာက္က သူ႕ရဲ႕ လွ်ိဳ႕၀ွက္ကြန္ပ်ဴတာဖုိင္ကုိ ခုိး၀င္ၾကည့္ဖုိ႕ ႀကိဳးစားခဲ့တာ ျဖစ္တယ္ ။
Gu Yang ရင္နည္းနည္းတုန္သြားလုိ႔ အျမန္ပဲ Gu Hai နံပါတ္ကုိ ဆက္လုိက္တယ္ ။
ဒါေပမယ့္ ဖုန္းမကုိင္ဘူး ။
Gu Yang မ်က္ႏွာက ရုတ္တရက္ ညိဳေမွာင္သြားတယ္ ။ သံသယေပါင္းစံုဟာ သူ႔ဦးေႏွာက္ထဲ က်ဴးေက်ာ္၀င္ေရာက္လာတယ္ ။ သံသယေတြပြားလာတယ္ ။ အျမန္ပြားလာၿပီးေနာက္ဆံုး သူ႔ကန္သတ္နယ္ေျမကုိ ေက်ာ္သြားၿပီး ရုတ္တရက္ေပါက္ကြဲထြက္သြားၿပီ ။
'' ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ မင္းတုိ႔ Gu Hai ကုိ မင္းတုိ႔ ေဟာင္ေကာင္မွာပဲ ထိန္းသိမ္းထားရမယ္ ! '' Gu Yang က ေဒါသတႀကီးေျပာတယ္ ။
'' Gu Hai ဟုတ္လား ? '' သူ႔ရဲ႕ ကုိယ္ပုိင္ Bodyguard က စကားေျပာရပ္သြားတယ္ ။ '' သူ ေဟာင္ေကာင္ကုိ လာခဲ့တာလား ? ''
Gu Yang ရဲ႕ တစ္ကုိယ္လံုး တုန္ေနတယ္ ။ '' ဘာကြ! မင္းတုိ႔ တကယ္မသိၾကတာလား ? ''
'' ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေနကုန္ ဆရာနဲ႔အတူ ရွိေနတာပဲေလ ။ အျခားသူေတြနဲ႕ အဆက္အသြယ္မရွိသေလာက္ပါပဲ ။ ဆရာမွ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ မေျပာရင္ ကၽြန္ေတာ္က ဘယ္လုိလုပ္ သိႏုိင္မွာလဲ ! ''
'' ငါနဲ႔တစ္ေနကုန္ ရွိေနတယ္ ၊ ဟုတ္လား ? '' Gu Yang မ်က္လံုးေတြ အေရာင္လက္သြားတယ္ ။
'' ေသစမ္း ! ငါ ဘာလုိ႔မ်ား အဲ့ဒါကုိ မေတြးမိခဲ့ရသလဲ ? ငါက သူ႔အေယာင္ေဆာင္ၿပီး သူ႔ကုမၸဏီမွာ ဒီပရမ္းပတာေတြအားလံုးကုိ လုပ္ႏုိင္တယ္ဆုိရင္ သူလည္း အလားတူကိစၥကို ဘာလုိ႔မလုပ္ႏုိင္ရမလဲ ။ ၿပီးေတာ့ ငါ့အေယာင္ေဆာင္ၿပီး ငါ့ကုမၸဏီကို လုယူမယ္ေပ့ါ ဟုတ္လား ? ''
Gu Yang က အေငြ႕ထြက္ေနတဲ့ အသက္ရွဴျခင္းနဲ႕ သူ႔ဖုန္းထဲကလူနဲ႕ စကားဆက္ေျပာတယ္ ။
'' ေကာင္းၿပီ ။ ဒါျဖင့္ ငါေမးပါဦးမယ္ ။ အခု ငါဘယ္ေရာက္ေနလဲ ? ''
'' ဆရာဘယ္ေရာက္ေနမွန္္း ဆရာမသိဘူးလား ? '' Bodyguard က ေၾကာင္အသြားတယ္ ။
'' ဒီေန႔ ဆရာ့ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္မလုိက္တာနဲ႔ပဲ ဆရာလမ္းေပ်ာက္သြားၿပီလား ? ''
'' ငါ လမ္းေပ်ာက္တာေတြ ဘာေတြ လွ်ာရွည္မေနနဲ႔ ။ ငါမင္းကုိ ေမးေနတာ ငါဘယ္မွာရွိလဲလုိ႔ ? ''
'' အမ္ ? '' Bodyguard က ပုိၿပီးေတာ့ စိတ္ရႈပ္သြားတယ္ ။ '' ဆရာ ဘယ္မွာ ရွိေနလည္းဆုိတာ ကၽြန္ေတာ့္ကုိ ေမးေနတာလား ? ''
Gu Yang ရူးေတာ့မွာပဲ ။ အခု ဒီအခ်ိန္က ရုိးသားရမယ့္အခ်ိန္ မဟုတ္ေတာ့ သူကပြင့္ပြင့္လင္းလင္းပဲ အမွန္တရားကုိ ေဖာ္ရေတာ့တယ္ ။
'' လြန္ခဲ့တဲ့ရက္ေတြက မင္းတုိ႔ ကာကြယ္ေပးေနတဲ့လူက ငါမဟုတ္ဘူး ။ အဲ့ဒါ Gu Hai ပဲ ! ''
ဒီတစ္ခါေတာ့ Bodyguard က အရူးငတံုးတစ္ေယာက္လုိ ခံစားလုိက္ရတယ္ ။
Gu Yang က အသက္မွန္မွန္ရွဴၿပီး တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ေျပာတယ္ ။
'' သူ႔ကုိ ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေခၚလာခဲ့ ။ မင္းဘာပဲလုပ္လုပ္ သူ႔ကုိ Beijing ျပန္လာခုိင္းဖုိ႔ မျဖစ္ဘူး ''
'' အာ ..... '' Bodyguard က တြန္႔ဆုတ္တြန္႔ဆုတ္နဲ႔ ျပန္ေျဖတယ္ ။
Gu Yang စိတ္တုိလာတယ္ ။ '' မင္းက အာ... ဆုိတာ ဘာအတြက္လုပ္ေနတာလဲ ? သူ႔ကုိ ျမန္ျမန္သြား မဖမ္းေသးဘူးလား ? ''
'' ..... ၾကည့္ရတာ သူ Beijing ကုိ ျပန္သြားေလာက္ေနၿပီ ။ ဒီမနက္ အတြင္းေရးမွဴးက ဆရာ့စားပြဲေပၚ ေလယာဥ္လက္မွတ္တင္လုိက္တာ ေတြ႕ခဲ့တယ္ ''
Gu Yang က မၾကည္မသာနဲ႔ ဖုန္းခ်ၿပီး ခ်က္ခ်င္းပဲ အတြင္းေရးမွဴးဆီ ဖုန္းဆက္တယ္ ။
'' မင္း င့ါအတြက္ ဘြတ္ကင္လုပ္ေပးထားတဲ့ ေလယာဥ္လက္မွတ္က ဘယ္အခ်ိန္လဲ ? ''
အတြင္းေရးမွဴးက စိတ္ပူစြာနဲ႔ ျပန္တုန္႔ျပန္တယ္ ။ '' M.D Gu ေလယာဥ္က ေနာက္တစ္နာရီခြဲရင္ ထြက္ေတာ့မွာ။ ဆရာအခုထိ ေလယာဥ္ကြင္းမေရာက္ေသးဘူးလား ? ''
Gu Yang ခ်က္ခ်င္းဖုန္းခ်ၿပီး Bodyguard ဆီ ဖုန္္းျပန္ဆက္တယ္ ။
'' သူေလယာဥ္မတက္ေသးဘူး ။ သြားေတာ့ ။ သူ႔ကုိ ေလယာဥ္ကြင္းမွာပဲ ခ်က္ခ်င္းထိန္းသိမ္းထားလုိက္ ! ''
အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာ Gu Hai နဲ႔ Tong Zhe တုိ႔ ေလဆိပ္ဂိတ္ေပါက္ကုိ ၀င္လာခါစပဲရွိေသးတယ္ ။ Tong Zhe က ေလဆိပ္က ဆုိက္ေရာက္ဧည့္ခန္းတေလွ်ာက္ လမ္းေလွ်ာက္လာတုန္း သူ႔မ်က္လံုးေတြက ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိနဲ႔ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာကုိ စူးစမ္းေနတယ္ ။ သူ႔ရင္ထဲ ေနရတာသိပ္မေကာင္းဘူး ။ သူအလုပ္ထြက္တာဟာ တစ္ခါ ႏွစ္ခါလည္းမကေတာ့ဘူးဆုိေတာ့ ဒီလုိမ်ိဳး စိတ္လႈပ္ရွားေနဖုိ႔ မလုိတာ အဓိပၸာယ္ရွိပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ လံုၿခံဳေရးဂိတ္ကုိ ျဖတ္ေတာ့မယ့္အခ်ိန္မွာ Tong Zhe ရဲ႕ ႏွလံုးခုန္သံေတြက ထိန္းခ်ဳပ္မရေအာင္ ျမန္လာတယ္ ။
Gu Hai ကေတာ့ ပံုမွန္အတုိင္းပဲ လမ္းေလွ်ာက္လာတယ္ ။ ရုတ္တရက္ႀကီးသူ႔ေဘးကလူက ရပ္သြားတယ္ ။
'' ဘာျဖစ္လုိ႔လဲ ? '' Gu Hai က Tong Zhe ကုိ လွည့္ေမးလုိက္တယ္ ။
Tong Zhe က စိတ္ပူေနၿပီး '' ကၽြန္ေတာ္ ရုတ္တရက္ႀကီး တစ္ခုခုကုိ သတိရသြားလုိ႔ ''
'' ဘာလဲ ? ''
'' ဆရာ ! Gu Yang ရဲ႕ လွ်ိဳ႕၀ွက္ကြန္ပ်ဴတာဖုိင္ကုိ ၀င္ဖုိ႔အတြက္ Password ေတြ စမ္းၾကည့္ၿပီး မရခဲ့ဘူးမလား?''
Gu Hai က အမွတ္တမဲ့နဲ႔ ေခါင္းညိမ့္ရင္း '' ဘာလုိ႔လဲ ? မင္းက Password သိလုိ႔လား ? ''
'' မသိဘူး ! '' Tong Zhe က မ်က္ခံုးေတြကုိ ပင့္လုိက္တယ္ ။ '' Gu Yang ဖုန္းထဲမွာ လံုၿခံဳေရးေစာင့္ၾကည့္စနစ္ ရွိတယ္ ။ တစ္ေယာက္ေယာက္က File Password ကုိ ဖ်က္ဖုိ႔ ႀကိဳးစားခဲ့ရင္ အဲ့ဒီစနစ္က အလိုအေလွ်ာက္ သူ႔ဖုန္းဆီကုိ Message ပုိ႔ေပးလိမ့္မယ္ ''
Gu Hai မ်က္ႏွာထားေျပာင္းသြားတယ္ ။ '' အဲ့ဒီေတာ့ ? ''
Tong Zhe က Gu Hai ကုိၾကည့္ၿပီး '' အဲ့ဒီေတာ့ Gu Yang တစ္ေယာက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လုပ္ထားတဲ့ အရာေတြကုိ သတိထားမိသြားၿပီထင္တယ္ ။ တကယ္လုိ႔သူက လံုၿခံဳေရးဂိတ္မွာ တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ လႊတ္ထားခဲ့မယ္ဆုိရင္ ဆရာသြားတာနဲ႔ ခ်က္ခ်င္းဖမ္းမိမွာပဲ ။ ဆရာက လံုၿခံဳေရးဂိတ္ကုိ ျဖတ္ၿပီးၿပီဆုိရင္ေတာင္ သူက တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ ထြက္ခြာေလယာဥ္ေစာင့္တဲ့ေနရာအထိလႊတ္ၿပီး ဆရာ့ကုိ ဖမ္းခုိင္းမယ္ဆိုရင္ ဆရာေသခ်ာေပါက္ မိသြားမွာ ။ ေလယာဥ္က ေခ်ာေခ်ာေမြ႕ေမြ႕နဲ႕ ထြက္ခြာသြားၿပီဆုိရင္ေတာင္ သူက ေလယာဥ္မွဴးကုိ ဆက္သြယ္လိမ့္မယ္ ။ ဒါမွမဟုတ္ Beijing ေလဆိပ္မွာ လူအုပ္တစ္စုကို ေစာင့္ခုိင္းေနလိမ့္မယ္''
Gu Hai ခဏ တန္႔သြားသည္ ။ '' ၿပီးေတာ့ေရာ ? ''
'' ၿပီးေတာ့ ..... ''
Tong Zhe စဥ္းစားေနတုန္း မေ၀းတ့ဲ တစ္ေနရာကေန မစိမ္းတဲ့ပံုသ႑ာန္ႏွစ္ခုက သူတုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရွိရာကုိ ႏႈတ္ဆက္တယ္ ။ သူ႔အသက္ရွဴသံေတြ က်ဆင္းသြားၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာထားက ခ်က္ခ်င္းပဲ ေတာင့္တင္းသြားတယ္။
'' ၿပီးေတာ့ေရာ ... လုပ္မေနနဲ႕ေတာ့ ။ ျမန္ျမန္ေျပးေတာ့ ! ''
ႏွစ္ေယာက္သား ခ်က္ခ်င္းလူစုခြဲလုိက္တယ္ ။ Tong Zhe က Gu Hai ကုိ အထုပ္အပုိးေတြ ေပးလုိက္ၿပီးေတာ့ သူက ဟုိတစ္ဖက္ဆီကုိ ခပ္ဖြဖြလွည့္လုိက္ၿပီး Bodyguard ႏွစ္ဦးဆီ ဦးတည္လုိက္ယ္ ။ Bodyguard ႏွစ္ဦးထဲက တစ္ဦးက Tong Zhe ကုိျမင္ေတာ့ ခ်က္ခ်င္းၾကက္ေသ ေသသြားတယ္ ။
'' ဒု-ဥကၠဌ ၊ ဆရာလည္းဒီကုိ တစ္ေယာက္ေယာက္ လႊတ္လုိက္တာလား ? ''
'' ငါ အေစာပုိင္းကတည္းက ေရာက္ေနတာ ။ ဒါေပမယ့္လည္း သူ႔အရိပ္ေတာင္ မျမင္မိေသးဘူး ။ မင္းတုိ႔ေရာ ပစ္မွတ္ကုိ ရွာေတြ႕ၿပီလား ? ''
'' မေတြ႕ေသးဘူး '' သက္ေတာ္ေစာင့္က ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကုိ ေလွ်ာက္ၾကည့္ရင္းေျပာလုိက္တယ္။
'' ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေရာက္တာ သိပ္မၾကာေသးဘူး ''
'' မင္းတုိ႔ နားေနဧရိယာမွာ သြားရွာၾကပါ့လား ? '' Tong Zhe အႀကံျပဳတယ္ ။ '' သူ အဲ့ဒီအထဲကုိ ေရာက္ေနေလာက္ၿပီ ''
သက္ေတာ္ေစာင့္က ေခါင္းၿငိမ့္ၿပီး အျခားတစ္ေယာက္ကုိ ေျပာလုိက္တယ္ ။
'' ၀င္သြားၾကစုိ႔ ! ''
'' ခဏေနပါဦး ! '' Tong Zhe က သက္ေတာ္ေစာင့္ေတြကုိ တားလုိက္တယ္ ။
'' မင္းတုိ႔ႏွစ္ေယာက္အျပင္ M.D Gu က အျခားလူေတြကုိ လာခုိင္းထားေသးလား ? ငါ စုိးရိမ္တာက သူေပၚလာရင္ ငါတစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ သူ႔ကုိ မတားႏုိင္ေလာက္ဘူး ''
'' စိတ္မပူပါနဲ႔ '' သက္ေတာ္ေစာင့္က Tong Zhe ကုိ ၿပံဳးျပရင္း ေျပာေသးတယ္ ။ '' ကၽြန္ေတာ္တုိ႔က အေျခအေနကုိ ရွာေဖြစံုစမ္းဖုိ႔ အရင္လာခဲ့တာ ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ေနာက္မွာ အုပ္စုႀကီးႀကီးရွိေသးတယ္ ။ သူမလြတ္္ႏုိင္ပါဘူး ''
'' အုပ္စုႀကီးႀကီးရွိေသးတယ္ .....'' Tong Zhe ေခါင္းေမႊးေတြ ေထာင္သြားတယ္ ။
'' သူတုိ႔ ဒီကုိ ဘယ္အခ်ိန္ေရာက္မွာလဲ ? သူတုိ႔က ဘယ္ဖက္က လာမွာလဲ ? ''
'' သူတုိ႔ ဒီကုိ ခဏအတြင္းပဲ ေရာက္လာၾကေတာ့မွာပါ ။ ေခါင္းေဆာင္က ခုနက သူတုိ႔အ၀င္ေပါက္ကေန ၀င္လာၾကၿပီလုိ႔ ေျပာတယ္ '' သက္ေတာ္ေစာင့္က အေပါက္ကုိ လက္ညိႈးထုိးျပတယ္ ။
'' တကယ္လုိ႔ အက်ၤ ီ အမည္းေရာင္နဲ႔ Necktie စည္းထားတဲ့ လူစုကုိ ဆရာျမင္ရင္ အဲ့ဒါ သူတုိ႔ေတြပဲ ။ ဆရာက ေခါင္းေဆာင္ကုိ အရင္ရွာၿပီး မိတ္ဆက္ထားလုိက္ ။ သူက အျပင္ကေန M.D Gu ငွားထားတဲ့လူဆုိေတာ့ သူက ဆရာ့ကုိ မသိေလာက္ဘူး ''
Tong Zhe က သတိထားၿပီး ေခါင္းညိမ့္တယ္ ။ '' OK ငါသိၿပီ ။ မင္းတုိ႔ႏွစ္ေယာက္လံုး သြားရွာေတာ့ ။ ေနာက္က်တာနဲ႔ ေလယာဥ္ထြက္သြားေတာ့မွာပဲ ! ''
သက္ေတာ္ေစာင့္ႏွစ္ေယာက္က ျမန္ျမန္အထဲကုိ ၀င္သြားၿပီး ႏွစ္ေယာက္ထဲက တစ္ေယာက္က က်န္တစ္ေယာက္ကုိေမးတယ္ ။
'' အေရွ႕ေပါက္ !''
'' မင္းက ဘယ္ဘက္ကုိ လက္ညိႈးထုိးေနတာလဲကြ ? ''
သက္ေတာ္ေစာင့္က ေနာက္ထပ္ လက္ညိႈးတစ္ခါထုိးျပၿပီး '' ဒီဘက္ေလ ! ''
'' သူေတာင္းစား ! အဲ့ဒါ အေနာက္ေပါက္ကြ ! ''
'' ေဟ ? '' သက္ေတာ္ေစာင့္က မ်က္လံုး၀ုိင္းၿပီးစုိက္ၾကည့္ေနတယ္ ။ '' ငါ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာေတြ မွားျပန္ၿပီကြာ!''
'' Shit ! ျမန္ျမန္လုပ္ ။ မင္းေျပာလုိက္တာေတြမွားေနတဲ့အေၾကာင္း ဒု-ဥကၠဌကုိ သြားေျပာလုိက္ဦး ။ သူ႔ကုိေျပာလုိက္ ။ အကူအညီရဖုိ႔ အေရွ႕၀င္ေပါက္ကုိ သြားပါလို႔ ''
'' ေအာ္ ... အင္း ! '' သက္ေတာ္ေစာင့္က စိတ္မဆုိးပါဘူး ။
'' အေရွ႕နဲ႔အေနာက္က သိပ္မေ၀းပါဘူး ။ ဥကၠဌက အေနာက္ေပါက္ကုိ သြားရင္ေတာင္ အဲ့ဒီအခ်ိန္ဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔လူေတြက အေရွ႕ဘက္ကေန လာၾကေတာ့ သူတုိ႔ ဒု-ဥကၠဌကုိေတြ႕မွာပါ ။ အဲ့လုိ မဟုတ္လား ? ''
'' သူ Gu Hai နဲ႔ေတြ႕ေနရင္ေတာ့ ၊ သူက Gu Hai ကုိ တားထားႏုိင္မွာမဟုတ္ဘူး ။ ကူေပးမယ့္သူေတြ အခ်ိန္မီ မေရာက္လာခဲ့ရင္ေပါ့ ။ ဒါဆုိ ငါတုိ႔အားလံုး တာ၀န္ယူ ၊ တာ၀န္ခံရလိမ့္မယ္ ။ မင္း ဒု-ဥကၠဌအေၾကာင္း မသိဘူးလား ? သူက ျပႆနာေသးေသးေလးဆုိရင္ေတာင္ ဟုိးအေသးဆံုးေလးကုိ ျငင္းခ်င္ခံုခ်င္တဲ့လူမ်ိဳး ။ ငါတုိ႔ အေပါက္မွားေျပာတာသာ သိသြားရင္ ငါတုိ႔ေတြ အရွင္လတ္လတ္ အေရခြံစုတ္ခံရလိမ့္မယ္ ! ''
'' ဒါဆုိ ငါတုိ႔ ဘာလုပ္သင့္လဲ ? '' ဟုိသက္ေတာ္ေစာင့္တစ္ေယာက္က စိတ္ပူေနတယ္ ။
'' ငါ ဖုန္းမယူခဲ့ရဘူး ။ မင္းေရာ ? ''
သက္ေတာ္ေစာင့္က သူ႔အိတ္ကုိ ရွာလုိက္ရင္း '' ငါ ေလာေလာနဲ႔ဆုိေတာ့ က်န္ခဲ့တယ္ကြာ ။ ဒါေတြထားပါကြာ ။ ငါတုိ႔ သူ႔ကုိသြားရွာၾကစုိ႔ ? ''
Tong Zhe က သက္ေတာ္ေစာင့္ႏွစ္ေယာက္ကုိ ေက်ာခုိင္းလာၿပီးတဲ့ေနာက္ Gu Hai ဆီ ဖုန္းဆက္တယ္ ။
'' အေနာက္ေပါက္က ထြက္ေတာ့ ! ''
Gu Hai အသံက အားေပ်ာ့ေနတယ္ ။ '' မင္းကအခုဘယ္မွာလဲ ? ''
'' ကၽြန္ေတာ့္ကုိ အေရးစုိက္မေနနဲ႔ ။ အေနာက္ေပါက္ကေနသာ ထြက္ေတာ့ ။ ကၽြန္ေတာ္ ခ်က္ခ်င္းပဲ ဆရာနဲ႔ လာေတြ႕လည့္မယ္ ! ''
Gu Hai က လက္ဆြဲအိတ္လွည္းကုိ အေနာက္ေပါက္ဆီ ဦးတည္ၿပီး တြန္းသြားတယ္ ။ အနက္ေရာင္၀တ္စံုနဲ႔ လူအုပ္ႀကီး အေနာက္ဖက္တံခါးက ၀င္လာတာျမင္ေတာ့ သူ ေ၀းေ၀းလံလံ မေရာက္ေသးဘူး ။
Gu Hai က ေနရာမွာတင္ ရပ္ေနတယ္ ။ သူက ဒီလူေတြ ေကာင္းတဲ့ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔လာတာ မဟုတ္ေလာက္ဘူးလုိ႔ေတာ့ သတိထားမိတယ္ ။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ပထမဆံုးလူတစ္ေယာက္က စူးစူးရွရွၾကည့္ၿပီး ပစ္မွတ္က Gu Hai ဆုိတာကုိ ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ပဲ သိသြားတယ္ ။
Tong Zhe က လူအုပ္ဘက္ေျပးသြားၿပီး ရန္ပြဲျဖစ္မွာ စိုးရိမ္လာတယ္ ။ သူတုိ႔ေရွ႕မွာ လူေတြက ၃၀ ၊ ၄၀ ထက္ေတာ့ မနည္းဘူး ။ အားလံုးဟာ အနက္ေရာင္ အေနာက္တုိင္း၀တ္စံုေတြနဲ႔ Necktie စည္းထားၾကတယ္ ။
'' ေျပးေတာ့ !!! '' Tong Zhe က အက်ယ္ဆုိ အက်ယ္ႀကီးေအာ္တယ္ ။
Gu Hai ေနာက္လွည့္ၾကည့္တဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ လူအုပ္ႀကီးက သူ႔ဆီအေျပးလာေနၾကၿပီ ။ ဒါေပမယ့္ သူပထမဆံုးလုပ္တာက ေျပးတာမဟုတ္္ဘဲ သူ႔အက်ၤ ီ ေသတၱာႀကီးထဲက သူ႔သားေလး အရုပ္(ျမင္းရုပ္)ေလးကုိ ထုတ္ယူလုိက္တယ္ ။ ဒီလုိလုပ္ေနတဲ့အတြက္ သူလြတ္ေျမာက္ဖုိ႔ အခြင့္အေရးေတြ လံုး၀လက္လႊတ္သြားၿပီး လူအုပ္ႀကီးက ၀ုိင္းထားတာ ခံလုိက္ရေတာ့တယ္ ။ ဒီအခ်ိန္ေလးမွာေတာ့ မုိက္ရူးရဲဆန္ဆန္လုပ္တာကလႊဲရင္ လႊတ္ေျမာက္ဖုိ႔နည္းလမ္း မရွိေတာ့ဘူး ။
မၾကာခင္မွာပဲ Tong Zhe လည္း စ တုိက္ခုိက္ပါေတာ့တယ္ ။
Gu Hai တဖက္ကုိ လွည့္ၾကည့္လုိက္ေတာ့ Tong Zhe ရဲ႕ လွပတဲ့ကန္ခ်က္ေတြကုိ အခ်ိန္မီ ျမင္လုိက္ရတယ္ ။ ႏွစ္ေယာက္သား ေက်ာခ်င္းကပ္လုိက္ၾကတဲ့အခ်ိန္မွာ Gu Hai က မခ်ီးက်ဴးဘဲ မေနႏုိင္လုိ႔ ခ်ီးက်ဴးလုိက္ေသးတယ္ ။ '' မင္းအစြမ္းကလည္း မေသးဘူးပဲ !!! ''
'' ဆရာ ဒါေတြေျပာဖုိ႔ အခ်ိန္ရွိေသးတယ္ေနာ္ '' Tong Zhe ႀကီး မ်က္ႏွာစိမ္းသြားၿပီး '' ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ အဖမ္းခံရဖုိ႔ သိပ္မလုိေတာ့ဘူးဗ် !!! ''
သူ႔စကားသံေတာင္ ေျပာမၿပီးေသးဘူး ၊ လက္သီးတစ္ခ်က္က Tong Zhe ရဲ႕ ၀မး္ဗုိက္ကုိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ လာမွန္ပါေတာ့တယ္ ။ သူ႔ခႏၶာကုိယ္က ခ်က္ခ်င္းပဲ Gu Hai ေပၚလဲက်သြားတယ္ ''
End of CH – 61
