CHAPTER -96- သူကကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ကေလးေလး
သူ႔လက္ေခ်ာင္းေတြ ထုိင္ခံုေပၚက သတိလက္လြတ္ေခ်ာ္က်သြားေတာ့ Gu Hai ရဲ႕ ႏွလံုးသားဟာ ထိန္းမရေအာင္ တုန္လႈပ္ျပီး အိပ္မက္ဆုိးကေန လန္႔ႏုိးသြားတယ္။ အဲ့ဒါ ေန႔လည္ သံုးနာရီပဲ ရိွေသးတယ္.... သူ႔ ရုံုးခန္းထဲမွာပဲ အိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္။
သူ႔အိပ္မက္ဆုိးထဲမွာ Bai Luo Yin ကုိ ၀ံပုေလြတစ္ေကာင္က စားေနတယ္လုိ႔ Gu Hai အိပ္မက္ မက္ခဲ့တယ္။ Gu Hai က ေနာက္ကေနအဆက္မျပတ္လုိက္ေနခဲ့ျပီး အဲ့ဒီ၀ံပုေလြက Bai Luo Yin ခႏၶာကုိယ္က အသားစိုင္ေတြကုိ ဆဲြျဖဲပစ္တာကုိ ကူရာမဲ့စြာ ၾကည့္ေနရတယ္။ ၀ံပုေလြက အသားတစ္တံုးစားျပီးတုိင္း သူက အရိုးတစ္ေခ်ာင္းကို Gu Hai ဆီပစ္လုိက္တယ္။ သူလန္႔ႏုိးလာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ၀ံပုေလြရဲ႕ပါးစပ္ထဲမွာ Bai Luo Yin ရဲ႕ ေခါင္းပဲက်န္ေနခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ သူ႔မ်က္လံုးပြင့္လာတယ္။
Gu Hai ဟာ အဲ့ဒီေၾကာက္မက္ဖြယ္ျမင္ကြင္းကရလာတဲ့ သူ႔ရဲ႕၀မ္းနည္းပူပန္စရာခံစားခ်က္ကုိ ဖယ္ထုတ္လုိ႔ မရႏုိင္ေသးတဲ့အတြက္ ဆယ္မိနစ္ေက်ာ္ေလာက္ သူ႔တံု႕ျပန္မႈေတြ ေႏွးေကြးေနခဲ့တယ္။
**ဒီလုိအိပ္မက္ၾကီး ဘာေၾကာင့္မက္ရတာလဲ?** သူေတြးရင္း သူ႔နဖူးသူ လက္နဲ႔ပြတ္ေနတယ္။
**Bai Luo Yin လံုး၀အဆင္ေျပပါတယ္.. ငါကလြန္လြန္မင္းမင္းၾကီး စိတ္ပူေနတာပါ** Gu Hai ရဲ႕စိတ္ထဲမွာ သူ႔ကိုယ္သူအဆက္မျပတ္ႏွစ္သိမ့္ေပးဖုိ႔ၾကိဳးစားတယ္။ **သူေလွ်ာက္သြားလုိ႔ အားရသြားတာနဲ႔ ငါ့ဆီျပန္လာမွာ။ ငါ,သူ႔ကို အိမ္မွာေစာင့္ေနမယ္ဆုိတာ သူသိသားပဲ**
"ဒင္း ေဒါင္" တံခါးဘဲလ္ျမည္လာတယ္။
Gu Hai က အသံၾသၾသနဲ႔ "၀င္ခဲ့"
Tong Zhe တံခါးဖြင့္လာျပီး Gu Hai ဟာ ရံုးစားပြဲကထုိင္ခံုမွာ မွီထုိင္ေနတာကို ေတြ႔တယ္။ Gu Hai ရဲ႕ အသားအေရၾကည့္ရတာ အလြန္႔အလြန္ကုိ ညစ္ႏြမ္းေနတယ္။
"မေန႔က ဆရာေလာေနတဲ့ မီးသီးတစ္သုတ္လံုး ထုတ္လုပ္မႈျပီးစီးသြားျပီ။ ထပ္ထုတ္ဖုိ႔ ဆရာလုိေသးလား? ကၽြန္ေတာ့္ကုိ တစ္ခါတည္းေျပာလုိက္ေလ ဒါဆုိရင္ ကၽြန္ေတာ္လည္း တစ္ခ်ိန္လံုးဒီကုိလာျပီး ဆရာ့ကုိ ေႏွာက္ယွက္စရာမလုိေတာ့တာေပါ့"
ေနာက္ဆံုး Gu Hai ေခါင္းညိတ္ျပီး "မလိုေတာ့ဘူး"
Tong Zhe "ဟင္း" ခ်မိတယ္ (စိတ္ေအးလုိ႔ သက္ျပင္းခ်မိတယ္)၊၊အဲ့ဒီေနာက္ သူမွင္ေသေသ ျပံဳးရင္း "ဒါေတာ္ေတာ္မလြယ္ဘူး။ ဒါေတြ ေနာက္ဆံုးေတာ့ အဆံုးသတ္ေရာက္လာျပီေပါ့။ အခုေရာ? ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေနာက္ထပ္ဘာထပ္ထုတ္ဦးမွာလဲ? ဆရာ့မဂၤလာပြဲအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔သံုးလုိ႔ရမယ့္ ပစၥည္းရွိေသးရင္ ဒီကုမၸဏီမွာပဲ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ထုတ္လုိက္ရံုပဲ။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဒီမွာ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့ လူေတြ အမ်ားၾကီး ရွိတယ္။ ဒါဟာ ဒီမိန္းကေလးေတြအတြက္ စြမ္းရည္ျပဖုိ႔ အခြင့္အေရးၾကီးတစ္ရပ္ပဲေလ"
"အေလာတၾကီး လုပ္ဖုိ႔မလုိဘူး"
Gu Hai ထုိင္ခံုေပၚကထသြားကာ ေရတစ္ခြက္ေသာက္ျပီး သူ႔စိတ္ေတြျငိမ္သြားေအာင္လုပ္ဖုိ႔ water cooler ရွိရာေလွ်ာက္သြားတယ္။
"ေလဟာျပင္အလင္းျပပြဲကုိ ငါကိုယ္တုိင္စီစဥ္ထားတယ္။ လုပ္မယ့္တည္ေနရာကိုလည္း ဆံုျဖတ္ျပီးျပီ။ ငါတုိ႔ထုတ္ထားတဲ့ မီးသီးေတြအားလံုးကုိ အဲ့ဒီေနရာေရာက္ေအာင္ ငါ့ကုိကူပုိ႔ေပးထား။ ဒီေန႔ညပဲ စပို႔ေတာ့" Gu Hai ေတာက္ေလွ်ာက္ၾကီးေျပာတယ္။
ေတာင္စဥ္ေရမရအေတြးေတြကုိ Gu Hai တစ္ေယာက္ေတာက္ေလွ်ာက္ၾကီး ေျပာေနတာေၾကာင့္ Tong Zhe လံုး၀ကုိ နားလည္ရခက္ေနတယ္။ **ဒီမီးသီးအျပံဳၾကီးက သူ႔မဂၤလာေဆာင္အတြက္ သက္သက္လုပ္ထားခဲ့တာမဟုတ္လား? ဘယ္လုိျဖစ္ျပီး အခုက်မွေလဟာျပင္အလင္းျပပြဲအတြက္ျဖစ္သြားရတာလဲ? ဒီေလာက္အမ်ားၾကီး လွ်ပ္စစ္မီတာစားတဲ့မီးသီးေတြနဲ႔ ျမိဳ႕ေတာ္တစ္ခုလံုး မီးထြန္းဖုိ႔အတြက္ေတာ့မဟုတ္ေလာက္ပါဘူးေနာ္?**
Gu Hai ေပ်ာ့ေပ်ာင္းစြာေမးတယ္။ "ျပႆနာရွိလုိ႔လား?"
Gu Hai ရဲ႕ ပါးသုိင္းေမႊးေတြေပါက္ေနတဲ့ ႏြမ္းနယ္ေနတဲ့မ်က္ႏွာကုိျမင္ျပီး Tong Zhe တကယ့္ကုိမျငင္းဆန္ႏိုင္ေတာ့ဘူး။
Gu Hai ရဲ႕ ရုံးခန္းကေနထြက္သြားျပီးေတာ့ Tong Zhe ဟာ ဒီတာ၀န္ကုိေဆာင္ရြက္ဖုိ႔ တက္တက္ၾကြၾကြျပင္ဆင္တယ္။ သယ္ယူပုိ႔ေဆာင္ေရးယာဥ္အစီးေပါင္းမ်ားစြာကုိသံုးျပီး ဒီစြမ္းအားၾကီး စလုိက္မီးေတြနဲ႔ မ်က္စိစူးေစတဲ့ မီးသီးေလးေတြအားလံုးကုိ Gu Hai ငွားထားတဲ့ ပြဲလုပ္မယ့္ေနရာေရာက္ေအာင္ ပို႔ေပးရတယ္။ အစပုိင္းကေတာ့ ပြဲလုပ္မယ့္ေနရာက ဒီမီးသီးေတြအားလံုးထားဖုိ႔မဆံမွာက္ုိ Tong Zhe စိတ္ပူေနခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူအဲ့ဒီကုိေရာက္သြားတဲ့အခါ ပြဲလုပ္မယ့္ေနရာက အရမ္းကုိက်ယ္လြန္းလုိ႔ စည္းရိုးက မ်က္စိတစ္ဆံုးမွာေတာင္မျမင္ရဘူး။
