CHAPTER 81 => လုပ္ငန္းတာဝန္အား ေအာင္ျမင္စြာ အဆံုးသတ္ျခင္း
သူ,မထြက္ခြါခင္တစ္ညအလို ၊ Bai Luo Yin တစ္ေယာက္ အိပ္ယာေစာေစာဝင္ၿပီး၊ မနက္ျဖန္ ေဘဂ်င္းကို ျပန္ရေတာ့မယ့္အေၾကာင္း စဥ္းစားေတြးေတာေနတယ္။ သူ႔ စိတ္ဓါတ္ေတြ တက္ႂကြေပ်ာ္ရႊင္ေနတယ္။အျခားေသာ ေလသူရဲေတြဟာ မနက္ျဖန္ ေလယာဥ္စြမ္းရည္ အလွျပပြဲအတြက္ စိတ္ပူၿပီး အိပ္ယာထက္မွာ လူးလိမ့္ရင္းအိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ Bai Luo Yin ကေတာ့ မပူပန္ပဲ ၊ အိပ္ယာေပၚ တက္ၿပီးတာနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။
မနက္ (၇) နာရီမွာ ေလသူရဲေတြ အိပ္ယာထၾကၿပီး သူတို႔ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးစုေပါင္း ေလ့က်င့္ေရးကို လုပ္ေဆာင္ၾကတယ္။ ဒီအခ်ိန္ထိ ၊ ေနာက္ဆံုးေလယာဥ္အလွျပပြဲမွာ ပါဝင္မယ့္ လက္ေရြးစက္ (၁၀) ဦးသာ ရွိၿပီး Zhou Ling Yun ကို ခၽြင္းခ်က္ထားရင္ ၊ Bai Luo Yin ေရာ Liu Choung ေရာအပါအဝင္ အားလံုးေပါင္း(၉) ေယာက္ရွိတယ္။
" မင္းတို႔ေတြအားလံုး ဒီေန႔ေတာ့ အရမ္းစိတ္လႈပ္ရွားေနစရာမလိုဘူး။ မင္းတို႔ အမွားေသးေသးေလး လုပ္မိသြားရင္ ငါနဲ႔ေတြ႕မယ္ !"
အားလံုးစိတ္ဓါတ္က်သြားၾကတယ္။ ဆရာ Zhou ရယ္ ၊ ကိုယ့္တပည့္ေတြကို ႏွစ္သိမ့္ တာႀကီးက ဒီလိုႀကီးလားဗ်ာ ?
မနက္ (၉) နာရီထိုးေတာ့ ၊ တိုက္ေလယာဥ္ (၁၀) စီးဟာ ေျဖးေျဖးနဲ႔ မွန္မွန္ကြင္းကို ခြါသြားၾကၿပီး ေဘဂ်င္းရွိတဲ့ အရပ္ဆီ ဦးစြာ ပ်ံသန္းတယ္။ ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း သူတို႔ေတြရဲ႕ ခက္ခဲပင္ပန္းတဲ့ ေလ့က်င့္ေရးေတြအေပၚ ဘုရားသခင္က ဂ႐ုဏာထားေတာ္မူတယ္ ထင္ပါရဲ႕ ....ဒီေန႔ ေဘဂ်င္းရဲ႕ေကာင္းကင္မွာ ၾကည္လင္ေတာက္ပေနတယ္။ ေလယာဥ္ ပ်ံသန္းမႈ အေျခအေနေတြကအတိုင္းထက္အလြန္ပဲ။
Gu Hai ဟာ ပြဲၾကည့္စင္ အျပင္ဘက္က စင္ျမင့္ေပၚမွာထိုင္ရင္း ၊ ေကာင္းကင္ေပၚ ေမာ့ၾကည့္ၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားေနတယ္။ သူ႔မွာ ေမွ်ာ္လင့္ထားတာ ဘာမွမရွိဘူး။ အျခားလူ ေတြကေတာ့ စြမ္းရည္ထက္လွတဲ့ ေလယာဥ္အလွျပပြဲကို ၾကည့္ခ်င္လွၿပီ။ သူကေတာ့ Bai Luo Yin တစ္ေယာက္ အႏၲရာယ္ကင္းကင္းနဲ႔ mission ၿပီေျမာက္ေစခ်င္တယ္။ Bai Luo Yin တစ္ေယာက္သူမ်ားေလသူရဲေတြေလာက္မေတာ္လည္းကိစၥမရွိဘူး။ သူတစ္ေယာက္ အမွားလုပ္မိရင္ေတာင္၊ ကိစၥမရွိေသးဘူး။အေရးတကာအေရးႀကီးဆံုးကေတာ့ သူ တစ္ ေယာက္ အႏၲရာယ္ကင္းကင္းနဲ႔ ေလယာဥ္ ဆင္းသက္လာဖို႔ပဲ။
" ေဟ့ , မင္းက ဘယ္သူလဲကြ?ငါ , မင္းကို အရင္က မျမင္ဖူးပါဘူး ?" ေလတပ္အရာရွိ က Gu Hai ကိုေမးတယ္။
Gu Hai က အေရးမစိုက္သလိုျပန္ေျဖတယ္။" ကၽြန္ေတာ္က တပ္ထဲက မဟုတ္ဘူး။ ေလ သူရဲရဲ႕ မိသားစုဝင္ဗ် "
" ဒါေၾကာင့္ကိုး " အဲဒီအရာရွိက မွတ္ခ်က္ခ်တယ္။ " ငါ ျမင္တာေတာ့ မင္းက ပ်ံသန္း တဲ့လူေတြထက္ေတာင္ ပိုၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားေနတာပဲ "
** ေသခ်ာတာေပါ့ !!* Gu Hai ရင္ထဲမွာ ေအာ္ဟစ္ေနတယ္။ ** ခင္ဗ်ား မိန္းမကို ေကာင္းကင္ေပၚအစမ္း လႊင့္ေျမာက္ၾကည့္လိုက္မယ္ေလ၊ ခင္ဗ်ားဘယ္လို ခံစားရမလဲလို႔ ?*
Bai Han Qi လည္း စင္ျမင့္အျပင္ဘက္မွာ ထိုင္ေနေတာ့ အလားတူေမးခြန္းကို အေမးခံရတယ္။ သူလည္း တူညီတဲ့အေျဖကို ျပန္ေျဖလိုက္တယ္။ ဒီလို ပြဲစီစဥ္တဲ့ေနရာကို စစ္တပ္အတြင္းက လူကလြဲလို႔ အျခားပြဲၾကည့္သူေတြကို ဝင္ခြင့္မျပဳဘူး။ ဒါေၾကာင့္ Gu Hai က အခက္အခဲေပါင္းမ်ားစြာကိုျဖတ္ၿပီး Bai Han Qi ကို အထဲေခၚခဲ့ရတယ္။ အျခား အေၾကာင္းမရွိပါဘူး.... သူ႔သားေလးက ဘယ္ေလာက္ဂုဏ္ယူဖို႔ ထိုက္တန္သလဲဆိုတာ သူ႔ကိုျမင္ေစခ်င္လို႔ပါ။
Gu Hai က သူ႔လက္ေခ်ာင္းသူ စိတ္လႈပ္ရွားစြာနဲ႔ပြတ္ေခ်ေနၿပီး ၊ မၾကာခင္ပဲ သူ႔ျမင္ကြင္းထဲကို တိုက္ေလယာဥ္ (၅) စီးဟာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဝင္လာၾကတယ္။
တိုက္ေလယာဥ္ (၅) စီးစလံုးက အတူတူပဲဆိုတာ သိသာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အားလံုး တူေနတာေတာင္ ၊ တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္ရံုနဲ႔ Bai Luo Yin ေမာင္းတဲ့ ေလယာဥ္က ဘယ္တစ္စီးလဲ ဆိုတာကို Gu Hai ခန္႔မွန္းႏိုင္တယ္။
မၾကာခင္ တိုက္ေလယာဥ္ (၅) စီးစလံုး ေလယာဥ္ရဲ႕ အရွိန္ကို ျမင့္လိုက္ၿပီး၊ ေျမျပင္ညီ အတိုင္း အရပ္မ်က္ႏွာ ဦးတည္ခ်က္ (၅) ရပ္ဆီ ခြဲထြက္ကာ ၊ တစ္စီးခ်င္းစီရဲ႕ ေနာက္ၿမီး ကေန ေရာင္စံုမီးခိုးေငြ႕မ်ားကို ထုတ္လြင့္သြားတာက အေရာင္စံုလြန္းလို႔ ပြင့္လံုးကြ်တ္ပြင့္ ေနတဲ့ ပန္းစီးႀကီးလိုပဲ။ ၿပီးေတာ့ ဒီေလသူရဲေတြဟာ ပန္းခ်ီဆရာေတြလို မိုးေကာင္းကင္ ျပာႀကီးကို ကင္းဗတ္စတစ္ခုလိုသံုးၿပီး ေလေပၚမွာတင္ စိတ္ကူးယဥ္ဆန္ဆန္ လက္တန္း အ႐ုပ္ဆြဲၾကတယ္။
" Wow , Wow , Wow ......! "
ေပါက္ကြဲထြက္လာတဲ့ အားေပးသံႀကီးက Gu Hai နားထဲ ထိုးေဖာက္လာၿပီး ၊ သူ႔လက္ ေတြမွာ ေပါင္သန္းေပါင္းမ်ားစြာေလးတဲ့ ေက်ာက္တံုးႀကီးနဲ႔ ဖိထားခံရသလို၊ လြယ္လြယ္နဲ႔ လက္ကို မ, မႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနတယ္။
မိနစ္ (၂၀) ဆိုတဲ့ အခ်ိန္သက္တမ္းအတိုေလးအတြင္း ၊ တိုက္ေလယာဥ္ (၃) စီး ျပန္တက္သြားၿပီး တစ္စီးကို တစ္စီး ေက်ာ္တက္တယ္.... လွည့္ပတ္ျပတယ္။ ၿပီးတဲ့ ေနာက္ တိုက္ေလယာဥ္ (၄)စီးက ခြဲထြက္သြားၿပီး ပန္းေတြ အလွဆင္ထားသလို ေျပာင္းလဲသြားတယ္။ ေနာက္၊ တိုက္ေလယာဥ္ (၉)စီးဟာ တဖန္ခြဲထြက္ၿပီး ေနာက္ထပ္ မတူတဲ့ ပန္းပြင့္ပံုကိုေျပာင္းျပတယ္။ တစ္ခုနဲ႔ တစ္ခု မတူညီတဲ့ စြမ္းရည္ျပမႈ တစ္ဒါဇင္ ေလာက္ဟာ ေကာင္းကင္ထက္မွာ တစ္ခုၿပီးတစ္ခု သ႐ုပ္ေဖာ္ေနတာက ကြင္းဆက္ တစ္ခုနဲ႔ တစ္ခု ဆက္ေနတယ္။ အဲဒါက အရမ္းကို ရင္သပ္ရႈေမာစရာေကာင္းလို႔ ေနာက္ ထပ္ေဖ်ာ္ေျဖပြဲေတြအတြက္ လမ္းၫႊန္ခ်က္မရေသးခင္ အသက္ရႈဖို႔ေတာင္ ေမ့ေနၾက တယ္။
စုေပါင္းသ႐ုပ္ျပမႈၿပီးေတာ့ ၊ တစ္ဦးခ်င္းစီ စြမ္းရည္ျပပြဲ စလာတယ္။
Zhou Ling Yun က တိုက္ေလယာဥ္ ပ်ံသန္းမႈ ခရီးစဥ္ကို ကြန္မန္ဒါရဲ႕ ၫႊန္ၾကားခ်က္
အတိုင္း ဦးေဆာင္စတင္လိုက္တယ္။ သူေမာင္းတဲ့ေလယာဥ္က ျမႇားတစ္စီးလို စေျပး တယ္။ ၿပီးတဲ့ေနာက္ ႐ုတ္တရက္ ယာဥ္ထိပ္ပိုင္းကို 90' နီးပါးေျမာက္ကာပ်ံတက္သြား တာမ်ား အရွိန္ႏႈန္းက ျမန္လြန္းလို႔ မယံုႏိုင္စရာႀကီး ။ ပြဲၾကည့္,လာၾကတဲ့ အဆင့္ျမင့္ အရာရွိႀကီးေတြေတာင္ ၾကက္ေသေသေနၾကတယ္။ အရင္က ဒီလိုစြန္႔စားမႈမ်ိဳး ဘယ္သူ မွ မလုပ္ရဲခဲ့ဘူး။
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ Zhou Ling Yun ရဲ႕ ေလယာဥ္ဟာ ျမင္ကြင္းကေန ေပ်ာက္ကြယ္ သြားၿပီး Bai Luo Yin ရဲ႕ တိုက္ေလယာဥ္ကေနာက္က လိုက္ပ်ံလာတယ္။
Gu Hai တင္မကဘူး ၊ စင္ျမင့္ေပၚက အခမ္းအနားအလယ္မွာထိုင္ေနတဲ့ Gu Wei Ting ေတာင္ Bai Luo Yin အတြက္ ေဇာေခၽြးျပန္မိတယ္။
ပ်ံတက္သြားၿပီးတဲ့ေနာက္၊ အစြမ္းကုန္ေစာင္းလို႔ရႏိုင္သမွ် အေနအထားနဲ႔ တပတ္ လွည့္ျပတယ္... ၿပီးေတာ့ ေလယာဥ္ကို ေဘးတေစာင္းပံုစံ စတန္႔ထြင္တယ္...... ေနာက္, လွည့္လိုက္ၿပီး ေနာက္ဂၽြန္းထိုးျပရင္း Bai Luo Yin ဟာ သူ႔ရဲ႕ေလေပၚက တစ္ကိုယ္ေတာ္ ျပပြဲကို စတင္တယ္။ စတန္႔အမ်ိဳးမ်ိဳးလုပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ သူ႔ရဲ႕သ႐ုပ္ျပခ်င္းဟာ ဇာတ္ရွိန္ အျမင့္ဆံုးကို ေရာက္လာတယ္။ ပြဲၾကည့္စင္ကေန အားေပးခ်ီးက်ဴးသံေတြက တခါတခါ ထြက္ေပၚလာတယ္။ ဒါဟာ တကယ့္ကို အ့ံဖြယ္သရဲပါပဲ !
Gu Hai က သူ႔ရင္ထဲမွာ တိတ္တိတ္ေလး ပြစိပြစိေျပာမိတယ္။ ** ၿပီးေတာ့မယ္ ၊ ပြဲသိမ္းေတာ့မယ္, ခ်စ္ေရ .. ေနာက္တစ္ေခါက္ေတာ့ ေနာက္ဂၽြန္းထိုးမျပနဲ႔ေတာ့ေနာ္, ok? ၿပီးေတာ့, မေျပာမဆိုနဲ႔ဒိုင္ဗင္လည္းထိုးမျပနဲ႔၊ ကိုယ့္ကိုလန္႔ေအာင္လုပ္ေနတယ္ ဆိုတာေရာ မင္းသိရဲ႕လား?* ဒီအလွျပေဖ်ာ္ေျဖပြဲက Bai Luo Yin ရဲ႕ ကိုယ္ခႏၶာ ခံႏိုင္ရည္ကို စိန္ေခၚယံုတင္မကဘူး .... ဒီပြဲဟာ Gu Haiရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ခံႏိုင္ရည္ကိုပါ စမ္းသပ္ေနတယ္။
လူအုပ္ႀကီးက သူ႔ရဲ႕သ႐ုပ္ျပစြမ္းရည္ကို ႏွစ္ျခိဳက္သေဘာက်ေနတဲ့အခ်ိန္မွာပဲ ၊ Bai Luo Yin ဟာ ႐ုတ္တရက္ႀကီး ေလယာဥ္အလြတ္ခုန္ျခင္းကို လုပ္ေဆာင္လိုက္တာက သံထည္ သစ္ရြက္တစ္ရြက္ ေလမွာဝဲေနသလိုပဲ။ (ေလယာဥ္အလြတ္ခုန္ျခင္းဆိုသည္မွာ စက္အရွိန္ ကို ႐ုတ္တရက္ ရပ္လိုက္ၿပီး ေလထဲကေန ေျမျပင္ေပၚကို တေရြ႕ေရြ႕က်လာတာကို ဆိုလိုပါတယ္။) လူအုပ္ႀကီးရဲ႕ မ်က္စိေရွ႕မွာတင္ Bai Luo Yin ေလယာဥ္ဟာ ေျမျပင္သို႔ ႐ုတ္တရက္ႀကီး ထိုးဆင္းလာတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္ Gu Hai ရင္ထဲ ေအးခနဲ႔ ျဖစ္သြားၿပီး သူ႔ေသြးေၾကာေတြက ေပါက္ထြက္လုနီးပါးပဲ။
Bai Luo Yin ရဲ႕ တိုက္ေလယာဥ္ဟာ ေျမျပင္နဲ႔ ထိခါနီး အခ်ိန္က်မွ ႐ုတ္တရက္ ျမင့္တက္လာၿပီး စကၠန္႔အနည္းငယ္ အခ်ိန္အတြင္းမွာပဲ ေလယာဥ္ဟာ 360' , 720' နဲ႔ 850' တို႔မွာ အဆက္မျပတ္လွည့္ေနတယ္။
ဒီလို ေသမင္းကို ဆန႔္က်င္ျပေနတဲ့ ျပကြက္ေတြက Gu Hai ကို ႐ူးေအာင္ လုပ္ေန တယ္။ ေဘးကလူေတြရဲ႕ ရယ္သံၾကားေတာ့ ၊ Gu Hai က အဲဒီလူရဲ႕ ပါးစပ္ကို ဆြဲၿဖဲပစ္ ခ်င္တယ္။ ** $ ႐ူးေတြ စိတ္လႈပ္ရွားစရာေတြၾကည့္ဖို႔က်တတ္တယ္။ မင္းတို႔ရယ္ႏိုင္ ၾက ေသးလား?* ဒီလိုမ်ိဳးေသမင္းကို ဆန္႔က်င္ျပတဲ့ ျပကြက္ေတြက Bai Luo Yin ရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ကို အဓိကထားၿပီး အျပင္းအထန္ ႏွိပ္စက္ေနတယ္။
ဒါေပမယ့္ လူတိုင္းက Gu Hai လိုမ်ိဳး မ်က္ေမွာင္က်ဳတ္ၾကျပန္ေတာ့လည္း ၊ Gu Hai ေဒါသထြက္ေသးတာပဲ။ **ကၽြန္ေတာ္ မိန္းမရဲ႕ သ႐ုပ္ျပမႈက ဒီေလာက္ လက္ဖ်ားခါ ေလာက္ေအာင္ေကာင္းတာမ်ား၊ ခင္ဗ်ားတို႔က ဘယ္လိုေၾကာင့္ ဒီ႐ုပ္ေတြျဖစ္ေနၾကတာ တုန္း *
နာက်င္ ခံစားရပါတယ္။ သို႔ေသာ္ သူေလးအတြက္ေတာ့ ဂုဏ္ယူလို႔ မဆံုးပါဘူး။
Gu Hai တစ္ေယာက္ တေလာကလံုးက လူေတြကို အူလိုက္သည္းလိုက္ ေၾကျငာ ေမာင္းခတ္လိုက္ခ်င္ပါတယ္။ **ေကာင္းကင္ထက္မွာ ပ်ံသန္းေနတဲ့ အဲဒီလူက ကၽြန္ေတာ့္ေကာင္ေလးဗ် * လို႔။
Bai Han Qi ကလည္း တိုက္ေလယာဥ္ေျပးလမ္းတဝိုက္ "Bai " မိသားစုရဲ႕ တမူထူးတဲ့ ဂုဏ္ျဒပ္ကို ခံစားမိတယ္။ သူဟာ Gu Hai အတန္တန္ သတိေပးထားတာကို မ်က္ကြယ္ ျပဳၿပီး ၊ ခ်က္ခ်င္းႀကီး သူ႔ေဘးက အရာရွိတစ္ဦးရဲ႕လက္ကို သြားကိုင္ၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားစြာနဲ႔ ထပ္ခါတလဲလဲေျပာေနတယ္။
" ျမန္ျမန္ .... ၾကည့္ၾကည့္ ၊ အဲဒါ ကၽြန္ေတာ့္ သားပဲ "
လြန္ခဲ့တဲ့ (၉) ႏွစ္အတြင္း ၊ Bai Luo Yin အိမ္ကို ျပန္လာတာဟာ (၁၀) ႀကိမ္ေတာင္ မရွိဘူး။ Bai Han Qi ရဲ႕ နာက်ည္းခ်က္ေတြအားလံုး ဒီလိုဂုဏ္ယူရတဲ့ အခ်ိန္ခဏေလး မွာပဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္။
အလယ္ပိုင္းတိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ ေကာ္မရွင္အဖြဲ႕ဝင္တစ္ဦးကေတာင္ စင္ျမင့္ထက္ကေန သတိထားမိတယ္။ ေဝဟင္ထက္က တိုက္ေလယာဥ္ကို လက္ညိဳးထိုးၿပီး၊ သူ႔ေနာက္မွာ ထိုင္ေနတဲ့ ဗိုလ္မႉးဘက္ ေခါင္းလွည့္ၿပီးေမးတယ္။
" အဲဒီ ေလသူရဲ နာမည္က ?"
အဲဒီ ဗိုလ္မႉးက ခ်က္ခ်င္း ျပန္ေျဖတယ္။ " Bai Luo Yin ပါ "
ေဘးကလူက ဝင္ေျပာတယ္ ။ " အဲဒါ အဘိုးႀကီး Gu ရဲ႕ ေမြးစားသားေပါ့"
အဲဒီေနာက္ တစ္ဒါဇင္မကတဲ့ မ်က္လံုးေတြက Gu Wei Ting ရွိရာ ၾကည့္တယ္။ Gu Wei Ting က ခ်က္ခ်င္းရယ္လိုက္ၿပီး " ငါ့ ေမြးစားသားမဟုတ္ပါဘူးကြာ ။ မယားဘက္ က သားပါ "
ေနာက္ဆံုး Zhou Ling Yun က တိုက္ေလယာဥ္ (၉) စီးကို အေရွ႕ကေန ဦးေဆာင္ျပီး ခပ္စိပ္စိပ္ ႀတိဂံပံု, ပံုေဖာ္ၿပီးေနာက္ လူအုပ္ႀကီးရဲ႕ ေခါင္းေပၚကေန အၿမီးေနာက္က ေရာင္စံုမီးခိုးေတြကို ေတာက္ေလွ်ာက္ ျဖန္႔ဆြဲသြားကာ ေပ်ာ္ရႊင္စရာ သ႐ုပ္ျပမႈေလးနဲ႔ ျပည့္စံုသြားေစတယ္။
တဆက္တည္းမွာပဲ၊ ဒီေလသူရဲေတြဟာ သူတို႔ရဲ႕ အလုပ္႐ုံေနရာကို ျပန္သြားၾကတယ္။
အက်ဥ္းခ်ဳံ႕ ေအာင္ပြဲခံမႈေလး ၿပီးတဲ့ေနာက္ Bai Luo Yin နဲ႔ သူ႔ရဲ႕ ရဲေဖာ္ရဲဖက္ေတြ အားလံုး ညစာစားဖို႔ စားေသာက္ဆိုင္ သြားၾကတယ္။
Bai Luo Yin တစ္ေယာက္ သူ႔ပြဲကို Gu Hai လာၾကည့္မွန္း မသိဘူး။ Bai Han Qi လည္း လာၾကည့္တယ္ဆိုတာလည္း သူ, မသိဘူး။ သူ႔ အတြက္ေတာ့ ၊ ဒီသ႐ုပ္ျပပြဲဟာ ပံုမွန္mission တစ္ခုထက္ မပိုဘူး။ဒီတာဝန္လုပ္ငန္းလည္း အၿပီးသတ္ၿပီးၿပီဆိုေတာ့ ၊ အခု သူလံုးဝ စိတ္ေပါ့သြားၿပီ။
"တပ္စု ကြန္မန္ဒါ ၊ ေလတပ္ဗိုလ္မႉးက ဆရာ့ကို ေထာက္ခံသြားတယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ၾကားထားတယ္။ " ရာထူးနိမ့္တဲ့ အရာရွိေလးက ေျပာတယ္။
" ဟုတ္လား " Bai Luo Yin က စိတ္မပါ လက္မပါ ေျပာတယ္။
Liu Chong က စိတ္လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ထေဖာက္တယ္။ " ဆရာေတာ့ ဆုထပ္ရေတာ့မယ္ကြ!"
Bai Luo Yin ႏႈတ္ခမ္းမွာ ပ်င္းတိပ်င္းရြဲ အျပံဳးတစ္ခုေပၚလာၿပီး၊ ထမင္းဆက္စားတယ္။ သူ႔ စိတ္ထဲမွာ ဆုအေၾကာင္း စဥ္းစားမေနဘူး။ ** အခု ဒီ mission ကို ေအာင္ေအာင္ ျမင္ျမင္နဲ႔ အဆံုးသတ္ႏိုင္ၿပီဆိုေတာ့ ၊ ငါ အားလပ္ရက္ရႏိုင္ေကာင္းပါတယ္။တခ်ိန္တည္း မွာပဲ၊ Gu Hai ကုမၸဏီကလည္း စာရင္းဝင္သြားၿပီဆိုေတာ့၊ သူ႔ရဲ႕ စီမံခန္႔ခြဲေရးတာဝန္ ေတြကို ကိုယ္စားလွယ္လႊဲထားၿပီး ၊ အထစ္အေငါ့မရွိ ဥကၠဌ ျဖစ္သြားေလာက္ၿပီလား ?
*သူ႔ဆီ ဖုန္းေခၚၿပီး ငါျပန္လာၿပီလို႔ ေျပာလိုက္ရ ေကာင္းမလား ?"
သူ႔ေဘးမွာ၊ လူေတြက ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ စကားေျပာေနၾကတယ္။ ႐ုတ္တရက္ႀကီး သူတို႔ ေတြ " ဒုန္း " ဆိုတဲ့ အသံႀကီး ၾကားလိုက္တယ္။ လွည့္ၾကည့္ေတာ့ Bai Luo Yin ရဲ႕ ပန္းကန္လံုးကျပဳတ္က်သြားၿပီး၊ သူ႔တကိုယ္လံုးက စားပြဲေပၚေမွာက္ေနတာ သတိလစ္ သြားတဲ့ပံုေပၚေနတာ ေတြ႕ရတယ္။
" ဘာျဖစ္တာတုန္းဟ ?"
သူ႔ရဲေဘာ္ေတြက ေၾကာက္လန္႔စျပဳလာၾကတယ္။ သူတို႔ အျမန္ထရပ္ၿပီး Bai Luo Yin ကို ေဆး႐ုံပို႔မလို႔ လုပ္ေနၾကတုန္း .....
" သူ႔ ကို မထိနဲ႔ !"
႐ုတ္တရက္၊ မရင္းႏွီးတဲ့ အသံတစ္သံဟာ သူတို႔ရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြကို တားဆီးလိုက္ တယ္။
Gu Hai ေရွ႕တိုးလာၿပီး လူေတြကို " ရွဴး " ဆိုၿပီး လုပ္ျပတယ္။ အဲဒီေနာက္ သူက Bai Luo Yin ေဘးကို ေလွ်ာက္သြားၿပီး၊ သူ႔လက္ေမာင္းေတြနဲ႔ ညင္ညင္သာသာ ေပြ႕လိုက္ တယ္။ Gu Hai တိုးတိုးေလးေျပာတယ္။ "သူ အိပ္ေပ်ာ္သြားတာ"
ဒီ စိတ္ပူေနတဲ့ မ်က္ႏွာေတြဟာ ၊ ဒီစကားလည္းၾကားေရာ ၊ ခ်က္ခ်င္း အမူအရာမဲ့ သြားၾကတယ္။
Gu Hai က သူ႔ ခႏၶာကိုယ္ကို ႏွိမ့္လိုက္ၿပီး ၊ Bai Luo Yin ရဲ႕ လက္ေမာင္းေတြကို သူ႔ ပခံုးေပၚတင္ကာ ၊ ဒူးေကြးၿပီး Bai Luo Yun ကို သူ႔ေနာက္ေက်ာေပၚတင္လိုက္တယ္။ အားလံုးရဲ႕ အ့ံၾသေနျပတဲ့ မ်က္ႏွာထားေတြေရွ႕မွာတင္ ၊ Bai Luo Yin ကို ကုန္းပိုးၿပီး စားေသာက္ဆိုင္ထဲက ထြက္ခဲ့တယ္။
" ဒါက ....." အရာရွိတစ္ဦးက ေျပာတယ္။ " သူ ငါတို႔ ဗိုလ္မႉးကိုေတာ့ ဒုကၡမေပးပါဘူး ေနာ္ ?"
Liu Chong က အဲဒီသူကို ဘုၾကည္ၾ့ကည့္ၿပီး " သူက ဗိုလ္မႉးရဲ႕ မိသားစုဝင္ပဲ"
" ေအာ္ ...... ငါမေျပာခဲ့ဘူးလို႔ သေဘာထားပါကြာ " အဲဒီ အရာရွိက ေခါင္းငံု႔ၿပီး ဆက္စားေနတယ္။
အျခား အရာရွိတစ္ဦးက မေျပာပဲမေနႏိုင္ဘူူး "စားရင္းနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ skill ကေတာ့ မေသးဘူးေဟ့ !"
အဲဒီေနာက္ သူတို႔ေတြ ဝမ္းသာေပ်ာ္ရႊင္စြာ ရယ္ၾကတယ္။
Bai Luo Yin ရဲ႕ လက္ေမာင္းေတြက Gu Hai ရဲ႕ ပခံုးေတြကို သိုင္းဖက္ထားၿပီး ၊ သူ႔လက္မွာ တူတစ္စံုကို ၫွပ္ကိုင္ထားၿပီး ၊ Gu Hai မ်က္စိေရွ႕မွာပဲ တူႀကီးက လႊဲရမ္းေန တယ္။ Gu Hai က တူေတြ သူ႔မ်က္လံုးကို လာထိုးမိမွာ စိုးရိမ္ျပီး အဲဒီတူေတြကို Bai Luo Yun လက္ထဲကေန ဆြဲယူပစ္ဖို႔ ႀကိဳးစားတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဆံုးသတ္မွာေတာ့၊ တူေတြက တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ၫွပ္ကိုင္ခံထားရလို႔ ဖယ္ပစ္လို႔လည္းမရႏိုင္ဘူး။
** မင္း ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ဗိုက္ဆာေနရသလဲ ကြာ ? *
Bai Luo Yin က ေလထဲမွာပဲ ဟင္းေတြကို ယူေနသလိုမ်ိဳး တူေတြကို လႈပ္ရွားေနၿပီး ေနာက္ သူ႔ပါးစပ္ထဲဆီ တူကို ယူလိုက္တယ္။
Gu Hai စိတ္ညစ္တယ္။ " သတိထားဦး ၊လည္ေခ်ာင္းထဲ မထိုးမိေစနဲ႔ "
အဲဒီေနာက္ Bai Luo Yin သတိဝင္လာတယ္။ သူ႔ပါးစပ္က Gu Hai ရဲ႕ လည္ပင္း ႂကြက္သားေတြနားမွာ ။ ဒီႂကြက္သားေတြၾကည့္ရတာ အရမ္းသန္မာၿပီး က်စ္လစ္တယ္၊ ၿပီးေတာ့ ေပ်ာ့ေပ်ာင္းႏုည့ံပံုေပၚေနတယ္။ တကယ့္ကို အရသာ ရွိမယ့္ပံုပါပဲ။ Bai Luo Yin က သူ႔ပါးစပ္သူ " ပလပ္ ပလပ္ " လုပ္ၿပီးေနာက္ ခပ္ျပင္းျပင္း ကုန္းကိုက္ပစ္လိုက္တယ္။
Gu Hai ရဲ႕ နဖူးေပၚမွာ အေၾကာစိမ္းႀကီးေတြ ေထာင္တက္လာတယ္။
" သာသာေလးပဲ လုပ္စမ္းပါ " စကားလံုးေတြက နာက်င္စြာနဲ႔ Gu Hai ရဲ႕ သြားၾကားထဲက ထြက္လာတယ္။
Bai Luo Yin က သူ႔ပါးစပ္ကို မဖယ္ခ်င္ဖယ္ခ်င္နဲ႔ ဖယ္လိုက္ၿပီး ၊ အခု သြားကိုက္ရာ အႀကီးႀကီးရွိတဲ့ေနရာမွာ သူ႔ပါးေတြကို အပ္ၿပီး ပ်င္းတိပ်င္းရြဲေမးတယ္။
" ငါတို႔ ဘယ္သြားမလို႔လဲ ?"
" အိမ္ကို "
Bai Luo Yin ႏႈတ္ခမ္းမွာ အျပံဳးစေလးေပၚလာတယ္။
" ေစာေစာတုန္းက ငါတို႔ ေက်ာင္းျပန္တက္ေနၾကတယ္လို႔ အိမ္မက္မက္ေနတာ။ ၿပီးေတာ့ အိမ္အေဟာင္းကိုျပန္ၿပီး ၊ ကိုက ငါ့ကို ၾကက္ဥျပဳတ္တလံုး စားဖို႔ ေပးေနတာတဲ့။ ၿပီးေတာ့.....%%%#####.."
End of CH - 81
