CHAPTER -79= အမွန္တရားကို Gu Hai ေဖာ္လိုက္ၿပီ
ညတိုင္း အိပ္ယာမဝင္ခင္၊ Bai Luo Yin ဟာ Gu Hai ရဲ႕ လုပ္ငန္းေတြအေၾကာင္း ပိုသိႏိုင္ဖို႔အတြက္ Hai Yin ကုမၸဏီ official website ကိုဝင္ၾကည့္ရတာ အက်င့္တစ္ခုလ္ု ျဖစ္ေနၿပီ။ အခုတေလာ အဲ့ဒီ website မွာ ခဏခဏ အသစ္ေတြတင္တယ္ဆိုတာ သူသတိထားမိတယ္။ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိတာကေတာ့..... ဒီေလာက္သတင္းအခ်က္အလက္ ေတြကို update ေနပံုေထာက္ရင္ ရွယ္ယာေစ်းကြက္မွာ စာရင္းသြင္းဖို႔ ျပင္ဆင္ ေနၾကတာပဲ ျဖစ္ရမယ္။
ဒီေန႔ အရင္ေန႔ေတြလိုပဲ ..... သူ website ထဲသြားၾကည့္ေတာ့ သူ႔အာရံုကို ဖမ္းစား ထားတဲ့ မက္ေဆ့တစ္ခုေပၚေနတယ္။
"မနက္ျဖန္ ေန႔လည္ 3:30 တြင္ Hai- Yin နည္းပညာကုမၸဏီ၏ ဖြင့္ပြဲအခမ္းအနားကို ကုမၸဏီရွိ ပထမထပ္ ျပပြဲခန္းမ၌ က်င္းပျပဳလုပ္သြားမည္ ျဖစ္ပါသည္။"
*ျမန္လိုက္တာ* Bai Luo Yin စိတ္မေကာင္းမႈနဲ႔ သက္ျပင္းခ်မိတယ္။ ေနာက္၊ သူရက္စြဲကို ၾကည့္လိုက္ေတာ့၊ ရက္(၂၀) ေက်ာ္ ကုန္ဆံုးသြားၿပီဆိုတာ သတိထားမိသြားတယ္။ သူ တကယ္ကို Gu Hai နဲ႔ အဆက္အသြယ္ မလုပ္တာ ရက္(၂၀) ေက်ာ္သြားၿပီ။ သူ ေတြ႕ဆံုဖို႔ ျငင္းၿပီးကတည္းက Gu Hai ျပန္မလာေတာ့ဘူူး။ သူအိမ္ျပန္သြားတယ္ ထင္ပါတယ္။ဒီလိုနဲ႔ပဲ၊ ဒီႏွစ္ေယာက္ ရက္(၂၀) ေက်ာ္ ခြဲခြာေနခဲ့ၾက ရတယ္။
*သူ႔ကုမၸဏီက ရွယ္ယာေစ်းကြက္ဝင္ေတာ့မွာဆိုေတာ့၊ သူေတာ့ အရမ္းအလုပ္ မ်ားေနေတာ့မွာပဲ* Bai Luo Yin မေတြးဘဲမေနႏိုင္ဘူး။
ေနာက္ထပ္ အိပ္မေပ်ာ္တဲ့ ညတစ္ညကို ျဖတ္သန္းရျပန္ၿပီ ။ ဒီတစ္ခါေတာ့ Bai Luo Yin ဟာ ညႀကီး ေလ့က်င့္ေရးဆင္းတာမ်ိဳး မလုပ္ေတာ့ဘဲ စစ္စခန္းဧရိယာတစ္ဝိုက္ တစ္ေယာက္တည္း လမ္းထြက္ေလွ်ာက္ေနတယ္။ တပ္အိမ္ေတြအားလံုးက မီးေတြမွိတ္ သြားၾကၿပီ။ Zhou Ling Yun တပ္အိမ္က မီးေတြကလြဲလို႔ေပါ့။ မရည္ရြယ္ဘဲ Bai Luo Yin ဟာ သူ႔တပ္အိမ္ဆီကို ေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။
Zhou Ling Yun မွာ အမ်ားနဲ႔မတူတဲ့ အၾကားအာရံုရွိတယ္။ သူ႔တပ္အိမ္နဲ႔ Bai Luo Yin တပ္အိမ္က သိပ္မေဝးလို႔၊ Bai Luo Yin လမ္းထြက္ေလွ်ာက္လာကတည္းက သူေကာင္းေကာင္းႀကီး သတိထားမိတယ္။ Bai Luo Yin တစ္ေယာက္ စစ္စခန္းတစ္ဝိုက္ ေလွ်ာက္သြားေနတဲ့အခ်ိန္ ၊ Zhou Ling Yun ကBai Luo Yin ထြက္လာတဲ့ အခ်ိန္က ေန ေျခလွမ္းေတြကို စတင္ေရတြက္ၿပီး ေျခလွမ္း(၁၀၀၀) အတြင္း သူ႔တပ္အိမ္ဆီက္ု ေရာက္လာလိမ့္မယ္လို႔ ခန္႔မွန္းတယ္။ တကယ္ပါ..... သူထင္တဲ့အတိုင္းပါပဲ။
" မင္း တစ္ေယာက္ထဲကိုပဲ ေလ့က်င့္ေရးဆင္းဖို႔ ငါ့ကို စီစဥ္ခိုင္းခ်င္ျပန္ၿပီလား?"
Zhou Ling Yun ကတံခါးဝကေန ဆီးေမးလိုက္တယ္။
Bai Luo Yin ေခါင္းခါျပတယ္။ "မဟုတ္ပါဘူး။ ဆရာဘာလို႔ မအိပ္ေသးတာလဲလို႔ လာၾကည့္တာပါ"
" မင္းကေရာ ဘာလို႔ မအိပ္ေသးတာလဲ? " Zhou Ling Yun ေမးတယ္။ Bai Luo Yin ခပ္တိုုတိုပဲ ျပန္ေျဖတယ္။" ဟာတာတာႀကီး ျဖစ္ေနလို႔"
တကယ္ေတာ့ Bai Luo Yin ရဲ႕ လက္ေမာင္းေတြက အရမ္းနာေနလို႔ တံခါးလက္ကိုင္ဘုေတာင္ သူ, မကိုင္ႏိုင္ဘူး။
Zhou Ling Yun ရဲ႕တပ္အိမ္ထဲဝင္လာတဲ့အခါ ကြန္ျပဴတာေရွ႕မွာ စာအုပ္အထူ အထပ္ လိုက္ႀကီးကိုျမင္ေတာ့ သူတစ္အုပ္ေလာက္ ဆြဲယူၿပီး လွန္ေလွာၾကည့္တယ္။ ေလသူရဲ တစ္ေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ လက္ရွိ စစ္ဆင္ေရးရလဒ္ေတြကို အတိုခ်ံဳ႕ထားတာျဖစ္တယ္။ မွတ္တမ္းေတြဟာ အရမ္းကိုတိက်တယ္။ စာအုပ္ေက်ာေနာက္မွာ အဲ့ဒီလူရဲ႕ ခႏၶာကိုယ္ အေျခအေနနဲ႔ စိတ္ဓာတ္စြမ္းရည္ သံုးသပ္ခ်က္ေတြကို ေဖာ္ျပထားၿပီး ....အားလံုးကို လက္နဲ႔ေရးထားတယ္။ Bai Luo Yin က Zhou Ling Yun ေဘာပင္ကိုင္တာကို တစ္ခါမွ မျမင္ဖူးဘူး။ အားလံုး ရဲ႕စြမ္းရည္ေတြကို Zhou Ling Yun ဟာအလြတ္ ရွင္းရွင္းႀကီး မွတ္မိေနတယ္ဆိုတာေတာ့ သူတစ္ေယာက္သိသြားၿပီ။
" ဆရာ ညတိုင္း ဒါေတြလုပ္ဖို႔ အခ်ိန္ပို အလုပ္လုပ္ေနတာလား? " Bai Luo Yin ေမးတယ္။
Zhou Ling Yun က လက္ေဆးၿပီး ဆက္ေျပာတယ္။" (၂) ရက္တည္းပါကြာ။ အျခားဘက္က စစ္အုပ္စုက အေရးတႀကီးလိုေနလို႔။ မနက္ျဖန္ ဒီသတင္းအခ်က္အလက္ ေတြကို သြားထပ္ၿပီး အထက္လူႀကီးေတြဆီ လက္ရွိစစ္ဆင္ေရးအေနအထားကို သတင္း ပို႔ဖို႔ ငါျပန္သြားရဦးမယ္"
" မနက္ျဖန္ ...."Bai Luo Yin ေတြေဝေနတယ္။ " ေဘဂ်င္းကို ျပန္မွာလား?"
Zhou Ling Yun ကေခါင္းေမာ့မၾကည့္ပဲ ျပန္ေျဖတယ္။ " ေအး"
ထုထည္ႀကီးလွတဲ့ လွိဳင္းလံုးေတြက Bai Luo Yin ရဲ႕ ႏွလံုးသားကို ႐ိုက္ခတ္လာတယ္။ သူက Zhou Ling Yun ကို ရဲရဲတင္းတင္း ခဏေလာက္ၾကည့္လိုက္ၿပီးမွ သူေတြ ေဝ သြားျပန္တယ္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ? ငါ့ကို တခုခု ယူလာခိုင္းခ်င္တာရွိလို႔လား?"
Bai Luo Yin ကေခါင္းရမ္းျပၿပီး ျပန္ေျဖတယ္။ " မရွိပါဘူူး"
"ဒါဆိုလည္း ျမန္ျမန္ျပန္ၿပီး နားေတာ့ ။ ငါ, မနက္ျဖန္သြားတဲ့အခါ ဒီမွာက မင္းကိုပဲ အားကိုးရမွာ" Zhou Ling Yun ေျပာတယ္။
Bai Luo Yin ေခါင္းညိတ္ၿပီး တံခါးဆီကိုလမ္းေလွ်ာက္သြားတယ္။ သူ႔လက္ေတြက တံခါးလက္ကိုင္ဘုေပၚမွာပဲရွိေသးတယ္၊ သူ႔ရင္ထဲက ႐ုတ္တရက္ႀကီး တင္းက်ပ္လာ တယ္။ သူလွည့္လိုက္ၿပီး Zhou Ling Yun ကိုၾကည့္ရင္း "ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္, ဆရာနဲ႔အတူ ကၽြန္ေတာ္ျပန္လိုက္လို႔ ရႏိုင္မလား?"
"ဘာလို႔လဲ? မေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူးလားကြ? " Zhou Ling Yun က ဟာသေႏွာေျပာ တယ္။ " ငါတို႔ဒီေရာက္တာ ဘယ္ႏွစ္ရက္ရွိၿပီလဲ? တကယ့္ပြဲကေရာက္ေတာင္ မေရာက္ ေသးတာကို!"
" အဲ့လို မဟုတ္ဘူး" Bai Luo Yin က သူ႔စကားကို ျဖတ္ေျပာတယ္။ ဒါေပမယ့္ ခဏ ေလာက္ၾကာေတာ့ သူ, မေျပာဘဲမေနႏိုင္ေတာ့ဘူး" ကၽြန္ေတာ္ပြဲေလးတစ္ခုတက္ဖို႔ ျပန္ခ်င္တာပါ"
"ပြဲ၊ ဟုတ္လား?" Zhou Ling Yun ကစပ္စပ္စုစု ေမးတယ္။" ဘယ္သူ မဂၤလာေဆာင္ လို႔လဲ?"
"ဘယ္သူမွ မဂၤလာမေဆာင္ပါဘူး။ Gu Hai ရဲ႕ ကုမၸဏီက ရွယ္ယာေစ်းကြက္မွာ စာရင္းဝင္ေတာ့မွာမို႔လို႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တစ္ေလွ်ာက္လံုးသူတို႔နဲ႔ ပူးေပါင္းလုပ္ေဆာင္ ခဲ့ၾကတာမလား? ကၽြန္ေတာ္က စီမံကိန္းေခါင္းေဆာင္ဆိုေတာ့၊ မနက္ျဖန္ပြဲကို ကၽြန္ေတာ္ တက္သင့္တယ္ထင္လို႔!" Bai Luo Yin က ျပည့္စံုတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ကို ရွာေတြ႕သြား တယ္။
Zhou Ling Yun ကသူ႔ကို အခက္ေတြ႕ေအာင္လုပ္ခ်င္ေနပံုေပၚတယ္။ "ငါ, တပ္ထဲက တစ္ေယာက္ယာက္ကို အဲ့ဒီပြဲသြားဖို႔ ငါလႊတ္လိုက္မယ္။ဒီေတာ့ မင္းစိတ္ပူမေနနဲ႔ေတာ့။ ဝတၱရားေက်သြားမွာပါ။ စိတ္ထဲထားမေနနဲ႔၊ ငါကိုယ္တိုင္ပြဲတက္လိုက္မယ္"
" ကၽြန္ေတာ္သြားမွျဖစ္မွာ" Bai Luo Yin က ခ်က္ခ်င္းေျပာတယ္။
" ဘာလို႔လဲ? ငါသြားရင္ အခင္းျဖစ္မွာ စိုးလို႔လား?"
Bai Luo Yin (၂) ခါရယ္တယ္။
ဒီကိစၥမွာေတာ့ ၊ Zhou Ling Yun ရဲ႕စ႐ိုက္က အံ့ၾသစရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေကာင္းေနတယ္။ သူ႔အရြတ္ေတြ ဘာနဲ႔ မွားဆက္သြယ္လို႔Bai Luo Yin ကို ဒီေလာက္ လိုက္လိုက္ေလ်ာေလ်ာစကားေျပာေနမွန္း မသိဘူး။
" ေကာင္းၿပီေလ။ အဆင္ေျပပါတယ္။ ဒါဆို မနက္ျဖန္ မင္း, ငါနဲ႔ လိုက္လို႔ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ငါ တစ္ခုပဲ ထပ္ေျပာခ်င္တယ္.... မင္း, ပြဲတက္တုန္း ငါက တပ္ထဲသြားမယ္။ ငါေျပာၿပီးၿပီဆိုတာနဲ႔ မင္း, ငါနဲ႔ ျပန္လိုက္ခဲ့ရမယ္။ ေႏွာင့္ေႏွးေစဖို႔ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွ မေပးရဘူး"
" ဟုတ္ကဲ့"
Bai Luo Yin မတ္မတ္ရပ္ၿပီး စနစ္တက် အေလးျပဳတယ္။
ေနာက္ေန႔မနက္ေစာေစာ၊ Bai Luo Yin နဲ႔ Zhou Ling Yun တို႔ ထြက္ခြာၾကတယ္။
လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ သူတို႔ ျပႆနာအေသးစားတစ္ခုနဲ႔ေတြ႕ၿပီး တစ္နာရီခြဲေလာက္ ေနာက္က်သြားတယ္။ Bai Luo Yin ေဘဂ်င္း ေရာက္တဲ့အခ်ိန္ (၃)နာရီေတာင္ထိုးေနၿပီ။ သူက Zhou Ling Yun ကားေပၚကေနဆင္းၿပီး ခ်က္ခ်င္းပဲ Gu Hai ကုမၸဏီကိုသြားဖို႔ Taxi ငွားတယ္။
Gu Hai ကုမၸဏီ ဝင္ေပါက္က အရမ္းကိုစည္ကားေနတယ္။ အဝင္ေပါက္လမ္းကို ခမ္းခမ္းနားနား အလွဆင္ထားၿပီး ဧည့္ခံႀကိဳဆိုမႈက ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားတယ္။ Bai Luo Yin က ကားဆရာႀကီးကို မီတာတစ္ရာေလာက္ အကြာအေဝးမွာ ရပ္ခိုင္းလိုက္တယ္။ သူ ပြဲတက္ဖို႔ မစဥ္းစားခဲ့ပါဘူး။ သူ,မသြားခင္ အားလံုးအဆင္ေျပရဲ႕လားဆိုတာကို ၾကည့္ခ်င္ ရံုေလးပါ။ ဒါေၾကာင့္ သူလာတယ္ဆိုတာကို ဘယ္သူ႔ကိုမွ အသိေပးဖို႔ အစီအစဥ္မရွိဘူး။
အဲ့ဒီအခိ်န္မွာ Gu Hai က ျပပြဲခန္းမ ပထမထပ္မွာပဲ ေခါင္းေဆာင္ဝန္ထမ္းေတြကို ကုမၸဏီ ထုတ္ကုန္ေတြနဲ႔ မိတ္ဆက္ေပးေနတယ္။ Yan Ya Jing က ဟိုဟိုဒီဒီ ေျပးလႊား ရင္း အလုပ္မ်ားေနတယ္။ သူမ ၾကည့္ရတာပိန္သြားတယ္။ အခုေတာ့၊ သူမက ကာယ အားကိုသံုးၿပီး တကယ္ကို အျပင္ဘက္က ေလွ်ာက္လမ္းအဝင္ေပါက္ကို ႀကီးၾကပ္ေန တယ္။ တဖက္မွာေတာ့၊ Tong Zhe ဟာ သိသာျမင္သာတဲ့ ေနရာမွာ ဆက္တိုက္ရပ္ ေနၿပီး ဧည့္သည္ေတြနဲ႔ စကားေျပာရင္း ညႇို႔ႏွိုင္းေဆြးေႏြးေနတယ္။
(၃) နာရီခြဲေတာ့၊ ပြဲစၿပီ။ ပရိတ္သတ္ကမ်ားသထက္မ်ားလာတယ္။ Bai Luo Yin က ေခ်ာင္အက်ဆံုးေနရာမွာ ေရာက္ေနတဲ့အတြက္ ဘယ္သူမွ သူ႔ကို သတိမထားမိဘူး။
မ်ားမၾကာမီ၊ Gu Hai နဲ႔ Tong Zhe ဟာ ကုမၸဏီခန္းေဆာင္ကေန ထြက္လာတယ္။ ေကာ္ေဇာနီႀကီးက စင္ျမင့္ေပၚထိ ခင္းထားတယ္။ ဒီအမ်ိဳးသား (၂) ဦးက လူအုပ္ႀကီးကို ယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔ၾကည့္တယ္။ မေရမတြက္ႏိုင္တဲ့ လူေတြရဲ႕ အားက်တဲ့ အၾကည့္ေတြ ၾကားမွာ တက္ႂကြတဲ့စိတ္ဓာတ္နဲ႔၊ သူတို႔ႏွစ္ဦး ေကာ္ေဇာနီေပၚ ေျခခ်ရင္း စင္ျမင့္ေပၚ ဆက္ေလွ်ာက္သြားတယ္။ ဒီျမင္ကြင္းကို Bai Luo Yin ျမင္တဲ့အခါ မနာလိုမႈက သူ႔ရင္ကို လာေဆာင့္တယ္။
" ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဖြင့္ပြဲအခမ္းအနားကို ႂကြေရာက္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္....." အခမ္းအနားမႉးက ဖြင့္ပြဲအေၾကာင္းအရာေတြက္ို ေၾကျငာၿပီး၊ မိန္ခြန္းေျပာဖို႔ Gu Hai ကို ဖိတ္ေခၚတယ္။ Bai Luo Yin ဟာ Gu Hai ဆီက အၾကည့္မခြာႏိုင္ေတာ့ဘူး။
*သူပိန္သြားတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႔စိတ္အေျခအေနကေတာ့ အရမ္းေကာင္းေနပံုပါပဲ။ သူ႔ၾကည့္ရတာ ဘယ္လိုမွ မခံစားခဲ့ရသလိုပဲ* Bai Luo Yin ငို ရမလား/ရယ္ရမလား မသိေတာ့ဘူး။
ဖန္သားျပင္အႀကီးႀကီးေပၚမွာ (၅) စကၠန္႔ကို ေနာက္ျပန္ေရတြက္တဲ့ ျမင္ကြင္းေပၚ လာၿပိီး အဲ့ဒီေနာက္ ေခါင္းေလာင္းသံ ျမည္လာကာ ကုမၸဏီက ရွယ္ယာေစ်းကြက္မွာ စာရင္းဝင္သြားၿပီျဖစ္ေၾကာင္းေၾကညာတယ္။ မီးရႉးမီးပန္းေတြကို ပြဲက်င္းပတဲ့ေနရာရဲ႕ စတိတ္စင္ေနာက္ကေနေဖာက္ၾကၿပီးေနာက္ အနီေရာင္အလံႀကီးက ေနာက္ခံပိတ္ကား ေပၚကေန က်လာတယ္။ Hai - Yin နည္းပညာကုမၸဏီရဲ႕ စေတာ့နာမည္နဲ႔ ကုတ္နံပါတ္ ကို ေၾကျငာထားတယ္။
ဒီအခ်ိန္ေလးမွာေတာ့ Bai Luo Yin ရဲ႕ ႏွလံုးသား အနက္႐ွိဳင္းဆံုးေနရာကေန Gu Hai အတြက္ ဂုဏ္ယူေနမိတယ္။
မၾကာခင္၊ ဧည့္ပရိတ္သတ္ေတြရဲ႕ လက္ခုပ္သံေတြနဲ႔ ေဗာက္အိုးေဖာက္သံေတြက ေရာသြားၾကတယ္။ လူအုပ္ႀကီးရဲ႕ အၾကည့္ေတြေအာက္မွာပဲ၊ Gu Hai ဟာ စင္ေပၚက ဆင္းလာၿပီး Tong Zhe ကို ဂုဏ္ျပဳျခင္း ေပြ႕ဖက္မႈကိုေပးတယ္။ Bai Han Qi ေဆးရံု တက္ေနရတဲ့အခ်ိန္ကာလအတြင္း Tong Zhe ရဲ႕အားေကာင္းတဲ့ ပံ့ပိုးမႈသာမရွိခဲ့ရင္၊ Gu Hai ဟာ အခ်ိန္တိုအတြင္း ရွယ္ယာေစ်းကြက္ဝင္ဖို႔ကိစၥေတြရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္အားလံုးကို ျဖည့္ဆည္းႏိုင္ခဲ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ အေသအခ်ာပါပဲ..... Gu Hai က Yan Ya Jing ကို လည္း ဂုဏ္ျပဳေပြ႕ဖက္မႈေပးသလို အလုပ္မအားတဲ့ၾကားက အခ်ိန္ဖဲ့ၿပီး သူ႔ကိုဂုဏ္ျပဳ ေပး ၾကတဲ့ ဧည့္သည္အခ်ိဳ႕ကိုလည္း ေပြ႕ဖက္ပါတယ္။
ကံဆိုးခ်င္ေတာ့ Bai Luo Yin ဟာ အားလံုးကို မျမင္ခဲ့ဘူး။ Gu Hai တစ္ေယာက္ Tong Zhe ကို ဖက္ေနတာ ျမင္တာနဲ႔ သူ႔အၾကည့္လႊဲေနလိုက္တယ္။ သူ႔မ်က္လံုးေတြ ျပန္လွည့္လာတဲ့အခါ ၿမိဳ႕ေတာ္ေခါင္းေဆာင္ေတြက စင္ေပၚမွာ မိန္႔ခြန္းေျပာေနၿပီ။ Gu Hai နဲ႔ Tong Zhe က ပရိတ္သတ္ေတြၾကားထဲမွာပဲ တခါတခါ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ တီးတိုးေျပာလိုက္.... ျပံဳးလိုက္နဲ႔ ရင္းႏွီးေနၾကတဲ့ ပံုေပါက္ေနတယ္။
ဒီျမင္ကြင္းကို ျမင္ၿပီး လူအမ်ားစုကေတာ့ ေပါက္တက္ကရ ထင္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ကုမၸဏီက အမ်ိဳးသမီးဝန္ထမ္းေတြနဲ႔ Yan Ya Jing တို႔အျပင္ Bai Luo Yin လည္း သီးခံဖို႔ ခက္ခဲေနတယ္။
အသက္ရႉေအာင့္ထားၿပီး Bai Luo Yin တစ္ေယာက္ ထြက္သက္ မ႐ွိဳက္ႏိုင္ဘူးျဖစ္ေန တယ္။ ဧည့္ခံေဖ်ာ္ေျဖမႈ စလာတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္ေလထုက ေႏြးေထြးသြားတယ္။ Bai Luo Yin ကေတာ့ လွည့္ျပန္သြားၿပီ။
လူအုပ္ထဲကေန လမ္းမႀကီးေပၚသြားၿပီး Bai Luo Yin က Taxi တစ္စီးတားတယ္။
"ကၽြန္ေတာ္ ဆရာမိသားစုက Yin Zi ကို ျမင္လိုက္မိတယ္ထင္တယ္။" Tong Zhe ေျပာတယ္။
Gu Hai ေလွာင္ျပံဳးျပံဳးရင္း " ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ ဒီလိုလာမေနာက္နဲ႔၊ ဟုတ္ၿပီလား? သူက ဘယ္လိုလာမွာလဲကြ? သူငါ့ဆီ ဖုန္းေလး တစ္call ေလာက္ ေခၚရင္ပဲ၊ ဒူးေထာက္ထိုင္ၿပီး မင္းကို (၃) ႀကိမ္ ကန္ေတာ့လိုက္...,."
ေျပာၿပီးၿပီးခ်င္း၊ Gu Hai မ်က္ႏွာ ႐ုတ္တရက္ေျပာင္းလဲသြားၿပီး ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိတဲ့ ေျခလွမ္းက်ဲႀကီးေတြနဲ႔ လမ္းမဘက္ ေျပးထြက္သြားတယ္။
" ဆရာ, ခဏေနရင္ မီဒီယာေတြနဲ႔ အေမးအေျဖရွိေသးတယ္ေလ!"
Tong Zhe ရဲ႕အသံက လူၾကားထဲမွာ နစ္ျမႇပ္သြားတယ္။
Bai Luo Yin တစ္ေယာက္ Taxi ေပၚတက္သြားၿပီ။ Taxi ေတာင္စထြက္ေနၿပီ။ ပံုမွန္ ဆိုရင္ Gu Hai ဟာ ကားေနာက္ကေန ေျပးလိုက္မိမွာ။ သူကားကို မမွီႏိုင္ရင္ေတာ့၊ ေျမျပင္နဲ႔ ေဆာင့္မိဖို႔ပဲ မ်ားတယ္။
ဒါေပမယ့္ လက္ေတြ႕မွာေတာ့ ကားဆရာႀကီး အရွိန္တင္ခ်ိန္ေတာင္မရခင္၊ ကားေရွ႕က ေန Gu Hai ခုန္ၿပီးဝင္လာတယ္။ ကားဆရာႀကီးက ခ်က္ခ်င္းပဲ ဘရိတ္နင္းလိုက္ရတယ္။ Gu Hai ရဲ႕ ခါးနဲ႔ ကားေရွ႕ဖံုးနဲ႔ ဝင္တိုက္မိေတာ့ ေျခလွမ္းအနည္းငယ္ေနာက္ဆုတ္လိုက္ တယ္။ မေမွ်ာ္လင့္ပဲ ဘာဆိုဘာျပႆနာမွမရွိဘဲ သူကိုယ္သူ ၿမဲေနေအာင္ ရပ္ေနႏိုင္ တယ္။
ကားဆရာႀကီးက Gu Hai ကို ၿဂိဳလ္ၾကည့္ၾကည့္တယ္။ Gu Hai က ကားတံခါးဆီကို တည့္တည့္သြားၿပီး သူဘာေကာင္လဲဆိုတာကို လံုးဝေဘးဖယ္ထားကာ ကားတံခါးကို အညႇာအတာမရွိ ေစာင့္ကန္တယ္။
" ဆင္းစမ္း!" Gu Hai က Bai Luo Yin ကို ေဟာက္တယ္။ Bai Luo Yin တံခါးဖြင့္ၿပီး ဆင္းလာတယ္။ သူခ်က္ခ်င္းပဲ Gu Hai မ်က္ႏွာေပၚလက္သီးနဲ႔ ခပ္ျပင္းျပင္းထိုးတယ္။
Gu Hai က Bai Luo Yin အက်ႌကို ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ၿပီး အေဆာက္အဦးေနာက္က ေထာင့္ခ်ိဳးေနရာထိဆြဲေခၚသြားတယ္။ ရဲေတာက္ေနတဲ့ မ်က္လံုးႀကီးေတြနဲ႔ ၾကည့္ရင္း " မင္း ေတာ္ေတာ္ အၾကင္နာတရားမရွိတာပဲ။ မင္း ေရာက္လာၿပီးမွ ငါ့က္ို စကားတစ္ခြန္းမွ မေျပာဘဲဒီအတိုင္း ထြက္သြားေတာ့မလို႔ေပါ့ေလ?"
"ေျပာေတာ့ေရာ ဘာအသံုးက်မွာလဲ?" Bai Luo Yin ကGu Hai ကို အေရးမစိုက္တဲ့ ပံုနဲ႔ ၾကည့္တယ္။
" ဘာကိစၥ အသံုးမက်ရမွာလဲ? မင္း , ငါ့ကိုစကားတစ္လံုးမွမေျပာတာ ဘယ္ႏွစ္ရက္ ရွိသြားၿပီလဲ? ဒီရက္ေတြမွာ ငါ ဘယ္လိုအသက္ရွင္သန္ခဲ့ရသလဲဆိုတာ မင္းသိလား? ငါ, မင္းကို မေတြ႕ရလို႔ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ နာက်င္ေနခဲ့ရသလဲဆိုတာေရာ မင္း, သိရဲ႕ လား?"
"ငါ မသိဘူး" Bai Luo Yin က Gu Hai ကို စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ " မင္း, အရမ္းကို ေကာင္းေကာင္းႀကီး ေနေနခဲ့တာလို႔ေတာ့ ငါခံစားရတယ္"
" အဲ့ဒီလိုေနေနတာ မင္းကြ!!"
Bai Luo Yin မ်က္ႏွာေတာင့္တင္းသြားတယ္။ သူ Gu Hai ကို တြန္းဖို႔ႀကိဳးစားေပမယ့္ မရဘူး။ အဲ့ဒီေနာက္ သူ႔ကိုခပ္ျပင္းျပင္းတြန္းဖို႔ ထပ္ႀကိဳးစားလည္း မရျပန္ဘူး။ သူ(၃) ႀကိမ္ေျမာက္တြန္းမလို႔ရွိေသးတယ္ ... Taxi ကဟြန္းတီးတယ္။ ကားတစ္စီးက တေျဖးေျဖးနဲ႔ သိပ္မေဝးတဲ့ေနရာမွာရပ္လိုက္ၿပီး မွန္တံခါးခ်လိုက္ေတာ့ Zhou Ling Yun ရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚလာတယ္။
" ငါ သြားရေတာ့မယ္။ ဂုဏ္ယူပါတယ္ MD Gu "
Gu Hai ဟာသူ႔ကိုယ္သူ Bai Luo Yin ကိုယ္ေပၚမွာ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဖိထားၿပီး သြားခြင့္မျပဳႏိုင္ဘူး။ " Yin Zi ကိုယ္ေျပာတာကိုနားေထာင္ဦး ။ Tong Zhe နဲ႔ကိုယ္နဲ႔က သာမာန္မိတ္ေဆြေတြပဲ။ ကိုယ္ သူ႔ကို ျမင္တာနဲ႔ မ်က္စိက်မိခဲ့တယ္....ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ အတြက္မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ္သူ႔ကို အလုပ္ခန္႔ခ်င္တာကလည္း သူက Yan Ya Jing နဲ႔ လိုက္ဖက္တယ္လို႔ ကိုယ္ခံစားမိလို႔"
Bai Luo Yin တကိုယ္လံုး ေအးစက္သြားတယ္။
" Yin Zi ရယ္၊ Yan Ya Jing က ကိုယ့္ေနာက္လိုက္ေနတာ(၅) ႏွစ္ရွိေနၿပီ။ ကိုယ္ ဘယ္ေလာက္ပဲရက္စက္တယ္ထားအံုး.... ကိုယ္လည္း သူမအေပၚမွာ သံေယာဇဥ္ ရွိ တယ္။ ကိုယ္, ဒီအေၾကာင္းေတြကို မင္းကို မေျပာျပခဲ့တာက မင္းအေတြးလြန္ေနမွာ ကိုယ္ေၾကာက္လို႔။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ့္ရင္ထဲမွာ သူမအတြက္ စိတ္ပူတယ္။ သူမ ခင္ပြန္း ေကာင္းတစ္ေယာက္ရသြားတာကို ျမင္လိုက္ရမွ ကိုယ္လည္းစိတ္ေအးႏိုင္မွာ။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္အတြက္ အခြင့္အေရးေတြဖန္တီးေပးဖို႔ Tong Zhe ကို ကုမၸဏီကို ေခၚလာခဲ့ တာ။ ဒီလိုလုပ္တာကလြဲရင္ သူမကို ဘယ္လိုျပန္ၿပီး ျဖည့္ဆည္းေပးရမလဲဆိုတာ ကိုယ္ တကယ္မသိဘူး။"
အေစာပိုင္းနဲ႔စာရင္ Bai Luo Yin မ်က္ႏွာထားက အရမ္းအရမ္းကို ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသြားၿပီ။
" သူမက သူ႔ကို ျပန္ႀကိဳက္မယ္ဆိုတာ ေသခ်ာလို႔လား?"
" ေသခ်ာတာေပါ့"
သူတို႔ေနာက္ကေန Taxi ကဟြန္းတီးျပန္တယ္။ Bai Luo Yin ကမွင္ေသေသနဲ႔ ေျပာ တယ္။ " ငါတကယ္ သြားရေတာ့မယ္"
Gu Hai ဟာ Zhou Ling Yun ရဲ႕ေစာင့္ၾကည့္ေနတဲ့ မ်က္လံုးေတြက္ု လစ္လွ်ဴရွဳ႕ျပီး Bai Luo Yin ရဲ႕ ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုအားရပါးရ ႐ွိဳက္နမ္းပစ္လိုက္တယ္။
" ခ်စ္ ျပန္လာမွာကို ကိုယ္ေစာင့္ေနမယ္"
End of CH -79
