Chapter-50 ;စိတ္ကစဥ့္ကလ်ားျပဇာတ္
Zhou Ling Yun ရဲ႕ စူးရွတဲ့မ်က္လံုးေတြက ေအာက္ဘက္ကို ေဝ့ၾကည့္တယ္။သူဟာ အမိန္႔ေပးစင္ေပၚမွာ ထင္ရွားတဲ့ အေနအထား ယူထားတယ္။ ျဖစ္ခ်င္ေတာ့ ၊အဲ့ဒီမွာ ဘယ္သူမွမရွိဘူး။ သူတေယာက္ထဲ ၿငိမ္သက္စြာနဲ႔ (၁) မိနစ္နီးပါးေလာက္ အမိန္႔ေပးစင္ေပၚမွာရပ္ေနၿပီး၊ Bai Lou Yin ရဲ႕ ေနာက္က်ၿပီးမွ ေရာက္လာမယ့္ ပံုသဏာၭကို ေစာင့္ေနခဲ့ေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေနာက္ဆံုးေတာ့ Bai Lou Yin လံုးဝ ေပၚမလာဘူး။
" ဗိုလ္မႉး Bai ဘယ္သြားလဲ? " Zhou Ling Yun က အသံကို ျမႇင့္ၿပီးေျပာတယ္။ ဘယ္သူမွ စကားတစ္လံုးမွ မေျပာဘူး။ ေလ့က်င့္ေရး တစ္ကြင္းလံုးကို စိတ္ဓာတ္က်ဖြယ္အာရံုတို႔ကလႊမ္းမိုးထားတယ္။
Zhou Ling Yin ေမးျပန္တယ္။"သူဘာျဖစ္ေနလဲဆိုတာ ဘယ္သူသိလဲ? သူ႔,ဘယ္သူ႔ဆီကို ခြင့္တိုင္သြားလဲ?" ဘယ္သူမွ ျပန္မေျပာၾကျပန္ဘူး။
Zhou Ling Yun ရဲ႕ မ်က္ခံုးေမႊးထူႀကီးေတြ ျမင့္တက္သြားတယ္။ သူ႔ေဘးမွာရပ္ေနတဲ့ အရာရွိတစ္ဦးကို လက္ျပၿပီးလွမ္းေခၚတယ္။ အသံမာမာနဲ႔ " ဒီစစ္သားေတြကို မင္းဆီအပ္ခဲ့မယ္။ ငါ Bai Lou Yin ကိုသြားၾကည့္လိုက္အံုးမယ္"
အဲ့အရာရွိ ုၾကည့္ရတာ စိတ္ပူေနပံုပဲ။ " ျမန္ျမန္သြားၾကည့္ပါ။ အဲဒီေကာင္ေလး ဘာမွ ျဖစ္လို႔မျဖစ္ဘူး"
ဒီအရာရွိေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာေတာ့၊ Bai Lou Yin ဟာဘယ္တုန္းကမွ ဘယ္အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔မွ ေနာက္မက်ဖူးဘူး။ မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ၿပီး စစ္ေလ့က်င့္ေရးကို ေရွာင္လႊဲဖို႔ဆိုတာ ေျပာေနဖို႔ေတာင္မလိုဘူး။
Zhou Ling Yun က Bai Lou Yin ရဲ႕ အိမ္ကို အျမန္ေလွ်ာက္သြားတယ္။ အထဲမွ မီးကဖြင့္ထားတုန္းပဲ။ အခန္းထဲမွာ နက္႐ွိဳင္းတဲ့ အေႏြးဓာတ္ရွိတယ္။ အထဲမွာဘယ္သူမွမရွိတဲ့ပံု နည္းနည္းမွမေပၚဘူး။ Zhou Ling Yunအိပ္ခန္းထဲ ဝင္သြားတဲ့အခါမွာ၊ ေစာင္က ကုတင္ေပၚမွာ ျဖန္႔ခင္ထားေပမယ့္ ေစာင္ေအာက္မွာ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး။ အျခားအခန္းေတြထဲမွာလည္း လူမရွိဘူး။
သူအိမ္ထဲက ထြက္လာေတာ့ အိပ္ေရးပ်က္ေနတဲ့ လူေတြဟာ အတန္းလိုက္တန္းစီထားတာကို သူ႔ မ်က္စိေရွ႕မွာပဲ ေတြ႕ရတယ္။
