CHAPTER-78=>ငါကသူ႔ကိုခ်စ္တာကြ
တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ အရက္က Gu Hai ရဲ႕ အာရံုေၾကာအာလံုးကို စတင္ဖ်က္ဆီးေနၿပီ။ ဒီႏွစ္ေယာက္ေျပာေနၾကတဲ့ အေၾကာင္းအရာက ပိုက်ယ္ျပန္႔လာၿပီး ပိုနက္႐ွိဳင္းလာကာ ဖံုးကြယ္ (သြယ္ဝိုက္) ၿပီးေျပာစရာမလိုေတာ့တဲ့ အေျခအေနထိေရာက္သြားတယ္။
"ကၽြန္ေတာ္က ဆရာ့ဖုန္းကို ေျဖလိုက္လို႔ သူကစိတ္ဆိုးသြားတာလား?"
Gu Hai ရဲ႕ရီေဝေဝမ်က္လံုးေတြက ကူရာမဲ့စြာ ေတာက္ပလာတယ္။ "ဟုတ္တယ္။ သူ,ငါ့ကိုလံုးဝအေရးမလုပ္ေတာ့ဘူး။ သူထြက္သြားကတည္းကေန အခုထိ တစ္ႀကိမ္ေလး ေတာင္ ငါနဲ႔ဖုန္းမေျပာဘူး။ အဲဒီေန႔က ငါအလံုပိတ္စစ္ဆင္ေရးကြင္းကိုသြားတုန္းက လည္း၊သူ,ငါ့ကို ထြက္မေတြ႕ဘူူး။ ငါ့မွာ ဧည့္ႀကိဳအခန္းထဲမွာထိုင္ၿပီး သူနဲ႔ေတြ႕ဖို႔ တေနကုန္ေစာင့္ေနခဲ့ရတယ္"
Tong Zhe က တိတ္တိတ္ကေလးအ,ေနတယ္။ "သူၾ့ကည့္ရတာ သေဘာထား ေသးသိမ္တဲ့ပံုလည္းမေပၚပါဘူူး!"
"အဲ့ဒါလား? အဲ့ဒါက မင္းမွသူ႔အေၾကာင္းမသိတာ!" Gu Hai က သူ႔ရဲ႕အျပစ္ေတြကို ခပ္ႂကြားႂကြားေျပာေနၿပီး ၊အဲ့ဒီအျပစ္ေတြကို Bai Luo Yin အေပၚပံုခ်ပစ္တယ္။ "တကယ္ ေတာ့၊သူကတကယ့္ကို အရွက္မရွိတာကြ။ သူျဖစ္ခ်င္သလိုမျဖစ္တဲ့ ကိစၥ ေသးေသးေလးဆိုရင္ေတာင္၊သူကကေလးဆိုးႀကီးလိုဆိုးတာ။မင္းမျမင္ဘူးေသးလို႔ ... သူစိတ္တိုင္းမက်တဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္ေလ ၊ သူစိတ္တိုခ်င္တိုင္း စိတ္တိုပစ္လိုက္တာပဲ"
Tong Zhe ရဲ႕ရွည္ရွည္၊က်ဥ္းက်ဥ္း သူငယ္အိမ္ေတြက ၫွိဳ႕ဓာတ္ျပင္းတဲ့ လကၡဏာကိုေဖာ္ျပေနၿပီး၊ စိုရႊဲေနတဲ့ နႈတ္ခမ္းလႊာေတြက အနည္းငယ္ဟေနတာဟာ အိေျႏၵမရွိတဲ့ ငပ်င္းေလးတစ္ေယာက္နဲ႔တူေနတယ္။ အရမ္းခ်စ္စရာေကာင္းေနတယ္။
"ဒါဆို ၊ဘာလို႔ ဆရာကသူ႔ကိုခ်စ္ေနဦးမွာလဲ?"
Gu Hai ကျပံဳးလိုက္တယ္။သူ႔မ်က္ႏွာက အေရးအေၾကာင္းေတြက ႏုညံ့သြားၿပီး အ႐ူးအမူးျဖစ္ေနတဲ့အခ်စ္ေတြရယ္၊စြဲလမ္းမႈေတြရယ္နဲ႔ သူ႔မ်က္ဝန္းေတြက အရည္လဲ့ေန တယ္။ ဒီလိုမ်က္ႏွာအမူအရာကို Tong Zhe တစ္ေယာက္ အရင္ကမျမင္ဖူးခဲ့ဘူး။ ဒီလိုအမူအရာမ်ိဳးနဲ႔ သူ႔မ်က္ႏွာႀကီးနဲ႔ လိုက္ေတာင္မလိုက္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ထူးဆန္းတာက သူ႔မ်က္ႏွာမွာ ဒီလိုအမူအရာမ်ိဳး ျဖစ္ေနတဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္ သူ႔ကိုယွဥ္ႏိုင္တဲ့အရာရွိမွာေတာင္ မဟုတ္ဘူး။
"သူ႔မွာ ဆြဲေဆာင္မႈရွိတဲ့အပိုင္းေလးေတာ့ရွိတယ္ကြ။ ငါ၊မင္းကိုအလြယ္တကူေျပာျပလို႔ မရဘူး။ ငါမင္းကိုေျပာျပလိုက္ရင္၊မင္းကေသခ်ာေပါက္အဲ့ဒါကို မွတ္ထားလိုက္မွာ"
Tong Zhe က ၾကာပစ္သလိုျပံဳးျပရင္း "အိပ္ယာေပၚကကိစၥလား? ခါးေအာက္ပိုင္း ကကိစၥနဲ႔ ခ်ဳပ္လို႔မရတဲ့ေယာက္်ားဆိုတာ ရွိေသးလို႔လား?"
Gu Hai ဝန္မခံသလို၊ ျငင္းလည္းမျငင္းေပမယ့္ သူ႔မ်က္လံုးေတြထဲမွာေတာ့ သူ႔ကိုယ္သူ ဂုဏ္ယူေနတဲ့ အရိပ္အေယာင္ေတြေပၚေနတယ္။ ဆိုလိုတာက ခါးေအာက္ပိုင္းကိစၥ ဆိုတာလိုအပ္တဲ့အခ်က္ဆိုတာမွန္ေပမယ့္၊အဓိကအခ်က္ေတာ့မဟုတ္ေသးဘူး။
"သူ,လံုးဝေအာက္ေျခလြတ္(မာန္တက္)ေနတဲ့အခ်ိန္ဆိုရင္ ဘယ္လိုပံုစံျဖစ္ေနမလဲဆို တာ ကၽြန္ေတာ္ျဖင့္စိတ္ကူးၾကည့္လို႔ေတာင္မရဘူး" Tong Zhe သက္ျပင္းခ်မိတယ္။
မေမွ်ာ္လင့္ဘဲ၊ဒီသက္ျပင္းခ်ျခင္းက Gu Haiရဲ႕ မနာလိုတတ္တဲ့ ပိုးကို သြားဆြမိ တယ္။ ရလဒ္အေနနဲ႔ ၊ Tong Zhe တစ္ေယာက္ လက္သီးနဲ႔အထိုးခံရတယ္။ ၿပီးေတာ့ လည္ပင္းအၫွစ္ခံရတယ္။
"မင္းကိုဘယ္သူကစိတ္ကူးၾကည့္ခြင့္ေပးလို႔လဲ? မင္းေဘာင္ေက်ာ္ေနၿပီဆိုတာေရာသိရဲ႕လား?"
*ေသလိုက္ပါလား* Tong Zhe စိတ္တိုတယ္။
*ေတြးၾကည့္လို႔ေတာင္မရဘူးလား? ၿပီးေတာ့ ငါလည္းေတြးမၾကည့္ပါဘူူး! ဒီအတိုင္း လႊတ္ကနဲေျပာမိရံုကို....*
Tong Zhe က Gu Hai ကို တစ္ခ်က္ေလာက္ပိတ္ကန္ၿပီး လက္တံု႔ျပန္မလို႔ လုပ္ကာရွိေသးတယ္၊ Gu Haiက ႐ုတ္တရက္ႀကီး သူ႔ကိုေပါင္ေပၚဆြဲတင္ၿပီး အဆက္မျပတ္႐ိုက္ႏွက္ေတာ့တယ္။ Tong Zhe က ျပင္းျပင္းထန္ထန္အ႐ိုက္ခံရ တာေၾကာင့္၊ ခုစားထားတဲ့အစာေတြေတာင္ ျပန္အန္ထြက္ေတာ့မယ္။ ျမည္းသတၱဝါဟာ အရက္ေသာက္ၿပီးတာနဲ႔ လူရမ္းကားတစ္ေယာက္ျဖစ္လာတယ္။ Tong Zhe က သူ႔ကို လံုးဝမယွဥ္ႏိုင္တာ အေသအခ်ာပဲ။
"ငါ သူ႔ကို စကားတစ္လံုးမွမေျပာရတာ (၂)ပတ္ေတာင္ရွိသြားၿပီ။ သူ႔ကို လြမ္းတယ္ကြာ။ မင္းသိရဲ႕လား? ငါသူ႔ကိုလြမ္းတယ္လို႔! သူ႔ကိုလြမ္းလြန္းလို႔ ငါ့ရဲ႕မ်ိဳး႐ိုး နာမည္ေတာင္ မမွတ္မိေတာ့ဘူး။ သူဘာလို႔ဒီေလာက္ရက္စက္ရသလဲကြာ? သူငါ့ကို သတိေလးေတာင္မရဘူးလား?"
"ခလြမ္" ဆိုတဲ့အသံကိုၾကားလိုက္ၿပီး ၊သူ႔ခြက္ေတြက ၾကမ္းျပင္နဲ႔တိုက္ကြဲသြားၿပီ။ အခ်စ္နာက်ေနတဲ့ေယာက်ၤားတစ္ေယာက္ကို တကယ္ထိန္းခ်ဳပ္ရတာခက္တယ္။
"ဆရာ ေသာက္တာ အရမ္းမ်ားေနၿပီ"
Tong Zhe ဟာ ေနာက္ဆံုးေတာ့ Gu Hai ရဲ႕ လက္ေမာင္းေတြ ေအာက္က ထြက္သြားႏိုင္ၿပီ။သူ႔အဝတ္အစားေတြကို ျပန္ျပင္ဝတ္ၿပီး ေဘးမွာထိုင္ေနတယ္။
Gu Hai က စီးကရက္တစ္လိပ္ကိုမီးၫွိၿပီး ၊မွန္မွန္ေလးေဆးလိပ္ဖြာတယ္။
"ငါမမူးပါဘူးကြာ။ ငါသတိရွိပါတယ္"
Tong Zhe က Gu Hai ပါးစပ္က စီးကရက္ကိုယူၿပီး သူ႔ပါးစပ္မွာ တပ္လိုက္တယ္။ သူ႔မ်က္လံုးေတြကို မွင္ေသေသလွန္ၾကည့္ရင္း "ဆရာ... သူနဲ႔ေနရတာ ဒီေလာက္ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္ေနမွေတာ့၊ဆရာနဲ႔ကၽြန္ေတာ္တြဲဲဲဲၾကည့္ရေအာင္! ဘာေတြပဲျဖစ္ျဖစ္ ၊ ဆရာ့အစ္ကိုကလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုသူ႔အစားထိုးအျဖစ္ သေဘာထားခဲ့တာပဲ။ ဒီေတာ့ ဆရာလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုသူ႔အစားထိုးအျဖစ္ သံုးၾကည့္ေပါ့"
သူ႔အသံေပ်ာက္သြားတာနဲ႔ Gu Hai ဟာ႐ုတ္တရက္ Tong Zhe မ်က္ႏွာ ေရွ႕ခုန္ဝင္လာၿပီး ႏိုင္လိုမင္းထက္ဆန္တဲ့ သူ႔မ်က္လံုးေတြနဲ႔ မ်က္ႏွာအႏွံ႕ၾကည့္တယ္။ သူ႔လက္ေတြကိုေရွ႕တိုးလိုက္ၿပီး Tong Zhe ပါးစပ္ထဲက စီးကရက္ကိုဆြဲယူရင္း၊ သူ႔နႈတ္ခမ္းေထာင့္မ ွာ ေလွာင္ျပံဳးတစ္ခုေပၚေနတယ္။
"အရမ္းေကာင္းတဲ့ အၾကံပဲ"
Tong Zhe ကလည္းျပံဳးရင္း သူ႔လက္က Gu Hai ရဲ႕လက္ေကာက္ဝတ္ကို ဆုပ္ကိုင္ လိုက္တယ္။ Gu Hai လက္မွာက စီးကရက္ခဲထားတုန္းပဲ။
"ဒါဆိုရင္ ဒီစီးကရက္ကို ဆရာ့ပါးစပ္မွာျပန္တပ္လိုက္"
အေစာပိုင္းက Tong Zhe ပါးစပ္ထဲခဲထားခဲ့တဲ့ သူ႔လက္ထဲကစီးကရက္ကို Gu Hai ငံု႔ၾကည့္တယ္။ သူ႔မ်က္လံုးေတြက တည္ၿငိမ္လွ်က္ရွိၿပီး တဖြားဖြားေပၚလာတဲ့ ခံစားခ်က္ လႈိင္းေတြကို တြန္းလွန္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတယ္။
ဒါေပမယ့္ အဆံုးသတ္မွာေတာ့၊ Gu Hai ကစီးကရက္ကို ထက္ပိုင္းခ်ိဳးၿပီး ေဆးလိပ္ျပာခြက္ထဲလႊင့္ပစ္လိုက္တယ္။
"ဆရာကဇာတ္လမ္းရႈပ္ဖို႔သတၱိမရွိဘူးထင္ပါရဲ႕...." Tong Zhe ေလွာင္တယ္။ "ကၽြန္ေတာ္က ဆရာေၾကာက္ရမယ့္သူ မရွိဘူးထင္ေနတာ"
အၾကာႀကီးနႈတ္ဆိတ္ေနၿပီးမွ၊ Gu Hai ခပ္ဖြဖြေျပာတယ္။ "ငါသူ႔ကို ေၾကာက္တာ မဟုတ္ဘူးကြ။ သူ႔ကိုခ်စ္တာ"
ေနာက္ဆံုးေတာ့သူလံုးဝကိုမူးေနၿပီ။
ေနာက္ တယ္လီဖုန္းျမည္လာတယ္။ Gu Hai ခံုရွည္ေပၚကေနဆင္းသြားေတာ့ မနက္လင္းအားႀကီး (၂)နာရီေတာင္ေက်ာ္ေနၿပီ။ Gu Hai ဖုန္းကိုၾကည့္ၿပီးၿပီးခ်င္း၊ Aunty Zhou ဆီက ဖုန္းျဖစ္ေနတယ္။
"Da Hai , အန္တီ Zhou ပါ"
Gu Hai က အန္တီ Zhou ရဲ႕ အခက္ေတြ႕ေနတဲ့အသံကိုၾကားေတာ့ သူခ်က္ခ်င္းပဲ သတိဝင္လာတယ္။ "အန္တီ ဘာကိစၥျဖစ္လို႔လဲ"
အန္တီ Zhou က စိတ္ပူလာေလေလ၊သူမေျပာတာေတြကမရွင္းေလေလပဲ။ "မင္းဦးေလးေလ ... အိပ္ေန... တသက္လံုး.... ဒါေပမယ့္..."
Gu Hai ကတံခါးဆီအေျပးသြားၿပီး ဖိနပ္စီးလိုက္တယ္။တံခါးကို တြန္းဖြင့္ၿပီး ထြက္မယ္လုပ္ေနတုန္း၊သူမကို ႏွစ္သိမ့္ဖို႔ႀကိဳးစားတယ္။" အန္တီ စိတ္မပူပါနဲ႔၊ ကၽြန္ေတာ္ အခုပဲလာခဲ့မယ္"
၁၀မိနစ္ေတာင္မၾကာတဲ့အခ်ိန္အတြင္း၊Bai Han Qiရဲ႕အိမ္ေအာက္ Gu Hai ကားဆိုက္လာတယ္။
အိမ္ကေရွးေဟာင္းတိုက္အိမ္ အမ်ိဳးအစားဆိုေတာ့ ဓာတ္ေလွကားမရွိဘူး။ Bai Han Qi က အေပၚဆံုးထပ္မွာေနတယ္။ Gu Hai အိမ္ထဲကိုေျပးဝင္သြားတာ (၁)မိနစ္ေတာင္ မၾကာလိုက္ဘူး။ သူ႔ေရွ႕ကျမင္ကြင္းကိုၾကည့္ၿပီး သူၾကက္ေသေသေနမိတယ္။ Bai Han Qi က ၾကမ္းေပၚမွာလဲေနၿပီး အရမ္းကိုေဖ်ာ့ေတာ့ေနတယ္။အန္တီက်ံဳ (Zhou) က သူ႔ေဘးမွာထိုင္ငိုေနတယ္။ Meng Tong Tian ကေတာ့ Bai Han Qi ကိုေနရာေရႊ႕ဖို႔ ျပာျပာသလဲျဖစ္ေနတယ္။ ၾကည့္ရတာသူကလူနာကို သူ႔ေက်ာေပၚတင္ဖို႔လုပ္ေနသလိုပဲ။
"ဦးေလးဘာျဖစ္တာလဲ?" Gu Hai က အျမန္ေဆာင့္ေၾကာင့္ထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး Bai Han Qi ရဲ႕အေျခအေနကိုေမးျမန္းတယ္။
Aunt Zhou ကတရံႈ႕ရံႈ႕နဲ႔ ျပန္ေျဖတယ္။ "အန္တီလည္းမသိဘူး,... သူအေစာပိုင္း ကမွထသြားတာ။ အိမ္သာသြားတာနဲ႔တူပါရဲ႕။ ၿပီးေတာ့မွ႐ုတ္တရက္ၾကမ္းေပၚလဲက်သြား တယ္။ သူ႔ကိုအန္တီဆက္တိုက္ေခၚေနေပမယ့္မႏိုးလာဘူး။ Yin Zi ဆီဖုန္းေခၚေသး တယ္။ ဒါေပမယ့္သူ႔ဖုန္းက လိုင္းမဝင္ဘူး။ အျခားလည္းဘာမွမလုပ္တတ္တာနဲ႔ မင္းဆီ ဖုန္းေခၚ.... ဟီးဟီးဟီး"
"အေရးေပၚဌာနကိုေခၚၿပီးၿပီလား?" Gu Hai ေမးတယ္။
Meng Tong Tian ကေဘးကေနဝင္ေျဖတယ္။" ကၽြန္ေတာ္ေခၚၿပီးၿပီ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ ေရာက္မလာၾကေသးဘူး။ "
"ကိစၥမရွိဘူး" Gu Hai က Bai Han Qi ကို မလိုက္တယ္။" ကၽြန္ေတာ္သူ႔ကို ေဆးရံု ေခၚသြားမယ္!"
အန္တီ Zhou ကအျမန္ေမးတယ္။ "အဘိုးႀကီး Bai က အရမ္းေလးတယ္ေနာ္။ မင္းကားေပၚကို ဘယ္လိုေခၚသြားမွာလဲ? အိမ္မွာက လူနာထမ္းစင္မရွိ...."
အန္တီ Zhou ေတာင္စကားမဆံုးေသးဘူး.... Gu Hai က Bai Han Qiကို ခ်ီၿပီး အျမန္ေျပးထြက္ကာ Meng Tong Tian က ေနာက္ကေနကူမေပးေနတယ္။ (၂)မိနစ္အတြင္းပဲ အိမ္ေအာက္ထပ္ကိုေရာက္လာၾကၿပီး မုန္တိုင္းလိုအရွိန္နဲ႔ေမာင္း ထြက္သြားတယ္။ မၾကာမီ သူတို႔ေတြ အနီးဆံုးေဆးရံုကိုေရာက္လာတယ္။
အေရးေပၚကုသမႈၿပီးတဲ့ေနာက္ Bai Han Qi ဟာေနာက္ဆံုးေတာ့ အသက္ အႏၲရာယ္ကလြတ္ေျမာက္သြားတယ္။
ပထမဆံုး Gu Hai ကေဒါက္တာနဲ႔ဆက္သြယ္တယ္။ "သူ႔အေျခအေနဘယ္လိုလဲခင္ဗ်?"
"ႏွလံုးျကြက္သားအားနည္းတဲ့ေရာဂါပါ"
Gu Hai ရင္ထဲနည္းနည္းေတာ့စိုးရိမ္သြားတယ္။ အန္တီ Zhou မ်က္ႏွာမွာေတာ့ ေသြးေရာင္မရွိေတာ့ဘူး။
"ဦးေလးက ႏွလံုးေသြးေၾကာက်ဥ္းတဲ့ ေရာဂါအခံရွိလား?" Gu Hai ေမးတယ္။
အန္တီ Zhou ေခါင္းခါျပၿပီး "အရင္ကေတာ့ သူဖ်ားတာနာတာ တစ္ခါမွမေတြ႕ဖူးဘူး"
"ႏွလံုးႂကြက္သားအားနည္းတဲ့ေရာဂါက ႏွလံုးေသြးေၾကာက်ဥ္းေရာဂါရွိတဲ့လူေတြမွာ ခ်ည္းျဖစ္တာမဟုတ္ပါဘူး။ ႏွလံုးေရာဂါမရွိတဲ့ အခ်ိဳ႕လူေတြမွာလည္း ႏွလံုးႂကြက္သား အားနည္းတဲ့ေရာဂါရွိႏိုင္ပါတယ္။ သူ႔ကိုႏွလံုးအထူးကေဆးရံုေခၚသြားၿပီး ေရာဂါရွာေဖြ ၾကည့္ဖို႔ ကၽြန္ေတာ္အၾကံေပးခ်င္ပါတယ္။ ေသြးေၾကာက်ဥ္းေရာဂါ ျဖစ္ေနတာမွန္ရင္၊ ကုသမႈေစာေစာခံယူထားရင္ ပိုေကာင္းပါတယ္"
Bai Han Qi သတိရလာတဲ့အခ်ိန္ ၊ Gu Hai နဲ႔ အန္တီ Zhou ႏွစ္ေယာက္ အတူတူလူနာအခန္းထဲဝင္လာၾကတယ္။
"ကၽြန္မျဖင့္လန္႔သြားတာပဲ။ကံေကာင္းလို႔ Da Hai အခ်ိန္မီေရာက္လာလို႔ေပါ့... မဟုတ္ရင္.... ရွင္, ကၽြန္မကိုေတြ႕ရေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး" အန္တီ Zhou က Bai Han Qi လက္ေတြကို ၫွစ္ကိုင္ၿပီးေျပာတယ္။
Gu Hai ကိုၾကည့္ေနၿပီး Bai Han Qi ရဲ႕မ်က္ႏွာအမူအရာက ေသြးစုပ္ေနတယ္။ သူ႔နႈတ္ခမ္းေတြလႈပ္ေနေပမယ့္ စကားတစ္လံုးမွထြက္မလာဘူး။
Bai Han Qi ရဲ႕ မ်က္ႏွာအမူအရာကိုၾကည့္ၿပီး Gu Hai စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။
" ရပါတယ္ အန္တီရယ္။ ဦးေလး နားပါေစဦး ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေျပာစရာရွိလည္း မနက္ျဖန္မွေျပာလို႔ရတာပဲ"
ခႏၶာကိုယ္က အရမ္းအားနည္းေနတာမို႔ Bai Han Qi ျပန္ၿပီးအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။
Gu Hai ကအခန္းအျပင္ထြက္ၿပီး အန္တီ Zhou ကိုေျပာတယ္။ "မနက္ျဖန္ေဆးစစ္ ဖို႔ ဦးေလးကို Fu Wai ေဆးရံုကို ကၽြန္ေတာ္ေခၚသြားမယ္။ ေရာဂါမရွိရင္ေတာ့ေကာင္းတာ ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ေရာဂါရွိေနရင္လည္း ၊အခ်ိန္မီေဆးကုလို႔ရတာေပါ့"
အန္တီ Zhou ၾကည့္ရတာ စိတ္ပူေနပံုပဲ။ "အဲ့ဒီေဆးရံုကဝင္ဖို႔သိပ္ခက္တယ္လို႔ ၾကားတယ္ေနာ္။ အန္တီတို႔သြားရင္ ကုတင္ရပါ့မလား?"
"အန္တီ အဲ့ဒီအတြက္ေတာ့မပူပါနဲ႔"
ေျပာၿပီးတာနဲ႔ ဖုန္းေခၚဖို႔ Gu Hai ကေဆးရံုအေဆာက္အဦးအျပင္ဘက္ကိုထြက္သြား တယ္။
(၄)နာရီမွာ Bai Han Qi ကို Fu Waiေဆးရံုမွာေျပာင္းတင္လိုက္တယ္။ သူ႔ေဆးစစ္မႈ၊ ေဆးရံုကုန္က်စရိတ္နဲ႔ အခန္းစီစဥ္ျခင္း ..... စတာေတြအားလံုးကို Gu Hai ကပဲစီစဥ္ေပး တယ္။ မနက္ (9)နာရီအထိ သူအလုပ္ရႈပ္ေနတုန္းပဲ။ ေရေသာက္ဖို႔အခ်ိန္ေတာင္ မနားအားဘူး။
တယ္လီဖုန္းျမည္လာတယ္။ Tong Zhe ဆီက။
"ည သန္းေခါင္ႀကီး ဆရာဘယ္ထသြားတာလဲ?"
Gu Hai ကသက္ျပင္းရွည္ႀကီးခ်ၿပီး "အိမ္မွာအေရးေပၚကိစၥျဖစ္ေနလို႔ ဒီမနက္ေတာ့ ငါကုမၸဏီကိုလာႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။ ကိစၥေပၚလာရင္ ငါ့အစားလုပ္ထားေပး"
အန္တီ Zhou ကေဘးကေန Gu Hai ဖုန္းခ်သြားတာကိုၾကည့္ေနတယ္။ သူမ ျဖတ္ ေျပာမွရမွာမို႔ "Da Hai, မင္းအလုပ္ကိုျပန္သြားပါ။ ကိစၥႀကီးေတြကိုေႏွာင့္ေႏွးမခံပါနဲ႔။ အခု ဆိုဒီဘက္ကလည္း အားလံုးစီစဥ္ၿပီးၿပီပဲ။ ဒီမွာက သူ႔ကို အန္တီျပဳစုႏိုင္ပါတယ္ကြယ္"
"အန္တီတစ္ေယာက္တည္းလုပ္လို႔ ဘယ္ရပါ့မလဲ?" Gu Hai စိတ္ဓာတ္ကလည္း ခိုင္တယ္။
"အခုဆိုရင္ ဒီေဆးရံုမွာ ဆရာဝန္နဲ႔ျပဖို႔ေတာင္ လြယ္တာမဟုတ္ဘူး။ ဒီလိုလာျပတဲ့ သူတိုင္း ၊ သူတို႔ေဆြမ်ိဳးဆီလာသလို ပံုစံေပါက္ေနတာမ်ားအန္တီေတြ႕လို႔လား?"
အန္တီ Zhou သက္ျပင္းခ်တယ္။ "Yin Zi ကလည္းအခုခ်ိန္ ဘယ္ေရာက္ေနလဲ မသိပါဘူး"
"သူ႔ကိုသြားမရွာနဲ႔!" Gu Hai ႐ုတ္တရက္ေျပာခ်လိုက္တယ္။ "တခုခုဆိုရင္ အန္တီ ကၽြန္ေတာ့္သာ ဆက္သြယ္လိုက္။ Yin Zi ကေလ့က်င့္ေရးလုပ္ရတာနဲ႔တင္ ေျခကုန္လက္ ပန္းက်ေနၿပီ။ သူ႔ကို စိတ္ဝန္ထုတ္ဝန္ပိုးေပးမေနပါနဲ႔ေတာ့။ သူကအရမ္းအဆင့္ျမင့္တဲ့ တာဝန္ယူထားရတယ္။ သူ႔စိတ္ထဲအာရံုစူးစိုက္မႈ နည္းနည္းေလးေလ်ာ့သြားတာနဲ႔၊ သူ႔အသက္ကိုရန္ရွာသလိုျဖစ္လိမ့္မယ္"
အန္တီ Zhou ကမ်က္ရည္ေတြသုတ္ရင္း "ဒါေပမယ့္ အဘိုးႀကီး Bai က သူ႔သားကို ေတြ႕ခ်င္ေနတာ!"
ဒီစကားၾကားရေတာ့ Gu Hai ဝမ္းနည္းသြားတယ္။ "အဆင္ေျပသြားမွာပါ အန္တီ ရယ္၊ Yin Zi လည္းမၾကာခင္ျပန္လာေတာ့မွာပဲ"
ဆရာဝန္မ်ားရဲ႕ စစ္ေဆးခ်က္ေတြလုပ္ၿပီးတဲ့ေနာက္ Bai Han Qi မွာ ႏွလံုး ႂကြက္သားအားနည္းျခင္းေၾကာင့္ ေသြးေၾကာက်ဥ္းေရာဂါရွိေနတယ္လို႔ သတ္မွတ္လိုက္ ၾကတယ္။ မိသားစုေတြနဲ႔တိုင္ပင္လို႔ရရင္ (၃)ရက္ေျမာက္ေန႔မွာ ခြဲစိတ္ဖို႔ လိုလိမ့္မယ္။
ခြဲစိတ္မႈလုပ္ေနတဲ့ကာလအတြင္း ၊ Gu Hai ဟာ Bai Han Qi ရဲ႕ေဘးမွာပဲ တခ်ိန္လံုးရွိေနေပးတယ္။ ခြဲစိတ္မႈအားလံုးၿပီးသြားၿပီဆိုမွ Gu Hai ကကုမၸဏီကို အေျပးျပန္သြားရတယ္။ Bai Han Qi ေဆးရံုတင္ထားတဲ့တေလွ်ာက္လံုး Gu Hai ကဇြဲရွိရွိနဲ႔ ကုမၸဏီနဲ႔ ေဆးရံုၾကား အသြားအျပန္လုပ္ေနရတယ္။
တစ္ပတ္ၾကာေတာ့ Bai Han Qi ေဆးရံုက ဆင္းလာၿပီ။ ဒီတစ္ေလွ်ာက္လံုး ၊ Bai Han Qi ရဲ႕ေရာဂါအေၾကာင္းေရာ ခြဲစိတ္ကုသမႈကိစၥကိုပါ Bai Luo Yin တစ္ေယာက္ လံုးဝကို မသိခဲ့ရတာပါ။
End of CH- 78
