CHAPTER – 93 - နားခုိရာ ေနရာတစ္ခုအားရွာေဖြျခင္း
"ပစ္မွတ္ရဲ႕ တည္ေနရာကိုရွာလုိ႔မရဘူး"
ႏွစ္နာရီေက်ာ္ၾကာေအာင္ ျဂိဳလ္တုသံုးလမ္းညႊန္စနစ္နဲ႔ တည္ေနရာရွာျပီးတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ စစ္တပ္တာ၀န္ထိန္းခ်ဳပ္ေရးစခန္းက အရာရွိေတြဟာ အားေလ်ာ့စြာနဲ႔ သူတုိ႔ထုိင္ခံုမွာ ျပန္ထုိင္လုိက္ၾကတယ္။ သူတုိ႔ မ်က္လံုးေတြၾကည့္ရတာ ပုလိပ္ေရာဂါ ကူးစက္ခံရတဲ့အတုိင္းပဲ... မလႈပ္မယွက္နဲ႔။
ခဏေလးအတြင္းမွာ Gu Hai ႏွလံုးသားက အသူရာေခ်ာက္ၾကီးထဲ က်သြားျပီ။
သူ႔ေဘးက ရပ္ေနတဲ့ Liu Chong ကလည္း အရမ္းကုိ စိတ္ပူေနပံုေပၚျပီး "ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ ဘယ္လုိျဖစ္လုိ႔ ပစ္မွတ္ကုိ ရွာလုိ႔မရတာလဲ? မဟုတ္မွလြဲေရာ..သူဘာျဗဴဒါၾတိဂံထဲမ်ား ပ်ံ၀င္သြားတာလား?"
[Note - ဘာၿဗဴးဒါၾတိဂံထဲ၀င္သြားရင္ ျပန္ထြက္မလာႏုိင္ေတာ့ဘဲ သေဘၤာတု႔ိ ေလယာဥ္တုိ႔ေပ်ာက္ သြားတတ္ပါတယ္။]
ေနာက္တစ္စကၠန္႔မွာေတာ့ သူ႔ေကာ္လံကုိ အားျပင္းျပင္းနဲ႔ ဆြဲေဆာင့္တာခံလုိက္ရတယ္။
"မင္း အဓိပၸါယ္မရွိတာေတြဆက္ေျပာေနမယ္ဆုိရင္ ငါ တစ္ေယာက္ေယာက္ကုိ မင္းကုိ ဆြဲထုတ္ခုိင္းလုိက္ေတာ့မယ္၊ ယံုခ်င္ယံု မယံုခ်င္ေန!"
"ကၽြန္ေတာ္ေျပာတာေတြ ေမ့လုိက္ပါဗ်ာ!" Liu Chong ကလည္း အေလးအနက္ထားျပီး အျမန္ျပန္ေျဖရင္း "ကၽြန္ေတာ္ကလည္း ၿဂိဳလ္သားေတြေခၚသြားတာ မခံရေစခ်င္ပါဘူး"
Gu Hai က မႈန္သုန္သုန္နဲ႔ Liu Chong ကုိ တြန္းထုတ္ျပီး "သြား, ရဟတ္ယာဥ္တစ္စီးယူျပီး ငါနဲ႔ အတူရွာေပးစမ္း"
ဒီလုိနဲပဲ Gu Hai ဟာ ေလယာဥ္ေမာင္းတဲ့ Liu Chong နဲ႔အတူ ရဟတ္ယာဥ္ထဲထုိင္ျပီး Bai Luo Yin ရဲ႕ အရိပ္ကုိရွာဖုိ႔ ပိတ္ပိတ္ေမွာင္ေနတဲ့ ညေကာင္းကင္ထဲ ပ်ံသန္းမႈခရီးစဥ္တစ္ခုစတင္ခဲ့တယ္။
လမ္းေရာက္ေတာ့ Liu Chong က မေနႏုိင္မထိုင္ႏုိင္ Gu Hai ကုိ ၾကည့္ရင္းေမးလုိက္တယ္။
"ဗိုလ္မွဴးၾကီး Bai က ဘာလုိ႔ ဘာမေျပာညာမေျပာနဲ႔ ထြက္သြားရတာလဲ?"
Gu Hai က ခါးသီးစြာ ျပန္တံု႔ျပန္တယ္။ "အဲ့ဒါ မင္းနဲ႔ ဘာဆုိင္လဲ?"
"ခင္ဗ်ားမေျပာလည္း ကၽြန္ေတာ္သိသားပဲ" Liu Chong က "နားလည္တယ္" ဆုိတဲ့ သေဘာကို ျပသေနတယ္။
Gu Hai က မ်က္လံုးကုိ ေမွးျပီး "မင္းက ဘာသိတာလဲ?"
"ခင္ဗ်ား,ဗိုလ္မွဴးၾကီး Bai အေပၚ တကယ့္ကုိမေကာင္းတာတစ္ခုခုလုပ္ထားတာကို သူသိသြား လုိ႔ေနမွာေပါ့"
"မင္းသာ ရဟတ္ယာဥ္ကုိ အႏၱရာယ္ကင္းေအာင္ေမာင္းပါကြာ!" Gu Hai ျပန္ေျပာတယ္။ "ဦးေႏွာက္သံုးရမယ့္ကိစၥေတြနဲ႔ မင္းနဲ႔က လံုး၀မကုိက္ညီဘူး"
"ကၽြန္ေတာ့္ဦးေႏွာက္က အလုပ္လုပ္တာ နည္းနည္းေႏွးေပမယ့္ ဗိုလ္မွဴးၾကီး Bai က ခင္ဗ်ားကုိ တကယ္သေဘာက်တယ္ဆုိတာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္သိပါေသးတယ္။ ဗိုလ္မွဴးၾကီး Bai,ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ တပ္စိပ္ကုိေရာက္ကတည္းက သူရယ္တာကို ကၽြန္ေတာ္မေတြ႕ဘူးသေလာက္ပဲ။ ဒါေပမယ့္ လြန္ခဲ့တဲ့ ၆ လ ခင္ဗ်ားေပၚလာကတည္းက တစ္ခါတစ္ခါဆုိ သူ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔နဲ႔အတူ ရယ္တတ္လာတယ္။ ဗိုလ္မွဴးၾကီးBai က အရမ္းဇြဲရွိတဲ့လူတစ္ေယာက္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ခံစားမိတယ္။ သူက လူတစ္ေယာက္ကုိ လြယ္လြယ္နဲ႔ ၾကိဳက္မွာမဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ သူၾကိဳက္မိျပီဆုိရင္လည္း ေတာ္ေတာ္နဲ႔ယိမ္းယိုင္မွာ မ ဟုတ္ဘူး"
Liu Chong ရဲ႕ စကားလံုးေတြက ရုိးရွင္ေပမယ့္ သူ႔ရဲ႕စကားတစ္လံုးခ်င္းစီက Gu Hai ရဲ႕ အသက္၀ိညာဥ္ကုိ ဓါးန႔ဲထုိးေနတယ္။
ခဏေလာက္ျငိမ္သက္သြားျပီးေနာက္ Gu Hai တစ္ေယာက္ သူ႔စကားေတြကုိ ျပန္မျငင္းတာ ေတြ႕ေတာ့ Liu Chong က ဆက္ေျပာတယ္။ "အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္ထင္တယ္... ခင္ဗ်ား သူ႔ကုိ အသည္းအသန္လုိက္ရွာေနစရာမလုိဘူးလုိ႔။ သူက ခင္ဗ်ားေဘးမွာပဲ ေနဖုိ႔ဆံုးျဖတ္ျပီးျပီးဆုိမွေတာ့ သူ ေသခ်ာေပါက္ ခင္ဗ်ားကုိ ျပန္လာရွာမွာေပါ့"
Gu Hai လည္း ဒီျဖစ္ႏုိင္ေခ်ကို နားလည္ပါတယ္။ သူ Bai Luo Yin ကုိ ရွာခ်င္တာက Bai Luo Yin တစ္ေယာက္ အႏၱရာယ္တစ္ခုခုမ်ားျဖစ္ေနျပီလားလုိ႔ စိုးရိမ္လုိ႔မဟုတ္ပါဘူး။ Bai Luo Yin ကုိ ခ်က္ခ်င္းပဲျဖစ္ျဖစ္ ေျဖသိမ့္ေပးခ်င္ရံုေလးပါ။ Gu Hai ဟာ Bai Luo Yin နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္းစိတ္ထိခုိက္ျပီး ၀မ္းနည္းေနတဲ့အခ်ိန္တုိင္း သူ႔ခ်စ္သူကုိ အထီးက်န္မေနေစခ်င္ဘူး။ Bai Luo Yin တစ္ေယာက္တည္း လူသူကင္းမဲ့တဲ့ေနရာမွာ ပုန္းေရွာင္ေနတာကုိ စဥ္းစားၾကည့္ရုံနဲ႔တင္ သူ႕ႏွလံုးသားကုိ ႏိွပ္စက္ညွင္းပန္းေနသလုိ ခံစားရတယ္။
ညဘက္ရွာေဖြမႈက မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး။ မနက္ေစာေစာ Gu Hai တပ္ထဲျပန္လာခဲ့တယ္။
Bai Luo Yin တကယ္ၾကီး ျပန္မေရာက္လာေသးဘူး။ Zhou Ling Yuan ကိုေမးၾကည့္ေတာ့ Bai Luo Yin ခြင့္သံုးရက္ ေတာင္းသြားတယ္လုိ႔သိရတယ္။
