CHAPTER -83;အေကာင္းဆံုးေသာဆုေတာင္းစကား
အခ်ိန္အေတာ္ၾကာေတာ့မွ Bai Luo Yin တစ္ေယာက္ အႀကီးအက်ယ္ ေျခာက္လန္႔ ခံရမႈက သတိရႏိုးထလာတယ္။ သူလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ " လူညာႀကီး" ကသူ႔ကိုၾကည့္ ၿပီး ရယ္ေမာေနတယ္။
Bai Luo Yin က Gu Hai ကို ခုန္အုပ္လိုက္တယ္။ လက္သီးဆုပ္ၿပီး၊ Gu Hai ဆီ လက္သီးေတြ တစ္လံုးၿပီးတစ္လံုး ပစ္သြင္းေတာ့တယ္။
"ကို, မင္း ငါ့ကိုလန္႔ၿပီး ေသေအာင္လုပ္ေနတာ.... မင္းသိရဲ႕လား? ငါ အခု ဒါေတြကို အစစ္အမွန္ေတြလို႔ေတာင္ တကယ္ထင္ေနၿပီ!! ကို႔ ကိုဘယ္သူကလွည့္စားခိုင္းလို႔လဲ!! ကို႔ ကိုဘယ္သူကလွည့္စားခိုင္းလို႔လဲ လို႔!!"
Gu Hai ကိုဆူၿပီး Bai Luo Yin ႐ုတ္တရက္ ထရယ္တယ္။ သူဟာ Gu Hai ကို သူ႔ခႏၶာကိုယ္ထဲနစ္ဝင္သြားေလာက္ေအာင္ Gu Hai လည္ပင္းကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ သိုင္းဖက္ပစ္လိုက္တယ္။ Gu Hai က ဒီလိုအေနအထားႀကီးနဲ႔ပဲ Bai Luo Yin ကို အိမ္ထဲဆြဲေခၚသြားၿပီး ၊ မီတာအနည္းငယ္လမ္းေလွ်ာက္ၿပီးတိုင္း လက္သီးဒဏ္ကို ခံရတယ္။ ေနာက္ဆံုးေတာ့၊ သူက Bai Luo Yin ကို အခန္းေထာင့္တစ္ေနရာမွာ ေခ်ာင္ပိတ္လိုက္ၿပီး ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းအနမ္းေတြ ေႁခြေတာ့တယ္။
ရက္(၃၀) ေက်ာ္ၿပီျဖစ္တဲ့ ေတာင္းတမႈဟာ ႏွင္းဆီရနံေတြနဲ႔ ေပါင္းစပ္ၿပီး တစ္ေယာက္ ႏႈတ္ခမ္းမွ ေနာက္တစ္ေယာက္ႏႈတ္ခမ္းဆီ ကူးစက္သြားတယ္။
အသံနက္ႀကီးက ျပတင္းတံခါးအျပင္ဘက္မွာ တဝွီဝွီျမည္ဟိန္းေနတုန္းမွာပဲ၊ Yan Meng၊ သူတို႔ကိုျမင္ေတာ့ ၾကက္ေသေသေနတယ္။သူ ျပန္သတိရလာဖို႔ အခ်ိန္နည္းနည္း ေတာ့ ယူလိုက္ရတယ္။ သူက Liu Chong ရဲ႕ ပုခံုးကိုပုတ္ၿပီး "ငါတို႔ ျမန္ျမန္ လစ္ေျပး သင့္ၿပီလို႔မထင္ဘူးလား?"
Liu Chong က မ်က္လံုးပုတ္ကလပ္ ပုတ္ကလပ္ လုပ္ရင္း "ဒါေပမယ့္ ဗိုလ္မႉးက ရဟတ္ယာဥ္ေပၚ မတက္ရေသးဘူးေလ"
" ဒီလိုပံုနဲ႔ သူက ရဟတ္ယာဥ္ေပၚတက္ႏိုင္ဦးမယ္လို႔မ်ား မင္းထင္ေနလား?"
Yan Meng မေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္ Liu Chong ကို ဟားတိုက္မိတယ္။ "မင္းက ငါ့ထက္ ေတာင္ တံုးေသးလားကြ?"
Liu Chong က" ဘယ္သူကမ်ား သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ဒီလို ခ်ီးက်ဴးမွာလဲ?"
Yan Meng ရယ္လိုက္တယ္။
ပန္းပြင့္ ပြင့္ခ်ပ္ေတြကို တလြင့္လြင့္ခ်ရင္း အ႐ူးႏွစ္ေကာင္ေတာ့ ရဟတ္ယာဥ္နဲ႔ ျပန္သြား ၾကတယ္။
######
ေရခ်ိဳးၿပီးတဲ့ေနာက္၊ အေမႊးနံတို႔က သူတို႔ခႏၶာကိုယ္ေတြမွာ ဆြတ္ပ်ံ႕ေနၿပီး ႏွစ္ဦးသား အိပ္ယာေပၚ သြားတဲ့တစ္ေလွ်ာက္ နမ္းလာၾကတယ္။
Gu Hai က Bai Luo Yin ကို တခ်က္ၾကည့္ၿပီး တဖက္လူရဲ႕ ေရလဲတဘက္က္ု ဆြဲခၽြတ္ လိုက္တယ္။ Gu Hai လက္ေတြက Bai Luo Yin ရဲ႕ ေအာက္ခံေဘာင္းဘီေထာင့္စြန္း တဝိုက္ ခပ္ဖြဖြတို႔ထိေနၿပီး၊ ေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္မပစ္ခင္ စေနာက္ေနေသးတယ္။ သူက Bai Luo Yin ရဲ႕ ဂ်ံဳမႈန္႔ႏုေရာင္ တင္ပါးေလးေတြေပၚ ပါးအပ္ၿပီး ၾကာႏိုင္သမွ် ၾကာၾကာ ပြတ္တိုက္နမ္းရွံုးေနရင္း၊ သူ႔လွ်ာကို ႏူးညံတဲ့အေရျပားေတြေပၚဖိကာ ေဒါင္လိုက္ဆြဲခ်သြား ရင္း ေနရာလပ္မက်န္ အရသာခံဖို႔ ႀကိဳးစားေနတယ္။
" အဲ့လို မလုပ္နဲ႔..... ယားတယ္...."
Bai Luo Yin ရယ္ေမာရင္း Gu Hai ေခါင္းကို အေဝးကို တြန္းတယ္။ Gu Hai က ျမည္တြန္ၿပီးမွ ျပံဳးလိုက္တယ္။ " ခု... ပိုၿပီးေတာ့ေတာင္ ယားလာေတာ့မွာ။ ခ်စ္၊ မင္း လိုခ်င္လား၊ မလိုခ်င္ဘူူးလား?"
Bai Luo Yin ကိုျပန္ေျဖဖို႔ အခြင့္အေရးေတာင္ မေပးဘဲ၊ Gu Hai က ခ်က္ခ်င္းပဲ သူရဲ႕ ဆိုးညစ္တဲ့ႏႈတ္ခမ္းေတြကို ဟၿပီး Bai Luo Yin တင္ပါးကို အသာေလးကိုက္ေနတယ္။ ယားက်ိက်ိခံစားခ်က္က Bai Luo Yin ရဲ႕ အာရံုေၾကာေတြကို ႏိုးထလာေစၿပီး၊ သူ႔ေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းစလံုးတုန္ယင္သြားေစတဲ့ အဆင့္ေရာက္ေအာင္ ပို႔ေနတယ္။ ကစားခ်ိန္အတိုေလးၿပီးတဲ့အခါ Gu Hai ဟာ Bai Luo Yin လက္ေတြကို ခပ္တင္းတင္း ဆုပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး သူ႔ရဲ႕အဆံုးမရွိတဲ့အားေတြနဲ႔ ဆြဲလွန္ပစ္ေတာ့ Bai Luo Yin တစ္ ေယာက္ ပက္လက္အေနအထားနဲ႔ အိပ္ယာေပၚလဲသြားတယ္။ Gu Hai က မာေတာင့္ ေနတဲ့ Hai Zi မိစာၧေလးကို Bai Luo Yin ရဲ႕ အထိမခံႏိုင္တဲ့ အဝင္ေပါက္နဲ႔ ေထာက္လိုက္ တယ္။ သူတို႔လႈပ္ရွားမႈေတြ ၿငိမ္သြားတာနဲ႔တၿပိဳင္နက္၊ Gu Hai ဟာ သူ႔ေအာက္က တစ္ေယာက္ေသာသူကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး ရမၼက္ျကြေနတဲ့ အမူအရာနဲ႔ Hai Zi အငယ္ေလး ကို အဝင္ေပါက္နဲ႔ အဆက္မျပတ္ပြတ္ေနတယ္။
"ကို, မေတာ္ႏိုင္ေသးဘူးလား?" Bai Luo Yin က သူ႔အေပၚဖိထားတဲ့ Gu Hai ရဲ႕ ရင္အုပ္ကို လက္နဲ႔တြန္းကာတယ္။
[ Note : ေရခ်ိဳးကန္ထဲမွာလည္း ၁ ခါၿပီးခဲ့ၿပီးပါၿပီ!]
Gu Hai က ေခါင္းငံု႔ၿပီး Bai Luo Yin နားရြက္ေဘးတိုးသြားတယ္။ ၿပီးမွ သူ႔လွ်ာထိပ္ ေလးနဲ႔ နားရြက္ေလးကို တို႔ထိၿပီးစေနတယ္။ သူ အသံခ်ိဳခ်ိဳေလးနဲ႔ မေျပာခင္ သူ႔ဝင္သက္ ထြက္သက္ေႏြးေႏြးက နားရြက္နား လာထိတယ္။
" ခ်စ္က မလိုခ်င္လို႔လား?"
Bai Luo Yin က သူ႔အလိုကိုမလိုက္ခ်င္ဘူးဆိုတဲ့ အမူအရာနဲ႔ ေဘးဖက္ကို အနည္းငယ္ ေခါင္းလွည့္လိုက္တယ္။ Gu Hai က သူ႔ရဲ႕ ပူေႏြးၿပီးအရည္ေတြထြက္ေနတဲ့ ဟိုဝွာရဲ႕ ထိပ္ဖ်ားနဲ႔ ေသြးတိုးႏႈန္း ျမန္ေနတဲ့ အဝင္လမ္းေၾကာင္းတစ္ဝိုက္က္ု ပြတ္ေနေတာ့ ႏူးညံၿပီး ေႏွးေကြးမႈက အဝင္ဝကို နာက်င္ေစတယ္။ Bai Luo Yin က Gu Hai ရဲ႕ လည္ပင္းကို ခပ္ျပင္းျပင္း ဖက္တြယ္လိုက္ၿပီး သူဖက္ထားတုန္း Gu Hai ဆီက အင္အားကို ခံစားမိ တယ္။ Bai Luo Yin တစ္ေယာက္ အသက္ရႉသြင္းဖို႔ အမ်ားႀကီးခက္ခဲေနၿပီး သူ႔အသံမွာ စြပ္စြဲခ်က္အဖ်ားခတ္ေနတဲ့ စိတ္မရွည္မႈပါေနတယ္။ ဒါေတာင္, ဒီအသံမွာ အရွံဳးေပးလို စိတ္ေတြ စီးေမွ်ာပါေနတယ္။
" အခုမွ မလိုခ်င္ဘူးလားလို႔လာေျပာေနရသလား?"
"ခ်စ္ လိုခ်င္ရင္ ကိုယ့္ကို ေတာင္းပန္ေလ"Gu Hai က စည္းကမ္းမဲ့ၿပီး ဆိုးသြမ္းတဲ့ အမူအရာကိုမ်က္ႏွာမွာတပ္ဆင္လွ်က္" ကိုယ့္ကိုေတာင္းပန္၊ ခ်စ္ပါေတာ့လို႔ ေတာင္းပန္"
Gu Hai က Bai Luo Yin ရဲ႕ သည္းခံႏိုင္အားကို စိန္ေခၚေနၿပီး၊ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပဲ ဒီလိုျမဴဆြယ္ေနတဲ့ ကာလတစ္ေလွ်ာက္ သူ႔ရဲ႕ ျပည့္ဝတဲ့ လႊမ္းမိုးႏိုင္မႈကို ျပဌာန္းႏိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနတယ္။
Bai Luo Yin ရင္ထဲ ႂကြလာတဲ့ ျငင္းဆန္တားဆီးတဲ့ တံတိုင္းႀကီးက ေႏွးေပမယ့္ အေသ အခ်ာပဲ လဲၿပိဳသြားၿပီ။ သူ႔မ်က္လံုးေတြနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က လူရဲ႕မ်က္လံုးေတြထဲကို စိမ့္ဝင္သြားေအာင္ၾကည့္ၿပီး၊ သူက ႐ုတ္တရက္ႀကီး Gu Hai ရဲ႕ေခါင္းကို သူ႔လည္တိုင္ဆီ ဆြဲခ်လိုက္ရင္း တုန္လႈပ္ၿပီး အားနည္းေနတဲ့ ေတာင္းဆိုသံထြက္လာတယ္။
" ငါ, ကို႔ကိုေတာင္းပန္ပါတယ္...."
" ဘာအတြက္ေတာင္းပန္တာလဲ?" Gu Hai က Bai Luo Yin ရဲ႕ လည္ေခ်ာင္းကို ကိုက္လိုက္တယ္။ Bai Luo Yin ကခႏၶာကိုယ္ကို အနည္းငယ္ေကာ့ၿပီး အသက္ရႉႏႈန္းကို ႀကိဳးစားထိန္းေနတယ္။ စိတ္မရွည္ျခင္းကသူ႔ခႏၶာကိုယ္ကို ပူေလာင္လာေစၿပီး သူ႔ေသြးေၾကာေတြထဲ စီးဝင္သြားအခါ၊ သူက Gu Hai နားရြက္ကို နာေအာင္ကိုက္လိုက္ တယ္။ ေနာက္၊သူ မရွင္းမရွင္းေျပာလိုက္တယ္။
" ငါ့ကို..... ခ်စ္ေပးပါ"
Gu Hai က အခုလို မေအာင့္အီးႏိုင္ေတာ့တဲ့ အံုႂကြမႈေလးကို အၾကာႀကီးေစာင့္ေနခဲ့ တာပါ။ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဒီစကားလံုးေလးေတြၾကားရံုနဲ႔ သူ ႐ူးေတာင္႐ူးသြားေတာ့မယ္။ သူဟာ ေႏြးေထြးၿပီးတင္းၾကပ္တဲ့ နယ္ေျမထဲဝင္လိုက္တယ္။ သူ႔ညီေလးကို ေျဖးေျဖးေလး ေလွ်ာသြင္းလိုက္ၿပီးမွ ႐ုတ္တရက္ ပိုၿပီးအားပါပါ၊ ပါဝါမ်ားမ်ားနဲ႔၊ ေဆာင့္ၿပီးရင္း ေဆာင့္ ေနတယ္။ အခ်ိန္တိုင္း သူ sweet spot ကို သြားထိတယ္လို႔ ခံစားရၿပီး၊ သူ႔ရဲ႕ စိတ္ဝိညာဥ္ ကို လႊတ္ထားလိုက္တဲ့အခ်ိန္ အေပ်ာ္ေတြ.... စိတ္လႈပ္ရွားမႈေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ခံစားခ်က္ေတြထဲ စီးေျမာသြားလိုက္ေတာ့တယ္။
ႏူးညံမႈေတြနဲ႔ ခ်စ္ၿပီးသြားတဲ့အခါ Bai Luo Yin ေနာက္တႀကိမ္ ဂ်ီက်လာျပန္တယ္။
" အေစာပိုင္းက ကို တကယ္ႀကီး ငါ့ကို ေၾကာက္ေအာင္လုပ္တယ္"
Gu Hai က Bai Luo Yin ေခါင္းေနာက္ကို ပြတ္သတ္ၿပီး ညစ္က်ယ္က်ယ္ ေအာ္ရယ္ တယ္။" ခ်စ္ပဲ အၿမဲတမ္း အတိတ္ကို ျပန္သြားခ်င္တယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုမေျပာခဲ့ဘူးလား? ဒါကိုျမင္ရင္ ခ်စ္ေပ်ာ္မယ္ေတာင္ ကိုယ္ကထင္တာ!!"
" အတိတ္ကဘယ္ေလာက္လွလွ ၊ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းေကာင္း၊ငါတို႔ျပန္စၿပီး ျပန္ေနလို႔မွမရတာ! ကို, ေနာက္တစ္ေခါက္ လွိဳဏ္ေခါင္းထဲ ရက္ေပါင္းမ်ားစြာ ေနခ်င္ေသးလို႔လား? ေနာက္တစ္ေခါက္ car accident ျဖစ္ခ်င္ေသးလား? ငါနဲ႔ ေနာက္ထပ္(၈)ႏွစ္ေလာက္ ခြဲခ်င္ေသးလို႔လား?"
Gu Hai က ရယ္စစျဖင့္ Bai Luo Yin ရဲ႕နဖူးကိုထုၿပီး " ကိုယ္တို႔ အတူေနႏိုင္မယ့္ အခ်ိန္ေတြသာ ဆြဲဆန္႔ထားႏိုင္မယ္ဆိုရင္ သံသရာရွည္သေလာက္ ေနခ်င္ပါတယ္ကြာ"
Bai Luo Yin က Gu Hai ဗိုက္ကိုထိုးလိုက္ၿပီး၊ သူ႔ရင္ထဲ မၿငိမ္မသက္ျဖစ္ေနေပမယ့္ နာက်င္မႈေၾကာင့္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ သူတကယ္ ဟတ္ထိသြားတာပါ ။
အခ်ိန္ေတြကို ေရတြက္ၾကည့္ရင္ ၊ သူ႔ေမြးေန႔ပြဲမလုပ္တာ (၈) ႏွစ္ရွိသြားၿပီ။ ဒီႏွစ္ေတြ တပ္ထဲမွာရွိေနတုန္းက Bai Luo Yin ဘဝမွာ ေအာင္ျမင္မႈရဖို႔ကိုသာ စိတ္ေစာေနခဲ့တယ္။ သူေမြးတဲ့ေန႔ရက္ကို ဘယ္သူ႔ကိုမွ မေျပာခဲ့ဖူးသလို အဲ့ဒီရက္ကို သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ သတိမရဘူး။ ပံုမွန္ဆိုရင္ သူ ဖုန္းေကာက္ကိုင္ၾကည့္ေတာ့မွ ဆုေတာင္းစာတိုေတြနဲ႔ missed call ေတြ ေတြ႕ရတယ္။ ဒါေတာင္ (၂) ရက္ေလာက္ေနာက္က်ေနၿပီ။
" ကို, တကယ္ပဲ ငါ့ေမြးေန႔ကို မွတ္မိေနတယ္?" Bai Luo Yin နက္နက္႐ွိဳင္း႐ွိဳင္း ဘဝင္ခိုက္ေနတယ္။ "ခ်စ္ေျပာပံုလည္းၾကည့္ဦး" Gu Hai က ခါးခါးသီးသီး Bai Luo Yin ေမးေစ့ကို ကိုင္ရင္း " ဒီႏွစ္ေတြမွာ ႏွစ္တိုင္းႏွစ္တိုင္း၊ ကိုယ္အၿမဲတမ္း သတိရခဲ့တာ။ ကိုယ္တို႔ကြဲေနၾကတဲ့ ပထမႏွစ္ႏွစ္ကဆို၊ ခ်စ္ေမြးေန႔မွာ ခ်စ္အတြက္ စ်ာပနစကၠဴေတြ ေတာင္ မီး႐ွိဳ႕ေပးခဲ့ေသးတယ္"
[စ်ာပနစကၠဴကို ပိုက္ဆံစကၠဴဆိုၿပီးလည္း ေခၚသလိုလိုရွိပါတယ္။ အဲ့ဒါဟာ ဝိညာဥ္တို႔ သရဲတို႔ သံုးတဲ့ပိုက္ဆံအျဖစ္ အသိမ်ားၿပီး၊ ဘိုးဘြားကန္ေတာ့တဲ့ အခမ္းအနားပြဲေတြမွာ မီး႐ွိဳ႕ေပးေလ့ရွိပါတယ္]
Bai Luo Yin ရွက္သြားၿပီး တခစ္ခစ္ ရယ္တယ္။
Gu Hai ဟာ ဟိုးအတိတ္က ဝတ္ခဲ့တဲ့ညဝတ္အက်ႌကို ဝတ္ထားတဲ့ Bai Luo Yin ကိုၾကည့္ၿပီး၊ဒီေကာင္ေလးရဲ႕ ရႈပ္ပြေနတဲ့ ဆံပင္နက္ေတြ၊ အရွက္မရွိ ေအာ္ရယ္သံေတြနဲ႔ အတူ အခ်ိန္ေရစီးေၾကာင္းေနာက္ျပန္ထဲ ေမ်ာပါသြားတယ္လို႔ Gu Hai ခံစားရတယ္။ သူတို႔ေတြတကယ္ပဲ သူတို႔ရဲ႕ ငယ္ရြယ္ၿပီး ေပါခ်ာခ်ာအခ်ိန္ေတြ____ ပူပန္စရာေတြ မရွိတဲ့၊ ဒုကၡေတြမရွိတဲ့ အခက္အခဲေတြမရွိတဲ့ အခ်ိန္ေလး၊ သူတို႔တစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္ ေပြ႕ဖက္ထားဖို႔ ထိုးေဖာက္ၿပီးျမင္ႏိုင္တဲ့ ႏွလံုးသား(၂) စံုကိုသာ အသံုးခ်ခဲ့ ၾကတဲ့ အခ်ိန္ကိုျပန္ေရာက္သြားၾကၿပီ။ ဒီ(၈) ႏွစ္အတြင္းရခဲ့တဲ့ နာက်င္မႈက ဒီအခ်ိန္ေလး မွာေတာ့ တိမ္ျမႇပ္ေနပါတယ္။
" အိမ္ သြားလည္ရေအာင္!" Gu Hai ေျပာတယ္။ "ခ်စ္ေဖေဖက အိမ္မွာေစာင့္ေနမွာ!"
" ကို ေျပာစရာမလိုဘူး။ ငါကသြားဖို႔ စီစဥ္ၿပီးသား!!"
အဲ့လိုေျပာၿပီး Bai Luo Yin က အဝတ္အစားလဲဖို႔ အိပ္ခန္းထဲဝင္သြားတယ္။ ဒါေပမယ္ အၾကာဆုိအၾကာႀကီး ဗီ႐ိုထဲၾကည့္ၿပီးတဲ့ေနာက္ သူနဲ႔ သင့္ေတာ္တဲ့ ဘယ္အက်ႌမွ ရွာမေတြ႕ဘူး။ ေနာက္ဆံုးေတာ့ သူက ေခါင္းထုတ္ၿပီး Gu Hai ကိုေမးတယ္။ " ကို, ငါ့အက်ႌေတြ ဘယ္မွာဖြက္ထားလဲ?"
Gu Hai ရယ္ရင္း " ခ်စ္၊ ဗီ႐ိုဖြင့္လိုက္ရင္ အမွားရွာေတြ႕သြားမွာစိုးလို႔ ကားထဲမွာ ဖြက္ထားခဲ့တယ္"
Bai Luo Yin က အရင္ကေက်ာင္းယူနီေဖာင္းတစ္စံုသာ ဝတ္လို႔ရျပီး၊ ဂိုေဒါင္ဆီသြားဖို႔ Gu Hai ေနာက္ကေနလိုက္ၿပီး ဓာတ္ေလွကားနဲ႔ဆင္းၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကားဂိုေဒါင္က အလြတ္ႀကီး ။
" ကားက ဘယ္မွာလဲ? " Bai Luo Yin ကေမးတယ္။
Gu Hai အရမ္းကို အေနရခက္ေနတယ္။" ခ်စ္ ကားဂိုေဒါင္ကို ဆင္းလာရင္ အမွား ရွာေတြ႕သြားမွာစိုးလို႔၊ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ကားသြားယူဖို႔ေျပာလိုက္တာ!"
Bai Luo Yin က ေဒါသထြက္ထြက္နဲ႔ ရယ္တယ္။ "ကိုရဲ႕ အစီအစဥ္ကေတာ့ တကယ္ကို ေစ့စပ္ပါေပတယ္။"
" ဒီကိစၥေသးေသးေလးေတြေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မစီစဥ္ႏိုင္ရင္ ဒီေလာက္ ႏွစ္ေတြ အမ်ားႀကီး ဥကၠဌ လုပ္ခဲ့တာ အလကားျဖစ္သြားမွာေပါ့"
Bai Luo Yin စိတ္ပူတယ္။ " ဒါဆို ငါတို႔ဘယ္လိုလုပ္ရမွာလဲ? ဒီအက်ႌႀကီး ဝတ္ၿပီး အိမ္သြားလို႔မွ မျဖစ္တာ ဟုတ္တယ္မလား?"
" ဘာလို႔ မရရမွာလဲ?" Gu Hai က သူ႔ကိုယ္ေပၚက ေက်ာင္းဝတ္စံုကို ဆြဲၿပီး " ကိုယ္လည္းဝတ္ထားတာပဲမလား?"
" ႏုပ်ိဳတဲ့ပံုဖမ္းရတာကေတာ့ စိတ္ထဲတစ္မ်ိဳးႀကီးလို႔ ငါခံစားရတယ္" Bai Luo Yin က သူ႔ေမးေစ့သူထိေနတယ္။
Gu Hai အျပံဳးက ယံုၾကည္ခ်က္ရွိတယ္။ " ႏုပ်ိဳတဲ့ပံုဖမ္းေတာ့ေရာ ဘာျဖစ္လဲ? ကိုယ္ က အသက္ငယ္ေသးတာပဲေလ။ ဒီယူနီေဖာင္းဝတ္ထားတဲ့ ကိုယ့္ကိုၾကည့္.... အရင္ကနဲ႔ အတူတူပဲ မဟုတ္လား? ဒီႏွစ္ပိုင္း အတြင္း အရပ္နဲနဲရွည္လာတာနဲ႔ အသားအရည္ နည္းနည္းၾကမ္းလာတာကလြဲလို႔ အမ်ားႀကီးေျပာင္းတာ မရွိဘူးလို႔ပဲ ကိုယ္ခံစားရတယ္"
Bai Luo Yin ေလွာင္တယ္။" ရွိတာေပါ့"
" အျခား ဘာေျပာင္းလို႔လဲ?"
" ကို, အရင္ထက္ အမ်ားႀကီး အရွက္နည္းလာတယ္ေလ"
Gu Hai "......"
Gu Hai က ေအာက္ထပ္မွာ စက္ဘီးတစ္စီးျပင္ဆင္ၿပီးသား။ သူတက္ခြတဲ့အခါ နဲနဲသံေခ်းကိုက္ေနတယ္လို႔ ခံစားရတယ္။ ဒီႏွစ္အတြင္း သူစက္ဘီးမစီးေတာ့ဘူး။
အရင္ကအတိုင္းပဲ၊ Bai Luo Yin က သူ႔လက္ေတြကို Gu Hai ပုခံုးေပၚ ကိုင္ထားၿပီး အေနာက္က တက္ထိုင္တယ္။
" သြားစို႔!"
လမ္းေတြေျပာင္းသြားၿပီ။ ျမင္ကြင္းေတြေျပာင္းသြားၿပီ။ လမ္းသြားလမ္းလာေတြလည္း ေျပာင္းလဲကုန္ၿပီ။ အတိတ္ကနဲ႔ ဘာမွေျပာင္းလဲမသြားတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာအရာက ေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ျဖဴစင္ စစ္မွန္တဲ့ ႏွလံုးသားေတြပါပဲ။
Bai Luo Yin ေကာင္းေကာင္းႀကီး အမွတ္ရေနေသးတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ (၉) ႏွစ္တုန္းက သူတို႔အထက္တန္းေက်ာင္းကို အတူတူၿပီးသြားခဲ့တဲ့ အခ်ိန္က၊ သူေကာလိပ္တက္ရင္ ေက်ာင္းကို စက္ဘီးနဲ႔ လိုက္ပို္ု႔ဦးမွာလို႔ Gu Hai တစ္ခါက ကတိေပးဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ မေတာ္တဆမႈေၾကာင့္ သူတို႔ျပန္ဆံုဖို႔ (၈) ႏွစ္ၾကာခဲ့ၿပီ။
သူတို႔ဘဝေတြရဲ႕ ကဗ်ာအဆန္ဆံုးအခ်ိန္ေလးေတြကို ဒီလိုနဲ႔ပဲ လက္လြတ္ခဲ့ရတယ္။
ဒါေပမယ့္ စဥ္းစားၾကည့္ရင္ ႏွေျမာစရာေကာင္းတာ ဘာမွမရွိပါဘူး။ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိတာ ကေတာ့ အကယ္၍ သူတို႔သာ ဒီလိုပံုစံနဲ႔ (၈) ႏွစ္ေလာက္ အတူတူရွိခဲ့ၾကရင္ သူတို႔ အခုခ်ိန္ထိ ဆက္လက္တည္ရွိေနႏိုင္မွာ မဟုတ္ေလာက္ဘူး။ အခုေတာ့ကိစၥေတြလည္း ရွင္းလင္းၿပီးေတာ့ အရာအားလံုးကလည္း ေနာက္မက်ေသးပါဘူး။ သူတို႔ေတြ ငယ္ပါေသး တယ္။ ဒီဘဝကို အျပည့္အဝေနဖို႔ ခ်စ္ျခင္းတရားေတြ သူတို႔မွာ အလံုအေလာက္ ရွိပါတယ္။
Gu Hai ႐ုတ္တရက္ အရွိန္တင္လိုက္တယ္။
သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ေန႔လည္စာစားခ်ိန္မွာအိမ္ကိုေရာက္လာၾကတယ္။အန္တီ Zhou က စားစရာေတြ အားလံုးျပင္ဆင္ထားၿပီးၿပီ။ Bai Han Qi က ေမြးေန႔ကိတ္မွာဖို႔ထြက္သြားၿပီး၊ အခုတင္ ျပန္ေရာက္လာတယ္။ သူ ကိတ္မုန္႔ကို ခ်ေနတုန္းမွာပဲ တံခါးေခါက္သံၾကားရ တယ္။
သူတံခါးဖြင့္ေတာ့ ေက်ာင္းသားေလးႏွစ္ေယာက္ အျပင္ဘက္မွာရပ္ေနတာကို ေတြ႕ရ တယ္။
Bai Han Qi ေပ်ာ္ရႊင္မိတယ္။ " ငါတို႔သားေတြ ေက်ာင္းက ျပန္လာၾကၿပီလား?"
" အခုထိ သ႐ုပ္ေဆာင္ေနတုန္း!! Bai Luo Yin က Bai Han Qi ရဲ႕လည္ပင္းကို သူ႔ လက္ေမာင္းေတြနဲ႔ ေဒါသတႀကီးဆြဲကိုင္ၿပီး၊ဗိုက္ကို လက္သီးနဲ႔ (၂) ခါထိုးတယ္။ " အေဖ သူနဲ႔ေပါင္းၾကံၿပီးကၽြန္ေတာ့္ကို ေျခာက္တယ္! ဘယ္သူကအေဖ့သားလဲ, ဟမ္?"
Bai Han Qi "အမယ္ေလး.... အမယ္ေလး" လို႔ ႏွစ္ခါေအာ္ၿပီး Bai Luo Yin ကို ဖက္ကာ အက်ယ္ႀကီးေအာ္ရယ္တယ္။
"ဒီအသက္အရြယ္ေတာင္ ေရာက္ေနၿပီ၊ ဒါကို႐ူးေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္တုန္း..... "အန္တီ zhou ကေဘးနားကေနျမည္တြန္ေတာက္တီးတယ္။
Gu Hai က Bai Luo Yin ဟာ Bai Han Qi ရဲ႕ဒဏ္ရာကို႐ိုက္မိမွာဆိုးတာနဲ႔ သူက Bai Luo Yin ကို အျမန္ဆြဲၿပီး စိတ္ဆိုးခ်င္ေယာင္ေဆာင္တယ္။ "မင္းဘာလို႔ ႏွိပ္စက္ေနရတာ လဲ? ဒါမင္းအေဖေလ!"
" ဒီလိုပံုစံနဲ႔ ေလွ်ာက္လုပ္လာၾကတာ ႏွစ္ေတြၾကာလွၿပီ!" ေျပာၿပီးတာနဲ႔ သူအထဲဝင္သြား တယ္။
Bai Han Qi က Gu Hai ကို မ်က္စိမွိတ္ျပၿပီး "သူေပ်ာ္သလို လုပ္ပါေစ၊ သူ အခုလို ဦးေလးနဲ႔ ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ မေနရတာ ႏွစ္ေတြအမ်ားႀကီးၾကာၿပီေလ"
Gu Hai တစ္ေယာက္ဝမ္းနည္းမႈနဲ႔သက္ျပင္းခိုးခ်မိတယ္။ **ေယာက်ာ္းလုပ္သူက မင္းအေဖနဲ႔ဘယ္ေတာ့မွ မယွဥ္ႏိုင္ပါလားေနာ္! ငါ့မွာ သူ႔ကိုဒီေလာက္ အံ့ၾသမႈႀကီး ေပးခဲ့ ေပမယ့္ ခ်စ္စရာတံု႔ျပန္မႈေလးေတာင္ ငါ့က္ိုျပန္မေပးခဲ့ဘူး။ အခုေတာ့ သူ႔အေဖကို ခ်စ္ခင္မႈေတြျပေနတာကို ျမင္ၿပီး ငါ့မွာ အားက်ၿပီး မနာလိုေတာင္ ျဖစ္ရတယ္**
Gu Hai အတြင္းထဲဝင္သြားေတာ့ အန္တီZhou က မီးဖိုေခ်ာင္ထဲမွာ ဖက္ထုတ္ ထုတ္ေနတယ္။
" အန္တီ ကၽြန္ေတာ္ ကူထုတ္ေပးမယ္၊ အန္တီသြားနားပါ"
အန္တီ Zhou က ႏူးႏူးညံညံ့ေလး ျပံဳးၿပီး " အန္တီ လံုးဝကို မပင္ပန္းပါဘူး"
Bai Han Qi က ေရခိ်ဳးခန္းထဲဝင္သြားတယ္။ Bai Luo Yin တစ္ေယာက္တည္း ဧည့္ခန္းထဲမွာ က်န္ေနခဲ့တယ္။ ခဏၾကာေတာ့ သူပ်င္းလာတယ္။ သူ႔လက္သည္းေတြ ရွည္ေနတာျမင္ေတာ့ သူ လက္သည္းညႇပ္ခ်င္လာတယ္။ ဒါေပမယ့္ အံ့ဆြဲကို ဖြင့္တဲ့အခါ လက္သည္းညႇပ္ရွာမေတြ႕ဘူး။ သူေတြ႕တာအားလံုးက ေဆးေတြပဲ။
Bai Luo Yin, ရင္နဲနဲေတာ့တုန္သြားတယ္။ သူေဆးတစ္ပုလင္းေကာက္ကိုင္ၿပီး အၫြန္း ဖတ္ၾကည့္တယ္။ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုး ေတာင့္လာတယ္။
အန္တီ Zhou မီးဖိုေခ်ာင္ထဲက ထြက္လာၿပီး Bai Luo Yin လက္ထဲက ေဆးပုလင္းကို ျမင္တယ္။ ဒါနဲ႔ သူမဟာ Bai Luo Yin ရဲ႕ မရယ္မျပံဳးတဲ့အမူအရာကိုျမင္ေတာ့ သူမ ရင္ေတြ ႐ုတ္တရက္တင္းၾကပ္သြားၿပီး သူ႔ဆီေလွ်ာက္လာခဲ့တယ္။
" အန္တီ, ဒီေဆးေတြက...."
အန္တီ Zhou က Bai Luo Yin ရဲ႕ လက္ထဲကေဆးကိုအျမန္ဆြဲယူၿပီး အံ့ဆြဲထဲျပန္ ထည့္ထားလိုက္တယ္။ " Yin Zi အန္တီေျပာတာနားေထာင္ဦး။ မင္းအေဖရဲ႕ႏွလံုးမွာ ျပႆနာနဲနဲရွိေနတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ရက္ေတြတုန္းက သူ ခြဲစိတ္မႈလုပ္ခဲ့ရေပမယ့္ အခုေတာ့ အားလံုးေကာင္းသြားပါၿပီ။"
Bai Luo Yin ဟာ " ခြဲစိတ္မႈ" ဆိုတဲ့စကားကိုၾကားေတာ့ သူ႔ႏွလံုးကေသေတာ့မတက္ တင္းၾကပ္သြားတယ္။ သူ႔ဖခင္ ခြဲစိတ္မႈလုပ္ထားရတာေတာင္ ဒီအေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သက္လို႔ သူဘာမွမသိခဲ့ဘူး။
အန္တီ Zhou က Bai Luo Yin ရဲ႕တည္သြားတဲ့မ်က္ႏွာထားကိုျမင္ေတာ့ သူ႔ကို အျမန္ပဲ ႏွစ္သိမ့္တယ္။ " မင္း စိတ္မပူနဲ႔။ ေဒါက္တာကငါတ္ို႔ကို ေျပာတယ္.... ဒီလိုခြဲစိတ္မႈမ်ိဳးက ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတယ္တဲ့။ သူ႔ႏွလံုးထဲကိုပစၥည္းအေသးေလးသြင္းလိုက္တာပဲ။ အဲ့ဒါၿပီးတဲ့ ေနာက္ ရက္ပိုင္းအတြင္း သူေဆးရံုကဆင္းလ္ု႔ိရတယ္။ မင္းအေဖက ငါ့ကိုဒီအေၾကာင္း ေတြ မင္းကိုမေျပာေစခ်င္ဘူး၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ မင္း အလုပ္ကိုအေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ မွာစိုးလို႔ ။ ဒီအေၾကာင္းေတြ သူ႔ကိုသြားေမးမေနနဲ႔။ သူၾကားရင္ အေတာ့္ကို စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ေနဦးမယ္"
Bai Luo Yin တိုးတိုးေမးတယ္။" ဒီကိစၥက္ို Gu Hai သိလား?"
အန္တီZhou ေတြေဝသြားၿပီးမွ ေခါင္းညိတ္လိုက္တယ္။
Bai Luo Yin ရင္ထဲ အရမ္းအရမ္းကို ဝိေရာဓိျဖစ္သြားတယ္။
" မင္း, Da Hai ကို စိတ္ဆိုးလို႔မရဘူး။ သူ႔ေၾကာင့္သာမဟုတ္ရင္၊ မင္းအေဖကို ထပ္ျမင္ရေတာ့မွာ မဟုတ္ဘူး။ မင္းအေဖေဆးရံုတက္ေနတဲ့ရက္ပိုင္း၊ ဆရာဝန္ရွာတာ၊ အခန္းယူတာ၊ စတာေတြအားလံုး၊ သူတစ္ေယာက္တည္း ဂ႐ုတစ္ိုက္လုပ္ေပးခဲ့တာ။ သူ, ဆရာဝန္ေတြကို ပိုက္ဆံဘယ္ေလာက္ေတာင္ေပးခဲ့သလဲ အန္တီမသိေတာ့ပါဘူူ။ ေဒါက္တာတစ္ေယာက္နဲ ့ျပဖို႔ေတာင္ ခက္ခဲလွၿပီ၊ ဒါေပမယ့္ ဆရာဝန္(၂) ေယာက္ (၃) ေယာက္ေလာက္က မင္းအေဖကို မျပတ္လာၾကည့္ေပးေနတာ။ သူ၊မင္းကို မေျပာျပခဲ့တာ ကလည္း မင္းဒီအေၾကာင္းနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဆိုးဆိုးဝါးဝါးခံစားရမွာစိုးလို႔နဲ႔ တူပါတယ္ကြယ္"
Bai Luo Yin ေခါင္းငံု႔ၿပီး ဘာမွမေျပာဘူး။
အန္တီZhou အားနာစိတ္ျဖစ္မိတယ္။ "ဒီေန႔မင္းေမြးေန႔ေလ။ ဒီလိုေပ်ာ္စရာ ေကာင္းတဲ့ ေန႔မ်ိဳးမွာ ဒီေဆးေတြအားလံုးကို မင္းျမင္သြားရတယ္လို႔၊အဲ့ဒါေတြကို ေစာေစာကသိၿပီး အန္တီဖြက္ထားခဲ့ရမွာ...."
"အန္တီ" Bai Luo Yin အသက္ျပင္းျပင္းရႈၿပီး "စိတ္မပူပါနဲ႔။ ကၽြန္ေတာ္ အဆင္ေျပပါတယ္"
အဲ့ဒါနဲ႔ Bai Han Qi ေရခ်ိဳးခန္းထဲက ထြက္လာၿပီး အန္တီZhou နဲ႔ Bai Luo Yin က္ို ျမင္ တယ္။ သူစပ္စပ္စုစု ေမးတယ္။ " မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ အဲ့ဒီမွာဘာရပ္လုပ္ေနတာလဲ?"
အန္တီ Zhou အသက္ေအာင့္ထားတယ္။
Bai Luo Yin ျပံဳးရင္း" အန္တီZhou နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ စကားစျမည္ေျပာေနတာပါ"
Bai Han Qi ကမီးဖိုေခ်ာင္ထဲကို တစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္ေတာ့ ၊ Gu Hai ဖာသာတစ္ေယာက္တည္း ဖက္ထုတ္လုပ္ေနတာကိုျမင္တယ္။ သူ႔မ်က္ႏွာ႐ုတ္ခ်ည္း ညိဳေမွာင္သြားၿပီး "ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ မင္းက ဒါေတြအားလံုးကို Gu Hai တစ္ေယာက္တည္း လုပ္ခိုင္းရတာလဲ? "
အန္တီ Zhou ျပန္မေျဖေသးခင္ Bai Luo Yin က ၾကားျဖတ္ေျပာလိုက္ၿပီးၿပီ။ " သူ တစ္ေယာက္တည္း လုပ္ပေစ!"
Bai Han Qi ရဲ႕ ဘယ္အာရံုေၾကာေတြ အမွားမွားအယြင္းယြင္း ဆက္သြယ္ထားသလဲ ေတာ့မသ္ိဘူး၊ သူက႐ုတ္တရက္ႀကီးေျပာခ်လိုက္တယ္။" သူ႔ခင္ဗ်ာ အိမ္တံခါးကိုေတာင္ ျဖတ္မလာရေသးဘူး၊ေဟ့ေကာင္ မင္းက ခိုင္းစားေနၿပီလားကြ?"
[ Note - "အိမ္တံခါးကို ျဖတ္လာတယ္" ဆိုတာ မဂၤလာေဆာင္တာက္ိုေျပာတာပါ။ သတိုး သမီးက သူမရဲ႕ အိမ္တံခါးကို ေက်ာ္ျဖတ္ၿပီး သတိုးသားအိမ္ကို အၿပီးေရာက္လာတာကို ဆိုလိုတာပါ။ ဒီေနရာမွာ အေဖႀကီးBai က Gu Hai ကို သတိုးသမီးလို႔တင္စားၿပီး သူ႔သား ကေတာ့ အရွံုးမရွိတဲ့သတိုးသားေပါ့ေလ...]
ဒါစကားဟာ ဒီႏွစ္ေတြအတြင္း Bai Luo Yin ရခဲ့တဲ့ အေကာင္းဆံုးေသာေမြးေန႔ လက္ေဆာင္ဆိုတာ ေသခ်ာပါတယ္။
[ Confession from the translatar- ဒီအပိုင္းမွာပါတဲ့ x- rated paragraph က addicted? 1 မွာ Gu Hai အေမရိကန္ကျပန္ေရာက္ေတာ့ သူ႔ခ်စ္သူနဲ႔(၃) ပတ္ေဝးတဲ့ အလြမ္းကို သယ္တုန္းကပါတဲ့အပိုဒ္ပါ။ အျပည့္အစံုကေတာ့ CHAPTER -2 ခုစာရွိပါ တယ္။ အဲ့ေလာက္ ထိကဲခဲ့ၾကတာပါ။ ဒီမွာက ရင့္က်က္သြားၾကလို႔ ၁ လေလာက္ခြဲေနၾက ရတာေတာင္ စာေရးသူက ဘာမွမေရးေပးတာနဲ႔ မရင့္က်က္ေသးတဲ့ဘာသာျပန္သူကပဲ ျဖတ္- ညႇပ္- ကပ္ လုပ္ခဲ့တာပါ။ မႏွစ္သက္သူမ်ားရွိခဲ့လွ်င္ သည္းခံပါလို႔]
End of Ch-83
