Chapter 366: ကြိုက်ရာရွေး မေးခွန်း
ချင်ဝမ်ယွီ အံ့သြမဆုံးပေ။ ဒီလူဖြစ်နေလိမ့်မည်ဟု လုံးဝ မထင်ထားမိပေ။
တစ်ဖက်လူက ဒီအခွင့်အရေးကို အသုံးချကာ ရင်ခွင်ထဲမှ ဝါးပိုက်လုံးတစ်ခုထုတ်၍ သူမမျက်နှာကို ပန်းရောင်အငွေ့များ မှုတ်လိုက်သည်။
ချင်ဝမ်ယွီ ချက်ချင်း အသက်ရှူရပ်လိုက်သော်လည်း နောက်ကျသွားသေးသည်။ ရနံ့ချိုချိုတစ်ခုရလိုက်ပြီး ချက်ချင်း မူးဝေလာသည်။ အမြန် ခြေလှမ်းတစ်ချို့ နောက်ဆုတ်လိုက်သည်။
"နင် ဘယ်လိုဆေးမျိုး သုံးလိုက်တာလဲ"
ထိုလူကလည်း အမြန်ထွက်သွားရန် အစီအစဉ် မရှိပေ။ ထို့အစား ပြတင်းပေါက်နားမှ ချင်ဝမ်ယွီထံ တဖြည်းဖြည်း လျှောက်လာသည်။ ပြတင်းပေါက်မှ လရောင်နှင့် အခန်းထဲမှ မီးရောင်ကြောင့် မျက်နှာတစ်ခုလုံး ပေါ်လာသည်။
သူ့မျက်လုံးအောက်မှ မျက်ကွင်းညိုညိုနှစ်ခုက သိသာလွန်းသည်။ သူက ချူအိမ် ဒုတိယအိမ်တော်ခွဲက ချူတိုင်းရှန် ပင်ဖြစ်လေတော့သည်။
"ဒီဆေးနာမည်က နွားသိုး နို့နှစ်တဲ့။ နွားသိုးတစ်ကောင်ရဲ့ နို့ကနေပဲ အဆိပ်ပြန်ဖြေနိုင်တယ်လို့ နာမည်ကောက်ထားတာ" ချူတိုင်းရှန် အသက်ရှုသံများ ကပြောင်းကပြန်ဖြစ်လာသည်။ သူက တစ်ခါတည်း ဝှက်ဖဲအားလုံး ထုတ်မပြချင်၍ စိတ်ထဲတွင် အတော်လေး ပူပန်နေသည်။
"အဲ့တာက ဘာအမှိုက်လဲ။ နွားသိုးဆီက ဘယ်လိုလုပ် နွားနို့ရမှာလဲ" ချင်ဝမ်ယွီ တမင် အသံကို မြှင့်လိုက်သည်။ ဒီလောက်ဆူညံနေတာတောင် ဘာလို့ အစောင့်တွေ ရောက်မလာတာလဲ တွေးနေမိသည်။
ချူတိုင်းရှန် ရယ်လိုက်သည်။
"အမှန်ပဲ နွားသိုးက နွားနို့မရနိုင်ဘူးလေ။ အဲ့တာကြောင့် ဒီဆေးမှာ ဖြေဆေးမရှိဘူး။ မိန်းမနဲ့ယောက်ျားပေါင်းဖက်မှ အဆိပ်ပြေမှာ"
"လိင်စိတ်ကြွဆေး…" ချင်ဝမ်ယွီ မျက်နှာဖြူဖျော့သွားကာ
"ချူတိုင်းရှန် နင့်မှာ ငါ့ကို ဒီလောက်အရှက်မရှိတဲ့အတွေးမျိုး ရှိနေမယ် မထင်ထားဘူး"
"အရှက်မရှိတာလား" ချူတိုင်းရှန် မျက်နှာအေးစက်သွားသည်။
"ဒါက ဘယ်လိုလုပ် အရှက်မရှိရမှာလဲ။ မိန်းမလှတစ်ဦးကို ယောက်ျားကောင်းတစ်ယောက်က ပိုင်ဆိုင်ရမှာလေ။ ဒီလောက်နှစ်တွေအကြာကြီး မင်း ငါ့စိတ်ကိုမသိဘူးလို့ ငါမယုံဘူး"
