Chapter 373: လိုက်ဖမ်းသူများ
ကျီတန်ထု မျက်နှာက အန်းတန်းတန်း ဖြစ်သွားသည်။ ဒီဖြစ်ရပ်များက သူ့ကိုလည်း အရှက်ရစေသည်။
"အခြေအနေအများစုမှာ ဝိညာဉ်ပြန်လာဆေးလုံးက အသုံးဝင်တယ်လို့ မင်းကိုပြောသားပဲ။ ဒါပေမဲ့ အသုံးမဝင်တဲ့ အခြေအနေတွေရှိတယ်။ ဒါက အဲ့တာအလုပ်မလုပ်တဲ့ အခြေအနေထဲက တစ်ခုပဲ"
ဇူအန် ကြားနေရတာကို မယုံနိုင်ပေ။
သေစမ်း ကျုပ်ပိုက်ဆံပြန်ပေး။
ဇူအန်တကယ်ကို စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်သွားလေသည်။
"ဒါဆို ကျုပ်ပိုက်ဆံတွေ ပြန်ပေး။ ကျုပ်ကို ဒီလို စိတ်မချရတဲ့ပစ္စည်းတစ်ခုနဲ့ ပိုက်ဆံအများကြီး လိမ်သွားတယ်"
ကျီတန်ထု နောက်ပြန်ဆုတ်လိုက်ကာ ခုခံပြီး ပြောလာသည်။
"မင်းကို လုံးဝ ပိုက်ဆံပြန်မအမ်းဘူး။ မဖြစ်နိုင်ဘူး"
ဇူအန် သူ့ကော်လံကိုကိုင်ကာ အော်လိုက်သည်။
"ဒါဆိုလည်း ချူသခင်မရဲ့ သောက်အသက်ကို ကယ်လေ"
"ငါမကယ်ချင်ဘူးလို့ မင်းထင်နေလား" ကျီတန်ထု သူ့ကို တွန်းလိုက်သည်။ ဘေးသို့သွားကာ ဆေးလိပ်တစ်လိပ်မီးညှိ၍ ထိုင်လိုက်သည်။ မီးခိုးက အပေါ်တက်လာကာ သူ့မျက်နှာကို ဝေဝါးစေသည်။
ဇူအန် တစ်ခုခုပြောချင်သော်လည်း ကျီရှောင်ချီ သူ့ကို ဆွဲထားလေသည်။
"အားဇူ အဖေ့ကို မနှောင့်ယှက်နဲ့တော့။ သူလည်း သူ့ကိုယ်သူ အပြစ်တင်နေတာ။ အခု သူ့ကိုကယ်ဖို့ နည်းလမ်းစဉ်းစားနေတာပါ"
“ရှောင်ချီ မင်းအဖေတစ်ခုခု စဉ်းစားနိုင်မယ်လို့ မင်းထင်လား" ဇူအန် စိတ်မရှည်စွာ မေးလာသည်။
ကျီရှောင်ချီ ခေါင်းယမ်းလိုက်ပြီး တိုးတိုးပြန်ဖြေသည်။
"ခက်ခဲလိမ့်မယ်။ ချူသခင်မရဲ့ အခြေအနေဒီလောက်ဆိုးနေတာကြည့်ရင် သူအသက်ရှင်နေသေးတာကိုက ဆန်းကြယ်မှုပဲ"
ထိုအရာကိုကြားသော် ဇူအန် ကြေကွဲသွားရသည်။
အထဲဝင်လိုက်သော် ချင်ဝမ်ယွီက ကုတင်ပေါ်တွင် ငြိမ်းချမ်းစွာ လှဲနေသည်။
မျက်လုံးများပိတ်ထားကာ ဆေးအရှိန်လက်ကျန်ကြောင့် ပါးများ ရဲနေသေးသည်။ သူ့ကိုယ်လုံးက အရင်လို မျက်စိကျစရာဖြစ်သော်လည်း ဒဏ်ရာကြောင့် အသွင်အပြင်က ဖြူဖျော့နေသေးသည်။
