Het bestaan van eeuwige liefde~ Bankzitters

119~

28 december, 04:59

Ik word wakker van de misselijkheid. Weer een slechte nacht. Gelijk stap ik uit bed en loop ik naar boven. Zo ga ik bij de wc zitten voordat ik moet kotsen. Het is echt al super heftig. In de ochtend heb ik de termijn echo. Ben daar wel zenuwachtig voor, alleen had gehoopt dat ik gewoon in een keer door kon slapen. Dit is al drie nachten achter elkaar niet gelukt.

Gisteren en eergisteren moest ik werken en dat ging ook niet bepaald chill. Was de hele tijd misselijk en moest dat de hele tijd geheim houden. Vandaag hoop ik dus te horen dat het goed gaat met het kindje. Want dan hoeven Matthy en ik hier al minder voorzichtig voor te hoeven zijn. Bij de wc een paar minuten hebben gezeten worden de misselijkheid steeds erger.

Opeens komt het naar boven en moet ik weer overgeven. Als dat is gebeurd zit ik weer te janken. Komt denk ik door de hermonen, anders vond ik overgeven nooit heel zo heftig. Als ik een kater had moest ik dit ook continu. De misselijkheid stopt maar niet en ik blijf maar janken. Zo sta ik op en ga ik met een washandje door men hoofd. Ook poets ik men tanden weer.

Men buikje is al wel iets groter aan het worden. Kan men broeken nog maar net aan. Dus hebben Matthy en ik zwangerschaps broeken uitgekozen gister avond. Moeten alleen nog op de bestel knop drukken. Als ik eindelijk gestopt ben met janken loop ik weer naar beneden. Hier ga ik weer lekker in bed liggen. Na een tijdje val ik gelukkig ook weer in slaap.

Om zes uur word ik weer wakker. Ik zucht ook gewoon. Ik draai me nog een keer om en probeer te slapen. Helaas lukt het niet. Zo besluit ik maar om naar beneden te gaan. Ik doe een joggingspak aan en loop naar beneden.

Hier plof ik op de bank met men boek. De lamp zet ik op gedimpt. Anders ziet Matthy vanaf de trap licht schijnen. Komt omdat het doorschijnt door de glazen deuren.

Onder een warm dekentje lees ik lekker de eerste bladzijdes van het boek die ik heb gekregen van Joep en Manouk. Na een uurtje ben ik al zestig bladzijdes verder. Ik leg het boek dan ook weg en probeer nog een keer men ogen dicht te doen. Na ongeveer tien minuutjes val ik weer in slaap.

Na nog twee uur slaap word ik wakker door het geluid van het koffiezetapparaat. Matthy is dus wakker. Heel rustig open ik men ogen en word ik een beetje wakker. Matthy komt dan op de bank zitten en gaat met zijn hand door men haar. Ik mompel wat dingen die je echt niet kan verstaan.

Zo ben ik na twee minuten wel weer helemaal wakker. Ik pak van Matthy dan ook een slok koffie. Matthy vraagt dan ook of dat het wel met me gaat. Ik zeg:" mwah vannacht ging ik weer over men nek en kon niet meer slapen dus ben hier maar gaan lezen.." Hij zegt:" schat we vragen wel bij de verloskundige om medicatie voor die misselijkheid." Ik zucht en zeg:" is goed.." Dan krijg ik een zoen op me mond.

Matthy loopt dan naar de keuken en snijd een stukje peperkoek voor me af. Dit brengt hij dan naar me toe. Ik eet dit lekker op. Dit is voor men maag heel gemakkelijk om te verteren en gaat dus ook, waar ik wel blij mee ben!

Dan als ik het op heb, loop ik naar boven om me om te kleden. Ik doe een legging en een trui aan. Zo kan ik dit dadelijk makkelijk naar onder schuiven. Ook doe ik natuurlijk schoon ondergoed aan. Als ik omgekleed ben loop ik naar boven en doe ik men haar en make-up. Dit gedaan te hebben loop ik naar beneden en wacht ik tot dat Matthy klaar is.

We moeten zo naar de echo. Wanneer het echt tijd is pak ik men tas en lopen we samen naar de auto. Matthy sluit de deur af. Hij gaat dan achter het stuur zitten en ik op de bijrijdersstoel. Nu naar de verloskundige praktijk!

Onderweg begin ik nog zenuwachtiger te raken dat ik al was. Matthy wrijft daarom met zijn hand over men been in hoop dat ik zo wat meer ontspan. Het helpt alleen niet. Na een paar minuten zijn we er. Matt parkeert de auto. Daarna stappen we uit.