Het bestaan van eeuwige liefde~ Bankzitters

134~

2 mei, 10:30

Ik word wakker van mijn wekker die ik gisteren heb gezet. Ik zucht en zet hem uit. Matthy is al naar kantoor, want hij ligt niet naast me.. Ik stap dan uit bed en pak een jurkje uit de kast. Het is eindelijk weer mooi weer. Hier hou ik toch wel echt van. Vandaag ben ik maarliefst 26 weekjes. Gaat dus al echt vooruit! De laatste weken ging het stukke beter. Alleen heb ik rug en bekken klachten gekregen, maar dat is logisch. Maar die vallen bij mij opzich nog wel mee.

Men buikje is gegroeid, en voel haar elke dag bewegen. Matthy heeft haar alleen nog niet echt kunnen voelen, want hij is op dat moment elke keer op werk of met de mannen.

Waar Matthy en ik het ook over hebben gehad is de bevalling. Moet ondertussen ook wel hè. Volgende week zit ik al in het derde semesters. Nou goed ik ga in het ziekenhuis bevallen. Voel ik me gewoon prettiger bij. Het idee dat alles bij de hand is, als het fout gaat geeft me wel iets meer moed ofzo.

Alleen Matthy en Nina gaan bij de bevalling aanwezig zijn. Nina omdat ze al super lang men beste vriendin is en me echt steun kan geven zonder een gekke stres aanval te krijgen. Plus ze wil superleuke foto's voor Matthy en mij maken. Maar goed dat eerste vind ik het fijnste. Matthy natuurlijk omdat hij men vriend en de vader is. Maar goed dat is logisch.

De verloskundige komt over een maandje bij ons langs om alles te controleren en ons te leren kennen. Bedoel ze gaat wel 8 dagen ons helpen met de kleine en misschien ook bij de bevalling aanwezig zijn. Sinds van de week, begin ik er wel tegen op te zien. Bedoel je leest en ziet filmpjes over hoe pijn het doet. Matthy steunt me wel, alleen ja ik moet het dan toch zelf gaan doen.. en dat gaat pijn doen. Alleen je krijgt er natuurlijk wel veel voor terug, een dochtertje:). En dat is het zeker waard.

Nou goed ik loop dan naar boven en maak men blaas leeg. Dan poets ik men tanden en doe ik men make-up. Ook doe ik nog wat sieraden om. Ik loop als ik klaar ben helemaal naar beneden en kijk ik in de keuken voor een ontbijtje. Ga voor een smoothie. Ik ga voor een mango smoothie. Deze maak ik zelf vers. Als het goed gemixt is door de mixer drink ik het op aan de tafel.

Vandaag ga ik aan het werk bij Antoon thuis. We gaan een liedje schrijven. Althans ik en hij de muziek met Bilal Whabib en hun management. Als ik klaar ben om te gaan, doe ik men schoenen aan en loop ik naar buiten. Hoef geen jasje meer aan, want het is al warm genoeg. Ik ga met de trein naar Antoon, want het is dicht bij het station, plus met de auto daar parkeren is gewoon onmogelijk. Zo stap ik in de auto en rijd ik naar het station.

Onderweg naar het station luister ik muziek. Zachtjes zing ik ook mee, maar ik denk ook na over de tekst. Na een aantal minuten kom ik aan bij het station. Ik parkeer men auto en stap uit. Met men tas op men rug, loop ik het station binnen. Heb al een retour kaartje gekocht voor vandaag, dus kan gelijk door. Alleen dan als ik net door de poortjes loop, worden er kinderen helemaal gek. Ze rennen naar me toe en vragen om een foto. Ik ga staan en ga met de hele groep om ste beurt. Verschrikkelijk dit haha.

Dit is de reden van Matthy ook dat hij nooit met de trein gaat. Ik loop dan door naar het juiste perron. Nummer 2, zoek ik. Na eventjes vind ik het eindelijk. Het is hier echt een doolhof. De trein komt over vier minuten, lees ik via het bord. Tijdens het wachten word ik maarliefst vier keer herkent en ga ik op de foto. Nou gelukkig heb ik men oortjes in dadelijk voor in de trein dus kan ik ze gewoon negeren.

Ja hoor vijf minuten later komt de trein. Ik sta op en loop naar binnen. Zo ga ik dan zitten op een stoel met een tafeltje. Niemand komt bij me zitten gelukkig. Ik pak men laptop en doe men oortjes in. Eventjes werken dan maar. Ik open men notities en begin met ideeën schrijven voor hun liedje.

Om me heen kijk ik en zo kom ik al op ideeën. Dit doe ik de hele heen reis. Het helpt wel dit met oortjes. Er zitten wel jongeren om me heen die een foto met me willen, alleen zo durven ze het niet te vragen. Eigenlijk wel lachen, want ik bijt niet ofzo. Wel ben ik blij met deze heenreis.