Together Forever

Part 4

Ανοίγω τις βαλίτσες μου ενώ παράλληλα σκέφτομαι αυτά που μου έλεγε πριν η Χριστίνα για την παρέα της. Ακούγονται καλά παιδιά αλλά ο Γιώργος φαίνεται περίεργος. Σήμερα το βράδυ που θα τους γνωρίσω και θα ξεκαθαρίσουν όλα. Τακτοποίησα τα πράγματα μου στην ντουλάπα αλλά κάτι ξεχνάω να κάνω.
"Ωχ την μαμά δεν πήραμε!" φωνάζω σχεδόν πανικόβλητη. Αυτό ξέχασα! Μπουκάρει στο δωμάτιο η Χριστίνα με το τηλέφωνο στο χέρι.
"Έλα μαμά φτάσαμε. Όλα καλά." λέμε και οι δύο ταυτόχρονα.
"Εντάξει κορίτσια μου. Πως ήταν το ταξίδι;" ρωτάει και η Χριστίνα αφήνει το κινητό σε εμένα.
"Εντάξει, μια χαρά ήταν. Εσύ πως είσαι;" την ρωτάω.
"Καλά είμαι εγώ. Εσείς να κοιτάξετε να είστε καλά. Να προσέχετε πολύ κορίτσια." απαντάει και μπορώ να καταλάβω ότι ανησυχεί πολύ για εμάς.
"Ναι βρε μαμά θα προσέχουμε. Μάλιστα θα βγω με την Χριστίνα και θα μου γνωρίσει τους φίλους της." λέω και ξαπλώνω στο κρεβάτι.
"Αυτό είναι τέλειο! Άντε θα κάνεις και εσύ φίλους! " λέει και μπορώ να καταλάβω πως χαίρεται για εμένα.
"Ναι είναι μια καλή ευκαιρία να γνωρίσω ανθρώπους." δηλώνω.
"Εντάξει μαμά θα τα πούμε αύριο." λέει η Χριστίνα αφού ξαναμπήκε στο δωμάτιο.
"Εντάξει κορίτσια να προσέχετε η μία την άλλη. Καλά να περάσετε σήμερα! Αντίο!" λέει η μαμά μας πριν κλήση το τηλέφωνο. Η απουσία της είναι αισθητή.
"Τι θα βάλεις;" με ρωτάει η Χριστίνα ενώ ψαχουλεύει τα πράγματα μου μέσα στην ντουλάπα.
"Αυτό είναι τέλειο!" συνεχίζει και βγάζει ένα κοντό, κολλητό φόρεμα. Δεν ξέρω καν γιατί το πήρα μαζί μου. Βασικά δεν το πήρα εγώ η μαμά θα το έβαλε στην βαλίτσα.
"Έλεγα να βάλω κανένα τζιν." απαντάω αδιάφορα.
"Τζιν; Είσαι με τα καλά σου; Όχι θα βάλεις αυτό το φόρεμα. Και δεν ακούω κουβέντα!" λέει και τονίζει την τελευταία της πρόταση. Δεν πρόλαβα καν να φέρω αντίρρηση. Δηλαδή και να έφερνα δεν θα άλλαζε τίποτα.
"Εσύ τι θα φορέσεις;" την ρωτάω με τη σειρά μου.
"Φόρεμα για να είμαστε σετ!" απαντάει και διακρίνω τον ενθουσιασμό στην φωνή της. Εξωτερικά δεν μοιάζω με την Χριστίνα. Η Χριστίνα έχει καστανά μαλλιά και μπλε μάτια. Εγώ έχω κόκκινα μαλλιά με γαλάζια μάτια. Η Χριστίνα είναι ίδια με τον πατέρα μας και εγώ είμαι ίδια με την μητέρα μας. Βγαίνω από το δωμάτιο και κατευθύνομαι στο σαλόνι. Ακούω φωνές από πάνω και τρέχω να βρω την Χριστίνα.
"Τι έγινε;" την ρωτάω.
"Δεν θα προλάβουμε σε μισή ώρα πρέπει να συναντήσουμε τα παιδιά!" απαντάει και τρέχει στο δωμάτιο της.
"Θα κάνεις μπάνιο τώρα ή όταν γυρίσουμε;" την ξαναρωτάω.
"Όταν γυρίσουμε." απαντάει. Έτσι παίρνω τα ρούχα μου και πάω στο μπάνιο. Νιώθω πολλή βρώμικη μετά από αυτό το ταξίδι μέχρι που μου φάνηκε υπερατλαντικό. Τελειώνω το μπάνιο μέσα σε 10 λεπτά και αντικρίζω την Χριστίνα να έχει σκορπίσει παντού ρούχα. Την προσπερνάω και πάω στο δωμάτιο μου. Χτενίζω τα μαλλιά μου και αποφασίζω να τα αφήσω άλυτα. Βάζω λίγο μάσκαρα και ρουζ για να μην είμαι σαν πεθαμένη.
"Πως είμαι;" ρωτάει η Χριστίνα και με ξαφνιάζει.
"Εκθαμβωτική όπως πάντα! Εγώ;" απαντώ.
"Wow δεν έχω λόγια. Τα αγόρια θα ξετρελαθούν μόλις σε δουν!" λέει και εξαφανίζεται πάλι από το δωμάτιο. Βάζω το κινητό μέσα σε ένα τσαντάκι το οποίο το είχε διαλέξει η Χριστίνα προηγουμένως.
"Έτοιμη;" ρωτάω την Χριστίνα και κατεβαίνω κάτω.
"Έτοιμη!" απαντάει.
"Που θα συναντηθούμε;" την ρωτάω.
"Θα συναντηθούμε στο προαύλιο του πανεπιστήμιου." απαντάει καθώς ψάχνει τα κλειδιά.
"Και με τι θα πάμε στο club;" την ξαναρωτάω.
"Ο Διονύσης έχει αυτοκίνητο και ο Γιώργος έχει μηχανή οπότε θα χωριστούμε." απαντάει.
"Έχω εγώ κλειδιά πάμε!" της λέω και ανοίγω την πόρτα.
Με ακολουθεί, βγαίνουμε από το σπίτι και κλειδώνω. Με χτυπάει κρύος αέρας στο πρόσωπο. Νιώθω περίεργα. Είμαι αγχωμένη; Γιατί να έχω άγχος; Τους φίλους της αδερφής μου θα γνωρίσω όχι και κανέναν σπουδαίο.
"Από αυτόν τον δρόμο θα περνάμε για να πάμε στο πανεπιστήμιο." μιλάει η Χριστίνα και σπάει την σιωπή. Την ακολουθώ χωρίς να μιλάω. Αντικρίζω ένα μεγάλο πέτρινο κτήριο. Αυτό είναι! Είναι τεράστιο με μεγάλα παράθυρα και πολλά φώτα. Τεράστια αυλή και πολλά τραπέζια.
"Πως σου φαίνεται;" με ρωτάει η Χριστίνα.
"Εξωτερικά είναι πολύ ωραίο." απαντώ.
"Και εσωτερικά είναι ακόμα πιο μεγάλο, με μεγάλες αίθουσες." συνεχίζει η Χριστίνα. Βλέπω μια ξανθιά κοπέλα να τρέχει προς το μέρος μας.
"Χριστίνα!" φωνάζει η κοπέλα.
"Κέλλυ!" φωνάζει επίσης η Χριστίνα και αγκαλιάζονται. Τώρα καταλαβαίνω ποια είναι. Η Κέλλυ. Επιτέλους θα την γνωρίσω. 
"Κέλλυ από εδώ η αδερφή μου η Δανάη!" μας συστήνει η Χριστίνα.
"Χάρηκα πολύ! Είσαι ακόμα πιο όμορφη από κοντά!" λέει ενθουσιασμένη και με σφίγγει στην αγκαλιά της. Ανταποδίδω στην αγκαλιά της. Είναι όμορφη κοπέλα με ξανθά μαλλιά και μπλε μάτια.
"Και εγώ χαίρομαι που σε γνωρίζω από κοντά!" λέω και χαμογελάμε και οι τρεις.
"Μα καλά τα αγόρια που είναι; Δεν θα πάμε σε γάμο!" λέει η αδερφή μου.
"Ετοιμάζονται για να γνωρίσουν το έκτο μέλος της παρέας! Ειδικά ο Διονύσης!" λέει η Κέλλυ και χαμογελάει πονηρά. Ένιωσα για μια στιγμή άβολα. Το επίκεντρο της σημερινής βραδιάς θα είμαι εγώ.
"Μην τρομάζεις, ο Διονύσης την πέφτει σε όλους." λέει η Κέλλυ.
"Έτσι είναι με όλους." συμπληρώνει η Χριστίνα. Δεν με καθησύχασαν ιδιαίτερα. Βλέπω τρεις άντρες να έρχονται προς το μέρος μας.

Γεια σας!!! Αυτή νομίζω είναι η συνάντηση που όλοι περιμέναμε! Θα την δείτε στο επόμενο part!
Αντίο μέχρι το επόμενο part!!!