Together Forever

Part 19

"Λοιπόν τι θα μαγειρέψεις σήμερα;" ρώτησε η Χριστίνα.
"Σκεφτόμουν να φτιάξω μακαρόνια με κοτόπουλο. Αλλά με άσπρη σάλτσα."
"Πω πω πεινάω ήδη!"
"Μπορείς να βγάλεις το κοτόπουλο να ξεπαγωνει;"
"Πάω αμέσως!"
"Εγώ τελείωσα με τις εγγραφές μου."
"Ωραία! Δεν έμεινε και πολύ για να ξεκινήσουμε."
"Ναι πέρασαν οι μέρες, σε 9 ξεκινάμε."
"Η πρωτοετής θα κάνει παρέα με δευτερακια!"
"Μπορεί! Αλλά μπορεί να κάνω και εγώ δικούς μου φίλους."
"Καλά θα κάνεις να είσαι κοινωνική και εξωστρεφής!"
"Θα δω πως θα πάει."
"Θα βρεις και κάνα αγοράκι και θα ζηλεύει ο Γιώργος."
"Ναι ο,τι πεις!"
"Πλάκα κάνω. Ξέρω έχεις μόνο μάτια για τον Γιώργο. Όπως και το μισό πανεπιστήμιο."
"Αυτό ήταν κακό."
"Κακό αλλά αληθινό!"
"Σωστά ξέχασα ότι είναι popular boy!"
"Αυτά είναι καλό να μην τα ξεχνάς."
"Από εδώ και πέρα θα το θυμάμαι."
"Ναι πρέπει να είσαι συνειδητοποιημένη."
"Το ξέρω και θα προσπαθήσω."
"Τα έχεις με ένα από τα πιο δημοφιλή παιδιά."
"Κατά κάποιο τρόπο."
"Τι εννοείς;"
"Δεν ξέρω τι είμαστε."
"Αα αυτό εννοείς. Για να μάθεις τι είσαστε να μιλήσεις με τον Γιώργο."
"Το έχω μέσα στο πλάνο. Θα βγούμε σήμερα;"
"Δεν έχω την παραμικρή ιδέα!"
"Να πάρεις τον Διονύση ή την Κέλλυ."
"Θα πάρω τον Διονύση."
"Okay."
"Τι σου είπε;" την ρώτησα.
"Δεν ξέρει ούτε και αυτός. Θα τηλεφωνήσω στην Κέλλυ."
"Ναι να την πάρεις."
"Η Κέλλυ ανακάλυψε χθες ένα φοβερό μπαράκι. Και πρότεινε να πάμε εκεί."
"Τέλεια! Να το πεις στο Διονύση για να το πει και στους άλλους."
"Ωραια τον καλώ."
"Θα έρθει;"
"Ναι και θα το πει και στον Γιώργο."
"Ωραία!"
"Θα πάρω και τον Γιάννη. Λέω να του πω να πάμε για καφέ."
"Να πάτε! Εγώ θα μαγειρέψω."
"Πάω πάνω να αλλάξω και να κάνω ένα ντουζ."
"Να τον πάρεις πρώτα και μετά να κάνεις όλα αυτά!"
"Εντάξει!" είπε και άρχισε να ανεβαίνει την σκάλα. Σηκώθηκα και πήγα στην κουζίνα. Έβγαλα το κοτόπουλο από την συσκευασία και το έβαλα μέσα σε ένα μπολ με νερό για να ξεπαγωσει πιο γρήγορα. Μετά έκατσα στο γραφείο και άρχισα να οργανώνω το πρόγραμμα μου με τα μάθηματα μου για το πανεπιστήμιο.

[...]

"Πως σου φαίνομαι;"
"Κούκλα!" απάντησα και την κοίταζα με θαυμασμό.
"Δεν είναι too much;"
"Όχι, καθόλου."
"Πάλι καλά."
"Που θα πάτε;"
"Σε ένα καφέ εδώ πιο κάτω."
"Και μετά;"
"Μετά ίσως πάμε καμία βόλτα."
"Και μετά;"
"Τι και μετά; Θα γυρίσω σπίτι για να φάμε."
"Τι ώρα θα γυρίσεις;"
"Δεν ξέρω. Τι ώρα είναι τώρα;"
"9:47."
"Εε κατά τις 12 υπολογίζω."
"Ρωτάω για να ξέρω για το φαγητό."
"Εντάξει, λοιπόν, φεύγω"
"Have fun but not too much!" της είπα πριν φύγει. Και πάλι μόνη στο σπίτι. Ας πάρω την μαμά.
"Έλα μαμά, τι κάνεις;"
"Καλά είμαι αγάπη μου, εσύ;"
"Καλά είμαι κι εγώ."
"Η Χριστίνα;"
"Καλά είναι, έχει βγει βόλτα με τον Γιάννη."
"Κι εσύ είσαι μόνη στο σπίτι;"
"Ναι σε λίγο θα μαγειρέψω."
"Τι θα φτιάξεις;"
"Μακαρόνια με κοτόπουλο αλλά με άσπρη σάλτσα."
"Ουαου. Αχ μακάρι να ήμουν εκεί να δοκίμαζα λίγο."
"Μην ανησυχείς. Τα Χριστούγεννα θα έρθουμε."
"Κάτσε και θα δούμε μέχρι τα Χριστούγεννα. Εσύ κανένα νέο με εκείνο το αγόρι;"
"Τον Γιώργο. Ναι χθες το βράδυ κοιμηθήκαμε μαζί στον ξενώνα του."
"Μάλιστα. Δεν θέλω να ξέρω λεπτομέρειες."
"Εντάξει δεν θα σου πω." είπα γελώντας.
"Θα βγείτε με αυτό το παιδί σήμερα;"
"Οι δύο μας όχι αλλά όλοι μαζί με τα παιδιά."
"Με τους φίλους της Χριστίνας;"
"Ναι. Μαμά δεν σου είπα τι αποφάσισα."
"Όχι δεν μου είπες. Τι αποφάσισες;"
"Θα γίνω βιολόγος. Αυτό δήλωσα στο πανεπιστήμιο."
"Είσαι σίγουρη; Θυμάμαι να λες πως ήθελες δημοσιογραφία."
"Ήθελα, τώρα πια δεν θέλω. Τα μάθηματα της βιολογίας είναι πολύ πιο ενδιαφέρον από αυτά της δημοσιογραφίας."
"Άμα το λες, έτσι θα είναι."
"Εσύ μαμά πως τα περνάς μόνη;"
"Πως να τα περνάω, σπίτι δουλειά σπίτι."
"Έχεις μιλήσει καθόλου με τον μπαμπά;"
"Όχι γιατί σε πήρε;"
"Όχι δεν με πήρε αλλά είχε πει να τον πάρουμε τηλέφωνο όταν πάμε στο Λονδίνο."
"Τον πήρατε;"
"Όχι ακόμα. Αλλά σκοπεύω να το κάνω σύντομα."
"Όπως θες."
"Καλά μαμά σε αφήνω. Θα ξαναμιλήσουμε. Σ' αγαπώ πολύ."
"Και εγώ σε αγαπάω πολύ. Να προσέχεις!"
"Αντίο."
"Αντίο αγάπη μου." είπε και κλείσαμε το τηλέφωνο. Δεν μπορώ να φανταστώ πόσο έχει μιζεριασει τώρα που λείπουμε και οι δύο. Το σπίτι θα είναι άδειο. Τα Χριστούγεννα θα πάω όπως και δηποτε. Το πρόγραμμα μου είναι έτοιμο.

[...]

"Μόλις ήρθες πάνω στην ώρα! Το φαΐ είναι έτοιμο!"
"Τέλεια έχω και μια πείνα."
"Πως πήγε η βόλτα;"
"Πολύ καλά!"
"Τι είπατε;"
"Διάφορα πράγματα."
"Να σερβίρω τώρα ή θες πιο μετά;"
"Τώρα!"
"Ωραία στρώσε το τραπέζι."
"Μάλιστα καπετάνιε!"

[...]

"Για ακόμα μια φορά ζωγράφισες!"
"Σε ευχαριστώ."
"Εγώ σε ευχαριστώ που μαγειρεύεις και δεν αναγκαζόμαστε να παίρνουμε από έξω."
"Σωστά. Πάλι καλά."
"Αλλά και πάλι είναι πεντανόστιμο! Ευτυχώς που έχουμε και εσένα και μαγειρεύεις!"
"Είσαι πολύ τυχερή που με έχεις για αδερφή!"
"Το ξέρω Δανάη. Το ξέρω."
"Λοιπόν, ξέρεις τι; Θα πάρω εγώ τον Γιώργο να του πω για απόψε."
"Καλή ιδέα! Να το κάνεις!"
"Να τον πάρω τώρα;"
"Ναι, στην βραση κολλάει το σίδερο!"
"Έχεις δίκιο! Τον καλώ."
"Ωραία!"
"Χτυπάει."
"Ακόμα να το σηκώσει;"
"Χτυπάει σου λέω."
"Καλά."
"Ναι Γιώργο, η Δανάη είμαι."
"Ω γεια σου Δανάη. Τι κάνεις;"
"Εμ... Καλά. Πήρα να σου πω για σήμερα το βράδυ. Η Κέλλυ ανακάλυψε ένα μπαράκι και θέλει να πάμε όλοι μαζί. Εσύ μπορείς να έρθεις;"
"Νομίζω πως μπορώ."
"Ωραία. Άμα είναι θα τα πούμε το βράδυ. Αντίο."
"Αντίο... Εμ... Δ-Δαναη."
"Ναι."
"Τίποτα, αντίο."
"Αντίο."