Together Forever

Part 46

"Ορίστε. Φτάσαμε." του είπα καθώς μπαίναμε στο πανεπιστήμιο.
"Έκανες αρκετή ώρα να ετοιμαστείς."
"Δεν έκανα αρκετή ώρα να ετοιμαστώ, εσύ άργησες να τελειώσεις."
"Ναι σε αυτό έχεις ένα δίκιο, δεν ξέρω τι έφταιξε." Εκείνη την στιγμή σκέφτηκα ότι αυτό που κάναμε σήμερα το πρωί δεν ήταν σεξ. Κάναμε για πρώτη φορά έρωτα.
"Γιώργο δεν κάναμε σ-" δεν πρόλαβα να ολοκληρώσω την πρόταση μου γιατί με διέκοψε ο Διονύσης.
"Επ παιδιά, τι κάνετε;"
"Μια χαρά είμαστε, εσύ;" είπε ο Γιώργος καθώς πέρναγε το χέρι του γύρω από την μέση μου και με τράβηξε πιο κοντά του.
"Καλά κι εγώ. Σας έχουμε χάσει και τους δύο."
"Εε περνάμε λίγο περισσότερο χρόνο μαζί γιατί αύριο ο Γιώργος φεύγει για Ιταλία."
"Φεύγεις;"
"Ναι για κάτι δουλειές αλλά σε μια εβδομάδα ελπίζω να είμαι πίσω."
"Τι ώρα πετάς αύριο;"
"Στις 9 το βράδυ."
"Μάλιστα. Θα εξαφανιστώ από το δωμάτιο σήμερα, θα το έχεις όλο δικό σου."
"Ωραία."
"Λοιπόν, εγώ πρέπει να φύγω για να βρω την αίθουσα που έχω μάθημα. Θα τα πούμε."
"Γεια." μου είπαν και οι δύο και έφυγα. Κάθε φορά που έμπαινα στο κτήριο χανομουν.
"Γεια!" είπε η Τζούλιαν και πετάχτηκε από το πουθενά.
"Ω θεέ μου με τρόμαξες!"
"Το συνηθίζω." είπε χαμογελαστα.
"Τι έχεις τώρα;"
"Ο,τι έχεις κι εσύ."
"Πάλι καλά γιατί πάλι χάθηκα."
"Πότε θα μάθεις τις αίθουσες σου;"
"Μάλλον ποτέ." είπα και ανασηκωσα τους ώμους μου. Γελάσαμε και οι δύο.
"Αύριο βράδυ λέμε να βγούμε μιας και είναι Παρασκευή. Τι λες; Είσαι μέσα;"
"Αύριο ε; Μμ... Νομίζω πως μπορώ. Βασικά μπορώ σίγουρα."
"Τέλεια!" είπε και χτύπησε τα χέρια της.
"Κορίτσια!" είπε ο Αντρέας καθώς εμφανίστηκε μπροστά μας.
"Ω γεια!" είπα κάπως αμήχανα.
"Λοιπόν, Αντρέα μόλις είπα στην Δανάη για αύριο βράδυ."
"Τι θα γίνει αύριο βράδυ;"
"Το πάρτυ στο σπίτι του Matthew. Μα καλά που έχεις το μυαλό σου."
"Ναι σωστά. Το ξέχασα."
"Θα έρθει και η Δανάη."
"Πολύ ωραία."
"Ναι αλλά θέλω μία χάρη."
"Πες το."
"Θέλω να φέρεις εσύ την Δανάη στο πάρτυ γιατί εγώ έχω κανονίσει να πάω με κάτι άλλα παιδιά."
"Ναι δεν έχω θέμα, αν θέλει και η Δανάη."
"Δεν χρειάζεται μπορώ να πάρω και ταξί." είπα κάπως αμυντικά. Ο Αντρέας απλά κοιτούσε δεν μιλούσε. Μάλλον θα γνωρίζει πως δεν μπορεί να φέρει κανείς αντίρρηση στην Τζούλιαν.
"Όχι, αποκλείεται! Ο Αντρέας θα σε φέρει. Έτσι κι αλλιώς στον δρόμο του είσαι. Μια στάση θα κάνει και θα σε πάρει."
"Εντάξει τότε." είπα.
"Πολύ ωραία! Δανάη θα συνεννοηθείς με τον Αντρέα για την ώρα."
"Εντάξει, θα μιλήσουμε."
"Ναι, θα σου στείλω μήνυμα." είπε πριν φύγει.
"Καλά ο Αντρέας από τότε που ξεκινήσαμε τα μάθηματα έχει χάσει εντελώς το μυαλό του."
"Μπορεί να έχει στο καλοκαίρι."
"Α μπα δεν νομίζω. Περίμενε πως και πως να ξεκινήσουν τα μαθήματα. Κάτι του συμβαίνει."
"Τι μπορεί να συμβαίνει;"
"Μπορεί να είναι ερωτευμένος." Γέλασα γιατί δεν περίμενα να πει κάτι τέτοιο.
"Μπορεί και να είναι."
"Όχι μπορεί, σίγουρα."
"Και πώς σου ήρθε ότι είναι ερωτευμένος;"
"Φαίνεται. Από το καλοκαίρι που τον ξέρω δεν ήταν έτσι."
"Καλά ο,τι πεις."
"Θα μάθω ποια τον έχει ξελογιάσει."
"Είμαι σίγουρη για αυτό."
"Θα δούμε με ποια θα είναι στο πάρτυ."
"Μαζί μου θα είναι αφού θα με φέρει."
"Ναι έχεις ένα δίκιο αλλά σίγουρα θα τον δούμε και με κάποια άλλη. Δεν θα είναι όλη την ώρα μαζί σου."
"Καλά βλέπουμε." Μπήκαμε στην αίθουσα και ευτυχώς βρήκαμε τις θέσεις μας κενές.

[...]

"Έλα σήκω να πάμε μια βόλτα." είπε η Τζούλιαν καθώς με τράβαγε να σηκωθώ.
"Αφού σε 10 λεπτά πάλι εδώ θα είμαστε."
"Σήκω, πάμε!" Και όπως καταλαβαίνετε σηκώθηκα γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να μην σηκωθώ. Χαμογέλασε και βγήκαμε από την αίθουσα.
"Για λέγε τι τρέχει με τον Γιώργο." Δεν παραξενεύτηκα από την ερώτηση της γιατί σχεδόν όλοι μας έχουν δει μαζί.
"Με τον Γιώργο είμαστε μαζί."
"Μάλιστα."
"Έχουμε σχέση κοντά ένα μήνα και γνωριστήκαμε μέσω της αδερφής μου."
"Εσύ για πες μου τι γίνεται."
"Εγώ απολύτως τίποτα. Αν και θα δείξει αύριο το βράδυ αν θα γίνει κάτι με ένα παιδί."
"Ποιο παιδί;"
"Τον Matthew. Αυτός που κάνει το πάρτυ."
"Αα ναι το είπες και πριν αλλά δεν τον ξέρω. Να μου τον γνωρίσεις."
"Με το που έρθεις στο πάρτυ θα στον γνωρίσω."
"Εντάξει!"
"Να βγούμε και οι δύο μας καμιά φορά."
"Οπότε θέλεις!"
"Το σαββατοκύριακο σίγουρα, τουλάχιστον για έναν καφέ."
"Σάββατο πρωί;"
"Σάββατο πρωί, έγινε!"
"Ω γεια σας!" ειπε η Τζούλιαν στην παρέα. Χαιρέτησα και εγώ με την σειρά μου όσους έβλεπα και αρχίσαμε να μιλάμε.

[...]

"Ναι;"
"Έλα Δανάη."
"Πάω μια στιγμή στο σπίτι να αφήσω την τσάντα με τα βιβλία μου και να πάρω μια άλλη."
"Εντάξει."
"Εσύ που είσαι;"
"Τώρα μόλις μπαίνω στο δωμάτιο."
"Ωραία. Σε πέντε θα είμαι εκεί."
"Okay, σε περιμένω."
"Τα λέμε από κοντά." είπα και έκλεισα το τηλέφωνο. Έβαλα το κινητό μου στην τσάντα μου και έψαχνα τα κλειδιά μου ενώ περπατούσα στην αυλή του πανεπιστημίου, μέχρι που σκόνταψα πάνω σε κάτι. Βασικά σε κάποιον.
"Ω συγγνώμη." απολογήθηκα και σήκωσα το βλέμμα μου. Στεκόταν μπροστά μου ο Αντρέας.
"Δεν πειράζει."
"Τελείωσες τα μαθήματα;"
"Ναι και τώρα πάω για μελέτη στην βιβλιοθήκη. Εσύ φεύγεις;"
"Ναι πάω σπίτι."
"Ωραία, θα μιλήσουμε για το πάρτυ."
"Ναι τα λέμε." είπα και οι δρόμοι μας χωρίστηκαν. Συνέχισα να περπατάω με κατεύθυνση προς το σπίτι μου.