Together Forever

Part 35

Αφού πέρασε η ώρα και αρχίσαμε να φεύγουμε έβγαλα το πορτοφόλι μου για να πληρώσω αλλά με σταμάτησε ο Αντρέας.
"Δεν υπάρχει περίπτωση. Εγώ θα πληρώσω. Θα μου κάνεις μάθηματα και θα μου πληρώνεις το καφέ. Αυτό δεν γίνεται."
"Ναι καλά." είπε και πρόλαβε και πλήρωσε για τους δύο μας.
"Σε ευχαριστώ πολύ, αν και πραγματικά δεν ήταν ανάγκη. Με κάνεις να νιώθω άσχημα."
"Δεν κάνει τίποτα και να μη νιώθεις άσχημα." είπε και μου χαμογέλασε. Βγήκαμε έξω από την καφετέρια και οι δρόμοι μας χώρισαν. Κοίταξα το κινητό μου και είδα ότι η ώρα είχε πάει 13:15. Πρέπει να πάω να πάρω το χάπι. Ξεκίνησα να περπατάω βιαστικά μέχρι να βρω ένα φαρμακείο. Θυμήθηκα ότι κοντά στο σπίτι υπάρχει ένα. Μετά από πέντε λεπτά έφτασα. Πήρα το χάπι και έφυγα. Έστριψα σε ένα στενό που σε βγάζει σε έναν εμπορικό δρόμο. Περπατούσα μέχρι που βρήκα ένα μαγαζί με εσώρουχα. Μπήκα μέσα. Άρχισα να κοιτάζω εσώρουχα κατά προτίμηση κόκκινα. Βρήκα ένα που να μου αρέσει ζήτησα στην πωλήτρια να μου φέρει το νούμερο μου για να το δοκιμάσω. Μου το φέρνει και πάω στο δοκιμαστήριο. Το φόρεσα. Κοίταζα τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Δεν περίμενα ποτέ να με δω με τέτοια εσώρουχα. Μου άρεσαν και σίγουρα θα άρεσαν πιο πολύ στον Γιώργο. Τα βγάζω και φοράω τα κανονικά μου ρούχα. Τις τα δίνω και της λέω πως θα τα κρατήσω. Άρχισα να κοιτάω νυχτικά. Είδα ένα πολύ ωραίο κόκκινο σατέν με πολύ ωραία δαντελενια ρόμπα. Βρήκα το νούμερο και το πήγα στο ταμείο. Πλήρωσα και έφυγα. Μετά από λίγο έφτασα στο σπίτι. Βρήκα την Χριστίνα ξαπλωμένη στο καναπέ.
"Γύρισες;"
"Ναι."
"Πολύ ενθουσιασμένη φαίνεσαι."
"Είμαι!"
"Γιατί; Αν επιτρέπεται."
"Γιατί είμαι πολύ χαρούμενη και ερωτευμένη."
"Ναι τον λόγο που είσαι χαρούμενη θέλω να μάθω. Το ότι είσαι ερωτευμένη το ξέρουμε καιρό τώρα."
"Χθες πέρασα ένα απίστευτο βράδυ και το ίδιο θα κάνω και σήμερα."
"Μμ... Μάλιστα. Τι πήρες εκεί στην σακούλα;"
"Κάτι εσώρουχα που χρειαζόμουν."
"Μπορώ να τα δω;"
"Εμ ναι." Της έδωσα την τσάντα και σοκαρίστηκε με το περιεχόμενο.
"Θα τα βάλεις εσύ αυτά;"
"Ναι απόψε το βράδυ."
"Τρώει καλά ο Γιώργος." Γέλασα. Της πέταξα ένα μαξιλάρι από το καναπέ και έφυγα από δίπλα της για να βάλω λίγο νερό για να πάρω το χάπι. Έβγαλα το χάπι από την συσκευασία και το ήπια.
"Το πήρες;"
"Ναι."
"Έχω παραγγείλει, σε λίγο θα είναι εδώ."
"Τέλεια γιατί πεινάω πολύ."
"Τι ώρα θα έρθει ο Γιώργος;"
"Κατά τις 11. Εσύ τι ώρα θα πας στον Γιάννη;"
"Στις 8. Θα δούμε ταινία."
"Αα πολύ ωραία."
"Ναι είμαι ενθουσιασμένη."
"Θα πω στην γυναικολόγο θα μου δώσει αντισυλληπτικά."
"Είσαι σίγουρη πως το θες;"
"Ναι το σκεφτόμουν καιρό."
"Εντάξει, όπως θες."
"Εσύ με τον Γιάννη πως τα πας;"
"Πολύ καλά."
"Δηλαδή;"
"Δηλαδή είναι πολύ ρομαντικός."
"Αα κατάλαβα."
"Εσύ με τον Γιώργο;"
"Πολύ καλά."
"Δανάη;"
"Ναι."
"Τον αγαπάς;"
"Ποιόν;"
"Τον Γιώργο."
"Δεν ξέρω ακόμα αλλά σίγουρα αισθάνομαι παρά πολλά."
"Θέλω να προσέχεις."
"Ναι θα προσέχω." Ήπια άλλη μια γουλια νερό και χτύπησε η πόρτα.
"Πάω εγώ!" είπε η Χριστίνα και πεταχτηκε από τον καναπέ. Άνοιξε στον ντελιβερά, τον πλήρωσε και πήρε τις σακούλες.
"Έλα να φάμε!" είπε καθώς έφερνε στο τραπέζι δύο ποτήρια με νερό. Καθησαμε και φάγαμε αμίλητες.
"Χριστίνα;"
"Μμ."
"Λες ο Γιώργος να είναι ερωτευμένος μαζί μου;"
"Από ο, τι φαίνεται είναι."
"Πως το κατάλαβες;"
"Χθες το βράδυ μου έστειλε μήνυμα ότι θα μείνει στο σπίτι μας και ότι καλύτερα να μην έρθω."
"Δηλαδή σου είπε ότι θα ερχόταν;"
"Ναι."
"Δεν περίμενα να σου πει κάτι."
"Δεν θα ήθελε να εμφανιστώ ξαφνικά."
"Καλά, εγώ σκέφτομαι να πάω να ξαπλώσω."
"Γιατί;"
"Γιατί νυστάζω."
"Καλά. Θα σε ξυπνήσω στις 18:00 για να ετοιμαστείς για το ραντεβού."
"Σε ευχαριστώ." Σηκώθηκα και μάζεψα το πιάτο μου. Πήγα στο δωμάτιο μου και ξάπλωσα. Έκλεισα τα μάτια μου και κοιμήθηκα.

[...]

"Δανάη, πρέπει να σηκωθείς. Έχεις ραντεβού στην γυναικολόγο."
"Μμ σε λίγο."
"Όχι σε λίγο. Τώρα πρέπει γιατί δεν θα προλάβεις."
"Ωχου καλά σηκώνομαι."
"Έλα σήκω!"
"Τώρα τώρα." της είπα και σηκώθηκα.
"Πήγαινε να κάνεις ένα μπάνιο να ξυπνήσεις." είπε καθώς έβγαινε από το δωμάτιο μου.
"Ναι αυτό είχα σκοπό να κάνω." Σηκώθηκα από το κρεβάτι και πήγα στην ντουλάπα μου. Την άνοιξα και πήρα ένα φόρεμα. Το φόρεμα σίγουρα θα με βολέψει στο ραντεβού μου με την γιατρό. Το πήρα και πήγα για μπάνιο. Λούστηκα. Ντύθηκα και στέγνωσα τα μαλλιά μου. Πήρα αυτά που είχα αγοράσει και τα έπλυνα στο χέρι και τα έβαλα στο στεγνοτηριο.
"Στείλε μου μία την τοποθεσία του ιατρείου."
"Ναι στην στέλνω τώρα."
"Να σου πω και κάτι άλλο. Έχουμε δεύτερο ζευγάρι κλειδιών για το σπίτι;"
"Ναι νομίζω."
"Μπορείς να μου τα δώσεις;"
"Γιατί; Έχασες τα δικά σου;"
"Όχι αλλά τα κράτησε ο Γιώργος."
"Πάω να τα βρω."
"Κάνε γρήγορα γιατί πρέπει να φύγω."
"Ψάχνω! Αχ ευτυχώς τα βρήκα! Ορίστε, πάρ' τα."
"Ωραία, σε ευχαριστώ."
"Άντε θα αργήσεις."
"Ναι φεύγω τώρα." είπα μαζεύοντας τα πράγματα μου.
"Μόλις τελειώσεις, να με πάρεις να μου πεις τι σου είπε η γιατρός."
"Εντάξει θα σε πάρω." είπα καθώς έκλεινα την πόρτα. Άνοιξα το κινητό μου και έψαξα την τοποθεσία του ιατρείου. Ευτυχώς ήταν 10-15 λεπτά με τα πόδια.