Together Forever

Part 65

Απλά ήταν ένα φιλί. Δεν έγινε τίποτα παραπάνω. Βασικά δεν ήταν καν φιλί. Απλά ακούμπησαν τα χείλη μας, τίποτα παραπάνω.

[...]

Ήρθε η μέρα που θα έφευγα για Ελλάδα. Άρχισα να μαζεύω τα πράγματα μου και να σκέφτομαι όλα όσα έγιναν τις τελευταίες μέρες. Ο Γιώργος μου έλειπε. Μου έλειπε πολύ. Το κεφάλι μου πονούσε ήδη από τα χθεσινά ποτά και δεν έλεγε με τίποτα να σταματήσει όσα παυσίπονα και αν έχω πάρει. Ορκίζομαι να μην ξαναπιω τόσο πολύ. Δεν έχω κοιμηθεί και καλά. Το τηλέφωνο μου χτυπάει. Είναι η Τζούλιαν. Το σήκωσα.
"Ναι;"
"Δανάη!!!"
"Έλα τι έγινε;"
"Μου ζήτησε ο Αντρέας να ξαναβγούμε! Είχαμε βγει και πριν από λίγες μέρες αλλά δεν στο είπα. Δεν ήθελα να σε φορτώσω και με τα δικά μου."
"Τζούλιαν δεν με φορτώνεις. Και το έμαθα από τον Αντρέα χθες."
"Βρεθήκατε; Τι σου είπε για εμένα;"
"Βγήκα και τον πέτυχα στο μπαρ κοντά στο σπίτι μου."
"Μόνος του ήταν;"
"Ναι. Έκατσα λίγο και το έφερε η συζήτηση και μου το είπε."
"Κάτι για εμένα δεν ανέφερε;"
"Όχι, είχαμε πιεί και πολύ και με τα χίλια ζόρια κατάφερε να με συνοδεύσει μέχρι το σπίτι μου. Είχα γίνει αρκετά έως πολύ λιώμα."
"Και ο Αντρέας είχε πιεί;"
"Ναι και πιο πολύ από εμένα." Πρέπει να της το πω.
"Μάλιστα. Εσύ, τι ώρα θα φύγεις;"
"Στις 16:00 πετάω για Ελλάδα."
"Εγώ φεύγω αύριο."
"Θέλεις να περάσεις από το σπίτι μου; Θα παραγγείλουμε πίτσα! Κερνάω!"
"Δεν λέω όχι ποτέ σε φαΐ."
"Ωραία τα λέμε από κοντά." Έκλεισα το τηλέφωνο με την Τζούλιαν και τηλεφώνησα στον Αντρέα.
"Αντρέα;"
"Ναι; Δανάη τι έπαθες;"
"Δεν μπορώ να μην το πω στην Τζούλιαν. Είναι φίλη μου. Εξάλλου δεν κάναμε κάτι, δεν φιληθήκαμε καν. Ούτε ένα δευτερόλεπτο δεν κράτησε. Έρχεται από το σπίτι μου. Θα της το πω." Δεν απάντησε απλά ξεφύσηξε.
"Εντάξει, πες της το. Δεν ήταν και κάτι σημαντικό."
"Επίσης έμαθα ότι της ζήτησε να βγείτε."
"Ναι αποφάσισα να δώσω μια ευκαιρία."
"Μπράβο και εγώ πιστεύω ότι αξίζει."
"Εμ, ναι. Τα λέμε, υποθέτω."
"Ναι...γεια."
"Γεια, θα τα πούμε στην Ελλάδα."
"Ναι." Κλείσαμε το πιο άβολο τηλεφώνημα. Χτύπησε η πόρτα. Ήρθε η Τζούλιαν.
"Γεια!"
"Γεια." της είπα και έκανα στην άκρη για να περάσει μέσα.
"Χαμός γίνεται ρε Δανάη. Μετακόμιση θα κάνεις;" Πολύ θα το θελα αυτή την στιγμή.
"Μαζεύω και καθαρίζω ταυτόχρονα. Σε φώναξα για να με βοηθήσεις λίγο."
"Κατάλαβα. Φτιάξε όμως πρώτα κανένα καφέ."
"Εντάξει αλλά πρώτα θέλω να σου πω κάτι."
"Πες το."
"Χθες έτσι όπως είχαμε πιεί τόσο πολύ με τον Αντρέα καταλάθος και το τονίζω καταλάθος φιληθήκαμε. Δεν ήταν καν φιλί απλά καταλάθος ακούμπησαν τα χείλη μας. Δεν έγινε τίποτα. Στο υπόσχομαι. Όσο λιώμα και αν ήμουν δεν θα έκανα τίποτα."
"Αυτό ήταν;"
"Ναι. Δεν έχεις κάτι να πεις;"
"Τι να πω; Συμβαίνουν και αυτά. Εφόσον μου λες ότι δεν έγινε τίποτα-"
"Δεν έγινε τίποτα απολύτως. Έτσι ήρθαν τα πράγματα."
"Ναι σωστά, εφόσον έτσι έγιναν τα πράγματα, δεν έχω να πω κάτι. Απλά έτυχε."
"Ναι και εξάλλου εγώ είμαι ακόμα ερωτευμένη με τον Γιώργο."
"Το ξέρω. Δεν υπάρχει λόγος να πω κάτι άλλο. Και σε ευχαριστώ που ήσουν ειλικρινής μαζί μου."
"Συγγνώμη Τζουλς."
"Δεν έγινε κάτι Ντι."
"Αλήθεια;"
"Αλήθεια."
"Ήταν το αλκοόλ, ο Γιώργος, όλα μαζί."
"Το καταλαβαίνω. Κι εγώ κάπως έτσι έχασα την κολλητή μου πριν από τρία χρόνια."
"Τι έγινε;"
"Είχα χωρίσει με το τότε αγόρι μου και το αγόρι της κολλητής μου παρηγόρησε εσένα πάρτι και τον φίλησα και όταν το είπα στην κολλητή μου δεν με πίστεψε κι έτσι που κόψαμε τη σχέση μας. Συμβαίνουν τέτοια λάθη. Οπότε σε καταλαβαίνω γιατί κι εγώ ήμουνα στην θέση σου." Την κοίταξα με ένα συμπονετικό βλέμμα. Άνοιξε τα χέρια της και με πήρε αγκαλιά.
"Λοιπόν, ας αφήσουμε αυτά και λέγε τι θα πάρεις μαζί σου."
"Όχι πολλά γιατί θέλω να φέρω από την Αθήνα πράγματα. Έχουν μείνει αρκετά πίσω."
"Άρα;"
"Άρα θα πάρω μόνο τα βασικά. Τις κρέμες μου, το λάπτοπ και τα καλλυντικά μου. Αυτά σκέφτομαι να μην τα πάρω κιόλας γιατί δεν θα πάω και πουθενά."
"Είσαι καλά; Εννοείται πως θα τα πάρεις. Μπορεί να τύχει κανένα τυχερό."
"Ναι καλά. Ξέρεις τι έμαθα χθές;"
"Όχι, τι έμαθες;"
"Ο Γιώργος επικοινώνησε με την Χριστίνα και τους κάλεσε να περάσουν μαζί τα Χριστούγεννα."
"Τι;"
"Ναι για εμένα δεν είπε κουβέντα. Τελικά πρέπει να αποδεχτώ πως όντως δεν με αγάπησε."
"Τι να πω. Η συμπεριφορά του πάντως έδειχνε εντελώς το αντίθετο."
"Το ξέρω για αυτό μου είναι δύσκολο να το πιστέψω. Απλά ενδιαφέρονταν. Τίποτα παραπάνω και τίποτα λιγότερο."
"Ίσως να είναι έτσι."
"Πότε θα βγείτε με τον Αντρέα;"
"Σήμερα το βράδυ!"
"Μμμμ... Τέλεια!"
"Για πες για τον σέξυ αδερφός που θα γνωρίζεις;"
"Πρώτα δεν είναι αδερφός μου, δεν έχουμε καμία συγγένεια εξ αίματος και δεύτερον δεν το έχω δει από κοντά." Α ναι, ξέχασα να το αναφέρω. Η μαμά μου φέτος έκανε την έκπληξη. Κάλεσε στο σπίτι μας τον μπαμπά και την καινούργια σύζυγο του για να γιορτάσουμε την πρωτοχρονιά μαζί. Έτσι θα έχουμε την ευκαιρία να έρθουμε πιο κοντά σαν δύο οικογένειες. Δηλαδή θα γνωρίσω τον Παναγιώτη τον γιο της Διονυσίας.
"Είμαι σίγουρη ότι θα είναι σέξυ." Την αγριοκοίταξα.
"Δεν το ξέρεις αυτό."
"Αν κρίνω έτσι όπως μου έχεις περιγράψει την μητέρα του, σίγουρα θα είναι κούκλος."
"Και να είναι, δεν θα γίνει ποτέ κάτι."
"Γιατί;"
"Γιατί είμαστε αδέρφια."
"Τώρα σε συμφέρει να λες ότι είστε αδέρφια." Την κοίταξα και σταύρωσα τα χέρια μου πάνω στο στήθος μου.
"Ούτε δύο εβδομάδες δεν είναι από τότε που χώρισα με τον Γιώργο και θα βρω ξαφνικά άλλον;"
"Ίσως είναι η ευκαιρία σου να τον ξεπεράσεις."
"Τζουλς οχι. Θα φέρει τεράστια αναστάτωση. Και μπορεί να έχει σχέση."
"Ωχ ναι. Άστο καλύτερα."
"Είδες;"
"Απλά δεν θέλω να σκας άλλο. Αυτός θα έχει βρει άλλες δέκα."
"Λίγες λες."
"Για αυτό άσε τον συγχωρεμένο και προχωρά παρακάτω."
"Δεν είναι εύκολο."
"Well, I know that."
"Τι ώρα πήγε;"
"13:24."
"Να παραγγείλουμε γιατί σε λίγο εγώ θα πρέπει να φύγω."
"Εντάξει τα πράγματα σου ειναι έτοιμα οπότε μην αγχώνεσαι."
"Μισό να παραγγείλω και μετά να πάω να αλλάξω."
"Πήγαινε άλλαξε θα παραγγείλω εγώ. Έχω την εφαρμογή."
"Σε ευχαριστωωω!" είπα ανεβαίνοντας τις σκάλες.

[........…………………………]

~D🌷