Together Forever

Part 10

Τα παιδιά κάθησαν. Ο Γιώργος δίπλα από την Κέλλυ. Ο Γιάννης και η Χριστίνα έκατσαν μπροστά. Εγώ με τον Διονύση καθόμασταν πίσω.
"Δεν πρόλαβα να σε ευχαριστήσω που έφερες τα μπισκότα για εμάς." είπε αρκετά σιγανά.
"Η Δανάη μας έφερε μπισκότα! Τα οποία τα έφτιαξε η ίδια!" είπε δυνατά και έφερε το τάπερ στο κέντρο. Πήραν όλοι από ένα.
"Δανάη είναι απίθανα!" είπε η Κέλλυ.
"Wow δεν έχω ξαναφάει καλύτερο!" είπε ο Γιάννης.
"Είναι το καλύτερο μπισκότο που έχω φάει ever!" είπε ο Διονύσης. Αυτός που δεν σχολίασε τα μπισκότα ήταν ο Γιώργος. Το έτρωγε ανέκφραστος. Δεν με κοίταζε καθόλου. Η ταινία ξεκίνησε και εγώ ακούμπησα την πλάτη μου στον τοίχο πίσω. Τύλιξα τα χέρια μου γύρω από τα πόδια μου.
"Δεν την διάλεξα εγώ." είπε ψιθυριστά ο Διονύσης. Ίσα που τον άκουσα. Έκανε και αυτός πίσω.
"Δεν μου πολύ αρέσουν τα θρίλερ." είπα όσο σιγά μπορούσα.
"Ούτε και εμένα." είπε ο Διονύσης και έγειρε πιο κοντά του με αποτέλεσμα να υπάρχει μικρή απόσταση μεταξύ μας. Ο Διονύσης κοιτούσε μια τα μάτια μου και μια τα χείλια μου. Μόλις κατάλαβα τι θα γινόταν γύρισα το κεφάλι μου από την άλλη. Γύρισα να κοιτάξω τον Γιώργο αλλά αυτός με κοιτούσε ήδη. Είχε δει τι πήγε να συμβεί προηγουμένως με τον Διονύση. Το πρόσωπο του φαινόταν σκληρό. Σταμάτησα να τον κοιτάζω και γύρισα το βλέμμα μου στην οθόνη, βασικά στο πανί.

[...]

Την ώρα που άρχισε να βγαίνει κάτι από το στόμα της πρωταγωνίστριας όλοι τρομάξαμε. Ο Διονύσης μου έπιασε το χέρι.
"Συγγνώμη." είπε χαμηλόφωνα.
"Δεν πειράζει." απάντησα κάπως άβολα και μου άφησε το χέρι. Και για ακόμα μια φορά ο Γιώργος είχε παρακολουθήσει αυτό το σκηνικό. Το βλέμμα του ήταν άδειο και αδιάφορο μέχρι που κοίταξε αλλού. Δεν μου άρεσε ο Διονύσης αν και εμφανισιακά είναι πολύ όμορφος άντρας. Καθόλη την διαρκεια της ταινίας δεν άφησα το βλέμμα μου από την ταινία. Δεν κοίταξα ούτε τον Γιώργο ούτε τον Διονύση.
"Βλακεία ήταν αυτή η ταινία." είπε η Κέλλυ.
"Να φανταστώ εσύ την διάλεξες Γιώργο;" ρώτησε η Χριστίνα.
"Ναι εγώ. Αλλά τρομάξατε παραδεχτείτε το!" απάντησε ο Γιώργος.
"Ναι μπορεί λίγο όμως, αλλά πολύ αναμενόμενη ταινία." είπε αδιάφορα η Κέλλυ.
"Μάπα η ταινία." είπε χαλαρά ο Γιάννης ενώ παράλληλα χαμογελούσε στην Χριστίνα. Τώρα που τους καλοβλεπω ταιριάζουν ακόμα πιο πολύ. Το βλέμμα έπεσε πάνω στον Γιώργο. Ήταν καθισμένος στο περβάζι του παραθύρου και κάπνιζε.
"Έλα ρε Γιώργο μην καπνίζεις άλλο! Δεν σου κάνει καλό!" είπε η Κέλλυ.
"Δεν ενδιαφέρεται κανείς για την υγεία μου. Γιατί να ενδιαφερθώ εγώ;" απάντησε εντελώς αδιάφορα ο Γιώργος.
"Πας καλά; Όλοι εδώ πέρα ενδιαφερόμαστε για εσένα." είπε κάπως θυμωμένα ο Διονύσης. Για απάντηση ο Γιώργος ανασηκωσε τους όμως του.
"Λοιπόν εμείς φεύγουμε. Είναι αρκετά αργά." είπα βιαστικά.
"Ναι όντως είναι αργά." επανέλαβε η αδερφή μου.
"Θα φύγω και εγώ." είπε η Κέλλυ. Ο Διονύσης μας άνοιξε την πόρτα και μας αποχαιρέτησε.
"Καληνύχτα!" είπαμε και οι τρεις. Η Κέλλυ έφυγε από τον άλλο διάδρομο και μας αποχαιρέτησε με μια αγκαλιά.
"Χριστίνα πες μου τώρα τι έγινε!" είπα ανυπόμονα.
"Αχ ναι θέλω τόση ώρα να σου πω τι έγινε! Λοιπόν πήγαμε στο σπίτι, πήρα το κινητό μου και μόλις έκλεισα την πόρτα, με κόλλησε στο τοίχο δίπλα και με φίλησε! Ήταν τόσο ωραία! Με φίλησε για δεύτερη φορά στον διάδρομο πριν το δωμάτιο!" είπε και πετούσε σε πελάγη ευτυχίας.
"Και εγώ θέλω να σου πω κάτι." της είπα.
"Ναι σε ακούω."
"Ο Διονύσης έφυγε για να πάρει μπύρες και είχα μείνει μόνη με τον Γιώργο. Αφού ανταλλάξαμε κάποιες κουβέντες, με πλησίασε και μετά με φίλησε." είπα και το χαμόγελο μου είχε φτάσει μέχρι τα αυτιά.
"Σε φίλησε;"
"Ναι με φίλησε τρεις φορές!"
"Δανάη κοίτα, ο Γιώργος είναι πολύ αδιάφορος. Για αυτόν πολύ πιθανόν να ήταν ένα απλό φιλί. Δεν θέλω να πληγωθείς Δανάη."
"Λες για αυτόν να μην σήμαινε τίποτα; Τέλος πάντων άσε με να χαρώ. Για πες, είσαι τώρα με τον Γιάννη;"
"Μάλλον. Υποθέτω πως ναι."
"Αυτό είναι τέλειο! Είσαι με τον άνθρωπο που θες καιρό! Χαίρομαι για εσένα πολύ!"
"Δανάη και εγώ χαίρομαι για εσένα αλλά είσαι αδερφή μου, αίμα μου και δεν θέλω να στεναχωρηθείς."
"Νομίζω πως τώρα είναι αργά. Την δάγκωσα την λαμαρίνα."
"Αχ τι θα κάνω με εσένα;" Δεν απάντησα απλά χαμογέλασα γλυκά.

Η συζήτηση των αγοριών στο δωμάτιο.

"Για πες γιατί χαμογελάς σαν χαζός;" ρώτησε ο Γιώργος τον Γιάννη.
"Τα βρήκαμε με την Χριστίνα."
"Αναμενόμενο" είπε ο Διονύσης.
"Για πες μας εσύ Γιώργο όταν μπήκα στο δωμάτιο είδα εσένα και την Δανάη κάπως αναστατωμένους. Έγινε κάτι;" ρώτησε ο Διονύσης με ένα ύφος που από πίσω έκρυβε μια δόση ζήλειας.
"Τίποτα δεν έγινε." απάντησε αδιάφορα ο Γιώργος.
"Ναι καλά αφού σε έχω δει πως την κοιτάς." είπε ο Διονύσης.
"Τι λες ρε; Δεν με ενδιαφέρει." απάντησε ο Γιώργος.
"Άρα να φανταστώ πως δεν θα σε πειράξει να κάνω κίνηση." είπε ο Διονύσης.
"Κάνε ότι θες." είπε και το πρόσωπο του Γιώργου κάπως σκλήρυνε.
"Λοιπόν εγώ φεύγω. Νυσταζω πολύ. Άντε καληνύχτα!" δήλωσε ο Γιάννης καθώς άνοιγε την πόρτα.
"Άντε γεια." είπε ο Διονύσης.

Γεια σας! Αυτό το part το περιμέναμε όλοι!
Αντίο μέχρι το επόμενο part! ❤️