Together Forever

Part 56

Ανταλλάξαμε μηνύματα με τον Αντρέα για να συνεννοηθούμε για το απόγευμα. Πρότεινε να βγούμε στις 19:30 γιατί νωρίτερα έχει μάθημα. Πλέον η ώρα είχε πάει 17:26. Σκέφτηκα να κάνω ένα ντους.

[...]

Χτύπησε η πόρτα. Δεν περίμενα κανέναν. Η Χριστίνα έτσι κι αλλιώς ήταν στον Γιάννη.
"Ποιός είναι;"
"Κέλλυ!" φώναξε. Της άνοιξα.
"Ω! Γεια!"
"Δανάη για μια στιγμή πίστεψα πως δεν ήσουν μέσα και ανησύχησα."
"Ναι ήμουν στον πάνω όροφο. Πως και αποδώ;"
"Πέρασα να αραξουμε."
"Δεν γίνεται σήμερα. Έχω κανονίσει με τον Αντρέα για καφέ."
"Ώπα. Κάτσε. Ποιόν Αντρέα;"
"Εμ ένα παιδί."
"Επίθετο;"
"Αχ... τώρα δεν το θυμάμαι. Μου το έχει πει πάντως. Κάνει παρέα με την Τζούλιαν."
"Νομίζω κατάλαβα ποιόν λες. Πως και κάνετε παρέα;"
"Με βοηθάει με την γλώσσα. Και επίσης είμαστε μαζί στο μάθημα των ιταλικών. Είναι πάρα πολύ καλό παιδί."
"Ναι έχω ακούσει τα καλύτερα. Δεν ήξερα ότι μιλαγατε."
"Μου τον γνώρισε η Τζούλιαν."
"Λογικό μου ακούγεται. Και που θα πάτε;"
"Για καφέ. Δεν ξέρω που."
"Μάλιστα." Όχι. Όχι. Όχι. Δεν είναι αυτό που νομίζω. Δεν πιστεύω να έκανε κάτι τέτοιο.
"Κρίμα και ήθελα παρέα. Η Χριστίνα είναι στον Γιάννη από το μεσημέρι. Ο Διονύσης ξημερωβραδιαζεται στο γυμναστήριο. Εσύ σε λίγο θα βγεις. Και γενικά δεν έχω φίλους."
"Έχω μία ιδέα."
"Για πες."
"Τι λες να κάνουμε sleepover το βράδυ;"
"Τέλεια! Τι ώρα όμως;"
"Μόλις επιστρέψω σπίτι θα σου στείλω μήνυμα για να έρθεις."
"Ωραία!"
"Λοιπόν, πως σου φαίνονται αυτά που φοράω;" Φορούσα ένα καινούργιο παντελόνι και ένα καινούργιο μπλουζάκι που πήρα σήμερα. Ευτυχώς που έχουμε και στεγνωτηριο γιατί αλλιώς τα ρούχα μας θα στέγνωναν του χρόνου.
"Πολύ ωραία. Σου πάνε πολύ." Κομπιασε για μια στιγμή πριν μου απαντήσει. Το μπλουζάκι ήταν κολλητό και κοντό. Όχι πολύ κοντό βέβαια. Αν έχει κάνει αυτό που φαντάζομαι, θα θυμώσω πολύ!
"Εσύ πως και αποφάσισες να με επισκεφτείς;" Για να δούμε.
"Εμ... Δεν είχα και τι να κάνω και είπα να έρθω σε εσένα για να κάτσουμε μαζί. Πίστευα ότι δεν είχες έξοδο." Μεγάλο λάκκο έχει η φάβα.
"Κέλλυ αλήθεια τώρα;" Με κοίταξε ξαφνιασμένη.
"Είμαι απαίσια ηθοποιός, ε;"
"Παρά πολύ." Ξεφύσηξε. Ωραία τώρα έχω πραγματικά θυμώσει πολύ με τον Γιώργο. Μα καλά στέλνει την Κέλλυ για να της κάνω παρέα για να μην βγω για ένα καφέ με τον Αντρέα. Για όνομα του Θεού δηλαδή. Τι άλλο θα κάνει; Θα έρθει από την Ιταλία, στο Λονδίνο; Ικανό τον έχω.
"Δεν έπιασε το κόλπο;"
"Ρε Κέλλυ κάθεσαι και ξεσυνερίζεσαι τον Γιώργο;"
"Στην αρχή αρνήθηκα αλλά μετά δεν ξέρω πως με τουμπαρε. Ειλικρινά. Συγγνώμη."
"Τι να πω τώρα;"
"Είναι πάρα πολύ υπερβολικός."
"Αν είναι; Το μεσημέρι 'τσακώθηκαμε' για αυτό. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έχει κολλήσει."
"Κοίτα τον καταλαβαίνω ως ένα σημείο αλλά μετά γίνεται παράλογος."
"Του έχω πει ένα εκατομμύριο φορές ότι με τον Αντρέα είμαστε φίλοι. Και μόνο φίλοι. Ξέρει ότι έχω σχέση."
"Δεν ξέρω τι να σου πω. Ο Γιώργος είναι φίλος μου αλλά είσαι και εσύ φίλη μου. Μην με βάζετε στην μέση." Σταύρωσα τα χέρια μου στο στήθος μου. Περπατούσα νευρικά μέσα στο σπίτι.
"Να δω τώρα τι θα του πω που δεν έπιασε το σχέδιο του."
"Θα του τηλεφωνήσω εγώ."
"Όχι Δανάη. Καλύτερα όχι γιατί θα τσακωθείτε χειρότερα. Μην είστε μαλωμενοι. Ειδικά τώρα." Είχε δίκιο. Αν τον έπαιρνα, το μόνο σίγουρο ήταν πως θα τσακωνομασταν στα αλήθεια με τέτοια νεύρα που είχα τώρα. Μα καλά είναι σοβαρός;
"Δεν μου έχει εμπιστοσύνη Κέλλυ."
"Μην το λες αυτό."
"Είδες πως φέρεται; Έχω άδικο να μην το σκέφτομαι;"
"Όχι ρε Δανάη αλλά δεν είναι ότι δεν σου έχει εμπιστοσύνη. Είναι σε άλλη χώρα, χιλιόμετρα μακριά και αν συμβεί κάτι δεν θα είναι εδώ. Και μόνο στην σκέψη τρελαίνεται."
"Έχω ξαναβρεθεί μόνη με τον Αντρέα. Και μάλιστα εδώ στο σπίτι. Δεν συνέβη τίποτα. Και ούτε πρόκειται. Και σε παρακαλώ μην τον δικαιολογείς τώρα."
"Ρε Δανάη... Δεν προσπαθώ να σου αλλάξω γνώμη. Το καταλαβαίνω. Είστε φίλοι όπως είμαι εγώ με τον Γιώργο, τον Διονύση και τον Γιάννη. Από την μεριά του Γιώργου, θα ανησυχούσα και εγώ αλλά όχι σε τέτοιο υπερβολικό βαθμό." Απορώ μαζί του.
"Κέλλυ φέρεται παρανοϊκά. Το καταλαβαίνεις;" Κούνησε το κεφάλι της.
"Ικανό τον έχω να έρθει εδώ και τώρα." συνέχισα.
"Πλάκα πλάκα μπορεί και να το κάνει."
"Δεν θα το κάνει. Έχει κάνει ήδη μία βλακεία. Δεν τον παίρνει για δεύτερη."
"Σωστά. Ας του τηλεφωνήσω μπας και τον ηρεμήσω λίγο." είπε και έβγαλε το κινητό της από την τσέπη της.
"Δεν το σηκώνει."
"Θα σε πάρει πίσω." Και όντως αυτό έκανε.
"Ναι; Γιώργο;" Έβαλε ανοιχτή ακρόαση.
"Έλα. Της άλλαξες γνώμη;"
"Όχι."
"Θα με τρελάνει εντελώς."
"Γίνεσαι κάπως υπερβολικός τώρα."
"Ρε Κέλλυ ανησυχώ."
"Μα δεν είναι κάτι τόσο πια επικίνδυνο. Για έναν καφέ θα πάει. Και αν συμβεί κάτι είμαστε εμείς εδώ. Μην της φέρεσαι έτσι."
"Σε ευχαριστώ, Κέλλυ. Νόμιζα ότι με καταλάβαινες."
"Γιώργο σε καταλαβαίνω ως ένα σημείο. Γίνεσαι πραγματικά παρανοϊκός και κτητικός τώρα. Μην της το βγάλεις ξινό. Είναι καινούργια εδώ. Προσπαθεί να γνωρίσει παιδιά της ηλικίας της. Θέλει να κάνει φίλους. Μην της το απαγορεύεις αυτό."
"Δεν της το απαγορεύω. Απλά..." Ευτυχώς κατάλαβε το λάθος του.
"Ωραία, εντάξει. Συγγνώμη."
"Μην ζητάς από εμένα συγγνώμη."
"Θα της τηλεφωνήσω αργότερα. Κατάλαβε ότι σε έβαλα εγώ;"
"Εμμ... Ίσως."
"Ίσως ή ναι;"
"Ναι."
"Πωω. Φαντάζομαι έγινε έξαλλη."
"Αρκετά έως παρά πολύ θα έλεγα."
"Μάλιστα."
"Να την πάρεις το βράδυ. Θα της έχουν φύγει τα νεύρα."
"Εντάξει."
"Θα τα πούμε."
"Ναι, έλα γεια " Η Κέλλυ έκλεισε το τηλέφωνο και με κοίταξε. Δεν ήξερα τι ένιωθα εκείνη την στιγμή.
"Ευτυχώς που κατάλαβε το λάθος του." είπα.
"Πάλι καλά. Ακούστηκε μετανιωμένος πάντως." Προσπάθησε να ελαφρύνει την θέση του. Φυσικά και θα τον συγχωρέσω. Μόνο και μόνο που θα μου πει συγγνώμη θα μου περάσουν όλα. Βασικά έχει υποχωρήσει ο θυμός μου. Αλλά ας τον βασανίσω.
"Δεν τον βοηθάς έτσι." Θέλω βέβαια να τον παιδεψω λίγο. Του το χρωστάω άλλωστε.
"Είναι κρίμα το παιδί." Γέλασα. Κοίταξα το ρολόι στον τοίχο. Η ώρα ήταν 19:23. Πρέπει να βρω το κινητό μου.
"Μου κάνεις μια κλήση; Δεν θυμάμαι που άφησα το κινητό μου."
"Ναι." Το τηλέφωνο μου χτύπαγε από τον πάνω όροφο. Όταν το βρήκα είδα ότι είχα δύο μηνύματα από τον Αντρέα πριν από πέντε λεπτά.
"Σε δέκα λεπτά ξεκινάω. Να είσαι έτοιμη." Χαμογέλασα. Κατέβηκα κάτω.
"Σε λίγο θα έρθει ο Αντρέας να με πάρει."
"Ωραία, λοιπόν, εγώ φεύγω. Πάρε με τηλέφωνο για το βράδυ."
"Εντάξει! Τα λέμε."
"Γεια!"
D❤️