Together Forever

Part 44

"Δεν θα προλάβουμε." είπα ενώ τραβήχτηκα.
"Προλαβαίνουμε άνετα." Τραβήχτηκε και έβγαλε την μπλούζα του. Σηκώθηκα κι εγώ με την σειρά μου.
"Πάμε πάνω." είπε πριν με πάρει στα χέρια του. Μπήκαμε στο δωμάτιο μου. Με άφησε κάτω. Έσκυψε και ξεκουμπωσε το τζιν μου. Το έβγαλε με αρκετή ευκολία γιατί δεν φορούσα παπούτσια. Έβγαλε και αυτός την φόρμα του και εγώ την μπλούζα μου. Με κοίταξε και τα μάτια του διαπερνούσαν το κορμί μου. Με φίλησε απαλά στο μάγουλο και με αγκάλιασε. Ένιωσα τεράστια ασφάλεια μέσα στην αγκαλιά του. Φαινόταν να το είχε πραγματική ανάγκη. Άλλωστε και εγώ χρειαζόμουν μια τέτοια αγκαλιά. Με φίλησε στον λαιμό και μετά στο μέτωπο. Έβαλε τα μαλλιά μου πίσω από τα αυτιά μου. Ξάπλωσα στο κρεβάτι και ανέβηκε από πάνω μου. Τράβηξε και κατέβασε το εσώρουχο μου. Εγώ με πολύ προσπάθεια κατάφερα να βγάλω το σουτιέν μου. Κατέβασε και αυτός το μποξερακι του. Με φίλησε για να μου αποσπάσει την προσοχή καθώς έμπαινε μέσα μου. Με φιλούσε για να μην αισθάνομαι έντονα τον πόνο. Δεν πέτυχε. Τραβιομουν.
"Σε παρακαλώ πήγαινε πιο σιγά." τον παρακάλεσα. Και το έκανε αμέσως. Μείωσε την ταχύτητα των ωθησεων. Είδε πως ζοριζομουν και έκοψε πάλι την ταχύτητα.
"Είσαι εντάξει τώρα;"
"Ναι. Συνέχισε έτσι." Μετά από λίγο άρχισα να το αισθάνομαι καλύτερα και να το απολαμβάνω περισσότερο.
"Νομίζω πως μπορείς να πας λίγο πιο γρήγορα." Κούνησε το κεφάλι του και μου χάρισε ένα ρουφιχτο φιλί στο λαιμό. Όσο πέρναγαν τα λεπτά, ο Γιώργος μπαίνω-έβγαινε μέσα μου όλο και πιο γρήγορα χωρίς να σταματήσει.
"Δανάη, δεν μπορώ άλλο. Τελειώνω."
"Κρατησου λίγο ακόμα." Ο Γιώργος έσφιξε τα δόντια και συνέχισε για ακόμα λίγο.
"Τελ-." Δεν πρόλαβε καν να πει και τελείωσε όπως έκανα κι εγώ. Έπεσε δίπλα μου και έπαιρνε όσες πιο πολλές ανάσες μπορούσε. Πήρα το σεντόνι για να σκεπαστώ και έκλεισα για λίγο τα μάτια μου. Άκουσα το κινητό του Γιώργου να χτυπάει. Σηκώθηκε, έβαλε το μποξερακι του και κατέβηκε κάτω τρέχοντας. Σηκώθηκα κι εγώ από το κρεβάτι και άρχισα να ντύνομαι. Φόρεσα ο, τι φορούσα και πριν. Πήρα ένα λαστιχακι και έπιασα τα μαλλιά μου μια ψηλή αλογοουρά. Όταν κατέβηκα κάτω, ο Γιώργος μιλούσε ακόμα στο τηλέφωνο.
"Εντάξει, θα έρθω. Σε μια ώρα θα είμαι εκεί. " Ήταν οι τελευταίες του λέξεις πριν κλείσει το τηλέφωνο. Φαινόταν αρκετά νευριασμένος. Όλο ξεφυσουσε. Δεν μίλησα, πήρα το κινητό μου και ανέβηκα πάνω για να τον αφήσω μόνο. Ξεντυθηκα και έβαλα πυτζάμες γιατί κατάλαβα πως η έξοδος μας μάλλον αναβλήθηκε. Έβαλα μακρύ παντελόνι πιτζάμας γιατί τα βράδια κρυώνω. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι κοιμάμαι τις περισσότερες φορές γυμνή. Άλλαξα τα σεντόνια μου και ξάπλωσα. Άνοιξα το κινητό μου και μπήκα να τσεκαρω τα social media. Άκουσα τον Γιώργο να ανεβαίνει τις σκάλες. Μάλλον θα ξεθυμανε ο θυμός του. Μπήκε στο δωμάτιο, ξάπλωσε και χώθηκε στην αγκαλιά μου. Δεν ανταλλάξαμε κουβέντα. Ένιωθα πως δεν ήθελε να φύγει.
"Θα φύγω σε λίγο."
"Το άκουσα."
"Δεν θέλω."
"Το ξέρω."
"Αλλά θα γυρίσω."
"Το βράδυ δηλαδή θα ξανάρθεις;"
"Ναι με το που τελειώσω θα επιστρέψω."
"Να φανταστώ αργά;"
"Πιστεύω να έχω ξεμπερδεψει μέχρι της μία."
"Είναι αργά για εμένα. Δεν νομίζω πως θα αντέξω ξύπνια μέχρι τότε."
"Δεν χρειάζεται να με περιμένεις. Κοιμήσου και όταν έρθω θα ξαπλώσω δίπλα σου."
"Και θα με πάρεις αγκαλιά;"
"Εννοείται." Ανακαθησε στο κρεβάτι και φόρεσε τα παπούτσια του.
"Μήπως έχεις δει το πουκάμισο μου;"
"Ναι το έχω κρεμάσει στην ντουλάπα."
"Το παντελόνι μου;"
"Στην καρέκλα." Ντύθηκε και με φίλησε στο μέτωπο.
"Να προσέχεις." του είπα τραβώντας από το χέρι.
"Θα προσέχω, μωρό μου." είπε πριν φύγει. Σηκώθηκα και πήρα τα ρούχα του και πήγα στο μπάνιο. Τα έβαλα στο πλυντήριο και ξαναπήγα στο δωμάτιο και ξαναξάπλωσα. Άνοιξα το λάπτοπ για να δω την ταινία που δεν είχα τελειώσει εδώ και αρκετές μέρες. Δεν άντεξα να την ολοκληρώσω και με πήρε ο ύπνος με ανοιχτό τον υπολογιστή.

[...]

"Δανάη μου γύρισα." Άκουσα τον Γιώργο να λέει και με έπαιρνε στην αγκαλιά του.
"Μμμ..."
"Κοιμόσουν;"
"Μόλις ξύπνησα."
"Σου έφερα σοκολάτα." Άνοιξα τα μάτια μου και είδα τον Γιώργο να κρατάει μια σοκολάτα Lacta.
"Σε ευχαριστώ." Ανακαθησα στο κρεβάτι και άνοιξα το περιτύλιγμα.
"Θέλεις λίγο;" τον ρώτησα. Εγνεψε θετικά και έκοψα ένα μεγάλο κομμάτι και του το έδωσα.
"Τι ώρα είναι;" ρώτησα.
"12:45." Πήρε την σοκολάτα από το χέρι, την άφησε στο κομοδίνο και έφερε το χέρι του στο μάγουλο μου.
"Δανάη..."
"Ναι..." Άνοιξε το στόμα του να μιλήσει αλλά δεν είπε λέξη. Παρόλα αυτά κόλλησε το στόμα του στο δικό μου. Με μια κίνηση του εγώ βρισκόμουν ξαπλωμένη και εκείνος από πάνω μου. Σταμάτησε το φιλί μας και με κοίταξε. Φαινόταν σαν να ήθελε κάτι να μου πει αλλά κάτι τον κρατούσε να μην το πει. Μάλλον γνωρίζω τι θέλει να μου πει. Ξέρω τι θέλει να πει.
"Πες το. Θέλω να το ακούσω έστω και μία φορά." Κούνησε το κεφάλι του.
"Δανάη μη..." Δεν με κοίταζε. Πόσο καιρό θα περιμένω για να το πει; Οι άνθρωποι χρειάζονται επιβεβαίωση. Ο Γιώργος ποτέ δεν μου έχει πει κάτι. Έχει ανοιχτεί σε εμένα εκείνο το βράδυ. Έχει πει πόσο όμορφη είμαι και πόσο καλά μαγειρεύω. Τίποτα παραπάνω. Εγώ το βράδυ στο παρκάκι που είχαμε πάει του είχα πει πως είμαι ερωτευμένη μαζί του αλλά όχι ξεκάθαρα. Θέλω να του το πω αλλά ξέρω πως δεν θα πάρω ακόμα απάντηση. Ίσως αυτό να με πληγώσει πολύ. Το δείχνει με πράξεις και το εκτιμώ αλλά χρειάζομαι και να το ακούσω. Άνθρωπος είμαι.
"Συγγνώμη." είπα και μετά επικράτησε απόλυτη σιωπή. Γύρισα πλευρό και ο Γιώργος κόλλησε πίσω μου και πέρασε το χέρι του γύρω από την μέση μου. Ξέρω ότι αισθάνεται πολλά αλλά τα κρύβει. Καλό θα ήταν να το συνηθίσω. Το γνώριζα από την αρχή. Δείχνει τα συναισθήματα του με πράξεις αλλά και με τα μάτια του. Έχω λάβει υπόψη μου ότι γνωριζόμαστε λιγότερο από ένα μήνα. Αλλά πίστευα πως ότι ήταν κεραυνοβόλος έρωτας. Πίστευα πως με το που κοιταχτήκαμε ερωτεύτηκαμε ο ένας τον άλλον. Ξέρω πως του αρέσω αλλά δεν ξέρω αν είναι ερωτευμένος.