Together Forever

Part 67

"Ώστε βιολόγος, ε;"
"Εε ναι."
"Πρέπει να είναι δύσκολα τα μάθημα."
"Ναι είναι ζόρικα και απαιτητικά. Και τα οικονομικά είναι κάπως."
"Ναι είναι, φαντάζομαι τα ζεις και με την Χριστίνα."
"Η Χριστίνα είναι πολύ χαλαρή με τα μαθήματα της. Απορώ πως είναι ήρεμη. Έχει πολύ χρόνο στην διάθεση της. Πραγματικά την ζηλεύω." Γέλασε.
"Στο δεύτερο έτος είναι όντως πιο χαλαρά τα μαθήματα. Στο τρίτο θα ζοριστει πολύ. Εγώ ίσα που προλαβαινω να ζήσω."
"Εγώ είμαι καλά σε σχέση με την διασκέδαση. Βασικά ήμουν, τώρα είναι εξεταστική περίοδος αλλά ευτυχώς δεν έχω κενά."
"Πότε θα φύγεις για Λονδίνο;"
"Στις 7 του μήνα."
"Με κάτι φίλους κανονίσαμε να πάμε Λονδίνο."
"Αλήθεια;"
"Ναι. Μετά την εξεταστική θα πάμε. Και...θα ήθελα να σε συναντήσω."
"Ναι, βέβαια, να συναντηθούμε. Η ζωή στο Λονδίνο είναι ωραία αλλά είναι μακριά από την Ελλάδα."
"Δεν ξέρω αν σε ζηλεύω. Λατρεύω την Ελλάδα και δεν ξέρω πως θα ήταν η ζωή σε κάποια άλλη χώρα, χωρίς κάποιον. Εσύ έχεις την Χριστίνα."
"Ναι σε αυτή την περίπτωση θα ήταν διαφορετικά."
"Άσε τα αυτά, μίλησε μου για εσένα." Πρώτη φορά μου λέει κάποιος να μιλήσω για τον εαυτό μου.
"Λοιπόν, τρελαίνομαι για τα βιβλία και την ποίηση..."
Μίλαγα και με άκουγε. Δεν σταμάτησε να με κοιτάει. Κάποια στιγμή σταμάτησα να μιλάω.
"Σε κούρασα;"
"Καθόλου. Μου αρέσει να σε ακούω να μιλάς. Μιλάς τόσο... τόσο. Δεν μπορώ να το περιγράψω. Μιλάς ωραία, ο,τι πιο απλό μπορώ βρω τώρα. Και πέρα από αυτά είσαι πανέμορφη." Σίγουρα είχα κοκκινίσει. Καθόμασταν μόνοι μας στην κουζίνα. Οι άλλοι ήταν στο σαλόνι.
"Σε ευχαριστώ."
"Μη με ευχαριστείς, την αλήθεια λέω." Με κολακεύει πολύ αλλά είναι αδερφός μου κατά κάποιον τρόπο. Καταραμένη Τζουλς. Έπεσε μέσα τελικά. Είναι πολύ σέξυ και πολύ καλός. Μπήκε η μαμά μου στην κουζίνα για να μας πει ότι τρώμε και με γλίτωσε από την άβολη στιγμή. Σηκωθήκαμε και πήγαμε στο τραπέζι. Τρώγαμε και μίλαγαν για διάφορα πράγματα. Η ώρα κόντευε να πάει 23:30 που αυτό σήμαινε ότι θα αλλάζαμε χρόνια. Ξαφνικά χτύπησε το κουδούνι.
"Πάω εγώ." Προσφέρθηκα να πάω εγώ. Μπορεί να είναι η Χριστίνα! Μπορεί να μας κάνει έκπληξη! Ανοίγω την πόρτα. Δεν το πιστεύω αυτό που βλέπω. Να το, το προαίσθημα. Και δυστυχώς καθόλου ευχάριστη έκπληξη. Ο Γιώργος.
"Γιώργο; Τι κάνεις εδώ;"
"Γεια σου και σε εσένα Δανάη."
"Μπορείς να μου πεις τι θέλεις;"
"Ήρθα να σε δω."
"Δεν ήταν ανάγκη."
"Δανάη μπορούμε να μιλήσουμε σαν κανονικοί άνθρωποι;"
"Μια χαρά μιλάμε κι έτσι και είμαστε και άνθρωποι. Εξάλλου δεν έχουμε να πούμε τίποτα." Δεν το πιστεύω. Τι θέλει πια από εμένα; Άλλαξε χώρα εξαιτίας μου, εν μέρει βέβαια. Δεν πρόλαβε να απαντήσει γιατί είδε ένα χέρι να τυλίγεται γύρω από την μέση. Ανατρίχιασα από την επαφή. Ήταν ο Παναγιώτης. Το σαγόνι του Γιώργου σφίχτηκε και μια φλέβα πετάχτηκε στο μέτωπο του.
"Δανάη όλα καλά; Ο κύριος χρειάζεται κάτι;"
"Εμ όλα καλά."
"Μιλούσαμε και μας διέκοψες." είπε άγρια ο Γιώργος. Ο Παναγιώτης κοίταξε εμένα.
"Όλα καλά, θα έρθω σε λίγο μέσα."
"Εντάξει." οπισθοχώρησε και εγώ τράβηξα ένα μπουφάν από τον καλόγερο δίπλα από την πόρτα.
"Πάμε στην ταράτσα." είπα και με ακολούθησε. Όταν φτάσαμε ο κρύος αέρας χτύπησε το πρόσωπο μου. Στάθηκα μπροστά στα κάγκελα και κοιταγα την θέα.
"Δανάη συγγνώμη." Δάγκωσα το κάτω χείλος μου.
"Συγγνώμη;"
"Ναι συγγνώμη." Δεν μπορώ να του απαντήσω.
"Δεν αναγνώριζα τον εαυτό μου."
"Δεν σε αναγνωρίζω εγώ πια Γιώργο." είπα με λυγισμένη φωνή.
"Δανάη σε παρακαλώ." είπε προσπαθώντας να πιάσει το χέρι μου.
"Όχι Γιώργο. Εσύ ήσουνα αυτός που τα διάλυσες όλα. Πως μπορείς να ζητάς συγνώμη;" Ο τόνος της φωνής μου ανέβηκε.
"Δεν ήρθα να μαλώσουμε."
"Και τότε γιατί στο διάολο ήρθες;"
"Για σου ζητήσω συγγνώμη και για να σε δω."
"Για να δεις τι; Αν με πρόσεχε καλά η Χριστίνα;" Ήμουν εκτός εαυτού. Δεν τα είπα εκείνη την μέρα, θα τα πω τώρα.
"Δανάη δεν ήθελα να σε πληγώσω."
"Αλήθεια; Και τότε γιατί όλα αυτά;"
"Δανάη προσπάθησε να καταλάβεις και εμένα! Περνούσα τα πάνδεινα! Απλά ήθελα να ξεφύγω." Πρώτη φορά τον άκουσα να φωνάζει. Δεν μίλησα και ξανά κοίταξα την θέα. Πέρασαν πολλά λεπτά χωρίς να ανταλλάξουμε κουβέντα και η ατμόσφαιρα ήταν μέσα στην ένταση. Και μόλις άλλαξε η χρονιά. Πυροτεχνήματα γέμισε ο ουρανός.
"Καλή χρονιά Δανάη."
"Καλή χρονιά." Γύρισα προς το μέρος του. Άπλωσε το χέρι του προς το μέρος μου. Κρατούσε ένα κόκκινο βελούδινο κουτάκι.
"Αυτό είναι για εσένα. Για τα γενέθλια σου. Χρόνια πολλά." Το πήρα στα χέρια μου και το άνοιξα. Ήταν ένα κολιέ. Ένα κολιέ που είχε το μονόγραμμα μου, μια κόκκινη καρδούλα και τον πύργο του Άιφελ.
"Είπες πως ήθελες να περάσεις κάποια Χριστούγεννα στο Παρίσι. Σκέφτηκα ότι αυτό ίσως να σου άρεσε." Έκλεισα το κουτάκι. Μια αναδρομή στο παρελθόν. Καθόμασταν ένα βράδυ με τον Γιώργο στον καναπέ και μιλάγαμε για τα μέρη που θέλουμε να ταξιδέψουμε. Του είχα πει πως λάτρευα το Παρίσι και θα ήθελα πολύ να περάσω κάποια Χριστούγεννα εκεί. Εκείνος απλά με κοίταξε και μου χαμογέλασε. Το έσφιξα στην παλάμη μου. Τα μάτια μου είχαν υγρανθει. Δεν μπόρεσα να συγκρατήσω τα δάκρυα κι έτσι κύλησε ένα στο μάγουλο μου.
"Σε ευχαριστώ και μου αρέσει παρα πολύ αλλά δεν μπορώ να το δεχτώ."
"Όχι για εσένα το πήρα, κρατά το. Έστω να έχεις κάτι καλό από εμένα εκτός από όλα αυτά."
"Έχω τις καλύτερες αναμνήσεις από εσένα." είπα λέγοντας την αλήθεια.
"Έζησα την καλύτερη περίοδο της ζωής μου."
"Ναι για αυτό δυστυχώς όλα τα καλά τελειώνουν."
"Όχι. Αρκεί να μην πιστεύεις ότι θα τελειώσει."
"Χμ ναι καλά."
"Λοιπόν, εγώ πρέπει να φύγω. Σε μισή ώρα πετάω για Ιταλία."
"Ναι."
"Ήρθα μόνο για λίγες ώρες, για κάτι δουλειές."
"Καταλαβαίνω, οπότε αντίο."
"Όχι αντίο από τώρα."
"Τι;"
"Τα παιδιά φαγώθηκαν να μου κάνουν πάρτυ επειδή θα φύγω."
"Δεν έχεις φύγει ήδη;"
"Όχι ακόμα. Τώρα μετά τις γιορτές και μετά τις εξετάσεις θα φύγω."
"Μάλιστα."
"Θα έρθεις στο πάρτυ;"
"Καλύτερα όχι."
"Δανάη σε παρακαλώ απλά πρέπει να το ξεπεράσεις όλο αυτό. Εξάλλου υπάρχουν τόσοι εκεί έξω. Φαίνεται πως αυτός εκεί μέσα είναι πρόθυμος σε βοηθήσει."
"Δεν πρόκειται να έρθω και αυτός μέσα είναι αδερφός μου, όχι ότι σε νοιάζει. Καλύτερα να πηγαίνω. Σε ευχαριστώ για το δώρο και αντίο."
"Εις το επανιδείν Δανάη." Απλά συνέχισα να προχωράω μπροστά ενώ τα μάτια μου δακρυζαν ασταμάτητα.

To Part είναι λίγο άσχετο με την εποχή αλλά εντάξει.😂

•D⭐