Together Forever

Part 62

ΑΠΛΑ ΤΟ ΤΡΑΓΟΎΔΙ

Γιώργου POV

Πέρασα το τελευταίο βράδυ με την Δανάη. Ήθελα να είναι αξέχαστο. Αυτό που ετοιμαζόμουν να κάνω δεν θα μου το συγχωρήσω ποτέ. Όλη την νύχτα δεν μπόρεσα να κλείσω μάτι. Η Δανάη δίπλα μου κοιμόταν τόσο γαλήνια. Είμαι απαίσιος. Έπρεπε να της το έχω πει από την αρχή. Σκατά τα έχω κάνει. Δυστυχώς ήρθε εκείνο μοιραίο πρωί. Μακάρι να σταματούσα την ώρα. Σηκώθηκα στις 7 γιατί δεν μπορούσα να κάτσω άλλο στο κρεβάτι. Πήγα στην τουαλέτα και κοίταξα την αντανάκλαση μου στον καθρέφτη. Δεν με αναγνώριζα πια. Δεν ήμουν έτσι εγώ. Έριξα νερό στο πρόσωπο μου για να συνειδητοποιήσω τι θα γινόταν σήμερα. Κατέβηκα κάτω και έφτιαξα καφέ. Το στομάχι μου έχει δεθεί κόμπος. Χθες όλη μέρα δεν μπορούσα να φάω τίποτα. Μετά από λίγο σηκώθηκε και η Δανάη.
"Καλημέρα." είπε και με φίλησε στο μάγουλο. Πονάω. Ένιωσα ένα τσίμπημα στην καρδιά μου.
"Καλημέρα. Να σου βάλω καφέ;"
"Ναι."
"Φαίνεσαι πολύ κομμένος, τι έχεις;
"Τίποτα. Μια χαρά ειμαι." Σε καμία περίπτωση δεν είμαι.
"Λοιπόν, ήθελα να σου πω πως θα φύγω για Ελλάδα αφού κλείσει το πανεπιστήμιο. Εσύ τι θα κάνεις; Αν δεν έχεις δουλειά θα ήθελα να έρθεις μαζί μου στην Ελλάδα."
"Δανάη..." Πήρα μια βαθιά ανάσα.
"Δανάη εγώ... Θα ήταν καλύτερο και για τους δύο μας να μην είμαστε μαζί."
"Στις διακοπές εννοείς;"
"Ναι και στις διακοπές αλλά και γενικά." Ο λαιμός μου ήταν γεμάτος αγκάθια. Δεν θέλω να το κάνω.
"Γιώργο τι λες τώρα;"
"Δανάη δεν γίνεται άλλο."
"Γιώργο σύνελθε. Δεν μπορεί να είσαι σοβαρός τώρα."
"Δανάη δεν μπορώ να το κάνω άλλο αυτό. Δεν ... Δεν μπορώ, δεν θέλω." Θέλω όσο δεν έχω θελήσει τίποτα άλλο στην ζωή μου.
"Τι...τι; Πως; Γιώργο μου λες να χωρίσουμε;"
"Ναι." Τα μάτια ήταν υγρά και άρχισαν να κυλάνε δάκρυα.
"Γιατί; Γιατί το κάνεις αυτό;"
"Δανάη, δεν με αναγνωρίζω πια. Δεν είμαι εγώ. Δεν θέλω να είμαι έτσι. Δεν μπορώ να το κάνω."
"Δεν θέλεις να είσαι μαζί μου; Δεν μπορείς να με αγαπήσεις; Τι από όλα είναι;"
"Δεν θέλω να κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη και να βλέπω κάποιον άλλον. Άλλαξα για σένα και δεν μπορώ να συνεχίσω να το κάνω. Δεν μπορώ άλλο να προσποιουμαι."
"Δεν σου ζήτησα να αλλάξεις. Ποτέ! Γιατί όλο αυτό το ρίχνεις πάνω μου;"
"Δανάη δεν σε κατηγορώ. Σε καμία περίπτωση. Απλά αυτή η ιστορία μας, έπρεπε να τελειώσει. Δεν ήθελα να ζω σε ένα ψέμα. Και κυρίως δεν ήθελα να ζεις εσύ ετσι."
"Τι μου λες τώρα; Ότι όλα αυτά που ζήσαμε ήταν ένα ψέμα; Δεν ένιωσες τίποτα δηλαδή;" ο τόνος της φωνής της είχε ανέβει και τα δάκρυα τριπλασιάστηκαν.
"Όχι ακριβώς αλ-"
"Τι όχι ακριβώς; Είπες πως είσαι ερωτευμένος μαζί μου!"
"Το ξέρω."
"Και αυτό ψέμα;''
"Δανάη δεν ξέρω αυτό το συναίσθημα και δεν μπορώ να μάθω πως μοιάζει. Δεν θέλω!"
"Ούτε εγώ ήξερα αλλά δεν είναι τόσο δύσκολο να το καταλάβεις!"
"Νόμιζα πως ήμουν ερωτευμένος αλλά δεν είμαι." Είχε μείνει απλά να με κοιτάει.
"Γιώργο... Δεν γίνεται. Δεν γίνεται από την μία να είμαστε καλά και τώρα αυτό. Δεν... Δεν μπορεί να συμβαίνει. Σε είχα προειδοποιήσει πως αν πρόκειται να με αφήσεις να το έκανες πιο πριν."
"Το ξέρω και συγγνώμη."
"Συγγνώμη;"
"Δανάη περάσαμε καλά μαζί, κάποια στιγμή θα τελείωνε."
"Καλά μαζί; Κάτσε μια στιγμή. Μου λες πως κάναμε καλό γαμησι και μετά τίποτα;"
"Δεν είπα αυτό."
"Και τότε τι εννοείς; Ότι ήμουν καλή μόνο για να με γαμάς αρκετές φορές;"
"Όχι." Όλα ένα τεράστιο λάθος.
"Και τότε τι είναι Γιώργο;"
"Θα φύγω."
"Θα φύγεις;"
"Ναι θα φύγω για να μείνω μόνιμα στην Ιταλία."
"Τόσο πολύ δεν με θες κοντά σου; Τόσο κακό σου έχω κάνει; Νόμιζα ότι άλλαζες επειδή το ήθελες."
"Δεν είναι αυτό."
"Τότε τι; Με το πανεπιστήμιο τι θα κάνεις;"
"Θα το συνεχίσω εκεί." Με κοιτούσε και έκλαιγε με λυγμούς. Σιχαίνομαι τον εαυτό μου.
"Γιώργο φύγε."
"Δανάη..." Έκανα να την αγγίξω αλλά δεν με άφησε.
"Μην με αγγίζεις. Φύγε τώρα." είπε χωρίς να με κοιτάζει.
"Είπα φύγε." Δεν μπορούσα να μείνω. Την κοίταξα άλλη μια φορά. Έκλαιγε για εμένα. Έφυγα χωρίς να πω άλλη κουβέντα. Βγήκα έξω νομίζοντας ότι θα είναι καλύτερα. Αν ήταν μια φορά μέσα αποπνικτικα, έξω είναι δέκα. Δεν μπορούσα με τίποτα να αναπνεύσω. Άρχισα να τρέχω σαν τρελός. Ήθελα κάπου να εκτονωθώ. Έπρεπε να το κάνω. Δεν μου άρεσε να την κοροϊδεύω. Δεν ήθελα. Αλλά δεν παίρνω πίσω ο,τι της είπα. Την ερωτεύτηκα. Και είμαι ερωτευμένος μαζί της αλλά δεν είμαι εγώ. Και βέβαια δεν ήταν τίποτα απ'όλα που ζήσαμε δεν ήταν ψέμα. Δεν ήθελα να της το πω. Εγώ θα φύγω για την Ιταλία, δεν θέλω να μείνει πίσω, περιμένοντας με ή ακόμα χειρότερα να με ακολουθήσει, να γκρεμίσει την ζωή που έχει χτίσει για να πάει σε μια χώρα που δεν ξέρει την γλώσσα και δεν θα έχει κανένα πέρα από εμένα. Όχι δεν ήθελα να την κάνω να διαλέξει. Δεν μπορούσα να της το κάνω αυτό. Θα μπορούσε ακόμα να με χωρίσει επειδή θα ήμουν μακριά. Ίσως είναι καλύτερα που τελειώσαμε έτσι. Η Χριστίνα θα με σκοτώσει στα σίγουρα. Θα μετακομίσω  μόνιμα μέσα Φεβρουαρίου. Θα φύγω πάλι για Ιταλία μέσα στις γιορτές και μετά θα πάω Ελλάδα για κάτι δουλειές. Θα φύγω άμεσα. Αν μπορώ και αύριο. Δεν αντέχω άλλο να μείνω εδώ.

Συγγνώμηηηηηηηηηη!!! Αλλά έπρεπε κάποια στιγμή να συμβεί το μοιραίο. Κάτι άσχετο τώρα. Λατρεύω αυτό το τραγούδι!

~D❤️‍🩹