Together Forever

Part 39

Μετά από λίγα λεπτά μας πήρε και τους δύο ο ύπνος. Κοιμηθήκαμε όσες ώρες μας είχαν απομείνει για να σηκωθούμε και να πάμε στην σχολή. Τα μάθηματα ξεκινάνε στις 9. Ξύπνησα πολύ γρήγορα και συνειδητοποίησα ότι ο Γιώργος δεν βρισκόταν δίπλα μου. Σηκώθηκα και έπιασα το κινητό μου. Η ώρα ήταν 7:23. Άκουσα το νερό να τρέχει στο μπάνιο και υπέθεσα πως έκανε μπάνιο. Η πόρτα του μπάνιου ήταν ανοιχτή. Ήμουν ήδη γυμνή οπότε μπήκα κατευθείαν στο μπάνιο.
"Καλημέρα." του είπα χαμογελαστα. Ξαφνιάστηκε που με είδε.
"Καλημέρα. Πως και ξύπνησες τόσο νωρίς;"
"Εε κατάλαβα ότι δεν ήσουν δίπλα μου και σηκώθηκα. Εσύ πως και ξύπνησες; Φαινοσουν πολύ κουρασμένος χθές."
"Ναι, μετά τον εφιάλτη, κοιμήθηκα λίγο αλλά μετά ξύπνησα. Ταράχτηκα πολύ."
"Μα καλά τι είδες και σε τάραξε τόσο πολύ;"
"Δανάη δεν θέλω να το συζητήσουμε τώρα."
"Όπως θες." είπα και συνέχισα να κάνω το μπάνιο μου όσο ο Γιώργος έτριβε το σώμα του.
"Είδα για άλλη μια φορά το σκηνικό της κακοποίησης της μητέρας μου." Δεν απάντησα απλά έμεινα να τον κοιτάζω με γουρλωμένα μάτια. Σκέφτηκα τα λόγια μου.
"Γιώργο, προσπάθησε όσο μπορείς να καλύπτεις το σκηνικό αυτό με εικόνες όπου ήσουν ευτυχισμένος. Δεν ξέρω πως μπορώ αλλιώς να σε βοηθήσω."
"Και μόνο που είσαι κοντά μου, με κάνεις να αισθανθώ καλύτερα."
"Ίσως οι καλές αναμνήσεις σε βοηθήσουν."
"Πριν από εσένα δεν είχα πολλές. Τις καλύτερες στιγμές της ζωής μου μέχρι τώρα, τις έχω περάσει μαζί σου."
"Γιώργο πόσο πολύ μου αρέσει όταν μιλάς για τα συναισθήματα σου."
"Ειλικρινά δεν ξέρω πως αυτά τα λόγια βγαίνουν από εμένα. Όταν είμαι μαζί σου είμαι ανοιχτό βιβλίο. Είναι απίστευτο."
"Τότε γιατί δεν μου λες τι κάνεις τα βράδια;"
"Δανάη το κάνω επειδή θέλω να είσαι καλά και για αυτό δεν σου λέω τα πάντα."
"Ναι αλλά κάποια στιγμή θέλω να μου μιλήσεις."
"Όταν βεβαιωθω ότι κανείς δεν πρόκειται να σε πειράξει, τότε ναι, ίσως και να το κάνω."
"Εντάξει."
"Μπορώ να σε φιλήσω;" με ρώτησε πριν βγει από το μπάνιο.
"Δεν ξέρω. Κάνει;"
"Νομίζω ότι ξεκίνησε η μέρα μας σοβαρά και δεν θέλω."
"Εντάξει μπορείς να με φιλήσεις." Αφού του έδωσα την άδεια, με φίλησε. Έτσι θέλω να ξεκινάει η μέρα μου με τον Γιώργο να φιλάει ή έστω να τον βλέπω μου δίπλα μου να κοιμάται. Διακόψαμε το φιλί γιατί χτύπησε το τηλέφωνο του.
"Πρέπει να το σηκώσω." Το πήρε και βγήκε έξω από το μπάνιο. Βγήκα κι εγώ γρήγορα έξω και πηγα στο δωμάτιο για να ντυθώ. Ο Γιώργος καθόταν στις σκάλες και μιλούσε στο τηλέφωνο. Έβαλα ένα κολάν και ένα μπλουζοφορεμα. Ντύθηκα με ταχύτητα φωτός για να μπορέσω να ακούσω τι έλεγε ο Γιώργος στο τηλέφωνο. Βγήκα από το δωμάτιο και ακόμα μιλούσε. Με κοίταξε. Δεν του είπα κάτι γιατί δεν ήθελα να τον φέρω σε δύσκολη θέση κι αποφάσισα να κατέβω στην κουζίνα. Έβαλα στην καφετέρια καφέ να γίνεται. Άνοιξα το ντουλάπι και πήρα ένα πακέτο κρουασανακια. Τα έβαλα σε ένα πιάτο και άνοιξα τον υπολογιστή μου μέχρι να έρθει ο Γιώργος. Είδα το πρόγραμμα μου και είχα μόνο 4 ώρες μάθημα και το απόγευμα έχω μία ώρα ιταλικά. Αν ήταν σε καλό κέφι ο Γιώργος ίσως να του έλεγα για τα ιταλικά. Νομίζω πως μετά τον χθεσινό εφιάλτη δεν θα είναι σε θέση να καταλάβει γιατί τα επέλεξα. Έβαλα στην τσάντα μου τα βιβλία που θα χρειαστώ για σήμερα. Έβαλα καφέ σε δύο κούπες και τις άφησα στο τραπέζι. Ο Γιώργος δεν άργησε να κατέβει.
"Όλα καλά;"
"Περίπου."
"Θέλεις να μου πεις;"
"Ίσως χρειαστεί να φύγω."
"Να φύγεις; Να πας που;"
"Στην Ιταλία για κάτι δουλειές."
"Για πόσο καιρό;"
"Θέλω να πιστεύω για μία εβδομάδα, αν πάνε όλα καλά."
"Από πού προέκυψε αυτό;"
"Με πήραν τηλέφωνο και μου το ανακοίνωσαν. Δεν έχω περιθώρια." Κούνησα το κεφάλι μου.
"Και πότε υπολογίζεις ότι θα φύγεις;"
"Αυτό το σαββατοκύριακο."
"Δηλαδή σε τρείς μέρες;"
"Ναι."
"Μπορείς να μου εξηγήσεις κάτι;"
"Αν μπορώ."
"Γιατί όταν είμαστε καλά κάτι θα μπει στην μέση και θα μας χωρίσει. Την μία αυτό που είχε συμβεί με τον Διονύση, τώρα το ταξίδι. Τι θα γίνει;"
"Δεν ξέρω."
"Ούτε εγώ ξέρω αλλά αυτή η κατάσταση έχει αρχίσει να με κουράζει."
"Δανάη ήξερες πως είναι έτσι τα πράγματα, εσύ επέλεξες να μείνεις δίπλα μου."
"Ναι το επέλεξα και αυτό δεν το αλλάζω. Θέλω να είμαι δίπλα σου. Φοβάμαι ότι μπορεί να εμφανιστείς με χτυπήματα ή ακόμα... Χριστέ μου να καταλήξεις σε κανά νοσοκομείο. Και τώρα που θα είσαι σε άλλη χώρα θα ανησυχώ χειρότερα. Προσπάθησε λίγο να μπεις στην θέση μου."
"Δανάη σου έχω πει άπειρες φορές πως προσέχω όσο περισσότερο μπορώ."
"Προσέχεις αλλά μπορείς να μου εγγυηθείς ότι δεν θα πάθεις τίποτα;"
"Πολύ φοβάμαι ότι δεν μπορώ." Δεν γίνεται. Όχι τώρα. Γιατί πρέπει να φύγει; Είμαστε τόσο καλά. Έτρεξα κατά πάνω του και τον έσφιξα στην αγκαλιά μου. Με αγκάλιασε πίσω.
"Γιώργο φοβάμαι πως αν πας..."
"Δανάη σου υπόσχομαι ότι θα σε παίρνω τηλέφωνο τουλάχιστον 3 φορές μέσα στην μέρα."
"Μου το υπόσχεσαι;"
"Ναι και θα σου στέλνω μηνύματα."
"Ναι και θέλω φωτογραφίες για να βλέπω ότι είσαι καλά."
"Θα σου στέλνω φωτογραφίες αλλά θέλω να μου στέλνεις κι εσύ."
"Τι φωτογραφίες θέλεις;"
"Ξέρεις εσύ..."
"Δεν ξέρω. Θέλεις να μου πεις ποια σημεία ακριβώς θέλεις να σου στέλνω;"