Together Forever

Part 78

Το μαγαζί ήταν γεμάτο. Ο ένας ποδοπατουσε τον άλλον. Ευτυχώς τα παιδιά είχαν κανει κράτηση κι έτσι κάτσαμε. Η μουσική ήταν πολύ δυνατά. Μετά βίας συνεννοούμασταν. Δίπλα μου έκατσε ο Στέλιος για να θυμηθούμε τα παλιά. Οι άλλοι μιλούσαν κανονικά. Μάλλον εγώ είχα κουφαθει. Ήταν ωραίο κλαμπακι τελικά. Μετά από λίγο συνήθισα την δυνατή μουσική, ήπια το ποτό μου και ήθελα να χορέψω. Σηκώθηκα από το τραπέζι και χώθηκα μέσα στο πλήθος. Ακούμπησα πάνω από εκατό ιδρωμένα κορμιά. Χόρευα μέχρι που εμφανίστηκε μπροστά μου ο Στέλιος. Χορεύαμε μαζί. Τον παρατηρούσα καλύτερα με ο,τι φως υπήρχε. Είχε ομορφύνει. Είναι πιο άντρας τώρα. Ψηλός μελαχρινός και με μελιά μάτια. Ήταν ωραία ντυμένος. Μπορώ να πω μου άρεσε. Στο λύκειο με ζήλευαν επειδή τα είχα με το πιο ωραίο αγόρι του σχολείου. Για αυτό δεν είχα πολλές φίλες. Ο Στέλιος πάντα με υποστήριζε και ήταν πιστός. Αλλά δεν έγινε κάτι παραπάνω επειδή δεν ξέρω. Δεν ήταν επειδή δεν ήθελα, ή επειδή δεν ήθελε εκείνος αλλά πάντα κάτι προέκυπτε και δεν συνέβαινε.
Όλο αυτό μου θύμιζε τον... Ο τρόπος που με κοίταζε. Ο τρόπος που με άγγιζε. Αχχχ... Πρέπει να τον βγάλω από τον μυαλό μου. Τώρα ο Στέλιος βρισκόταν πιο κοντά. Σχεδόν σε απόσταση αναπνοής. Η καρδιά μου χτυπούσε γρηγορότερα και όχι από τον χορό αλλά από εκείνον. Κάτι μέσα μου ξύπνησε.
"Χαίρομαι που σε ξαναβλεπω." είπε όσο πιο δυνατά μπορούσε για να ακούσω. Χαμογέλασα. Κι εγώ χαιρομουν που τον έβλεπα. Το χέρι του βρήκε το δικό μου. Ένιωσα ένα περίεργο συναίσθημα. Οι γνωστές πεταλούδες στο στομάχι. Και τώρα πια δεν πετούσαν για τον Γιώργο αλλά για τον Στέλιο.
"Ξέρεις σε σκεφτόμουν. Έλεγα: Άραγε τι να κάνει η Δανάη;"
"Αλήθεια;"
"Ναι. Σε σκεφτόμουν συνέχεια. Ακόμη το κάνω." Οι πεταλούδες δεν είχαν περιοριστεί μόνο στο στομάχι μου. Είχαν πάει σε όλο μου το σώμα.
"Πάμε να καθήσουμε;"
"Κουράστηκες;"
"Λίγο."
"Έλα τώρα. Τελευταία νύχτα στην Ιταλία και δεν θα ξεφαντωσεις; Δεν λέει."
"Έχεις δίκιο!" Συνεχίζαμε να χορεύουμε αλλά διαφορετικά. Τα σώματα μας ήταν κολλημένα. Οι παλμοί μας ακανονιστοι. Τα βλέμματα μας ενωμένα. Τα χέρια του στην μέση μου, να με φέρνουν όλο και πιο κοντά του. Τα χείλη του μου χαμογελαγαν.

[...]

Στο ξενοδοχείο με γύρισε ο Στέλιος. Ήταν τέσσερις το ξημέρωμα. Τα παιδιά έμειναν αλλά εγώ δεν μπορούσα. Ήμουν με λίγες ώρες ύπνου και κουράστηκα αφού δεν έβαλα κώλο κάτω.
"Δανάη δεν θέλω να χάσουμε επαφή. Ήταν τεράστιο λάθος που χωρίσαμε επειδή θα φεύγαμε και οι δύο για να σπουδάσουμε. Θέλω να σε δω και αύριο αν γίνεται."
"Θα ήθελα πολύ να ξαναβρεθούμε και αύριο." Ξεφύσηξε με ανακούφιση.
"Ωραία. Θα σου τηλεφωνήσω. Έχω πάρει τον αριθμό σου από τον Παναγιώτη."
"Εντάξει."
"Λοιπόν, καληνύχτα Δανάη."
"Καληνύχτα." Αααααααααααααα!!! Ούρλιαξα με το μπηκα στο δωμάτιο μου. Μου άρεσε η χημεία που είχα με τον Στέλιο. Αποφάσισα να το ζήσω. Τον Στέλιο τον ξέρω από το λύκειο. Είναι πάρα πολύ καλό παιδί. Θα δώσω μια ευκαιρία. Θα το ζήσω κι όπου μας βγάλει.

[...]

Την επόμενη μέρα

"Για πες, πως πήγε χθες;"
"Καλά ήταν."
"Αποκλείεται. Φαίνεσαι πολύ χαρούμενη."
"Συνάντησα κάποιον."
"Τι;! Ποιον;!"
"Τον Στέλιο."
"Αυτόν από την Αθήνα;"
"Ναι. Πλέον σπουδάζει αρχιτεκτονική στην Ιταλία."
"Δεν είχατε κι ένα μικρό φλερτακι;"
"Είχαμε και έχουμε."
"Τι εννοείς;"
"Θα βγούμε σήμερα οι δύο μας."
"Δανάη με έχει μπερδέψεις. Χτες κοιμθηκες με τον Γιώργο. Σήμερα θα βγεις με τον Στέλιο. Και χθες ο Παναγιώτης σε έβγαλε έξω για να γνωρίζεις τους φίλους του. Τι γίνεται;!"
"Με τον Γιώργο απλά κοιμηθήκαμε. Δεν έγινε κάτι. Ήμουν και μεθυσμένη. Ο Στέλιος απλά εμφανίστηκε και θέλω να δώσω μια ευκαιρία γιατί πιστεύω πως μπορούμε να ξαναπροσπαθήσουμε. Και ο Παναγιώτης είναι αδερφός μου. Απλά βγήκαμε δύο φορές στο παρελθόν. Δεν ήταν σοβαρό και το ξέραμε και οι δύο ότι δεν πρόκειται να δουλέψει. Αυτά! Ελπίζω να σε ξεμπερδεψα."
"Ίσως. Τα έχεις κάνει μαντάρα ή είναι η ιδέα μου;"
"Το ξέρω αλλά όλα είναι τόσο ξαφνικά και δεν προλαβαίνω να σκεφτώ."
"Nτι δεν θέλω να πληγωθείς ξανά."
"Δεν θα πληγωθώ. Ο Παναγιώτης ήταν κάτι που δεν το σκέφτηκα και πολύ. Ο Στέλιος τώρα εμφανίστηκε στην ζωή μου. Αποφασίσαμε να δώσουμε μια ευκαιρία για χάρη του παρελθόντος."
"Εντάξει, όπως θες."
"Και κάτι άλλο. Μην δώσεις αναφορά στον Γιώργο."
"Δεν του δίνω αναφορά για εσένα. Μην ανησυχείς."
"Απλά κράτα τον έξω από την ζωή μου."
"Τέλος πάντων. Τι ώρα θα ξαναβγείτε;"
"Περιμένω να μου τηλεφωνήσει."
"Και να κάνω την κρίσιμη ερώτηση τώρα;"
"Κανε την."
"Με την απόσταση τι θα γίνει;"
"Δεν ξέρω. Λογικά θα το συζητήσουμε σήμερα. Και τώρα που το θυμήθηκα. Ήταν πολύ κύριος χθες."
"Γιατί έγινε κάτι παραπάνω;"
"Όχι αλλά φαντάσου δεν με φίλησε ακόμα."
"Ίσως το κάνει σήμερα. Καλό αυτό εκ μέρους του. Χθες βρεθήκατε πρώτη φορά μετά από καιρό οπότε καλά έκανε."
"Ναι αλλά έχουμε και μια οικειότητα."
"Ναι σωστά. Σου είπα μπορεί να το κάνει σήμερα."
"Ναι μπορεί. Τι θα κάνεις το μεσημέρι."
"Θα αποχαιρετήσουμε τον Γιώργο μαζί με τον Γιάννη."
"Μια χαρά."

Γειαααααα! Συγγνώμη που χάθηκα όλο αυτό τον καιρό απλά χρειαζόμουν λίγο τον χρόνο μου. Η ιστορία θα συνεχίσει κανονικά και θα μπούμε σε πρόγραμμα. Κάθε Κυριακή θα ανεβαίνει καινούργιο part. Αντίοοοο!

~D✿