Together Forever

Part 30

Καθησαμε στο τραπέζι. Ο Γιώργος έβαλε κρασί στα ποτήρια μας. Έβαλε μια μπουκιά στο στόμα του και με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια.
"Μμμ... δεν έχω λόγια. Βασικα έχω. Η Χριστίνα είναι ο πιο τυχερός άνθρωπος στον κόσμο."
"Τα παραλες λίγο."
"Όχι!"
"Ας πιούμε στην υγειά μας."
"Ναι ας πιούμε στο τώρα, τώρα που είμαστε καλά και μαζί." είπε και τσουγκρισαμε. Μακάρι αυτό το μαζί να κρατήσει. Η αλήθεια είναι πως εγώ δεν πολύ πεινούσα επειδή είχα φάει τα ζαχαρωτά. Έφαγα δύο μπουκιες και μετά παρατηρούσα τον Γιώργο να τρώει. Είναι τόσο γλυκούλης αλλά ώρες ώρες είναι πολύ απόμακρος.
"Ήταν μία από τις καλύτερες μακαρονάδες που έχω φάει ποτέ." Το χαμόγελο στα χείλη μου πλέον ήταν σαν τατουάζ.
"Πάμε να ξαπλώσουμε; Αύριο έχουμε μάθημα." είπα ενώ σηκώθηκα όρθια.
"Εγώ έχω μάθημα. Οι πρωτοετείς απλά τους ξεναγούν στον χώρο. Αλλά εγώ σκέφτομαι μια πιο ενδιαφέρουσα ξενάγηση."
"Μμ τι ξενάγηση;"
"Στο δωμάτιο μου. Οι δύο μας μετά την ξενάγηση σου και το μάθημα μου ."
"Καλό μου ακούγεται. Θα το σκεφτώ."
"Σκέψου το αλλά προς στιγμήν άσε με να σε βοηθήσω να μαζέψουμε το τραπέζι." Πήρε τα πιάτα μας και τα έβαλε στον νεροχύτη. Κρατούσα το ποτήρι μου με το κρασί και έπινα. Τι πιο ωραίο να βλέπεις έναν τέτοιο άντρα να πλένει πιάτα. Και πόσο ωραίος είναι αυτός ο άντρας. Πόσο με ανάβει. Αφήνω το ποτήρι μου και τον πλησιάζω. Τυλίγω τα χέρια μου γύρω από την κοιλιά του και κάνω μυτούλες για να φτάσω το μάγουλο του και να του αφήσω ένα φιλί.
"Σε ευχαριστώ που με βοηθάς."
"Η ευχαρίστηση ήταν όλη δική μου."
"Το ξέρεις ότι με ανάβεις με αυτό που κάνεις."
"Όχι αλλά μόλις το έμαθα. Άμα θέλεις να με κρατήσεις για να σου πλένω τα πιάτα και τα ποτήρια."
"Ωραία θα σε κρατήσω αλλά θέλω και άλλα από εσένα."
"Είμαι στις υπηρεσίες σου και το ξέρεις. Θα κάνω τα πάντα για να μείνεις ευχαριστημένη." είπε εντελώς αινιγματικά.
"Πρέπει να σε πληρώσω για τις υπηρεσίες σου όμως."
"Δεν θέλω χρήματα."
"Και τι θέλεις;"
"Θέλω να με πληρώσεις σε είδος."
"Ωραία πάμε πάνω σου δώσω μια προκαταβολή;"
"Φύγαμε." Άφησε ο,τι έπλενε και ανεβήκαμε στο δωμάτιο τρέχοντας.
"Για να μείνω ευχαριστημένη θέλω για αρχή να ξαπλώσεις." Κούνησε το κεφάλι του θετικά και ξάπλωσε και εγώ ανέβηκα πάνω του.
"Δανάη τι κάνεις;" ρώτησε χωρίς να έχει την παραμικρή ιδέα τι θα ακολουθούσε. Σηκώθηκα ελάχιστα και ένα μέρος του πλέον ήταν μέσα μου. Πήγαινα σιγά στην αρχή. Έβλεπα στο πρόσωπο του την ευχαρίστηση. Αναστεναζε συνεχώς όπως έκανα κι εγώ. Καθώς ανεβοκατεβαινα ξεκουμπωνα το πουκάμισο που φορούσα. Τα χέρια μου πίεζαν το στηθος του. Έβλεπα τις μελανιές του και αναρωτιόμουν: ποιος πατέρας θα έκανε τέτοιο κακό στον γιο του. Τα χέρια του έσφιγγαν μια τους γοφούς μου και μια την μέση μου. Μετά από αρκετή ώρα άρχισα να κουράζομαι. Ανασηκώθηκε και τώρα εγώ απλά καθόμουν πάνω του. Με πήρε αγκαλιά.
Αφού ανάκτησα δυνάμεις τον έσπρωξα απαλά και έπεσε πίσω. Συνέχισα ο,τι είχαμε αφήσει στην μέση.
"Δανάη τελειων-" δεν πρόλαβε να τελειώσει την πρόταση του και τελείωσε μέσα μου. Το ίδιο έκανα και εγώ. Ξάπλωσα πάνω του για να πάρω ανάσες. Σηκώθηκα μετά από δύο λεπτά και ξάπλωσα στην μεριά μου. Αμέσως με πήρε αγκαλιά. Ένιωσα υπέροχα. Η ζεστασιά που εκπέμπει το σώμα του με έκανε να αισθανθώ σιγουριά. Πήρα το κινητό μου για να βάλω ξυπνητήρι. Το έβαλα μιάμιση ώρα νωρίτερα.
"Καληνύχτα Δανάη." είπε και μου χάρισε ένα φιλί στον ώμο. "Καληνύχτα Γιώργο." Έκλεισα τα μάτια μου και με πήρε αμέσως ο ύπνος. Το πρωί δυστυχώς χτύπησε το ξυπνητήρι. Άνοιξα τα μάτια και αντίκρισα τον Γιώργο να κοιμάται. Ο,τι πιο χαριτωμένο έχω δει. Στο πρόσωπο του έπεφταν τούφες από τα καστανοξανθα μαλλιά του.
"Θα με κοιτάς για πολύ ώρα ακόμα;" Ξαφνιάστηκα.
"Νόμιζα ότι κοιμόσουν." είπα αμήχανα.
"Όχι έχω ξυπνήσει εδώ και ώρα."
"Ε τότε καλημέρα."
"Καλημέρα." Είπε και με φίλησε. Πόσο πιο ωραία μπορεί να ξεκινήσει η μέρα μου;
"Θα σηκωθώ να φτιάξω πρωινό." είπα ενώ έκανα κίνηση για να σηκωθώ.
"Δεν χρειάζεται έχω φτιάξει εγώ."
"Πότε πρόλαβες;"
"Είχα σηκωθεί νωρίτερα και σκέφτηκα να φτιάξω."
"Δυσκολεύτηκες να τα βρεις;"
"Όχι αν εξαιρέσεις ότι έψαξα όλο το σπίτι σου. "
"Μάλιστα. Τότε να σηκωθούμε για να φάμε. Άσε που έχω και μια πείνα."
"Θα σου αρέσει πολύ." Ανακαθησα και πήρα ένα λαστιχακι για τα μαλλιά μου από το κομοδίνο. Τα έκανα μια κοτσίδα. Σηκώθηκα αλλά ήμουν γυνή. Ο Γιώργος μου έδωσε το πουκάμισο του για να το φορέσω. Το φόρεσα και κουμπωσα δύο κουμπιά.
"Πάω μια στιγμή στο μπάνιο και κατεβαίνω."
"Θα σε περιμένω."είπε. Μπαίνω μέσα στο μπάνιο και κοιτάω τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Τρόμαξα με αυτό που είδα. Η μάσκαρα είχε τρέξει όπως και ο,τι άλλο είχα βάλει χθες στο πρόσωπο μου. Ξεβαφτηκα και έπλυνα τα δόντια μου. Βγήκα από το μπάνιο, φόρεσα ένα εσώρουχο και κατέβηκα κάτω.
"Γιώργο γιατί δεν μου είπες πως ήμουν χάλια;"
"Εμένα μου αρέσεις όπως είσαι."
"Με όσα έγιναν χθες βράδυ λογικό να φύγει το μακιγιάζ." είπα και κάθησα στο τραπέζι. Παρατήρησα αυτά που είχε φτιάξει. Είχε κάνει καφέ, είχε βάλει χυμό σε ποτήρια, είχε κρουασανακια και είχε ψήσει τοστ.
"Ποιος θα τα φάει όλα αυτά;" ρώτησα.
"Εγώ και εσύ. Μετά από μια τέτοια νύχτα..."
"Ναι όντως. Ήταν μια φανταστική νύχτα."
"Η Χριστίνα δεν γύρισε;" ρώτησε και μου ήρθε φλασια. Η Χριστίνα! Ευτυχώς που δεν ήρθε το βράδυ.
"Μάλλον θα κοιμήθηκε στον Γιάννη."
"Ευτυχώς που μείναμε μόνοι μας την νύχτα."
"Από πού πήρες τα κρουασάν;"
"Από τον φούρνο απέναντι."
"Δεν ήταν ανάγκη. Και με αυτά που έφτιαξες θα ήμασταν μια χαρά."
"Χθες βράδυ με περιποιήθηκες οπότε ήταν η σειρά μου. Βέβαια δεν συγκρίνονται με την μακαρονάδα σου."