Together Forever

Part 40

"Έχεις φτιάξει καφέ και κρουασανακια βλέπω."
"Πιες λίγο καφέ τώρα που είναι ζεστός." Ήπιε μια γουλια και κάθησε στο τραπέζι.
"Θες να κοιτάξω για αεροπορικά εισιτήρια για Ιταλία;"
"Ναι." Πήρα την καρέκλα μου και την έβαλα δίπλα του. Έβαλα τον υπολογιστή στο τραπέζι και άρχισα να ψάχνω.
"Λέει εδώ πως έχει πτήση την Παρασκευή το βράδυ και μετά το Σάββατο το μεσημέρι."
"Καλύτερα την Παρασκευή το βράδυ."
"Να σου κλείσω τα εισιτήρια για Παρασκευή βράδυ;"
"Ναι και σε ευχαριστώ πολύ."
"Δεν κάνει τίποτα. Βασικά θέλω κάτι."
"Ο,τι θέλεις."
"Αφού θα φύγεις την Παρασκευή έχεις δουλειές ακόμα να κάνεις;"
"Όχι, θέλω να πιστεύω."
"Σκεφτόμουν να περνάγαμε πιο πολλές ώρες μαζί μέσα στην ημέρα."
"Ναι θα το ήθελα πολύ."
"Εσύ τι ώρα τελειώνεις με τα μάθηματα;"
"Στις 13:15, εσύ;"
"Και εγώ. Μπορούμε να πάμε για φαγητό μετά."
"Ναι το σκεφτόμουν καιρό να βγούμε έξω οι δύο μας σαν ζευγάρι." Σαν ζευγάρι; Άρα είμαστε ζευγάρι!
"Τέλεια! Θες να βρεθούμε στο ξενώνα σου στις 13:30;"
"Ναι μια χαρά. Και έχω μια ιδέα για το απόγευμα."
"Για πες! Τι ιδέα;"
"Θέλω εδώ και καιρό να κάνω κάποια τατουάζ. Σκέφτηκα να πάμε μαζί αν θέλεις και δεν βαριέσαι."
"Εννοείται πως θέλω να έρθω. Ίσως κάνω και εγώ ένα."
"Νόμιζα ότι δεν σου αρέσουν τα τατουάζ."
"Ίσως πρέπει να μάθεις περισσότερα για εμένα."
"Νομίζεις ότι δεν σε γνωρίζω αρκετά καλά;"
"Δεν το νομίζω, το πιστεύω. Δεν έχουμε μιλήσει ποτέ ο ένας για τον άλλον."
"Μπορεί να μην έχουμε συζητήσει ο ένας για τον άλλον αλλά εγώ γνωρίζω πολλά για εσένα."
"Δηλαδή τι γνωρίζεις;"
"Γνωρίζω ότι σου αρέσει να ζωγραφίζεις και να διαβάζεις βιβλία."
"Αυτά είναι πολύ γενικά. Κάτι πιο συγκεκριμένο;"
"Σου αρέσει πολύ το κόκκινο και το μώβ. Μαγειρεύεις εξαιρετικά."
"Να φανταστώ όλα αυτά στα έχει πει η Χριστίνα."
"Ναι."
"Πότε στα είπε όλα αυτά;"
"Όταν ήρθε για πρώτη φορά στο Λονδίνο για να μείνει, της έλειπες πολύ. Όλα για εσένα μιλούσε."
"Και πως τα θυμάσαι;"
"Έχω πολύ καλή μνήμη."
"Μάλιστα." Κάτι μέσα μου ήθελε να ακούσει ότι δεν είχε απλά καλή μνήμη αλλά του είχα κινήσει το ενδιαφέρον από τότε. Δεν περίμενα να το πει αλλά κάτι μέσα μου ήθελε να το ακούσει. Ο Γιώργος δεν είναι και πολύ συναισθηματικός τύπος. Κάποιες φορές δείχνει συναισθήματα του αλλά μετά τα θάβει για να μην τα ανακαλύψω. Δεν του αρέσει καθόλου που τα λέει. Δεν περιμένω να μου λέει κάθε μέρα πόσο ερωτευμένος είναι μαζί μου αλλά μερικές φορές αυτές οι σκέψεις που τις κάνει δυνατά μου αρέσουν πολύ.
"Τι ώρα είναι;" ρώτησα.
"Κοντεύει 8:30."
"Σε κάνα τέταρτο καλό θα ήταν να ξεκινούσαμε."
"Ωραία πάω να ντυθώ." είπε καθώς ήταν ακόμα με την πετσέτα. Είχα μείνει μόνη στην κουζίνα. Μάζεψα το τραπέζι και ανέβηκα πάνω να συμμαζέψω την κρεβατοκάμαρα. Όταν μπήκα στο δωμάτιο ήταν τακτοποιημένο. Το κρεβάτι στρωμένο, το νυχτικό μου διπλωμένο μαζί με τα εσώρουχα μου. Ευγενικό εκ μέρους του.Ο Γιώργος ακόμη ντυνόταν. Κάθησα στο κρεβάτι και έβαλα τα μποτάκια μου.
"Σου πάει πολύ αυτό που φοράς."
"Σε ευχαριστώ." είπα προσπαθώντας να κρύψω το χαμόγελο στα χείλη μου. Το κατάλαβε και γέλασε.
"Αφού σου άρεσε το κομπλιμέντο, χαμόγελα μου λίγο." Δεν άντεξα, χαμογέλασα.
"Επίσης σου πάει να χαμογελάς."
"Θα το κάνω πιο συχνά."
"Είσαι έτοιμη;"
"Ναι πανέτοιμη!"
"Πάμε;"
"Πάμε!" είπα και κατεβήκαμε κάτω. Πήρα την τσάντα μου και φύγαμε.
"Έχεις τα κλειδιά μου;"
"Ναι τα έχω." Έβγαλε τα κλειδιά μου από την τσέπη του.
"Ωραία πάρε εσύ αυτά και δωσ'μου εμένα εκείνα." Του έδωσα τα εφεδρικά και πήρα τα δικά μου. Μου έδωσε το κράνος του και ανέβηκε στην μηχανή. Κράταγε την τσάντα μου μέχρι να κουμπωσω το κράνος. Πήρα την τσάντα μου και ανέβηκα. Σε λιγότερο από δύο λεπτά είχαμε φτάσει.
"Θες να έρθεις μαζί από το ξενώνα να πάρω κάποια βιβλία ή θα πας να βρεις τους άλλους;"
"Θα έρθω μαζί σου." Έβγαλα το κράνος και έφτιαξα τα μαλλιά μου.
"Για να σε δω; Κάτσε πετάει μια τούφα." Έφτιαξε με το χέρι τα μαλλιά μου. Αρχίσαμε να περπατάω και να περνάμε μέσα από το πλήθος. Πολλά κορίτσια με κοίταζαν επικριτικά. Ο Γιώργος κοίταζε ευθεία. Παρόλα αυτά μου κράταγε το χέρι σε όλη την διαδρομή. Ζήλεψα επειδή γνώριζα ότι έχει πάει σχεδόν με όλες του πανεπιστημίου. Αλλά σκέφτηκα ότι με αυτές έχει πάει μία φορά ενώ με εμένα αρκετές. Και τότε με έπιασε η ανασφάλεια μου.
"Γιώργο;" είπα και σταμάτησα να περπατάω.
"Τι έγινε;" ρώτησε ξαφνιασμένος.
"Αν είναι να με βαρεθείς πες το μου τώρα. Γιατί μετά θα είναι πάρα πολύ αργά." Όχι ότι τώρα δεν είναι.
"Τι;" είπε μπερδεμένος.
"Τίποτα. Ασ' το. Με έπιασαν οι ανασφάλειες μου." είπα και εκείνος ξεφύσηξε. Συνέχισα να περπατάω μόνη μου.
"Δανάη, περίμενε!" φώναξε και σταμάτησα να περπατάω. Γύρισα προς την μεριά του. Άρχισε να τρέχει προς το μέρος μου.
"Δανάη τι σε έπιασε;"
"Τις είδες πως με κοιτούσαν και πως κοιτούσαν εσένα;"
"Δεν με ενδιαφέρουν οι άλλες. Με είδες να τις κοιτούσα;"
"Όχι."
"Εγώ εσένα δεν είχα στο πλάι μου;"
"Ναι."
"Δεν σου κράταγα το χέρι;"
"Ναι."
"Τότε Δανάη γιατί τα σκέφτεσαι αυτά;" Δεν ξέρω πραγματικά γιατί τα σκέφτομαι όλα αυτά.
"Γιατί μάλλον ξεχνάς το γεγονός ότι έχεις πάει με τις περισσότερες και ότι εγώ είμαι απλά μια γκόμενα που αύριο μεθαύριο θα την πετάξεις. Αυτές περιμένουν να με σουτάρεις για να πάρουν την θέση μου για μία μέρα. Απορώ πως είσαι ακόμα μαζί μου ενώ έχεις όλες αυτές στα πόδια σου. Κάποια στιγμή θα με βαρεθείς και καλύτερα να μου το πεις όσο πιο νωρίς γίνεται. " Σίγουρα αυτή που μίλαγε ήμουν εγώ; Ίσως.
"Δανάη τι λες τώρα; Πριν από εσένα, ναι, είχα πολλές και μπορεί να μην τις κράταγα. Τώρα όμως είναι αλλιώς. Γιατί πρέπει να με κάνεις να στο πω;"
"Να μου πεις τι; Ότι κάποια στιγμή θα κουραστείς την μόνιμη σχέση και θα γυρίσεις πίσω στα παλιά. Έπρεπε να μου το έλεγες από την αρχή."
"Δανάη σου έδειξα από την αρχή το ενδιαφέρον μου."
"Δεν αντιλέγω αλλά-"
"Αλλά τι; Δεν σου έχω δώσει ποτέ αφορμές."
"Το ξέρω." είπα αρκετά μετανιωμένη για όλα αυτά που του είπα. Δυστυχώς μιλούσα εγώ.
"Δανάη δεν θέλω να αισθάνεσαι κατώτερη από αυτές γιατί δεν είσαι κιόλας."
"Συγγνώμη με έπιασαν οι ανασφάλειες μου. Δεν ξέρω τι λέω."
"Δανάη έχεις δίκιο αλλά έτσι ήμουν πριν από εσένα. Δυστυχώς ή ευτυχώς αυτό είναι το παρελθόν μου, δεν μπορώ να το αλλάξω οπότε μην με κρίνεις από αυτό."
"Ας το αφήσουμε καλύτερα. Δεν βγάζει πουθενά." Νιώθω άσχημα επειδή τον αδίκησα.
"Δανάη θέλω να συζητάμε, αλλιώς δεν θα έχουμε πραγματική σχέση."
"Συγγνώμη απλά... ζήλεψα."
"Μου αρέσει όταν ζηλεύεις και ο,τι σκέφτεσαι θέλω να το συζητάμε, να βρίσκουμε λύσεις μαζί."
"Ναι μαζί."