Together Forever

Part 59

Δεν ήμουν σε θέση για κάτι παραπάνω. Η αλήθεια είναι πως άφησα λίγο τον εαυτό μου. Με λίγα λόγια ήμουν αξύριστη. Παντού. Δεν είχα χρόνο, μιας και που έλειπε ο Γιώργος το άφησα. Τον έσπρωξα λίγο για να μιλήσω.
"Πρέπει να χρησιμοποιήσω το μπάνιο, για λίγο." Αυτό το λίγο δεν ξέρω πόσο θα κρατήσει.
"Είναι ανάγκη;"
"Τεράστια."
"Ω, καλά." Παραπονέθηκε.
"Εσύ πήγαινε να αλλάξεις και να ξαπλώσεις και θα είμαι σε λίγο έτοιμη." Έβγαλε το μπουφάν του και με ακολούθησε προς τα πάνω. Εγώ πήγα στο μπάνιο και εκείνος στην κρεβατοκάμαρα μου. Ξεντυθηκα και άρχισα να ξυριζω ο,τι σημείο έβρισκα πάνω μου. Έκανα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Ούτε ο Φλας δεν είναι τόσο γρήγορος. Τουλάχιστον όταν ξυρίζεται. Ξανά ντύθηκα και βγήκα από το μπάνιο. Όταν πήγα στο δωμάτιο, είδα τον Γιώργο να είναι ξαπλωμένος. Ήταν γυρισμένος προς την μεριά που κοιμάμαι εγώ. Προχώρησα λίγο. Μάλλον δεν άκουσε ότι μπήκα στο δωμάτιο. Κοίταξα λίγο πιο προσεχτικά. Κοιμόταν. Ήταν κουρασμένος. Ίσως να φταίει και το γεγονός ότι άργησα λίγο, πολύ. Αλλά τι να κάνω; Με βρήκε απροετοίμαστη. Κάθησα στο κρεβάτι και τον σκέπασα. Άλλαξα ρούχα και έβαλα πιτζάμες και ξάπλωσα δίπλα του. Παρατήρησα λίγο το πρόσωπο του. Ήταν χαλαρός, ήρεμος. Τα χαρακτηριστικά του ήταν γαλήνια. Έκλεισα και εγώ τα μάτια μου για να κοιμηθώ.

[...]

Ξύπνησα επειδή χτύπησε το τηλέφωνο μου.
"Ναι;"
"Ρε Δανάη, ήρθε ο Γιώργος και δεν είπες τίποτα."
"Πας καλά πρωινιατικα; Ήρθε χθες το βράδυ. Ούτε εγώ το ήξερα."
"Ένα τηλέφωνο δεν μπορούσες να πάρεις; Τόσο απασχολημένοι ήσασταν;"
"Δεν έγινε τίποτα χθες. Ο Γιώργος γύρισε πτώμα. Απλά κοιμηθήκαμε. Αν και δεν σου πέφτει λόγος για το αν συνέβη κάτι." Μιλούσα όσο πιο σιγά μπορούσα για να μην τον ξυπνήσω.
"Σε εμάς δεν είπε τίποτα. Ούτε καν που μας ειδοποίησε."
"Εσύ που είσαι;"
"Σε μια καφετέρια με τον Γιάννη."
"Α καλά."
"Λέμε να πάμε για φαγητό το μεσημέρι. Θέλετε να έρθετε και εσείς;"
"Δεν ξέρω, όταν ξυπνήσει θα σου τηλεφωνήσω."
"Εντάξει."
"Έτσι όπως κοιμάται ούτε του χρόνου δεν θα ξυπνήσει."
"Καλά όταν σηκωθεί, πάρε με για να ξέρω."
"Εντάξει, τα λέμε."
"Ναι, άντε γεια." Έκλεισα το τηλέφωνο και σηκώθηκα απαλά από το κρεβάτι. Πήγα στο μπάνιο. Έριξα νερό στο πρόσωπο μου. Κοίταξα την αντανάκλαση μου. Είδα πως ήμουν ήρεμη μετά από μέρες. Είχα τον Γιώργο να κοιμάται στο κρεβάτι μου. Ήταν καλά. Είναι κοντά μου. Τωρα δεν χρειάζεται να ανησυχώ τόσο πολύ. Αφού τελείωσα με το μπάνιο, κατέβηκα κάτω. Έπρεπε να φτιάξω καφέ. Άνοιξα την καφετέρια. Είχα φτιάξει κέικ προχθές και έχει περισσέψει λίγο. Θα το αφήσω για τον Γιώργο. Θα φτιάξω ένα τοστ. Χτύπησε πάλι το τηλέφωνο μου. Ήταν η μαμά μου. Στον ύπνο της με έβλεπε;
"Καλημέρα μαμά."
"Καλημέρα αγάπη μου, τι κάνεις;"
"Καλά είμαι, πριν από λίγο ξύπνησα. Εσύ;"
"Και εγώ καλά είμαι. Ετοιμάζομαι για να πάω στην δουλειά και σκέφτηκα να σε πάρω. Μίλησα και με την Χριστίνα προηγουμένως."
"Ναι είναι με τον Γιάννη."
"Επίσης μου είπε πως επέστρεψε ο Γιώργος."
"Ναι χθες το βράδυ ήρθε."
"Είναι εντάξει το παιδί;"
"Ναι ναι μια χαρά. Κοιμάται. Χθες ήταν εξαντλημένος."
"Τι θα κάνετε σήμερα; Θα πάτε καμιά βόλτα;"
"Δεν ξέρω. Αναλόγως πως και τι ώρα θα ξυπνήσει ο Γιώργος. Χθες δεν τον είδα και πολύ γιατί ξεράθηκε στον ύπνο."
"Α εντάξει, λοιπόν, σε αφήνω γιατί πρέπει να φύγω για την δουλειά. Σε φιλώ. Θα τα πούμε. Να δώσεις τα χαιρετίσματα μου στον Γιώργο."
"Εντάξει, δεν θα παραλείψω. Αντίο μαμά."
"Γεια σου Δανάη μου." Η μαμά μου συμπαθεί και τον Γιώργο και τον Γιάννη. Ίσως λίγο πιο πολύ τον Γιάννη. Γιατί εκείνος δεν έχει πληγώσει την κόρη της. Αλλά τον Γιώργο τον συμπαθησε περισσότερο όταν της είπα ότι μου έστειλε λουλούδια ενώ εκείνος ήταν στην Ιταλία.
"Καλημέρα." είπε ο Γιώργος και με έβγαλε από τις σκέψεις μου. Δεν περίμενα να σηκωθεί από τώρα. Ίσως να τον ξύπνησα.
"Καλημέρα." είπα και γύρισα να τον κοιτάξω. Ήταν ημίγυμνος. Φορούσε μόνο μια γκρί φόρμα. Μέσα από αυτή την φόρμα φαίνονταν πολλά. Κοίταξα το πάνω μέρος του κορμιού του. Παρατήρησα κάτι κίτρινα σημάδια. Ωχ, όχι. Ελπίζω να μην είναι αυτό που σκέφτομαι. Πήγα πιο κοντά για να τα δω καλύτερα.
"Τι είναι αυτά;"
"Τίποτα σπουδαίο." Μου κάνει πλάκα τώρα.
"Με δουλεύεις; Σε χτύπησαν και δεν μου είπες τίποτα;"
"Δεν ήταν κάτι σοβαρό. Αλήθεια." Πήρα μια βαθιά ανάσα. Καλύτερα να μην πω κάτι άλλο γιατί δεν θα πάει καλά η μέρα μας. Έκανα ένα βήμα πίσω. Ένδειξη ανακωχής, προσωρινά. Έβαλα καφέ στην κούπα μου και κάθησα στην θέση μου στο τραπέζι. Το ίδιο έκανε και ο Γιώργος.
"Σε ξύπνησα εγώ;"
"Όχι, είμαι ξύπνιος εδώ και πολύ ώρα απλά προσπαθούσα να ξανακοιμηθώ αλλά δεν τα κατάφερα."
"Έχει κέικ, θέλεις;"
"Φυσικά και θέλω." Όταν το άφησα στο τραπέζι, ο Γιώργος με τράβηξε από το χέρι και με ανάγκασε να κάτσω πάνω του. Με φίλησε στο λαιμό και μετά στο στόμα.
"Συγγνώμη για χθες." είπε.
"Για ποιο πράγμα;"
"Που χάλασα την βραδιά μας. Δεν ήθελα το πρώτο βράδυ μας μετά από το ταξίδι μου να είναι έτσι."
"Σιγά, δεν πειράζει."
"Θα επανορθώσω."
"Πότε;"
"Πότε, ε; Τώρα!"
"Τι; Τώρα; Κάτσε!" Με σήκωσε και με έριξε στην πλάτη του. Πριν φύγουμε από την κουζίνα έκοψε ένα κομμάτι κέικ και έφαγε. Διαμαρτυρήθηκα να με αφήσει κάτω αλλά το μόνο που κατάφερα ήταν να φάω μια απαλή ξυλιά στον ποπό. Μου άρεσε. Ανεβήκαμε πάνω, στο δωμάτιο μου.
"Πότε θα φορέσεις αυτά που πήρες για εμένα πριν δύο εβδομάδες;"
"Το θυμάσαι;"
"Ξεχνιούνται αυτά." Εμ, δεν ξεχνιούνται. Με έριξε στο κρεβάτι και ανέβηκε πάνω μου. Με φιλούσε παντού και ασταμάτητα. Χουφτωνε όποιο σημείο έβρισκε. Βογγουσε συνέχεια. Πωπωπω. Είχε δίκιο. Με ακουμπούσε και έτρεμα. Με ακουμπούσε και ανατριχιαζα. Αυτή η αίσθηση με έκανε μούσκεμα. Σηκώθηκε από πάνω μου για να βγάλουμε τα ρούχα μας. Ο Γιώργος δεν βιαζόταν. Εγώ όμως καιγομουν. Τον ήθελα εδώ και τώρα. Κόντευα να τελειώσω χωρίς να έχει καν κάνει τίποτα. Εκείνος έβγαλε την φόρμα του. Είχε μείνει με το μποξερακι. Εγώ έβγαζα την μπλούζα μου και εκείνος τράβαγε το παντελόνι της πιτζάμας μου. Φορούσα μόνο το κάτω εσώρουχο. Ξαναήρθε από πάνω μου. Το χέρι του κατέβηκε ανάμεσα από τα πόδια μου.
"Είσαι πολύ υγρή. Είσαι υγρή για εμένα." Άρχισε να τρίβει τα δάχτυλα του πάνω από το εσώρουχο και έπειτα το έβγαλε. Με τυραννουσε. Το ήξερε.
"Αν δεν σε κάνω να τελειώσεις τρεις φορές, δεν πρόκειται να βγούμε από αυτό το δωμάτιο."

[...]

Το είπε και το έκανε. Με έκανε να τελειώσω τρεις φορές. Μία με τα δάχτυλα του. Δύο με το στόμα του. Τρία με το πεος του. Ήμασταν ξαπλωμένοι στο κρεβάτι προσπαθώντας να πάρουμε ανάσες.
"Μαζί με τα εσώρουχα, μου χρωστάς και μια σοκολατόπιτα."
"Αχ, θα σου φτιάξω."
"Μήπως θέλεις να..."
"Όχι τέταρτο γύρο. Δεν θα μπορώ να περπατήσω. Άσε που τα παιδιά θέλουν να πάμε για μεσημεριανό μαζί τους. Θέλεις να πάμε;"
"Ναι να πάμε. Τι ώρα σου είπαν;"
"Δεν μου είπε η Χριστίνα. Κάτσε να την πάρω." Πήρα το τηλέφωνο μου και την κάλεσα.
"Έλα Χριστίνα."
"Ναι;"
"Τι ώρα θέλετε να βρεθούμε;"
"Κάτσε τι ώρα είναι τώρα; Α, σε καμιά ωρίτσα να έρθετε στο εστιατόριο που διαλέξαμε, θα σου στείλω την διεύθυνση."
"Εντάξει. Τα λέμε από κοντά."
"Ναι, γεια!"
"Λοιπόν;"
"Ναι θα τους συναντήσουμε στο εστιατόριο σε μια ώρα."
"Ποιο εστιατόριο;"
"Θα μου στείλει την τοποθεσία η Χριστίνα."
"Okay. Και τώρα τι θα κάνουμε;"
"Τώρα θα κάνουμε ένα μπάνιο." είπα καθώς σηκωνομουν από το κρεβάτι.
"Έλα κάτσε λίγο μαζί μου." είπε με παραπονιαρικη φωνή.
"Δεν γίνεται. Πρέπει να ετοιμαστούμε για να συναντήσουμε τα παιδιά."
"Έλα λίγο που σου λέω." είπε και με τράβηξε απαλά από το χέρι.
"Γιώρ-" Το στόμα του έκλεισε το δικό μου.
"Όχι πάλι. Πρέπει να φύγουμε." είπα με τόνο προσταγης και τραβήχτηκα.
"Μου αρέσει πολύ όταν είσαι αυταρχική. Για την ακρίβεια με ανάβει ακόμα πιο πολύ." Κανονικά τώρα θα ορμαγα πάνω του αλλά κρατήθηκα επειδή ήξερα πως πρέπει να φύγουμε.

-D❤️