Together Forever

Part 85

Η επόμενη μέρα παρά ήταν άβολη. Δεν μιλήσαμε και ιδιαίτερα πέρα από την συζήτηση που είχαμε για την πρώην σχέση μου. Το βράδυ εκείνο κοιμηθήκαμε χωριστά. Ο ένας στο κρεβάτι και άλλος στο πάτωμα. Σήμερα είναι η μέρα που θα γίνει η πρόταση γάμου. Στο πρωινό ο Γιάννης έτρεμε. Όταν μείναμε μόνοι μας το συζητήσαμε και ηρέμησε λίγο. Η Χριστίνα πρέπει να τον έχει καταλάβει. Και μόνο η φάτσα του τα μαρτυράει όλα. Το βράδυ είναι το πάρτυ του ξενοδοχείου και τότε θα έκανε την πρόταση γάμου ο Γιάννης. Έχει συνεννοηθεί να παίξει ένα χαλαρό και ρομαντικό τραγούδι για να χορέψουν και τότε αυτός θα γονατίσει και θα της περάσει το δαχτυλίδι. Καλά, εννοείται πως όταν συμβεί αυτό θα αρχίσω να κλαίω από συγκίνηση. Τώρα είμαι στο δωμάτιο μου και ετοιμάζομαι. Έκανα τα μαλλιά μου μπούκλες και τώρα βαφομαι ελαφριά. Έχω σκοπό να βάλω ένα μαύρο φόρεμα σατέν με ανοιχτή πλάτη. Το είχα κάνει δώρο στον εαυτό μου όταν τελείωσα το πανεπιστήμιο. Δεν έτυχε να το βάλω οπότε σήμερα είναι η κατάλληλη στιγμή για να το φορέσω. Όσο εγώ ετοιμαζομουν ο Γιώργος ήταν στο μπάνιο. Για τα δεδομένα του είχε αργήσει πολύ να βγει και επίσης δεν άκουγα φασαρία από μέσα. Σηκώθηκα και χτύπησα την πόρτα. Χτύπησα μία δεν πήρα απάντηση. Χτύπησα δύο πάλι δεν πήρα απάντηση. Δεν χτύπησα και τρίτη. Μπήκα μέσα κατευθείαν. Ευτυχώς ήταν ξεκλειδωτα. Όταν μπήκα μέσα είδα τον Γιώργο να είναι στηριγμένος στον νιπτήρα και να προσπαθεί να πάρει ανάσες.
"Τι έγινε; Όλα καλά; Μίλα μου!"
"Κρίση πανικού είναι. Θα περάσει." είπε βαριά ανασαίνοντας.
"Τι μπορώ να κάνω για να σε βοηθήσω;"
"Δεν ξέρω. Μίλα μου για κάτι."
"Εμ... Θυμάσαι την πρώτη φορά που συναντηθήκαμε; Δεν έχει πάει πολύ καλά τότε. Είχες πει πως δεν πρόκειται να ανεβαίνω στην μηχανή σου αλλά μετά εσύ ο ίδιος επέμενες να ανέβω για να με γυρίσεις σπίτι. Είχα νευριάσει με την γαϊδουρινή συμπεριφορά σου."
"Ναι το θυμάμαι."
"Τι άλλο; Α! Σου είχα υποσχεθεί ότι θα φοράω το κολιέ που μου δωρισες στα γενέθλια μου. Το φοράω, δεν το έχω βγάλει από τον λαιμό μου." Έκανα μια παύση.
"Είσαι εντάξει τώρα;"
"Ναι. Σε ευχαριστώ." είπε κοιτώντας κάτω.
"Ωραία. Σε αφήνω." είπα βγαίνοντας από το μπάνιο και κλείνοντας την πόρτα πίσω μου. Πρώτη φορά τον έβλεπα σε τέτοια κατάσταση. Είχε υδρωσει. Τα μάτια του ήταν κόκκινα. Έτρεμε το κορμί του. Μιλούσε με δυσκολία. Από τι να έπαθε κρίση πανικού; Ίσως είναι αγχωμένος με την δουλειά. Δεν ξέρω. Μπορεί να τον ρωτήσω αργότερα αν το φέρει η κουβέντα. Κάθησα και συνέχισα να ετοιμάζομαι. Ο Γιώργος δεν άργησε να βγει. Ήταν ντυμένος στα μαύρα. Αχ πόσο του πήγαινε αυτό το χρώμα. Το πουκάμισο ήταν τεντωμένο πάνω στην πλάτη του και στα μπράτσα του. Πόσο σέξυ! Όχι! Ωχ δεν ξεκινάει καλά η βραδιά. Άμα πιω κιόλας, καλά θα πάει. Το άρωμα του γέμισε τον τόπο. Ήταν χειρότερο και από ναρκωτικό. Τόσο εθιστικό. Άνοιξα τα μάτια μου προσπαθώντας να ξεφύγω από τη μέθη αλλά ήταν αδύνατον. Ο συνδυασμός των ματιών του και το άρωμα του ήταν ικανός να με στείλει στον έβδομο ουρανό.
"Έτοιμη;"
"Ναι. Πάω να βάλω το φόρεμα." είπα καθώς έπαιρνα το φόρεμα που είχα κρεμάσει έξω από την ντουλάπα. Μπήκα στο μπάνιο, το έβαλα αλλά μόλις είδα πως υπάρχει ένα θεματακι. Το φερμουάρ είναι πολύ χαμηλά και δεν μπορώ να το ανεβάσω μέχρι πάνω. Μια ήταν η λύση. Να ζητήσω την βοήθεια του Γιώργου. Βγαίνω έξω και ο Γιώργος ήταν σκυμμένος γιατί έδενε τα κορδόνια στα παπούτσια του.
"Τα παιδιά έχουν κατέβει. Πάμε κι εμείς;" Δεν είχε σηκώσει το βλέμμα του ακόμα. Όταν το έκανε, το βλέμμα εξέτασε τα πάντα πάνω μου.
"Χρειάζομαι βοήθεια. Το φερμουάρ." είπα κοφτά. Με πλησίασε και γύρισα την πλάτη μου για να του δείξω που είναι το φερμουάρ. Πήρα μια βαθιά ανάσα και μετά σταμάτησα να ανασαίνω. Όταν ένιωσα το άγγιγμα του κοκαλωσα. Εκείνος αναστεναξε. Ήταν επώδυνο και για τους δύο μας. Όταν ανέβασε το φερμουάρ, τα χέρια του έμειναν εκεί. Δεν ξέρω αν ήθελα να συνεχίσει να με αγγίζει. Δεν ήθελα να ξανανιώσω τέτοιον πόνο. Απλά με τον Γιώργο ήμουν εγώ. Εγώ και αυτός. Μαζί. Τότε έλεγα πως θα είμαστε μαζί για πάντα. Αυτό το πάντα πόσο κράτησε; Λίγο. Πολύ λίγο. Αλλά αυτό το λίγο μεγαλώνει κάθε φορά που βρισκόμαστε. Σαν να θέλει η μοίρα να κρατήσει αυτό το μαζί για πάντα. Πήρε τα χέρια του από πάνω μου και μπόρεσα να ξανά ανασάνω.
"Καλύτερα να κατέβουμε."
"Ναι." είπα και έβαλα τα παπούτσια μου βιαστικά.

~D🩷