Together Forever

Part 43

"Λοιπόν εγώ φεύγω, έχω μάθημα." ανακοίνωσα. Ο Γιώργος στην αρχή δεν με παρατήρησε αλλά μετά με πρόσεξε.
"Θέλεις να σε πάω εγώ;"
"Δεν είναι ανάγκη, σε πέντε λεπτά θα έχω φτάσει."
"Όχι θα σε πάω εγώ, δεν είναι κόπος."
"Εντάξει όπως θες." είπα προσπαθώντας να φτιάξω την τσάντα μου.
"Δανάη πήρες το χάπι;" με ρώτησε η Χριστίνα. Το ξέχασα εντελώς.
"Όχι το ξεχασα. Πάλι καλά που μου το θύμησες." Ο Γιώργος μας κοίταζε γεμάτος περιέργεια. Πήγα στην κουζίνα να βάλω λίγο νερό για να πάρω το αντισυλληπτικό χάπι. Ο Γιώργος ήρθε δίπλα μου.
"Τι χάπι; Είσαι καλά;"
"Αντισυλληπτικό χάπι εννοούσε η Χριστίνα."
"Αα αυτό ήταν και ανησύχησα." είπε ανακουφισμένος. Πήρα τα πράγματα μου και φύγαμε. Φτάσαμε στο πανεπιστήμιο και με βοήθησε να βρω την αίθουσα που έχω μάθημα. Στην αίθουσα είδα τον Αντρέα. Σηκώθηκε από εκεί που καθόταν και ήρθε προς το μέρος μου. Αυτή η γνωριμία δεν ξέρω αν εξελιχθεί ομαλά. Ο Αντρέας με αγκάλιασε για να με χαιρετήσει.
"Πώς και αποδώ;"
"Είπα να ξεκινήσω και εγώ ιταλικά."
"Πολύ ωραία! Δεν σου σύστησα τον Γιώργο. Από εδώ ο Γιώργος." Ο Αντρέας έδωσε το χέρι του για να κάνει χειραψία με τον Γιώργο. Ο Γιώργος τον κοίταγε με μισό μάτι. Τελικά του το έδωσε. Ευτυχώς.
"Αντρέας."
"Γιώργος."
"Χάρηκα." είπε ο Αντρέας χαμογελώντας. Ο Γιώργος δεν απάντησε. Μάλλον δεν χάρηκε και τόσο. Σίγουρα δεν χάρηκε.
"Δανάη εγώ φεύγω. Πάρε με τηλέφωνο μόλις τελειώσεις."
"Ναι." Ο Γιώργος έφυγε.
"Μάλλον δεν χάρηκε και ιδιαίτερα που γνώρισε." Ουπς. Το κατάλαβε. Άντε μπαλωσε τα τώρα.
"Όχι μην το λες, απλά δεν είναι και πολύ κοινωνικός." είπα προσπαθώντας να καλύψω τον Γιώργο.
"Έχω κρατήσει δύο θέσεις. Πάμε γιατί σε λίγο ξεκινάει το μάθημα."
"Ναι ναι πάμε." Μπήκαμε στην αίθουσα και καθησαμε. Μόλις κάτσαμε μπήκε η καθηγήτρια.

Συζήτηση μεταξύ Γιώργου και Χριστίνας

"Άφησες την Δανάη στο πανεπιστήμιο;"
"Ναι." είπε ο Γιώργος κλείνοντας την πόρτα.
"Για σένα το κάνει."
"Ποιο πράγμα;"
"Τα ιταλικά. Θέλει να σε γνωρίσει καλύτερα."
"Δεν είναι ανάγκη."
"Γιώργο. Έλα τώρα. Ενδιαφέρεται πάρα πολύ για εσένα."
"Και εγώ ενδιαφέρομαι για την Δανάη. Μάλιστα πολύ."
"Της έχεις μιλήσει;"
"Μέσα σ'άκρες."
"Σε προειδοποιω! Μην κάνεις ξανά κάτι γιατί θα σε κυνηγάω."
"Χριστίνα κατάλαβε το κι εσύ. Να ζήσουμε το σήμερα και για το αύριο δεν χρειάζεται να ανησυχούμε."
"Οι σχέσεις κάνουν όνειρα για το μέλλον."
"Ναι αλλά δεν ξέρεις τι σε περιμένει στο μέλλον."
"Συμφωνώ αλλά..."
"Για αυτό ζήσε την κάθε μέρα με αυτούς που αγαπάς και κάνοντας πράγματα που σε ευχαριστούν."
"Αύριο είναι σίγουρο πως θα μείνει σε εσένα η Δανάη;"
"Ναι έχω πει στον Διονύση να ξεκουμπιστει."
"Γιώργο πρέπει να μιλήσεις με τον Διονύση για αυτό που έχει συμβεί."
"Δεν νομίζω ότι έχουμε να πούμε κάτι. Άλλωστε τα ξεκαθαρίσαμε."
"Γιώργο δεν είστε το ίδιο όπως πριν. Έχει αλλάξει η σχέση σας. Είστε φίλοι τόσο καιρό. Συζητηστε πολιτισμένα και χωρίς εντάσεις για να μην καταλήξει κανείς πάλι στο νοσοκομείο."
"Ειλικρινά δεν ξέρω πως το έκανα."
"Ο,τι έγινε, έγινε. Προσπάθησε να τα βρείτε."
"Μια χαρά είμαστε. Απλά...απλά νευρίασα με τις ερωτήσεις του και καταλήξαμε στο νοσοκομείο."
"Για την Δανάη ήταν όλα αυτά;"
"Ναι. Προσπαθώ όσο μπορώ να ανταπεξέλθω στην ταμπέλα της σχέσης αλλά ο Διονύσης με πίεζε και έλεγε ασυναρτησίες. Δεν ανέχομαι να με πιέζουν. Το ξέρεις άλλωστε."
"Αυτό το έχω καταλάβει. Όσες φορές δεν 'ανέχεσαι' έχουμε κακά αποτελέσματα. Και δεν μιλάω μόνο για τους φίλους αλλά και για σένα."
"Νταξει, δεν παθαίνω τίποτα εγώ. "
"Γιώργο μην το λες αυτό. Έχεις καταλήξει και στο νοσοκομείο."
"Αυτό έγινε το καλοκαίρι. Τώρα είναι αλλιώς."
"Καλά ο,τι πεις."
"Έναν Αντρέα, τον ξέρεις;"
"Όχι. Εξάλλου τόσοι υπάρχουν. Κάτι πιο συγκεκριμένο έχεις;"
"Σπουδάζει αγγλική φιλολογία."
"Πρωτοετής;"
"Ναι."
"Όχι δεν μου λέει κάτι."
"Έχει πάρε-δώσε με την Δανάη."
"Δηλαδή;"
"Δηλαδή θα την βοηθάει με την γλώσσα."
"Αα εντάξει."
"Εντάξει; Μόνο εντάξει;"
"Τι άλλο θες να πω;"
"Είναι ένας ξένος, ο οποίος προθυμοποιήθηκε να βοηθήσει την Δανάη. Σου φαίνεται λογικό;"
"Μπορεί να είναι φίλοι."
"Δεν νομίζω να θέλει να είναι απλά φίλοι."
"Γιώργο μην παραλογιζεσαι. Απλά κάνει γνωριμίες."