Together Forever

Part 21

Κάθησα δίπλα του χωρίς να μιλήσω.
"Θυμάσαι που σου είπα πως η μητέρα πέθανε όταν ήμουν 7;" ρώτησε.
"Ναι το θυμάμαι."
"Εκείνη την μέρα ο κόσμος μου γύρισε ανάποδα."
"Έχασες την μαμά σου για αυτό."
"Ναι την έχασα αλλά ο τρόπος που την έχασα τα αλλάζει όλα."
"Πως την έχασες δηλαδή;"
"Ξέρεις πως είναι να βλέπεις τον πατέρα σου να βιάζει την μητέρα σου και μετά να την πυροβολεί στο κεφάλι;" είπε και μπόρεσα να διακρίνω ένα δάκρυ να κυλά στο μάγουλο του. Δεν είχα λόγια. Αποκλείεται να του συνέβη κάτι τέτοιο. Πόσο... Πόσο... Πόσο τον στιγμάτισε κάτι τέτοιο. Είναι απάνθρωπο, να βλέπεις τον ίδιο σου τον πατέρα να βιάζει τη μάνα σου και να την σκοτώνει. Δεν μπορώ να το φανταστώ και πόσο μάλλον να φανταστώ τι νιώθει ο Γιώργος.
"Να φανταστώ δεν ξέρεις;"
"Όχι δεν ξέρω."
"Θα σου πω εγώ. Ήταν απαίσια. Και όχι μόνο. Δεν υπάρχουν λέξεις για να το περιγράψω." είπε και του έπιασα το χέρι.
"Δεν χρειάζεται να συνεχίσεις..."
"Όχι θα σου τα πω όλα. Ο πατέρας είναι στην φυλακή. Όχι μόνο επειδή σκότωσε και βίασε την μάνα μου αλλά και γιατί είναι έμπορος ναρκωτικών. Επίσης έχει βιάσει άλλες 9 γυναίκες. Αλλά φυσικά και την έχει γλιτώσει τις περισσότερες φορές. Από τα εφτά μου, έχω μείνει μόνος άλλο που μπορεί να εμένα στην γιαγιά μου, την μητέρα του πατέρα μου ανάθεμα και αν είναι πατέρας πόσο μάλλον άνθρωπος. Αρκετές φορές εμένα με την θεία μου την αδερφή της μητέρας μου. Έπαιζε χαρτιά κάθε μέρα και σκορπαγε τα λεφτά μας έτσι. Η μητέρα μου έκανε τέσσερις διαφορετικές δουλειές για να τα καταφέρουμε. Ένα βράδυ προσπάθησε να με πάρει και να φύγουμε αλλά δεν τα κατάφερε γιατί ένας γνωστός του πατέρα μου μας είδε. Γυρίσαμε σπίτι και αυτός την χτύπαγε με ο,τι έβρισκε μπροστά του. Εγώ καθόμουν σε μια άκρη προσπαθώντας να καταλάβω τι συνέβαινε. Έκλαιγα. Αυτός δεν σταματούσε. Την επόμενη μέρα η μητέρα μου είχε γεμίσει μελανιές σε όλο της σώμα. Δεν μπορούσε να περπατήσει. Το σπίτι ήταν ακατάστατο. Παντού σπασμένα πιάτα, ποτήρια και ο,τι άλλο γυαλικο είχαμε στο σπίτι. Και το χειρότερο ξέρεις ποιο είναι; Ότι αυτός ο άνθρωπος με ελέγχει ακόμα. Με αναγκάζει να κάνω τις δουλειές του. Και το τρακάρισμα με την μηχανή αυτός το έκανε. Έβαλε ανθρώπους. Το έκανε γιατί του έφερα αντίρρηση. Για αυτό λείπω τα βράδια για να κάνω τις βρωμοδουλειές του. Έχω προσπαθήσει να φύγω αλλά δεν τα κατάφερνα. Έχει παντού ανθρώπους για να με παρακολουθούν." είπε και τώρα τα μάτια του και τα μάγουλα του ήταν γεμάτα δάκρυα. Όπως και τα δικά. Δεν πίστευα ότι άκουγα αυτά που έλεγε. Πήρε το χέρι του από το δικό και σκούπισε τα δάκρυα του.
"Δεν θα έπρεπε να στα λέω αυτά."
"Τα έβγαλες από μέσα σου.
"Δεν ήθελα να τα μάθεις."
"Ναι αλλά μου τα είπες."
"Δεν ξέρω πως το έκανα αυτό."
"Και εγώ δεν έχω περάσει και τα καλύτερα παιδικά χρόνια."
"Το ξέρω μας έχει μιλήσει η Χριστίνα."
"Η Χριστίνα αγαπάει τον πατέρα μας. Τον έχει συγχωρήσει. Εγώ όμως όχι." είπα και άρχισα να κλαίω αθόρυβα. Τα χέρια του χάιδεψαν τα μάγουλα μου και άρχισε να σκουπίζει τα δάκρυα μου.
"Δεν θέλω να σε βλέπω να κλαίς. Με πληγώνει πολύ." είπε πριν με φιλήσει. Με φιλούσε και τον φιλούσα αχόρταγα. Άρχισα να του τραβάω το μπλουζάκι του. Το χέρι του ταξίδευε ανάμεσα από τα πόδια μου. Είχαν ανοίξει όσο επέτρεπε το άνοιγμα της φούστας. Αφού κατάφερα να του βγάλω το μπλουζάκι και αυτός το δικό μου.
"Πως βγαίνει αυτή η φούστα;" είπε λαχανιασμενος και αγανακτησμενος.
"Άσε με να την βγάλω." Γέλασα. Σηκώθηκα όρθια και την έβγαλα. Τα μάτια του ήταν καρφωμένα στο εσώρουχο μου.
"Αυτό θα στο βγάλω εγώ." είπε και με τράβηξε κοντά του. Γονάτισα και έκατσα πάνω του.
"Όπα! Μην κάνεις τέτοια γιατί..."
"Γιατί, τι;" είπα πονηρά.
"Γιατί αν πάρω φόρα, δεν θα σταματήσω."
"Αυτό θέλω." είπα και άρχισε να ξεκουμπωνει το παντελόνι του βιαστικά. Αφού το κατέβασε εντελώς και έβγαλε τα εσώρουχα μου, με κοίταξε. Τα μάτια του ήταν κόκκινα και βουρκωμενα. Τον έπιασα από το λαιμό και τον φίλησα παθιασμένα. Ξάπλωσα και ακούμπησα το κεφάλι μου πάνω στην μπλούζα του. Άνοιξα τα πόδια και μπήκε ενδιάμεσα. Έβγαλε από την τσέπη του παντελονιού του ένα προφυλακτικό. Το φόρεσε γρήγορα και μπήκε κατευθείαν μέσα μου. Έβγαλα μια κραυγή. Κόλλησε τα χείλη μας ενώ μπαίνω-εβγαινε μέσα μου. Στην αρχή αργά για να συνηθίσω την αίσθηση. Μετά με κάρφωνε πιο γρήγορα. Ο πόνος ήταν μεγάλος αλλά η ευχαρίστηση ήταν ακόμα μεγαλύτερη. Έβγαζα μικρές κραυγές και αναστεναγμούς. Ένιωθα την καρδιά του να χτυπά σε ξέφρενους ρυθμούς πάνω στο στηθος μου. Είχα μπήξει τα νύχια μου στην πλάτη του.
"Συγγνώμη." είπα αφού κατάλαβα τι είχα κάνει.
"Δεν πειράζει. Μου αρέσει να έχω σημάδια που μου τα έκανες εσύ." είπε πριν με κάνει να τελειώσω.
"Τώρα τελειώνω και εγώ." είπε με οτι ανάσα του είχε απομείνει. Μια τελευταία ώθηση μέσα μου, τον έκανε να τελειώσει. Έπεσε πάνω μου για να ξεκουραστεί. Χαΐδευα την πλάτη του τρυφερά ενώ ο Γιώργος φιλαγε τον λαιμό μου.
"Δεν σε πειράζει που αφήνω τα σημάδια μου πάνω σου;"
"Όχι, αλλά γιατί με ρωτάς;"
"Έτσι. Ο,τι είναι δικό μου έχει το σημάδι μου."
"Άρα αυτό σημαίνει ότι είμαι δικιά σου;"
"Από την πρώτη στιγμή που σε είδα, είσαι δικιά μου." είπε και σηκώθηκε από πάνω μου. Με κοίταξε και αμέσως χαμογέλασα. Ξάπλωσε δίπλα μου. Χριστέ μου. Βρίσκομαι στον έβδομο ουρανό.
"Θες να παίξουμε ένα παιχνίδι;" τον ρώτησα.
"Ναι! Τι παιχνίδι;"
"Ο ένας θα ρωτάει τον άλλον ο,τι θέλει."
"Ωραία! Ξεκινάω πρώτος."
"Πότε ήταν η πρώτη σου φορά;"
"Εσένα πότε ήταν;"
"Εγώ σε ρώτησα πρώτος."
"Εμμ... Δεν θυμάμαι."
"Αποκλείεται να μην θυμάσαι."
"Ωραία η πρώτη μου φορά ήταν... μαζί σου." είπα χαμηλόφωνα.
"Τι; Μαζί μου;"
"Ναι..."
"Και πώς ήταν; Εννοώ, σου άρεσε;"
"Ναι ήταν πολύ ωραία."
"Χαίρομαι που ήμουν εγώ ο πρώτος σου."
"Και εγώ."
"Αλλά πώς και τόσο καιρό δεν είχες κάνει κάτι; Δεν είχες σχέση πριν έρθεις εδώ;"
"Είχα αλλά δεν κάναμε κάτι."
"Άρα περίμενες;"
"Ναι κάπως έτσι."
"Μάλιστα, σειρά σου."
"Λοιπόν, εσένα ποτέ ήταν η πρώτη σου φορά;"
"Ειλικρινά δεν θυμάμαι. Νομίζω ότι ήταν πριν από 4 χρόνια με μια Γερμανίδα. Δεν θυμάμαι πολλά αλλά κράτησε το πολύ για ένα τριλεπτο. Σειρά μου τώρα."
"Ναι."
"Καπνίζεις;"
"Όχι." Με είχε ξαναρωτησει και εκείνη την μέρα που δώσαμε το πρώτο μας φιλί. Μάλλον θα το ξεχασε
"Θες ένα τσιγάρο;"
"Νομίζω ότι το τραβάει η περίσταση." είπα και τον έκανα να γελάσει.