Together Forever

Part 83

Τελειώσαμε με το φαγητό και επιστρέψαμε στο δωμάτιο. Το κινητό καθόλη τη διάρκεια του φαγητού δονουνταν. Δεν θα απαντούσα ούτε στις κλήσεις του, ούτε στα μηνύματα του. Έκανα ένα γρήγορο μπάνιο και ξάπλωσα. Ο Γιώργος δούλευε στον υπολογιστή του σε ένα γραφειακι που έχει το δωμάτιο. Δεν ανταλλάξαμε κουβέντα.
Με ξύπνησε ο Γιώργος, χαϊδεύοντας απαλά τον ώμο μου.
"Τι ώρα είναι;"
"Κοντεύει οχτώ. Τα παιδιά μας ψάχνουν."
"Ωχ πήγε αργά."
"Επίσης το κινητό σου δεν έχει σταματήσει να χτυπάει."
"Αλήθεια ε; Θα το απενεργοποιήσω."
"Μα καλά ποιος είναι;"
"Δε σε αφορά αυτό." είπα απότομα.
"Ναι συγγνώμη έχεις δίκιο. Δεν με ενδιαφέρει." Ψυχραθηκαμε τώρα χωρίς πραγματικό λόγο. Σηκώθηκα και ντύθηκα για να φύγουμε.

[...]

Γυρίσαμε αργά το βράδυ στο ξενοδοχείο. Πήγαμε βόλτα στη πόλη. Αγοράσαμε σουβενίρ και φάγαμε. Είμαστε στο δωμάτιο και δεν έχω ύπνο. Προφανώς αφού είχα κοιμηθεί πριν τόσες ώρες. Είχα πάρει μαζί μου και το βιβλίο που διαβάζω για τις εξετάσεις που έχω σε δύο εβδομάδες. Εγώ ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι και ο Γιώργος καθόταν στο γραφειακι και δούλευε στον υπολογιστή. Δεν ανταλλάξαμε και πολλές κουβέντες όλο το απόγευμα. Παρόλα αυτά βγάλαμε φωτογραφίες μαζί. Χαμογελούσε.
"Διαβάζεις;"
"Μμ..."
"Για το μεταπτυχιακό;"
"Ναι."
"Ώστε στην μικροβιολογία, ε;"
"Ναι. Το θυμάσαι;"
"Ναι το θυμάμαι." Στις αρχές της σχέσης μας με τον Γιώργο και όταν ξεκίνησαν τα μαθήματα στο Πανεπιστήμιο, μου είχε τραβήξει ιδιαίτερα την προσοχή το εργαστήριο μικροβιολογίας. Και μια μέρα που συζητούσαμε του το ανέφερα.
"Λοιπόν, όταν τελειώσεις το πανεπιστήμιο τι θα κάνεις;"
"Μμ... Θέλω να κάνω μεταπτυχιακό."
"Πάνω σε τι;"
"Στην μικροβιολογία."
"Μικροβιολογία;"
"Ναι. Μου αρέσουν πολύ τα εργαστήρια. Είναι ενδιαφέροντα. Άσε που μπορείς να βλέπεις πολλά πράγματα στο μικροσκόπιο."
"Ακούγεται ωραίο."
"Είναι!" Μου άρεσε πολύ που με άκουγε να του μιλώ για τα μαθήματα μου, ή για τα βιβλία που διάβαζα ή ακόμα και για τα σχέδια που ζωγράφιζα. Πάντα με άκουγε με προσοχή. Ο Γιώργος έκλεισε τον υπολογιστή του και σηκώθηκε. Πήρε ένα μαξιλάρι και το ένα από τα τρία παπλώματα. Τα έστρωσε στο πάτωμα και ξάπλωσε.
"Σε ενοχλεί το φως; Να το κλείσω;"
"Όχι δεν με πειράζει." Συνέχισα το διάβασμα λίγο ακόμα. Ξάπλωσα για να κοιμηθώ αλλά με τίποτα δεν έπιανε ο ύπνος. Είχα νευρικότητα και υπερένταση. Ξέρω τι έφταιγε. Ο Γιώργος. Ο Γιώργος που κοιμόταν κοντά μου στο πάτωμα. Ένιωθα πως μου έλειπε κάτι. Είχα την επιθυμία να πάω να ξαπλώσω δίπλα στον Γιώργο. Να ξανανιώσω αυτήν την ασφάλεια που ένιωθα όταν ήμουν μαζί του. Ήθελα αυτή την ζεστασιά που έβγαζε το σώμα του. Δεν κρύωνα αλλά τον ήθελα δίπλα μου, κοντά μου, πάνω μου. Σηκώθηκα και περπάτησα στις μύτες. Έστρωσα και το άλλο πάπλωμα δίπλα του και ξάπλωσα. Είχε τα μάτια του κλειστά. Προσπάθησα να βολεύτω μέσα στα σκοτάδια. Άκουσα ένα μικρό γελακι.
"Σταμάτα. Δεν βλέπω!"
"Πως και ήρθες από εδώ;"
"Κακή ιδέα." είπα ντροπιασμένη και πήγα να σηκωθώ αλλά με σταμάτησε.
"Έλα εδώ." Άνοιξε τα χέρια του και χώθηκα στην αγκαλιά του. Ήταν τόσο πάρα πολύ ωραία. Πόσο μου έλειπε ο καιρός που ήμασταν μαζί. Κι έτσι κοιμηθήκαμε αγκαλιά μαζί. Το επόμενο πρωί ξύπνησα και ήμουν στο κρεβάτι. Προσπαθώντας να καταλάβω που είμαι, ποια είμαι και τι χρόνια έχουμε, ο Γιώργος περνούσε από μπροστά μου μόνο με μια τυλιγμένη πετσέτα στη μέση του. Χριστέ μου. Τι βασανιστήριο είναι αυτό πρωί πρωί; Πόσες ώρες πέρασε σε αυτό το γυμναστήριο πια; Κι άλλα τατουάζ; Ήμαρτον!
"Καλημέρα." είπε.
"Καλημέρα." Έβαλα το κεφάλι μου στα μαξιλάρια προσπαθώντας να ξεχάσω αυτό που είδα πριν. Άκουσα να ανοίγει την βαλίτσα του. Ήθελα να κοιτάξω αλλά κρατήθηκα. Κανονικά δεν θα έπρεπε καν να του μιλούσα. Και φυσικά ούτε να κοιμηθώ μαζί του αγκαλιά. Πολύ θα ήθελα να το κάνω αλλά δεν μπορώ. Πως να του κρατήσω κακία; Θα έπρεπε να τον μισώ, με άφησε να ζω σε ένα ψέμα. Αυτά σκέφτομαι και φουντώνω. Σηκώθηκα από το κρεβάτι χωρίς να μιλήσω. Πήρα ρούχα από την ντουλάπα και κλείστηκα στο μπάνιο. Ξεντυθηκα και αφήσω το νερό να τρέξει σε όλο μου το σώμα μου. Θέλω να ξεχάσω. Τα πάντα. Τον Γιώργο, τον Στέλιο. Θέλω μια ζωή χωρίς ερωτικά δράματα. Όταν βγήκα από το μπάνιο ο Γιώργος κάτι κοίταγε στο κινητό του και χαμογελούσε. Ωραία εικόνα. Αλλά γιατί να χαζογελαει πάνω από το κινητό;
"Τι φάτσα είναι αυτή; Καλή η γκόμενα;" Ζήλεια, ζήλεια, ζήλεια. Και πάλι ζήλεια. Γέλασε. Δεν θα έπρεπε να ρωτήσω. Δεν με ενδιαφέρει. Ποιον κοροϊδεύω;
"Όχι δεν είναι αυτό. Γεννήθηκε το τρίτο παιδί του μεγάλου μου ξαδέρφου. Μου έστειλαν φωτογραφίες. Θέλεις να δεις;"
"Ναι!" Λατρεύω τα μωράκια. Πήγα κοντά του και μου έδειξε τις φωτογραφίες. Ήταν ένα τοσοδουλι μικρούλη αγοράκι. Συγκινήθηκα. Δεν ξέρω γιατί. Ίσως επειδή είναι το μωρό. Ίσως επειδή είδα τον Γιώργο να χαίρεται τόσο. Δεν ξέρω. Όλα μαζί.
"Να σας ζήσει. Είναι γλυκούλη." είπα καθώς έφευγα από δίπλα του.
"Ευχαριστώ." Κατάλαβε ότι δάκρυσα αλλά δεν το σχολίασε. Πήρα την τσάντα μου και κατεβήκαμε για πρωινό. Σήμερα το πρόγραμμα είχε πολλές δραστηριότητες. Θα δοκίμαζα για πρώτη φορά να κάνω σκι. Καλά θα πάει αυτό.

~D❤️