Together Forever

Part 80

Οι μέρες για το ταξίδι πλησίαζαν επικίνδυνα. Βασικά σε μια μέρα θα έπρεπε να φύγω. Με τον Στέλιο δεν το είχα συζητήσει ακόμα. Έχω ένα πολύ κακό προαίσθημα. Αλλά φταίω κι εγώ που το καθυστέρησα. Σήμερα είχαμε ρεπό και οι δύο. Οπότε ήταν ευκαιρία. Δεν έχει ξυπνήσει ακόμα. Είμαι στην κουζίνα και κόβω βόλτες πάνω κάτω.
"Καλημέρα." είπε καθώς κατέβαινε τις σκάλες.
"Καλημέρα. Να σου βάλω καφέ;"
"Ναι αν είναι εύκολο." Όταν τον κοιτούσα προσπαθούσα να βρω αυτό που μας κρατάει μαζί. Αγαπιόμαστε αλλά αυτό δεν φτάνει για να δουλέψει μια σχέση.
"Ορίστε."
"Σε ευχαριστώ." Κάθισα απέναντι του.
"Θα πεταχτω στο γραφείο το μεσημέρι για να τελειώσω κάτι δουλειές. Δεν θα αργησω."
"Εντάξει, όπως θες."
"Έχεις κάτι; Φαίνεσαι σκεπτική."
"Ναι θέλω να σου πω κάτι."
"Δανάη αν θέλεις να βγούμε το βράδυ πολύ ευχαρίστως αλλά όχι. Είμαι πολύ κουρασμένος." Για εμένα είσαι πάντα κουρασμένος.
"Δεν θέλω να βγούμε."
"Εντάξει, σε ακούω."
"Ο Γιάννης θα κάνει πρόταση γάμου στην Χριστίνα."
"Παρά πολύ ωραία! Πότε;"
"Σε λίγες μέρες περίπου 4-5."
"Και που σκέφτεται να της κάνει την πρόταση γάμου;"
"Στο γραφείο κέρδισε τέσσερα εισιτήρια για Βερολίνο σε ένα πενταστερο ξενοδοχείο. Μου ζήτησε να πάω μαζί τους."
"Και πότε είναι αυτό το ταξίδι; Δεν ξέρω αν μπορώ να πάρω άδεια."
"Μάλλον δεν με κατάλαβες καλά. Εμένα κάλεσαν. Δεν μου είπαν κάτι για εσένα."
"Τι εννοείς;"
"Εννοώ ότι τα εισιτήρια τα μοιράστηκαν. Η Χριστίνα θα πάρει εμένα μαζί της και ο Γιάννης ένας φίλο του."
"Ποιον φίλο του;" Εδώ σε θέλω κάβουρα.
"Ο Γιάννης θέλει στον πλευρό του τον Γιώργο."
"Και θα πας στην Γερμανία;"
"Είναι όλα πληρωμένα. Εισητήρια και δραστηριότητες. Είναι κρίμα. Και επίσης, θέλω να είμαι κοντά στην αδερφή μου σε αυτήν την μεγάλη της στιγμή." Δεν απάντησε. Σκεφτόταν.
"Δανάη δεν θέλω να πας. Ανησυχώ και φοβάμαι και ξέρεις πολύ καλά τι εννοώ." Αναμενόμενος και προβλέψιμος.
"Στέλιο κάθε φορά έχουμε τα ίδια δράματα."
"Τότε σταμάτα να τα προκαλείς."
"Εγώ θέλω να πάω."
"Τελικά είσαι πολύ εγωιστρια! Μόνο τον εαυτό σου σκέφτεσαι!"
"Εγώ;! Ποιος μιλάει; Εσύ είσαι εγωιστής και δεν βλέπεις καθαρά. Ζηλεύεις χωρίς λόγο. Και αυτό συμβαίνει κάθε φορά που ο Γιώργος πατάει το πόδι του στο Λονδίνο. Ναι ωραία είχαμε μια ιστορία αλλά έχει τελειώσει εδώ και χρόνια."
"Ναι αλλά ακόμα σε καίει. Θέλεις να πηγαίνεις να τον βλέπεις."
"Θέλω να βρίσκομαι με τους φίλους μου. Τους έχω χάσει εξαιτίας σου! Κάθε φορά που σου λέω να βγούμε είσαι πάντα κουρασμένος."
"Ξέρεις δουλεύω. Δεν κάθομαι."
"Κι εγώ δουλεύω. Διαβάζω. Φροντίζω και το σπίτι. Κάνω περισσότερα από αυτά που κάνεις εσύ. Αλλά βρίσκω λίγο χρόνο. Ζούμε λες και είμαστε 50 χρονών. Δεν θέλω να ζω ετσι. Σπίτι, δουλειά, διάβασμα και πάλι από την αρχή!" Πλέον δεν ήταν διάλογος αλλά διαμάχη.
"Δεν είναι ότι δεν θέλω αλλά δεν έχω πάντα όρεξη. Και για το σπίτι σου έχω πει εκατό φορές αν θες να πάρουμε μια βοηθό. Εσύ δεν θέλεις."
"Δεν είναι οι δουλειές του σπιτιού το θέμα μου."
"Ξέρω ξέρω το θέμα είναι να πας στην Γερμανία με τον Γιώργο για να έχεις όλο το πεδίο δικό σου!"
"Στέλιο παραλογιζεσαι! Ακούς τι λες τώρα;! Κάθε φορά που έρχεται ξαφνικά εσύ δεν είσαι κουρασμένος και θέλεις να κάνουμε ταξίδια. Ενώ όλες τις άλλες μέρες τον χρόνο σχεδόν αδιαφορείς για την ύπαρξη μου."
"Δεν αδιαφορώ απλά δεν έχω χρόνο!"
"Όταν θέλω να κάνουμε κάτι μαζί είσαι πάντα κουρασμένος. Δεν έχεις χρόνο για εμένα. Δεν μιλάμε σχεδόν καθόλου. Δεν με αγγίζεις καν. Που θα πει όλο αυτό;"
"Δανάη έτσι είναι η ζωή μας."
"Όχι δεν ήταν έτσι στις αρχές."
"Ναι αλλά η δουλειά μας έχει κουράσει και τους δύο."
"Μην το ρίχνεις και σε εμένα. Προσπαθώ να σώσω ότι έχει καταστραφεί και εσύ αδιαφορείς."
"Δεν είναι έτσι."
"Και πως είναι; Στέλιο μεταξύ μας τώρα, δεν βγάζει πουθενά αυτό. Έχει χαθεί κάθε επικοινωνία."
"Μιλάμε!"
"Πότε; Μόνο όταν τσακωνόμαστε για το γνωστό θέμα;"
"Όχι μόνο τότε."
"Δυστυχώς είναι μόνο τότε. Δεν κάνουμε τίποτα μαζί πλέον."
"Τα ωράρια μας δεν συγχρονίζονται."
"Αυτό δεν είναι πια δικαιολογία."
"Βλέπεις προβλήματα εκεί που δεν υπάρχουν."
"Συγγνώμη γίνομαι και παράλογη; Ξέρεις τι συμβαίνει;"
"Τι;"
"Έχουμε συνηθίσει ο ένας τον άλλον και έχουμε βαρεθεί. Με θεωρείς δεδομένη για αυτό δεν μου δίνεις έστω ελάχιστη προσοχή. Προτιμάς ξεκάθαρα την δουλειά σου."
"Η δουλειά μου είναι η ζωή μου."
"Αυτό σου λέω κι εγώ. Αλλά μέσα στην ζωή σου είμαι κι εγώ. Όμως φαίνεται πως μπαίνω σε δεύτερη μοίρα."
"Ρε Δανάη ξέρεις ότι σε αγαπάω."
"Η αγάπη δεν αρκεί. Μόνο την αγάπη έχουμε, τίποτα άλλο!"
"Τι άλλο θες;"
"Στέλιο έχουμε χάσει τον ενθουσιασμό και το πάθος. Χωρίς αυτά δεν παμε πουθενά!"
"Τι πάθος και αηδιες μου λες τώρα;"
"Απλά βαρέθηκα κάθε μέρα τα ίδια και τα ίδια."
"Και τι θέλεις να κάνουμε δηλαδή;"
"Να περνάμε και λίγο χρόνο μαζί. Αλλά φυσικά ξέρω. Έχεις δουλειά και όταν δεν έχεις είσαι κουρασμένος."
"Αυτή είναι η πραγματικότητα."
"Είναι η πραγματικότητα που θέλεις να ζεις εσύ, όχι εγώ."
"Δεν σε καταλαβαίνω. Τι θέλεις; Πέρα από το να πας στο Βερολίνο."
"Στέλιο πρέπει να κάνουμε κάτι για σώσουμε την σχέση μας."
"Μια χαρά είναι είναι η σχέση. Ζούμε μαζί. Τι άλλο θέλεις;"
"Τι θέλω; Θέλω να είμαστε όπως στην αρχή.
"Στην αρχή δεν ήμασταν τόσο φορτωμένοι."
"Βρίσκαμε χρόνο. Βγαίναμε, πηγαίναμε βόλτες, βλέπαμε ταινίες μαζί, μαγειρεύαμε μαζί, κάναμε σεξ! Τώρα δεν κάνουμε τίποτα από όλα αυτά!" Δεν απάντησε.
"Δεν ακουμπάς, δεν με φιλάς. Δεν σου λείπω καθόλου;"
"Δανάη-"
"Ορίστε τα προβλήματα που θεωρείς ανύπαρκτα."
"Κοιμόμαστε μαζί."
"Μόνο αυτό κάνουν τα ζευγάρια; Δεν νομίζω. Χάσαμε το πάθος."
"Ποιο πάθος;"
"Ήμασταν έτσι στην αρχή; Όχι! Ήμασταν κολλημένοι ο ένας στον άλλον."
"Ήταν αρχή τότε."
"Και αυτό τι σημαίνει; Ότι έτσι θα είναι η ζωή μας από εδώ και πέρα;"
"Δεν ξέρω! Ίσως!"
"Εμένα όμως μου λείπουν πράγματα."
"Τι σου λείπει δηλαδή;"
"Η ζωή μου!"
"Η ζωή σου. Μάλιστα."
"Δεν ζούμε το καταλαβαίνεις;"
"Δεν ξέρω τι περιμένεις να σου πω."
"Πλέον κουράστηκα να περιμένω να κάνεις κάτι ή να πεις κάτι γιατί ξέρω πως δεν πρόκειται να γίνει τίποτα."
"Σε απογοητεύω δηλαδή;" Ήξερα την απάντηση αλλά δεν ήθελα να την πω.

~D🖤