Together Forever

Part 88

(μου αρέσει πολύ αυτή η εκδοχή του τραγουδιού και ταιριάζει με το part! Οπότε πρέπει να το ακούσετε!)

Γιώργου POV.

Με έσφιγγε πάνω της όσο πιο δυνατά μπορούσε.
"Σου λέω την αλήθεια."
"Το ξέρω."
"Και τώρα;"
"Και τώρα τι;"
"Τι θα γίνει μεταξύ μας;"
"Ειλικρινά δεν ξέρω. Αλλά ας ζήσουμε το σήμερα και για το αύριο βλέπουμε αύριο." Γέλασε. Την κοίταξα και πήγα πιο κοντά στο πρόσωπο της. Θέλω να την φιλήσω σαν τρελός. Τα χείλη της βρέθηκαν πάνω στα δικά μου. Μια αίσθηση, χίλιες αναμνήσεις. Σαν δυο κομμάτια παζλ που είχαν χαθεί και τώρα πια βρέθηκαν. Σταματήσαμε για να πάρουμε ανάσα.
"Λοιπόν, έχουμε δύο επιλογές." είπε
"Ποιες είναι;"
"Ή πάμε στο κρεβάτι ή συνεχίζουμε να μιλάμε."
"Τι προτιμάς;"
"Και τα δύο. Απλά πρέπει να διαλέξουμε τη σειρά με την οποία θα γίνουν."
"Θέλω να τεσταρω την αντοχή σου."
"Χμ... Λόγω αποχής από το σεξ ίσως να είναι χαμηλή αλλά σε διαβεβαιώνω πως θα επανέλθω."
"Αχ Δανάη μου, δεν ξέρεις τι σε περιμένει."
"Μη με προκαλείς."
"Σε προκαλώ." Χριστέ μου, την θέλω τόσο πολύ. Με έσπρωξε στο κρεβάτι. Ανέβηκε από πάνω μου. Οι αντοχές μου δεν θα κράταγαν πάνω από πέντε λεπτά. Την σταμάτησα για να της μιλήσω.
"Δανάη, η κατάσταση είναι έτοιμη να εκραγεί οπότε κάνουμε ένα γρήγορο και μετά όσες φορές θες. Σύμφωνοι;"
"Ναι." είπε ξεψυχώντας. Συνέχισε να με φιλάει και εγώ να την αγγίζω παντού. Το ήθελε πιο πολύ και από εμένα. Αυτό την έκανε ευτυχισμένη. Εγώ την έκανα ευτυχισμένη. Βασικά αυτό την έκανε να αισθάνεται ολοκληρωμένη. Όταν την είδα στο αεροδρόμιο αμέσως κατάλαβα ότι δεν είναι καλά. Θέλω τόσα πολλά να της πω. Τι συμβαίνει στην ζωή μου. Θέλω να μου πει ποια είναι τα όνειρα της τώρα που τελειώνει με το μεταπτυχιακό. Θέλω να συζητήσουμε τόσα αλλά άλλα τόσα θέλω να της κάνω. Τα πόδια ήδη έχουν αρχίσει να τρέμουν, το αίμα μου βράζει και η στύση μου κοντεύει να εκραγεί.
"Ωραίο φόρεμα."
"Ευχαρ-"
"Βγάλτο." Ήταν όντως ωραίο πάνω της αλλά και γυμνή ήταν ακόμα πιο ωραία. Σηκώθηκε από πάνω μου και το έβγαζε αργά και βασανιστικά. Το έκανε ξεκάθαρα επίτηδες. Δεν θα της περάσει έτσι. Την πέταξα στο κρεβάτι και ανέβηκα από πάνω της. Το στόμα μου απασχολούσε το δικό της και τα χέρια μας προσπαθούσαν με μανία να ξεκουμπωσουν το πουκάμισο μου. Σταμάτησε.
"Το πουκάμισο αυτό σου πήγαινε πολύ. Μου άρεσε πάνω σου."
"Ετοιμάσου γιατί θα δεις κάτι που θα σου αρέσει ακόμα πιο πολύ."
"Πίστεψε με, μου έχει λείψει."
"Τώρα μιλάμε σωστά." Δεν απάντησε αλλά με άρπαξε από τον σβέρκο και με φίλησε.
"Τι περιμένεις και δεν το κάνεις;"
"Πρέπει να διαπραγματευτούμε κάτι πρώτα."
"Άντε πάλι. Τι να διαπραγματευτούμε;"
"Ότι αν συμβεί αυτό μεταξύ μας, δεν πρόκειται να σε ξανά ακουμπήσει ούτε ο Στέλιος ούτε κανένας άλλος. Γιατί αν το κάνει, θα το μάθω και αυτός θα βρεθεί δέκα μέτρα κάτω από το χώμα. Είμαι δικηγόρος και θα φροντίσω να με υπερασπιστώ. Λοιπόν, τον δέχεσαι αυτόν τον όρο;"
"Ναι το δέχομαι."
"Χαίρομαι." Έβγαλα την ζώνη μου και η Δανάη χωρίς να προλάβω να κάνω οποιαδήποτε κίνηση κατέβασε και το παντελόνι και το εσώρουχο.
"Ο μικρός Γιωργάκης μεγάλωσε."
"Όχι και μικρός. Με προσβάλεις."
"Συγγνώμη, κύριε ευαίσθητε μου. Ο Γιωργάκης δεν είναι καθόλου μα καθόλου μικρός. Αλλά είναι πολύ άτακτος."
"Μόνο μαζί σου." της έκλεισα το μάτι και χωρίς καμία προειδοποίηση μπήκα μέσα της. Η πιο τέλεια αίσθηση. Γλιστρούσα μέσα στον στενό κόλπο της και ένιωθα σαν να πετάω. Την ήθελα, την θέλω και θα την θέλω μέχρι να σταματήσει η καρδιά μου. Ίσως ακόμα ούτε και τότε. Το σώμα μου την λαχταρούσε, η καρδιά μου χτύπαγε για εκείνη, το μυαλό δεν την έβγαλε ποτέ. Χριστέ μου. Δεν είμαι και τόσο θρήσκος αλλά... Χριστέ μου. Αυτήν την στιγμή την ονειρευόμουν τόσο καιρό. Την στιγμή που θα την κάνω πάλι δικιά μου. Ένιωθα το κορμί της να λιώνει στα χέρια μου. Η ανάσες της αρχίζουν να λιγοστεύουν. Μπορώ να περάσω την υπόλοιπη ζωή μου μέσα της. Ήταν τόσο εθιστικό. Χειρότερο και από ναρκωτικό. Αυτό δεν μπορείς να το κόψεις με τίποτα. Κανένας μας δεν ήταν ευτυχισμένος μακριά από τον άλλον. Μόνο εκείνη μου δίνει ευτυχία και μόνο εγώ μπορώ να την κάνω ευτυχισμένη. Την έκανα χαρούμενη και ευτυχισμένη. Τώρα πρέπει να το ξανά κάνω αλλά αυτή την φορά θα το κάνω να κρατήσει για πάντα. Της αξίζει ό,τι καλύτερο και θα κάνω τα πάντα για να έχει ό,τι καλύτερο. Εγώ από την άλλη, είμαι τόσο λίγος μπροστά της. Αλλά θα προσπαθήσω και στο τέλος θα τα καταφέρουμε. Μαζί.

D💋