Together Forever

Part 29

Δεν μπορούσα άλλο να τους βλέπω. Πως μπορεί κανείς να ξεπεράσει κάτι τόσο έντονο μέσα σε μια εβδομάδα. Ή τουλάχιστον ήταν τόσο έντονο μόνο για εμένα. Μάλλον εγώ το βίωσα έτσι. Άρχισα να περπατάω και να βλέπω πόσο όμορφη είναι η πόλη το βράδυ. Νομίζω πως έχω αρχίσει να ερωτεύομαι το Λονδίνο. Παρατήρησα ένα μαγαζάκι με ζαχαρωτά. Ό,τι ακριβώς χρειαζόμουν. Μπήκα μέσα και μύριζε απίθανα. Δεν είχε αρκετό κόσμο. Πήρα ένα πλαστικό κυπελλακι και άρχιζα να βάζω μέσα διάφορα. Πήγα στο ταμείο.
"The small size;" με ρώτησε η υπάλληλος στο ταμείο για το μέγεθος του κυπέλλου.
"Yes, the small size."
"It's seven pounds." Έδωσα τα χαρτονομίσματα.
"Thank you! Have a good night!" μου είπε, χαμεγαλασα και έφυγα. Μέχρι να φτάσω σπίτι τα είχα φάει όλα. Σίγουρα θα ξαναπάω. Καθώς έφτανα στο σπίτι άνοιξα την τσάντα μου για να βρω τα κλειδιά μου. Μα που στο καλό είναι; Θυμάμαι πως τα πήρα φεύγοντας.
"Μήπως ψάχνεις για αυτά;" Ακουσα μια φωνή. Σήκωσα το βλέμμα μου και είδα τον Γιώργο μπροστά στην πόρτα του σπιτιού μου μετά κλειδιά μου να κρέμονται στο μικρό δαχτυλακι του χεριού του. Δεν περίμενα να τον δω εδώ σε καμία περίπτωση.
"Τα πήρες από την τσάντα μου;" είπα αρκετά νευριασμένη.
"Ναι, τα πήρα."
"Γιατί;"
"Γιατί ήθελα να μιλήσουμε." είπε καθώς με πλησίαζε.
"Γιώργο μόνος σου το είπες."
"Τι είπα;"
"Ότι απλά ήμουν μια γκόμενα, σαν όλες τις άλλες."
"Ποτέ δεν είπα σαν όλες τις άλλες."
"Μπορεί να μην το είπες αλλά το έδειξες σήμερα."
"Αφού δεν έχουμε κάτι. Ζήλεψες;"
"Δεν σε ενδιαφέρει αν ζήλεψα ή όχι επειδή όπως είπες και εσύ δεν έχουμε κάτι, για αυτό τραβά στην κοπέλα μην σε ψάχνει κιόλας." είπα και προσπάθησα να συγκρατήσω τα δάκρυα μου.
"Δεν με ενδιαφέρει αυτή."
"Και τότε ρε Γιώργο τι σε ενδιαφέρει;"
"Εσύ." Είπε και μετά με φίλησε. Στην αρχή αντιστάθηκα προσπαθώντας να τον σπρώξω με τα χέρια μου στο στηθος του αλλά μετά παραδόθηκα. Το φιλί ήταν άγριο αλλά μετά έγινε απαλό, λες και τα χείλη μας έψαχναν το ένα το άλλο καιρό. Σταμάτησε το φιλί μας.
"Έχεις γλυκιά γεύση." είπε και με κοίταξε περίεργα αλλά και πονηρά.
"Γιατί πρέπει να φέρεσαι έτσι;"
"Γιατί μπορώ."
"Δεν είναι απάντηση αυτή."
"Το ξέρω."
"Θα μου δώσεις τα κλειδιά για να μπούμε μέσα;" Φυσικά και δεν αντιστάθηκα, ούτε καν μπήκα στον κόπο. Ήξερα ότι θα καταλήγαμε μαζί και μάλιστα να κάνουμε σεξ.
"Ναι." Μου έδωσε τα κλειδιά και μπήκαμε μέσα. Έκλεισε την πόρτα και ορμήξε πάνω μου. Με σήκωσε και τύλιξα τα πόδια μου γύρω από την μέση του. Τα χέρια του έσφιγγαν τους γοφούς μου.
"Πάμε πάνω στο δωμάτιο μου." Δεν με άφησε κάτω. Ανέβηκε τις σκάλες και σταμάτησε.
"Σε ποιο δωμάτιο πάω;"
"Αυτό στο βάθος είναι το δικό μου." Μπήκαμε μέσα και με άφησε κάτω. Έβαλε τα μαλλιά μου πίσω από τα αυτιά μου και χάιδεψε τα μάγουλα μου. Τα χέρια του έφυγαν από το πρόσωπο μου και άρχισαν να πλησιάζουν την φούστα μου. Κατέβασε το φερμουάρ και την τράβηξε προς τα κάτω. Ξεκουμπωσε τον κορσέ μου.
"Σου έχω πει πόσο όμορφη είσαι;"
"Όχι."
"Στο λέω τώρα. Είσαι πανέμορφη." Άρχισε να ξεκουμπωνει τώρα το δικό του πουκάμισο. Μπόρεσα να διακρίνω μελανιές και γρατζουνιες στο σώμα του.
"Σε χτύπησαν πάλι;"
"Από ο,τι βλέπεις."
"Πότε έγινε αυτό;"
"Χθες." Τον αγκάλιασα όσο πιο σφιχτά μπορούσα.
"Πονάς;"
"Ναι λίγο. Μπορείς να με βοηθήσεις σε κάτι;"
"Ναι, τι θέλεις να κάνω;"
"Να μου κατεβάσεις το παντελόνι και να με βοηθήσεις να φύγει αυτό το φούσκωμα μέσα από το εσώρουχο μου. Μπορείς να κάνεις κάτι για αυτό;"
"Πολλά μπορώ να κάνω." είπα αινιγματικά.
"Είμαι σίγουρος." Έβγαλα γρήγορα τα παπούτσια μου και μετά ξεκουμπωσα το παντελόνι του. Φαινόταν ακόμα πιο πολύ όταν ήταν μόνο με το εσώρουχο του. Έβγαλε τα παπούτσια του. Από εκεί που δεν το περιμένει με μια κίνηση κατέβασα το μποξερακι του.
"Τώρα είναι δική σου δουλειά να φύγει." του είπα και ξάπλωσα στο κρεβάτι.
"Ας το σε εμένα." Πέταξε το εσώρουχο του γρήγορα και ανέβηκε στο κρεβάτι. Άνοιξε τα πόδια μου αλλά σταμάτησε. Σηκώθηκε και άρχισε να ψάχνει τις τσέπες του.
"Τι ψάχνεις;"
"Προφυλακτικό αλλά δεν βρίσκω."
"Είσαι καθαρός;"
"Ναι χθες έκανα μπάνιο."
"Δεν εννοούσα αυτό."
"Το ξέρω αλλά σε πειράζω. Ναι καθαρός είμαι, πάντα χρησιμοποιώ προφυλακτικό."
"Εφόσον είσαι καθαρός, τι περιμένεις;"
"Δεν σε πιάνω."
"Εφόσον δεν έχεις τίποτα, εμένα δεν με πειράζει. Αύριο το πρωί θα πάρω χάπι."
"Είσαι σίγουρη;"
"Ναι. Θέλω να σε νιώσω πραγματικά." Με πλησίασε και με φίλησε. Άνοιξα τα πόδια μου και αυτός έβαλε το γόνατο του ανάμεσα στα πόδια μου. Η κρύα αίσθησή του με έκανα να ανατριχιασω.
"Τώρα θα γίνεις πραγματικά δικιά μου." είπε και μπήκε μέσα μου σιγά σιγά. Γουρλωσα τα μάτια από την αίσθηση. Ο,τι καλύτερο έχω νιώσει.
"Είσαι εντάξει;"
"Ναι απλά χρειάζομαι λίγο χρόνο για να το συνηθίσω." Η αίσθηση με τρελαίνει αλλά το μέγεθος με πονάει λίγο.
"Θα πηγαίνω αργά αργά." Εγνεψα και άρχισε να κουνιέται. Μπήκε ολόκληρος μέσα μου. Συνέχισε να πηγαίνει αργά μέχρι να του δωσω το okay να το κάνει πιο γρήγορα. Κούνησα το κεφάλι και άρχισε να μπαίνω-βγαινει με λίγο περισσότερη ταχύτητα. Στην αρχή έλεγα το όνομα του σιγανά.
"Θα σε κάνω να φωνάζεις το όνομα μου μέχρι να το μάθουν οι γείτονες."
"Δεν θα χρειαστεί και πολύ. Απόψε θα το μάθουν." Αναστεναζα και φώναζα το όνομα του. Το ίδιο έκανε και εκείνος. Μετά από μισή ώρα περίπου άρχιζα να μην νιώθω τα πόδια μου.
"Γιώργο δεν μπορώ άλλο. Τελειώνω."
"Και εγώ." Μια τελευταία ώθηση μέσα μου μας έκανε να τελειώσουμε και οι δύο. Γουρλωσα τα μάτια μου, καθώς ένιωσα να γεμίζω από ένα ζεστό υγρό. Η αίσθηση ήταν τόσο ωραία. Ο Γιώργος είχε πέσει πάνω μου και προσπαθούσε να ανασανει.
"Γιώργο;"
"Μμ"
"Τι ήθελες να μου πεις;"
"Δεν έχω να σου πω κάτι, ο,τι ήθελα να σου πω στο έδειξα με πράξεις."
"Δεν θέλω η σχέση μας να βασίζεται μόνο στο σεξ."
"Ποιος σου είπε ότι βασίζεται στο σεξ;"
"Όταν βρισκόμαστε μόνοι στο κρεβάτι καταλήγουμε."
"Όχι μόνο σε κρεβάτι και κάτω στο χώμα το έχουμε κάνει. Αν θέλεις μπορούμε να το κάνουμε και αλλού."
"Θέλω αλλά όχι μόνο αυτό." Ο Γιώργος έφυγε από πάνω μου και ξάπλωσε δίπλα μου.
"Θα κοιμηθείς εδώ;"
"Ναι. Εκτός και αν θέλεις να φύγω;"
"Δεν θέλω."
"Τότε θα μείνω." Έβαλα το πόδι μου πάνω του και ακούμπησα το χέρι μου γύρω από την κοιλιά του. Εκείνος χάιδεψε το χέρι μου, μετά τον ώμο μου και μετά την πλάτη μου.
"Συγγνώμη." είπε.
"Για ποιο πράγμα;"
"Που φέρθηκαν έτσι. Τότε στο νοσοκομείο."
"Ναι τα λόγια σου με πείραξαν αλλά πιο πολύ με πλήγωσαν."
"Το ξέρω."
"Πεινάω, εσύ;" τον ρώτησα.
"Μμ και εγώ."
"Θες να παραγγείλουμε;"
"Όχι, θέλω να μου μαγειρέψεις. Η Χριστίνα λέει τα καλύτερα για την μαγειρική σου. Νομίζω πως ήρθε η ώρα να την δοκιμάσω."
"Τέτοια ώρα;"
"Ναι! Σήκω!" είπε και με τράβηξε από το χέρι. Έβαλε το μποξερακι του και εγώ το πουκάμισο του.
"Μμ... θέλω να μου φτιάξεις μια μακαρονάδα." είπε καθώς έκατσε στην καρέκλα.
"Εγώ όμως θέλω εσένα. Τέλος πάντων, θα σου φτιάξω την μακαρονάδα." Πήρα μακαρόνια από την τροφοθήκη και την κατσαρόλα από το ντουλάπι και πήγα στην κουζίνα. Έβαλα το νερό να βράζει. Έφερα ένα άλλο κατσαρολακι για να φτιάξω την σάλτσα. Πηρα τα υλικά που χρειαζόμουν και άρχισα να τα κόβω. Όλη αυτήν την ώρα ο Γιώργος με παρατηρούσε.
"Πάω να πάρω τα τσιγάρα μου." Είπε και ανέβηκε τις σκάλες. Εγώ ασχολιόμουν με την μαγειρική μου. Κατέβηκε και κοιτούσε το κινητό. Έκατσε πάλι στην θέση του και έβγαλε ένα τσιγάρο. Το άναψε και άνοιξε πάλι το κινητό του.
"Θέλω να σε βγάλω μια φωτογραφία."
"Τώρα;"
"Ναι τώρα." Σήκωσε το κινητό και με έβγαλε φωτογραφία.
"Γιατί τώρα; Είμαι χάλια."
"Γιατί δεν θέλω να ξεχάσω την στιγμή. Και φυσικά δεν είσαι χάλια." Χαμογέλασα και συνέχισα να μαγειρεύω. Ο Γιώργος δεν πήρε στιγμή τα μάτια του από πάνω μου. Ήταν τοσο όμορφος ακόμα και με αυτά τα σημάδια πάνω του. Δεν θέλω να σκέφτομαι πόσο πόνεσε. Τα μάτια του γυάλιζαν. Στα μάτια του δεν υπήρχε εκείνο το ψυχρό βλέμμα αλλά κάτι πιο βαθύ.
"Έλα να δοκιμάσεις." Σηκώνεται αμέσως και με πλησιάζει. Του έδωσε το κουτάλι με σάλτσα πάνω.
"Μμ... Δανάη είναι φανταστικό."
"Σου αρέσει;"
"Ναι." είπε πριν με φιλήσει.
"Πρέπει να βγάλω το φαγητό από την φωτιά αλλιώς δεν θα φάμε."
"Δεν πειράζει. Θα φάω εσένα." Άρχισε να φιλάει και να πιπιλάει τον λαιμό μου.
"Δεν αστειεύομαι. Μπορεί να πάρουμε φωτιά." είπα αρκετά σοβαρά αν και απολάμβανα την στιγμή. Με άφησε και άνοιξε ένα ντουλάπι.
"Πέτυχα το σωστό ντουλάπι."
"Τα πιάτα έψαχνες;"
"Ναι."
Έβγαλε δύο και τα άφησε στο τραπέζι.
"Τα ποτήρια που τα έχεις;"
"Στο δίπλα ντουλάπι."
"Κρασί έχεις;"
"Νομίζω ναι. Κάτι πρέπει να έχει αφήσει ο πατέρας μου. Δες πίσω από την σκάλα."
"Βρήκα!"
"Ωραία." Άρχισα να βάζω φαγητό στα πιάτα. Ο Γιώργος με βοήθησε και άφησε εκείνος τα πιάτα στο τραπέζι. Άνοιξα εγώ το κρασί και πήγα το μπουκάλι στο τραπέζι.