Together Forever

Part 57-Ανακοίνωση

Πέρασαν τρία λεπτά από την ώρα που έφυγε η Κέλλυ και πόρτα χτύπησε. Άνοιξα αμέσως.
"Γεια!" είπα στον Αντρέα.
"Γεια!" Τον κοίταξα από πάνω μέχρι κάτω. Φορούσε ένα απλό μπλέ τζίν με ένα απλό λευκό μπλουζάκι. Επίσης μύριζε πολύ ωραία. Τα μαλλιά του φαινόντουσαν περιποιημένα.
"Λοιπόν, που θα πάμε;"
"Θα δεις." Πήρα την τσάντα μου και έκλεισα την πόρτα.
"Είναι λίγο αργά για καφέ οπότε σκέφτηκα να πάμε για φαγητό, αν συμφωνείς και εσύ βέβαια."
"Ναι συμφωνώ!" είπα ενώ ο Αντρέας άνοιγε την πόρτα του συνοδηγού.
"Δεν ήξερα ότι έχεις αυτοκίνητο." παρατήρησα.
"Έχω αλλά αυτό δεν είναι δικό μου. Είναι ενός φίλου. Το δικό μου είναι στο συνεργείο."
"Στο συνεργείο;"
"Κάτι έπαθε η μπαταρία του. Πάντως φτιάχνεται." Καθόλη την διαδρομή δεν ανταλλάξαμε κουβέντα. Δεν ήταν καθόλου άβολο.
"Τρως κινεζικό;"
"Ναι μου αρέσει πολύ!" είπα ενθουσιασμένη.
"Το ήξερα πως θα σου άρεσε." είπε καθώς πάρκαρε. Γύρισε το κορμί του και άρχισε να ψάχνει κάτι στο πίσω κάθισμα.
"Μα καλά που το άφησα; Α, να το.'' Εμφάνισε έναν φάκελο.
"Είναι οι σημειώσεις από το μάθημα των ιταλικών της Παρασκευής. Δεν ήρθες και σκέφτηκα πως θα τις ήθελες."
"Ω! Σε ευχαριστώ πολύ!"
"Δεν κάνει τίποτα." Βγήκε από το αυτοκίνητο και ήρθε στην μεριά μου για να ανοίξει την πόρτα του αυτοκινήτου.

[...]

Είχε περάσει αρκετή ώρα χωρίς να το καταλάβω. Απολάμβανα την παρέα του Αντρέα. Έμαθα πολλά πράγματα για εκείνον όπως και εκείνος για εμένα. Εξαντλήσαμε σχεδόν όλα τα θέματα προς συζήτηση. Ήρθε η στιγμή για να πληρώσουμε.
"Δεν το διαπραγματεύομαι." είπα και σηκώθηκα όρθια.
"Εγώ σου πρότεινα να βγούμε όμως."
"Ναι αλλά εσύ μου κάνεις δωρεάν μαθήματα και με έχεις κεράσει και άλλη μία φορά. Οπότε καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι είναι σειρά μου. Λήγει εδώ το θέμα με δημοκρατικές διαδικασίες." Γέλασε.
"Εντάξει, λοιπόν, σε αφήνω. Αλλά μόνο για σήμερα." Πλήρωσα και φύγαμε. Φτάσαμε έξω από το σπίτι.
"Πέρασα πολύ ωραία σήμερα." είπε.
"Ναι όντως ήταν πολύ όμορφα. Το εστιατόριο, το φαγητό αλλά φυσικά και η παρέα." Χαμογέλασε πλατιά. Κάνω να βγω από το αυτοκίνητο αλλά ο Αντρέας με κράτησε.
"Σε ευχαριστώ που δέχτηκες να βγούμε. Ίσως αν θέλεις να το επαναλάβουμε."
"Εννοείται. Λοιπόν, καληνύχτα Αντρέα."
"Καληνύχτα Δανάη."είπε και μου έδωσε τον φάκελο με τις σημειώσεις. Όταν βγήκα από το αυτοκίνητο είδα στην είσοδο του σπιτιού μου ένα μπουκέτο με λουλούδια. Τα σήκωσα και δεν είπα τίποτα στον Αντρέα, ο οποίος παρεμπιπτόντως περίμενε να μπω πρώτα στο σπίτι μου πριν φύγει. Μπήκα στο σπίτι χαιρετώντας τον άλλη μια φορά. Κοίταξα τα λουλούδια. Φυσικά και ο Γιώργος τα είχε στείλει. Άνοιξα το κινητό μου. Η ώρα είναι 21:47. Είδα δύο μηνύματα από τον Γιώργο. Τα είχε στείλει πριν από λίγο. Παρατήρησα πως τα λουλούδια ήταν ορχιδέες. Το αγαπημένο μου λουλούδι. Και πάνω είχαν μια κάρτα. Την άνοιξα και την διάβασα: Συγγνώμη Δανάη, δεν θέλω να γίνομαι παρανοϊκός και να σου φέρομαι έτσι. Απλά με τρελαίνει η σκέψη και μόνο να είσαι με άλλον εκτός από εμένα. Ελπίζω να με συγχωρέσεις ορχιδέα μου.