Together Forever

Part 18

Το πρωί ξύπνησα πρώτη. Ο Γιώργος κοιμόταν και ας έπεφταν πάνω του ηλιαχτίδες. Σηκώθηκα προσεχτικά για να μην τον ξυπνήσω. Η ώρα ήταν 7:36. Μάζεψα τα ρούχα και φόρεσα τα εσώρουχα μου. Προσπαθούσα να βρω την σωστή μεριά του φορέματος αλλά δεν μπορούσα. Άκουσα γέλια από πίσω. Γύρισα και είδα τον Γιώργο να γελάει.
"Συγγνώμη. Σε ξύπνησα;"
"Όχι δεν με ξύπνησες. Έχω ξυπνήσει εδώ και ώρα αλλά δεν σηκώθηκα."
"Γιατί γελάς;"
"Γιατί σε βλέπω τόση ώρα να προσπαθείς να βρεις την άκρη."
"Ναι δεν ξέρω πως μπαίνει."
"Έλα εδώ να σε βοηθήσω." είπε και πήγα κοντά του. Κάθισε στο κρεβάτι και εγώ στάθηκα μπροστά του. Χάζευε το σώμα μου. Πήρε το φόρεμα και το κοίταγε για βρει την ετικέτα. Αφού την βρήκε σηκώθηκε όρθιος.
"Σήκωσε τα χέρια σου." είπε και μου έβαλε το φόρεμα.
"Πολύ επίσημο δεν είναι για πρωί;" ρώτησε κοροϊδευτικά.
"Έχεις όρεξη το πρωί."
"Ναι έχω." είπε και τύλιξε τα χέρια του γύρω από την μέση μου.
"Δεν εννοούσα τέτοια όρεξη."
"Το ξέρω, αλλά έχω και από αυτήν."
"Ωχ!" αναφώνησα και σκέφτηκα κάτι που δεν μου άρεσε.
"Τι έγινε;"
"Ο Διονύσης δεν ήρθε το βράδυ;"
"Δεν ξέρω. Μάλλον όχι."
"Και αν ήρθε και μας βρήκε έτσι;"
"Τι πειράζει;"
"Πριν από δύο μέρες τον απορριψα και τώρα με βρήκε να κοιμάμαι με τον καλύτερο του φίλο."
"Αν είχε έρθει θα τον ακούγαμε."
"Ναι σωστά. Έχεις δίκιο." είπα και τον φίλησα. Αμέσως ανταπέδωσε. Το ένα του χέρι κατέβηκε και έσφιξε το πάνω μέρος του μηρού μου. Κατέβασε και το άλλο του χέρι. Ήταν γυμνός και κολλημένος πάνω μου. Το σώμα του ήταν λες και ήταν από γλυπτό. Εύθραυστο αλλά καλοσχηματισμένο, με τους κοιλιακούς του και τις πλάτες του. Όσο υπνωτισμένη και αν ήμουν από το άρωμα του αλλά και από το κορμί του, έπρεπε να φύγω γιατί μπορεί ανά πάσα ώρα και στιγμή να ερχόταν εδώ ο Διονύσης και να μας έβλεπε. Χθες το βράδυ δεν το σκέφτηκα καθόλου αυτό το ενδεχόμενο.
"Πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί." είπα.
"Θα το φροντίσω." είπε και με ξαναφιλησε. Πως μπορώ να φύγω τώρα; Με κάθε του άγγιγμα λιώνω.
"Δυστυχώς πρέπει να φύγω."
"Κρίμα. Να μην ξεχάσεις να πάρεις το τάπερ σου."
"Αα ναι σε ευχαριστώ." είπα και το πήρα από τα χέρια του. Κατευθύνθηκα προς την πόρτα αλλά γύρισα πίσω.
"Να σε ρωτήσω κάτι;"
"Ναι."
"Σου άρεσαν τα μπισκότα μου;"
"Ναι μου άρεσαν πολύ."
"Ωραία! Αα και κάτι άλλο. Θα σε ξαναδώ απόψε;"
"Δεν ξέρω. Ίσως." είπε και έτριψε με το ένα χέρι του τον σβέρκο του.
"Εντάξει." απάντησα. Δεν ξέρω τι ένιωσα. Θέλω πολύ να τον ξαναδώ απόψε.
"Αντίο." είπε πριν κλείσω την πόρτα. Δεν απάντησα. Βγήκα έξω στην αυλή του πανεπιστημίου. Είδα τον Διονύση να με πλησιάζει. Κρύφτηκα πίσω από ένα δέντρο. Δεν ήθελα να με δει έτσι γιατί θα καταλάβαινε. Δεν με αναγνώρισε και δεν με είδε. Ευτυχώς. Έφυγα τρέχοντας. Έφτασα σπίτι και άνοιξα την πόρτα. Δεν ξέρω αν θα ήταν καλή ιδέα να πάω πάνω στο δωμάτιο της Χριστίνας. Παρατηρώ καλύτερα τον χώρο και δεν βλέπω τα πράγματα της. Αυτό, μάλλον σημαίνει ότι και αυτή κοιμήθηκε στο πανεπιστήμιο με τον Γιάννη. Ανεβαίνω την σκάλα και ανοίγω την πόρτα του δωματίου της. Ήταν άδειο. Οπότε κανείς δεν έμεινε στο σπίτι το βράδυ. Πάω στο δικό μου δωμάτιο και αλλάζω ρούχα. Φοράω μια βερμούδα και ένα μπλουζάκι. Κατεβαίνω πάλι κάτω. Φτιάχνω γρήγορα ένα καφέ και κάθομαι στον καναπέ. Ανοίγω το κινητό μου για να δω τι μάθηματα έχει το πανεπιστήμιο για να αποφασίσω επιτέλους με τι θα ασχοληθώ. Έπειτα από πολλές σκέψεις καταληξα σε μια απόφαση. Θα ασχοληθώ με την Βιολογία. Θα γίνω βιολόγος. Τα μάθηματα μου κινούν το ενδιαφέρον. Νομίζω ότι είμαι σίγουρη για την απόφαση μου. Κοίταξα και τις άλλες επιλογές μου αλλά δεν μου άρεσαν. Άνοιξα την ιστοσελίδα για να κάνω εγγραφή στα μάθηματα που απαιτούνται για το σπουδάσεις. Επιπλέον, υπάρχουν και άλλα μάθηματα που θα μπορούσες να διαλέξεις και αν ήθελες μπορούσες να συμμετάσχεις. Είχε ξένες γλώσσες, αθλήματα και άλλες δραστηριότητες. Σκέφτομαι ότι καλό θα ήταν αν ξεκίναγα μια ξένη γλώσσα. Ιταλικά. Ναι αυτό είναι! Θα τα δηλώσω!
"Αχ εδώ είσαι;" είπε η Χριστίνα και με ξάφνιασε.
"Ναι. Που ήσουν;"
"Στον Γιάννη; Εσύ εδώ κοιμήθηκες;"
"Όχι στου Γιώργου κοιμήθηκα."
"Και τι ώρα ήρθες εδώ;"
"Δεν είμαι πολύ ώρα σπίτι."
"Δανάη... Δεν φαντάζεσαι πόσο υπέροχα πέρασα το βράδυ."
"Φαντάζομαι... Γιατί και γω μια από τα ίδια πέρασα."
"Πως ήταν; Θέλω λεπτομέρειες!"
"Λοιπόν αφού φύγατε εσείς, ο Γιώργος πρότεινε να φύγουμε και εμείς. Πήγαμε στο πανεπιστήμιο για να 'αράξουμε'. Συζητήσαμε πολύ λίγο και μετά έγινε αυτό που ξέρεις."
"Θα τρελαθώ! Λοιπόν εμείς φύγαμε εκείνη την ώρα και μετά πήγαμε μια βόλτα. Πήγαμε και εμείς στο πανεπιστήμιο. Μετά μπήκαμε στο δωμάτιο και έγινε. Αχ ήταν τόσο ωραία. Δεν μπορώ να το περιγράψω με λέξεις."
"Ναι ούτε εγώ." είπα και άρχιζαν να παρουσιάζονται σκηνές από χθες το βράδυ στο μυαλό μου.
"Δανάη ξύπνα!"
"Τι;"
"Κοιμόσουν με ανοιχτά τα μάτια."
"Όχι δεν κοιμόμουν απλά σκεφτόμουν."
"Τι σκέφτεσαι;"
"Αυτά που συνέβησαν το βράδυ."
"Μάλιστα."
"Αα δεν σου είπα! Αποφάσισα τι θα κάνω. Θα γίνω βιολόγος!"
"Αλήθεια;"
"Ναι!"
"Τώρα το αποφάσισες;"
"Όχι, το αποφάσισα πριν έρθεις."
"Είσαι σίγουρη;"
"Ναι είμαι και επίσης θα μάθω ιταλικά."
"Πως σου ήρθε αυτό;"
"Έτσι. Μου αρέσουν."
"Σου αρέσουν ή επειδή είναι μίσος Ιταλός ο Γιώργος;"
"Και τα δύο!"
"Το ήξερα!" 
"Ήξερες πως η μητέρα του έχει πεθάνει;"
"Το είχε αναφέρει μια φορά αλλά δεν ήμουν σίγουρη αν είχα ακούσει καλά ."
"Τι εννοείς;"
"Είχε πει κάποια πράγματα αλλά τώρα βγάζουν νόημα."
"Ναι πέθανε όταν ήταν 7."
"Κρίμα που έχασε την μαμά του. Για τον πατέρα του σου μίλησε;"
"Όχι δεν ήθελε να το συζητήσουμε παραπάνω."
"Σου ανοίχτηκε αυτό είναι καλό."
"Ναι αλλά λίγο."
"Αυτό σημαίνει ότι σε εμπιστεύεται."
"Ναι με εμπιστευται λίγο."
"Δεν πρέπει να χάσεις την εμπιστοσύνη του. Έστω και για αυτό το λίγο."
"Δεν θα την χάσω."
"Καλά θα κάνεις. Ο Γιώργος έχει περάσει πολλά. Μπορεί να μην το δείχνει αλλά έχει ταλαιπωρηθεί ως παιδί."
"Θα προσέχω!"
"Ωραία. Χαίρομαι που το κανονίσουμε."
"Και εγώ. Μπορείς να μου δώσεις το νούμερο του;"
"Ναι. Δώσε μου μισό λεπτό να το βρω. Αα το βρήκα. Ορίστε."
"Θέλω να το έχω στις επαφές μου."
"Αα και κάτι άλλο να ξέρεις, έχω δώσει το νούμερο σου σε όλα τα παιδιά από την παρέα σε περίπτωση που γίνει κάτι."
"Καλά έκανες. Δηλαδή αυτό σημαίνει ότι το έχει και ο Γιώργος;"
"Ναι."
"Τέλεια."