Together Forever

Part 79

Τέσσερα χρόνια μετά...

Η ζωή είναι τόσο απρόβλεπτη τελικά. Τελείωσα το πανεπιστήμιο και τώρα τελειώνω το μεταπτυχιακό μου πάνω στην μικροβιολογία. Συνεχίζω να ζω στο Λονδίνο ενώ παράλληλα συζώ με τον Στέλιο. Με τον Στέλιο καταφέραμε και ξεπεράσαμε την απόσταση. Πλέον εδώ και ενάμιση χρόνο ζούμε μαζί. Ουάου! Το ξέρω. Μπορεί λόγω απόστασης να κάναμε μικρά διαλείμματα αλλά τώρα είμαστε μαζί και είμαστε καλά. Μπορεί λόγω δουλειάς να μην βρισκόμαστε συχνά αλλά το προσπαθούμε. Δεν έχω και πολύ χρόνο πια να βλέπω τους φίλους μου. Και ναι συνεχίζω να κάνω παρέα με όλους. Εκτός από έναν. Η Χριστίνα συζεί με τον Γιάννη εδώ και δύο χρόνια αφού τελείωσαν το πανεπιστήμιο. Έχουν και οι δύο τις δουλειές τους και ζούν πραγματικά ευτυχισμένοι. Η Τζούλιαν και ο Αντρέας κάνουν και αυτοί το μεταπτυχιακό τους. Ο Διονύσης είναι ευτυχισμένος με την σύντροφό του. Αντίθετα η Κέλλυ είναι γυναίκα καριέρας. Όλοι είναι τακτοποιημένοι και πλήρεις. Κάτι που δεν είμαι εγώ. Φεβρουάριος και συνεχίζει το κρύο στο Λονδίνο. Τώρα στην Ελλάδα θα γίνεται το καρναβάλι. Κρίμα που δεν είμαι εκεί. Η αλήθεια είναι πως έχω ρουτινιασει. Δεν βγαίνουμε σχεδόν καθόλου με τον Στέλιο. Δεν βλεπομαστε πολύ γιατί ο καθένας έχει το δικό του ωράριο. Το μόνο που κάνουμε μαζί είναι να κοιμόμαστε. Εγώ ξενυχτάω για το διάβασμα. Πίστευα πως το μεταπτυχιακό δεν θα ήταν τόσο δύσκολο αλλά έκανα λάθος. Ευτυχώς στο εργαστήριο είναι όλοι καλοί και με βοηθούν. Σε γενικές γραμμές όλο αυτό το έχω συνηθίσει. Μου λείπουν οι αρχές της σχέσης μας με τον Στέλιο, το πάθος μας. Τώρα δεν μιλάμε σχεδόν καθόλου μέσα στην μέρα. Συνηθίσαμε ο ένας τον άλλον. Μόνο όταν τσακωνόμαστε μιλάμε πια. Εντάξει ίσως και για το φαγητό. Σπάνια θα τσακωθούμε αλλά ο λόγος παραμένει ίδιος. Έχει και όνομα. Γιώργος. Ναι αυτός είναι ο λόγος. Κάθε φορά που έρχεται Λονδίνο μαζευόμαστε όπως παλιά. Δεν είναι όπως ήταν κάποτε η παρέα μας. Υπήρχαν φορές που δεν ήθελα να πάω και άλλες φορές που ήθελα. Όταν ήθελα, ο Στέλιος ήταν πρόθυμος να πηγαίνουμε ταξίδια μόνο και μόνο για να μην πάω στην συνάντηση. Μόνο για σαφάρι δεν μου έχει ζητήσει να πάμε. Καταλήγαμε να μαλώνουμε άσχημα κι έτσι εγώ να μην έχω την όρεξη να πάω. Μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού είναι οι φορές που πήγα. Πήγαινα με βαριά καρδιά. Κάθε φορά που θα συναντιόμασταν, έλεγα και στον Στέλιο να έρχεται μαζί μου. Είχε έρθει δύο φορές με το ζόρι. Εφιαλτικές στιγμές. Καλύτερα να μην τις θυμάμαι. Και έπειτα δεν είχα τα μούτρα να δω τα παιδιά. Καταλάβαιναν όμως. Είχα χάσει την ζωή μου χωρίς να το καταλαβαίνω. Έχανα τους φίλους. Ευτυχώς ασχολιομουν με την δουλειά και το διάβασμα και δεν σκεφτόμουν όλα αυτά. Σήμερα θα πάω για καφέ με την αδερφή μου μετά από πολύ καιρό. Ο Στέλιος δεν ήταν σπίτι γιατί είχε ένα μίτινγκ μέχρι αργά. Δεν ξέρει ότι είμαι έξω.
"Δανάη σου μιλάω τόση ώρα και εσύ με γράφεις."
"Τι;"
"Είσαι καλά;"
"Ναι γιατί ρωτάς;"
"Δεν φαίνεται."
"Συγγνώμη δεν σε άκουγα πριν. Τι έλεγες;"
"Έλα δεν με άκουγες; Πρωτότυπο."
"Χριστίνα θες να μου πεις ναι ή όχι;"
"Σου λέω τόση ώρα ότι στο γραφείο κερδίσαμε τέσσερα εισητήρια για Γερμανία. Σκεφτήκαμε να τα μοιράσουμε. Ένα να δώσω εγώ σε μια φίλη και ένα ο Γιάννης. Θέλω να το δώσω σε εσένα γιατί σου χρειάζεται α ξεφύγεις λίγο."
"Σε ευχαριστώ που με σκέφτηκες. Ο Γιάννης σε ποιον θα δώσει το άλλο εισητήριο;"
"Εδώ υπάρχει ένα πολύ μικρό προβληματάκι."
"Τι πρόβλημα Χριστίνα;"
"Κανόνισε να έρθει ο Γιώργος μαζί μας."
"Χριστίνα δεν γίνεται. Συγγνώμη αλλά δεν μπορώ να έρθω."
"Δανάη σε παρακαλώ. Δεν σου λέω να το κάνεις για εμένα αλλά για εσένα. Πρέπει να ξεκουραστείς, να ξεφύγεις λιγάκι. Να περάσουμε χρόνο όλοι μαζί. Τις διαφορές σας με τον Γιώργο τις ξεπεράσατε. Έτσι θέλω να πιστεύω."
"Δεν ξέρω. Αλλά όχι. Θα φέρει μόνο προβλήματα αυτό το ταξίδι και το ξέρεις."
"Δανάη σκέψου το."
"Δεν μπορείς να πάρεις κάποιον άλλον;"
"Όχι. Είναι κακό που θέλω την αδερφή μου, η οποία περνάει δύσκολα και πρέπει να ξεσκασει επιτέλους."
"Χριστίνα ξέρεις..."
"Καλό, χρυσό παιδί ο Στέλιος αλλά και πάλι δεν είναι κατάσταση αυτή. Το βλέπεις κι εσύ."
"Χριστίνα σε παρακαλώ μη με βάλεις να διαλέξω."
"Δανάη συνελθε."
"Δεν πειράζει, μπορούμε να πάμε κάπου μια άλλη φορά."
"Ρε Δανάη μη το κάνεις αυτό στον εαυτό σου."
"Είμαι μια χαρά. Ας αλλάξουμε θέμα."

[...]

Όταν γύρισα σπίτι έπρεπε να μαγειρέψω. Από εκεί που λάτρευα το μαγείρεμα, τώρα έχει καταντήσει αγγαρεία. Άλλαξα ρούχα και κατέβηκα κάτω. Το τηλέφωνο μου χτύπησε. Ο Γιάννης ήταν. Τι να θέλει; Χριστέ μου, να μην έπαθε κάτι η Χριστίνα.
"Ναι;"
"Δανάη, τι κάνεις;"
"Καλά είμαι. Όλα καλά;"
"Ναι. Μου είπε η Χριστίνα ότι δεν θέλεις να έρθεις στο ταξίδι."
"Και σου είπε να με πάρεις και να μου αλλάξεις γνώμη;"
"Περίπου. Κοίτα αυτό το ταξίδι είναι πραγματικά μια πολύ καλή ευκαιρία να κάνω πρόταση γάμου στην Χριστίνα. Θέλω να είσαι δίπλα της. Θα είναι μεγάλη στιγμή και για τους δύο μας. Για αυτό θέλω εσένα και τον Γιώργο."
"Τι;"
"Δανάη ξανά σκέψου το."
"Θα της κάνεις πρόταση γάμου;"
"Ναι. Το σκέφτομαι πολύ καιρό τώρα και αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή."
"Γιάννη είναι δύσκολα τα πράγματα."
"Το ξέρω. Τέσσερα βράδια είναι μόνο. Τα δωμάτια είναι πολύ μεγάλα και θα ζητήσουμε ξεχωριστά κρεβάτια."
"Δεν ξέρω. Θα το σκεφτώ."
"Εντάξει, λοιπόν, σε αφήνω γιατί έρχεται."
"Γεια." Άφησα το κινητό μου στο τραπέζι και έκατσα. Προβλέπονται δύσκολες μέρες. Παρόλα αυτά, χάρηκα που ο Γιάννης θα κάνει πρόταση γάμου στην Χριστίνα. Θα τρελαθεί από την χαρά της. Είναι ο ένας για τον άλλον. 

-D💋