Together Forever

Part 47

Έφτασα στο σπίτι. Άνοιξα την πόρτα και είδα τον Γιάννη και την Χριστίνα να τρώνε πίτσα.
"Γεια σας." είπα.
"Γεια σου Δανάη." είπε ο Γιάννης.
"Ήρθα να αφήσω κάποια πράγματα και να πάρω κάποια άλλα. Δεν θα αργήσω γιατί με περιμένει κιόλας ο Γιώργος."
"Θέλεις πίτσα;" με ρώτησε η Χριστίνα.
"Όχι όχι ευχαριστώ." είπα καθώς έβαζα στην τσάντα τα βιβλία που θα χρειαστώ αύριο. Τα άφησα στην είσοδο και ανέβηκα στον πάνω όροφο. Άνοιξα την ντουλάπα μου και έβγαλα ένα σακ βουαγιάζ. Έβαλα μέσα τέσσερα εσώρουχα, πιτζάμες, ένα μπλουζοφορεμα, ένα τζιν και δύο μπλούζες. Πήγα στο μπάνιο και πήρα μια καινούργια οδοντόβουρτσα. Ξανά γύρισα στο δωμάτιο και πήγα στο κομοδίνο μου. Πήρα τον φορτιστή μου, δύο λαστιχακια για τα μαλλιά και την βούρτσα μου. Τα έβαλα μέσα στην τσάντα. Ευτυχώς που θυμήθηκα να πάρω και δύο ζευγάρια κάλτσες. Κατέβηκα κάτω τρέχοντας. Κοίταξα στο γραφείο, στην κουζίνα και μέσα στις τσάντες αλλά δεν έβρισκα πουθενά τα αντισυλληπτικά χάπια. Πλησίασα διακριτικά την Χριστίνα
"Έχεις δει πουθενά τα χάπια;"
"Ναι, τα έχω βάλει στο κομοδίνο πάνω στην κρεβατοκάμαρα σου."
"Στην μεριά μου ή στην άλλη πλευρά;"
"Στην άλλη." Ανέβηκα πάλι πάνω. Τα βρήκα, τα πήρα και κατέβηκα.
"Λοιπόν, εγώ φεύγω. Σας αφήνω." Φορτώθηκα με τις τσάντες και άνοιξα την πόρτα.
"Αντίο, θα τα πούμε." είπε ο Γιάννης.
"Φιλιά στον Γιώργο." είπε η Χριστίνα. Έκλεισα την πόρτα και κατευθύνθηκα προς το πανεπιστήμιο. Μπήκα στο κτήριο και άρχισα να ψάχνω το δωμάτιο του Γιώργου. Χτύπησα δύο φορές την πόρτα. Άνοιξε αμέσως. Έκανε νόημα με τον χέρι του να περάσω. Ο Διονύσης έλειπε.
"Δεν σε πειράζει που έφερα μερικά πράγματα για να τα έχω εδώ όταν θα έρχομαι;"
"Όχι καθόλου. Ήθελα να στο πω κιόλας. Πως ήταν σήμερα;"
"Ε, καλα ήταν. Βασικά δεν ήταν. Σκεφτόμουν αυτό που μου είπες το πρωί. Αυτό που έγινε. Παίζει συνέχεια αυτή η σκηνή στο μυαλό μου." Είπα ενώ κάθησα στο κρεβάτι του. Κάθησε απέναντι μου. Δεν τον κοίταξα. Μπορούσα όμως να διακρίνω το χαμόγελο στα χείλη του.
"Δεν είναι αστείο. Όλο το πρωί σε σκεφτόμουν. Με αποσυντονίζεις." Τώρα ήταν όρθιος και στεκόταν μπροστά μου. Σήκωσα το βλέμμα μου. Έσκυψε και με φίλησε. Με κάποιο όλως τυχαίως τρόπο, εγώ βρισκόμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι του και αυτός από πάνω μου.
"Είσαι σίγουρος πως δεν θα έρθει ο Διονύσης;"
"Ναι."
"Θα περάσει από εδώ καθόλου;"
"Μπορεί να έρθει."
"Πότε; Τώρα;"
"Δεν ξέρω." είπε αγανακτισμένος.
"Δεν θέλω να μας δει ο Διονύσης έτσι."
"Πώς έτσι; Δεν κάνουμε κάτι κακό."
"Γιώργο." Σταμάτησε και έφυγε από πάνω μου.
"Δεν είναι ότι δεν θέλω αλλά δεν θα μου άρεσε να μας δει ο Διονύσης την ώρα που κάνουμε σεξ."
"Ντάξει δεν θα είναι και η πρώτη φορά που με βλέπει σε τέτοιες στιγμές. Και που λέει ο λόγος να μας έβλεπε, θα έφευγε και δεν θα έλεγε τίποτα." Το προσπέρασα αυτό.
"Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να μας δει σε τέτοιες στιγμές."
"Όπως θες." είπε αδιάφορα.
"Νευρίασες;"
"Όχι αλλά... Αλλά εγώ σε θέλω. Σε θέλω τώρα." είπε και άρχισε να με φιλάει.
"Γιατί μου το κάνεις αυτό;"
"Ποιο;" Με κοίταξε δήθεν μπερδεμένος.
"Αυτό που κάνεις. Μου αποσπάς την προσοχή και δεν σκέφτομαι καθαρά."
"Μπορώ να σε κάνω να ξεχάσεις ο,τι σκέφτεσαι."
"Το βράδυ καλύτερα."
"Δεν θες τώρα;"
"Θέλω αλλά... Αλλά αν έρθει ο Διονύσης;"
"Αν έρθει, θα ξαναφύγει." Δεν αντιστάθηκα άλλο. Έβγαλα τα παπούτσια μου και άρχισα να τραβάω την μπλούζα του Γιώργου. Την έβγαλε και μετά ξεκουμωνε το πουκάμισο μου. Με τα χέρια μου, έλυσα το κορδόνι της φόρμας του. Σηκώθηκε για να κατεβάσει την φόρμα του και εγώ έβγαλα το πουκάμισο και το παντελόνι μου. Ο Γιώργος ήρθε πάλι από πάνω μου και τα χέρια του πήγαν στην πλάτη μου. Ξεκουμπωσε το σουτιέν μου και το πέταξε στο πάτωμα. Τα χέρια του μετά κατέβηκαν στο εσώρουχο μου. Το τράβηξε και έκανε στην άκρη για να το βγάλω εντελώς. Ο Γιώργος δεν φορούσε τίποτα. Άνοιξα τα πόδια μου και μπήκε κατευθείαν μέσα χωρίς καμία προειδοποίηση. Πήγαινε αργά πράγμα που δεν κράτησε για πολύ. Καθόλη τη διάρκεια της πράξης το κρεβάτι έτριζε αρκετά και σε συνδυασμό με τα δικά μου και του Γιώργου τα βογγητα άρχισα να πιστεύω ότι μας έχουν ακούσει όλοι. Θυμήθηκα ότι η πρώτη φορά που βρεθήκαμε με τον Γιώργο κοντά ήταν εδώ, στο δωμάτιο του, στο κρεβάτι αυτό. Ίσως όχι με τον ίδιο τρόπο. Τότε ήταν διαφορετικά, όπως και τώρα είναι διαφορετικά. Τότε απλά γνωριζόμασταν, τώρα έχουμε βαθιά συναισθήματα. Έτσι τουλάχιστον θέλω να ελπίζω.Το πρωί όταν κάναμε σεξ ήταν εντελώς διαφορετικά. Είχαμε ανοιχτοί ο ένας στον άλλον. Ο τρόπος που κοιταζομασταν, ο τρόπος που με ακουμπούσε, ο τρόπος που με φιλούσε ήταν διαφορετικός από τις άλλες φορές.
"Γιώργο...δεν μπορ-"
"Και εγώ." Ξάπλωσε δίπλα μου και βαριά-ανασαινε. Έβαλε το χέρι του πάνω στην κοιλιά μου.
"Γιώργο;"
"Μμ..."
"Θυμάσαι την πρώτη φορά που βρεθήκαμε πιο κοντά;"
"Ναι αλλά πότε εννοείς; Τότε που φιληθηκαμε ή όταν το κάναμε;"
"Όταν το κάναμε."
"Ναι την θυμάμαι εκείνη την νύχτα. Και δεν νομίζω να την ξεχάσω ποτέ."
"Ήταν εδώ, στο δωμάτιο αυτό και στο κρεβάτι αυτό. Αλλά τώρα είναι διαφορετικά."
"Ναι τότε προσπαθούσα να σε ρίξω, τώρα σε έχω σιγουρακι."  Άφησα το χέρι μου να πέσει με φόρα πάνω στο στομάχι του.
"Παρ' το πίσω!"
"Εντάξει, το παίρνω."
"Και σήμερα το πρωί..."
"Ναι και σήμερα το πρωί πηγές κάτι να μου πεις αλλά μας διέκοψε ο Διονύσης. Κάτι που έγινε το πρωί έλεγες. Τι ήταν αυτό;"
"Σήμερα το πρωί εμείς οι δύο δεν... δεν κάναμε σεξ αλλά... αλλά έρωτα. Για πρώτη φορά." Γύρισα να τον κοιτάξω και φαινόταν σκεπτικός. Με κοίταξε για μια στιγμή.
"Πως το κατάλαβες;" με ρώτησε. Ήταν όλα εντελώς διαφορετικά. Απλά τα πράγματα. Όχι, όχι σε καμία περίπτωση δεν είναι απλά, είναι περίπλοκα.
"Δεν ήταν το ίδιο όπως τις άλλες φορές. Δεν το ένιωσες;"
"Δεν ξέρω. Το πρωί σου είπα τι αισθανομουν και μετά κάναμε παθιασμένο σεξ." Απογοητεύτηκα που δεν ενιωσε όπως ένιωσα εγώ.
"Βασικά κάναμε παθιασμένο έρωτα. Και ναι, το αισθάνθηκα. Κάθε φορά που σε ακουμπούσα σίγουρα... δεν ... δεν ήταν το ίδιο." Μείναμε σιωπηλοί και αγκαλιασμενοι. Έκλεισα τα μάτια μου και προσπάθησα να μην σκέφτομαι τίποτα. Ήταν αδύνατον. Έφερα στο μυαλό μου το σκηνικό που έλεγε ότι είναι ερωτευμένος μαζί μου.
"Θα πάμε για φαγητό;"
"Ωχ ναι. Και νομίζω είχες κλείσει τραπέζι. Δεν θα το προλάβουμε."
"Είχα πάρει τηλέφωνο πριν έρθεις για να τους πω ότι θα αργήσουμε." Είχε προνοήσει ο άτιμος.