Together Forever

Part 84

Όταν καθησαμε για μεσημεριανό κοντεψα να διαλυθώ πάνω στην καρέκλα. Δεν κάτσαμε λεπτό όλο το πρωί. Η Χριστίνα κατενθουσιασμένη. Ο Γιάννης αγχωμένος. Ο Γιώργος ελαφρώς αδιάφορος. Και εγώ ένα κινούμενο πτώμα. Ευτυχώς το μεσημέρι θα γυρνούσαμε στο ξενοδοχείο. Θα ξεραθω στον ύπνο. Το απόγευμα θα πηγαίναμε μια βόλτα. Πιο χαλαρά πράγματα.
Όταν φτάσαμε στο ξενοδοχείο δεν μπορούσα να πάρω τα πόδια μου. Ήμουν εντελώς αγυμναστη.
"Σαν φάντασμα είσαι."
"Ευχαριστώ πολύ." είπα προσπαθώντας να βγάλω τις μπότες.
"Που πήγαν οι αντοχές σου; Μάλλον δεν το δουλεύεις και πολύ αυτό το κομμάτι." Ουάου. Η συζήτηση άρχισε να αλλάζει διαστάσεις.
"Από ο,τι φαίνεται εσύ δεν έχει τέτοια προβλήματα."
"Ξεμαθες."
"Μπα δεν νομίζω. Είναι σαν το ποδήλατο, αν μάθεις να το καβαλάς, δεν το ξεχνάς μετά." Του έκλεισα το μάτι και εκείνος δάγκωσε το κάτω χείλος του. Απορώ που έβρισκα την όρεξη. Το κινητό μου χτυπούσε. Αποφάσισα να το σηκώσω μετα από μια μέρα. Το σήκωσα και πήγα σε μια άκρη.
"Ναι."
"Δανάη σε έχω πάρει πάνω από ένα εκατομμύριο φορές. Γιατί δεν το σηκώνεις;"
"Γιατί δεν ήθελα να σου μιλήσω."
"Σου έχω αφήσει εκατοντάδες μηνύματα. Και γιατί δεν θες να μου μιλήσεις;"
"Στέλιο ξέχασες τι μου είπες φεύγοντας;"
"Όχι δεν ξέχασα. Σου ζητάω συγνώμη."
"Δεν φτάνει μόνο αυτό. Και πλέον είναι πολύ αργά για αυτή την συγνώμη."
"Δανάη μη πετάς τόσα χρόνια σχέσης."
"Τα πέταξες πρώτος εσύ και αυτό αρκεί. Εξάλλου δεν θα έκανες καμία προσπάθεια να αλλάξεις για να σώσεις την σχέση μας. Οπότε δεν έχει νόημα να είμαστε έτσι. Έπρεπε να είχε λήξει το μεταξύ μας καιρό."
"Δανάη μη το συνεχίζεις."
"Εγώ κλείνω."
"Μη το κλείσεις!" Έκλεισα το τηλέφωνο και κοίταξα τις αναπάντητες που είχα. Ήταν από τον Παναγιώτη, τον Στέλιο και την μαμά μου.
"Προβλήματα με τον Mr. Perfect;" Γέλασα με τον χαρακτηρισμό. Δεν ξέρω αν θέλω να του μιλήσω για τον Στέλιο.
"Ναι δυστυχώς."
"Γιατί τι έγινε;"
"Τι άλλο να γίνει; Σε μια σχέση υπάρχουν προβλήματα. Αλλά λογικό να μην ξέρεις."
"Ε! Είμαι πολύ καλός στο να δίνω συμβουλές. Και εξάλλου στην μια σχέση που έχω κάνει, δεν νομίζω να είχαμε προβλήματα."
"Καλά ο,τι πεις."
"Γιατί αμφιβάλεις;"
"Όχι αλλά..."
"Αλλά τι; Ναι το ξέρω τα κάναμε χάλια."
"Δεν έχει νόημα να το συζητάμε πια. Έχει τελειώσει τώρα αυτό."
"Θυμάσαι τι σου είχα πει στα γενέθλια σου όταν είχα έρθει Αθήνα;"
"Όχι δεν θυμάμαι. Τι είχες πει;"
"Σου είχα πει ότι τίποτα δεν τελειώνει παρά μόνο αν πιστέψεις ότι πραγματικά τελείωσε. Λοιπόν, πιστεύεις ότι έχουμε τελειώσει;"
"Δεν ξέρω τι να σου απαντήσω. Η κατάσταση είναι ήδη πολύ μπερδεμένη. Μη μου το κάνεις ακόμα πιο δύσκολο."
"Τα αντίο που λέμε και όχι μόνο μεταξύ μας αλλά και γενικά δεν κρατάνε για πολύ. Αργά ή γρήγορα ξαναβισκουμε ο ένας τον άλλον."
"Από πότε άρχισες τις φιλοσοφίες;"
"Από τότε που έμεινα μόνος μου. Συνειδητοποίησα πολλά πράγματα. Κατάλαβα τι λάθη έκανα και προσπαθώ να τα διορθώσω ακόμα και ας είναι αργά."
"Γιατί να προσπαθήσεις για κάτι που έχει περάσει εδώ και καιρό;"
"Δεν το κάνεις για όλα. Μόνο για αυτά που αξίζει να προσπαθήσεις πραγματικά."
"Ναι σε αυτό συμφωνώ αλλά πώς καταλαβαίνεις ότι αξίζει όλο αυτόν τον κόπο;"
"Ο καθένας το αισθάνεται διαφορετικά. Δεν μπορεί κανείς να δώσει απάντηση."
"Μάλιστα."
"Λέγε τώρα τι γίνεται με τον Mr. Perfect."
"Έχει χαθεί κάθε είδους επικοινωνία. Δεν βρίσκουμε χρόνο ο ένας για τον άλλον και γενικότερα απλά μένουμε στο ίδιο σπίτι και το μόνο που κάνουμε είναι να κοιμόμαστε μαζί. Και όταν μιλάμε, δεν μιλάμε τσακωνόμαστε για το ίδιο θέμα. Τότε είναι οι μόνες στιγμές που επικοινωνούμε πραγματικά."
"Ποιος είναι ο λόγος που τσακωνεστε;"
"Εσύ."
"Εγώ;"
"Ναι."
"Γιατί εγώ;"
"Γιατί του είχα μιλήσει για εσένα και κάθε φορά που ερχόσουν και μαζευόμασταν με τα παιδιά γινότανε χαμός. Για αυτό πολλές φορές, βασικά δεν ερχόμουν καθόλου, τσακωνόμασταν και δεν είχα την διάθεση να έρχομαι. Μετά σταμάτησες και εσύ να έρχεσαι κι έτσι αυτό ήταν."
"Δεν είναι σοβαρός λόγος."
"Ήταν ζήλεια. Ίσως να εφταιξα κι εγώ λιγάκι."
"Τι εννοείς;"
"Ε, μια φορά τον είχα πει με το όνομα σου." Καταλάθος είχε συμβεί. Ήταν αρχές ακόμα όταν έγινε. Γέλασε.
"Τώρα είναι αστείο αλλά τότε δεν ήταν."
"Δεν είναι ο μόνος λόγος που πραγματικά ήθελες να χωρίσετε."
"Απλά είχαμε βαρεθεί και απλά είχαμε συνηθίσει όλη αυτή την κατάσταση. Αλλά ήρθε η στιγμή να τελειώσει. Και ήταν και το άλλο."
"Τι άλλο;"
"Είχε χαθεί το πάθος." Δεν απάντησε.
"Ίσως είναι καλύτερα που τελείωσε."
"Ναι είναι."
"Είσαι στενοχωρημένη;"
"Όχι. Το έχω πάρει αρκετά καλά. Βασικά προετοιμάζουν για αυτό."
"Καλά, λοιπόν. Πέσε κοιμήσου γιατί το απόγευμα δεν σε βλέπω καλά." Δεν είπε τίποτα άλλο και μπήκε στο μπάνιο.

~D❣️