Together Forever

Part 54

Έφτασα στο σπίτι. Η ώρα ήταν 19:38. Η Χριστίνα ήταν ξαπλωμένη στο καναπέ και είχε ανοιχτό τον υπολογιστή στα πόδια της.
"Γύρισες;"
"Ναι."
"Ο Γιώργος έφυγε;"
"Όχι ακόμα."
"Μάλιστα."
"Θα συναντηθείς με τον Γιάννη;"
"Ναι αλλά πιο αργά."
"Ξέρεις... Το μεσημέρι σας άκουσα με τον Γιώργο να μιλάτε. Γνώριζες τα πάντα για τον Γιώργο και μου είπες ψέματα."
"Δεν σου είπα ψέματα. Ο Γιώργος θα έπρεπε να σου τα πει, όχι εγώ."
"Ναι ωραία μου τα είπε αλλά ας μου έλεγες κάποια από αυτά."
"Δανάη δεν είναι δικιά μου δουλειά, του Γιώργου είναι. Είναι δικά του πράγματα."
"Χριστίνα προσπαθώ να τον καταλάβω αλλά ειλικρινά δεν...δεν γίνεται πάντα. Θυμώνει καμιά φορά και δεν ξέρω γιατί."
"Δανάη έτσι είναι ο Γιώργος. Τον επέλεξες και σε επέλεξε."
"Τον επέλεξα και αυτό δεν το αλλάζω."
"Σε καμία περίπτωση δεν θέλω να πληγωθείς αλλά ούτε και να πληγώσεις τον Γιώργο. Εσύ είσαι η αδερφή μου και σε αγαπάω. Ο Γιώργος μου στάθηκε σε μια πολύ δύσκολη στιγμή της ζωής μου και είναι φίλος μου."
"Ερωτεύτηκα τον Γιώργο για αυτό που είναι. Απλά όταν είδα τα ναρκωτικά στην τσάντα του ταράχτηκα. Δεν...δεν περίμενα να τα έχει στο δωμάτιο. Στην αρχή φοβήθηκα ότι ήταν για αυτόν και μετά για τους άλλους. Ανησυχώ μήπως πάθει κάτι. Ειδικά τώρα που θα είναι μόνος σε μια ξένη χώρα."
"Του τα είπες;"
"Ναι. Δεν φοβάται μην πάθει κάτι. Δεν θέλει να πάει για ο,τι έγινε τότε. Δεν έχει ξαναπάει μετά από το σκηνικό με την μητέρα του."
"Ναι το ξέρω και εγώ αυτό."
"Απλά δεν ξέρω πως μπορώ να τον βοηθήσω."
"Να στέκεσαι δίπλα του. Αυτό του αρκεί."
"Είμαι δίπλα του. Αλλά οι εφιάλτες του το βράδυ είναι πολύ σοβαροί."
"Δηλαδή;"
"Δηλαδή τρέμει, ιδρώνει, παραμιλάει."
"Σ' αυτό δεν ξέρω πως μπορείς να τον βοηθήσεις."
"Ούτε και εγώ. Κάποιες μέρες είναι ήπια τα πράγματα και κάποιες άλλες όχι."
"Τον έχει τραυματίσει πολύ βαθιά. Και δυστυχώς αυτό δεν θα μπορέσει να το ξεπεράσει γρήγορα και ίσως και καθόλου."
"Σίγουρα. Δεν ήταν και λίγο. Είδε πως σκοτώθηκε η μητέρα του." Κούνησα το κεφάλι μου. Είναι κάτι στο οποίο δεν θα μπορέσω να καταλάβω τον Γιώργο. Όχι μόνο εγώ αλλά και κανείς άλλος.
"Πως έλεγαν την μητέρα του;"
"Ίρις."
"Ίριδα;"
"Ναι." Ωραίο όνομα. Βασικά πολύ ωραίο όνομα. Δεν ξέρω κανέναν άνθρωπο που να τον λένε Ίριδα.
"Ελληνικό όνομα όμως;"
"Όχι ακριβώς. Οι παππούδες του είχαν πάει Ελλάδα και αποφασίσαμε να της δώσουν αυτό το όνομα."
"Α μάλιστα. Πάω να ετοιμαστώ. Θα βγούμε για φαγητό!"
"Τι θα βάλεις;"
"Ένα φόρεμα." Κούνησα το κεφάλι και πήγα στην κουζίνα ενώ η Χριστίνα πήγε πάνω. Άρχισα να ψάχνω τα υλικά για το κέικ. Ευτυχώς τα είχα όλα.