Together Forever

Part 58

Δυο εβδομάδες αργότερα...

Έχουν περάσει δύο εβδομάδες από τότε που έφυγε ο Γιώργος. Κάποιες μέρες πέρασαν αργά και βασανιστικά αλλά άλλες έφυγαν γρήγορα. Μέσα σε αυτές τις μέρες δεν βγήκα πολύ. Μαζευτηκαμε με τα παιδιά τρεις φορές. Ήθελαν να μου κάνουν παρέα τώρα που ο Γιώργος είναι μακριά. Με το πανεπιστήμιο έχω εξοικειωθεί πολύ. Για αρχή δεν χάνομαι στο κτήριο και μπορώ να βρίσκω τις τάξεις που έχω μάθημα. Με τον Αντρέα κάνουμε παρέα στα κενά και στα ιταλικά που είμαστε μαζί. Επίσης ήρθε μία φορά στο σπίτι μου η Τζούλιαν. Κάναμε μια εργασία για ένα εργαστήριο που έχουμε μαζί. Χρειάστηκε να ρωτήσω τον Αντρέα κάποια πράγματα που δεν ήξερα. Όταν είχα απορίες τον ρωταγα στα διαλείμματα που είχαμε ή και από μηνύματα καμιά φορά. Με τον Γιώργο όσες φορές μιλήσαμε δεν αναφέραμε ξανά το θέμα με τον Αντρέα. Ο Γιώργος ήταν χάλια. Ένα βράδυ με πήρε μέσα στην νύχτα γιατί είδε εφιάλτη. Όσο πάει και χειροτερεύει η κατάσταση με τους εφιάλτες του. Όταν ήταν εδώ ήταν πιο ήρεμος τα βράδια. Από όταν πήγε στην Ιταλία στοίχημα να κοιμάται τρεις ώρες την ημέρα. Κάθε φορά που μιλάμε σε βίντεο κλήση οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια του όλο και χειροτερεύουν μέρα την με μέρα. Δεν το παραδέχεται. Λέει συνέχεια πως είναι μια χαρά αλλά δεν είναι. Δεν μου έχει πει πότε θα έρθει γιατί ούτε εκείνος ξέρει. Είχε έρθει Σάββατο. Η Χριστίνα είχε κανονίσει με τον Γιάννη να βγουν για φαγητό. Η ώρα είναι 19:49. Χτυπάει το κουδούνι. Δεν περίμενα κανέναν.
"Ποιος είναι;"
"Ο Αντρέας!" Ο Αντρέας; Πως και ήρθε από εδώ; Άνοιξα την πόρτα.
"Γεια!" είπε χαμογελώντας και κρατώντας ένα κουτί πίτσας και μια σακούλα.
"Γεια." Είχα μαρμαρώσει.
"Να περάσω;"
"Αχ ναι περνά. Συγγνώμη." είπα καθώς κουνήθηκα για να περάσει μέσα. Πάει, έχασα τους τρόπους μου.
"Πως κι αποδώ;" ρώτησα ευγενικά.
"Σκέφτηκα πως θα είσαι μόνη και δεν θα έχεις παρέα. Κι έτσι ήρθα αλλά αν εχεις δουλειά να φύγω."
"Όχι, όχι δεν έχω κάτι. Μόνη μου είμαι έτσι κι αλλιώς. Καλά έκανες και ήρθες."
"Περάσαμε πάρα πολύ όμορφα την πρώτη και τελευταία φορά που βγήκαμε." Γέλασα. Είχε δίκιο ήταν πολύ ωραία. Λάθος που δεν πρότεινα να ξαναβγούμε.
"Ναι ήταν ωραία."
"Χαθήκαμε λίγο πολύ."
"Συγγνώμη αλλά έχω διάβασμα και εργασίες. Και δεν είμαι και στα πολύ καλά μου. Ειλικρινά κοντεύω να πελαγωσω."
"Καταλαβαίνω. Δεν χρειάζεται να ζητάς συγνώμη. Απλά μου αρέσει η παρέα σου." Χαμογέλασα. Όσο βλέπω τον Γιώργο να μην είναι καλά, δεν είμαι και εγώ. Δεν είμαι και ο καλύτερος άνθρωπος πάνω στην γη αυτή την στιγμή για να κάνει κανείς παρέα.
"Και εμένα μου αρέσει η παρέα σου. Λοιπόν, τι θα έλεγες να δούμε ταινία;"
"Ναι, καλή ιδέα." είπε και κάθησε στον καναπέ.
"Θες να βάλω λίγο κρασί;"
"Ναι, έρχομαι να σε βοηθήσω."
"Όχι δεν χρειάζεται. Βρες μία ταινία και έρχομαι."
"Τι ταινία θες να δούμε;"
"Κωμωδία."
"Και εγώ αυτό σκεφτόμουν. Μάλιστα ξέρω μία καλή."
"Ωραία, τότε βάλε αυτήν."