Together Forever

Part 45

"Τι ώρα ξεκινάς τα μάθηματα αύριο;" με ρώτησε σαν να μην είχε προηγηθεί η συζήτηση μας.
"Στις 10:15. Εσύ;"
"Κι εγώ."
"Οπότε θα κοιμηθούμε το πρωί."
"Θα βάλω ξυπνητήρι." είπε και άνοιξε το κινητό του.
"Στις 9 βαλ'το να χτυπήσει."
"Το έβαλα." Άφησε το κινητό του και γύρισε προς την μεριά μου.
"Καληνύχτα." του είπα και έκλεισα τα μάτια μου.
"Καληνύχτα." μου είπε. Με πήρε κατευθείαν ο ύπνος. Όλη την νύχτα ή δηλαδή ο,τι είχε απομείνει από αυτήν, ο Γιώργος στριφογύριζε. Είχε ανάστατο ύπνο.
"Γιώργο τι έχεις;"
"Δεν ξέρω. Δεν μπορώ να κοιμηθώ. Δεν βολεύομαι." Κοίταξα το κινητό μου και είδα πως η ώρα ήταν 4:56.
"Θέλεις να κάνεις ένα μπάνιο για να χαλαρώσεις."
"Καλή ιδέα. Πάω." Σηκώθηκε, έβγαλε την μπλούζα του, άνοιξε το συρτάρι που ξέρει ότι έχω τα ρούχα του εκεί, πήρε ένα εσώρουχο και το άφησε στο κρεβάτι. Κατέβασε την φόρμα του και πήγε στο μπάνιο. Εγώ έμεινα ξαπλωμένη και τον περίμενα. Δεν άργησε πολύ. Σε δέκα λεπτά είχε τελειώσει.
"Θα επανορθώσω για το σημερινό."
"Γιατί, τι έγινε σήμερα;"
"Επειδή έφυγα και δεν ήρθαν τα πράγματα όπως τα είχα σχεδιάσει. Αύριο τελειώνω στις τρεις, σκέφτηκα να πάμε για κινεζικό αν θέλεις κι εσύ."
"Φυσικά και θέλω."
"Ωραία." Έβγαλε την πετσέτα γύρω από την μέση του και φόρεσε το μποξερακι του. Ωραίο θέαμα. Ξάπλωσε και άνοιξε το κινητό για να δει την ώρα.
"Είναι πάρα πολύ νωρίς."
"Μπορεί να σε πάρει ο ύπνος αν κλείσεις τα μάτια σου." Γύρισα πλευρό για να μπορέσω να ξανακοιμηθω. Ο Γιώργος κόλλησε πίσω μου και ξαναπέρασε το χέρι του στην μέση μου.

[...]

"Κλεισ' το!" είπα ενώ το ξυπνητήρι χτυπούσε. Ο Γιώργος το έκλεισε και επέστρεψε στην θέση του. Δεν είχα κοιμηθεί πολύ το βράδυ. Άνοιξα τα μάτια μου και ένιωθα ήδη κουρασμένη. Ξεφύσηξα και ανακαθησα στο κρεβάτι.
"Που πας;" ρώτησε ο Γιώργος με κοιμησμενη φωνή.
"Πάω να φτιάξω καφέ και πρωινό." Μούγκρισε και εγώ βρήκα το κουράγιο να σηκωθώ. Πήγα στο μπάνιο για ρίξω νερό στο πρόσωπο μου για να ξυπνήσω. Έπλυνα τα δόντια μου και έβγαλα τα ρούχα του Γιώργου από το πλυντήριο και τα έβαλα στο στεγνωτήριο. Κατέβηκα κάτω και πήγα στην κουζίνα. Δεν είμαι καθόλου πρωινός τύπος και το πρωί συνήθως μπαίνω στον αυτόματο. Μηχανικά έβαλα τον καφέ στην καφετέρια και έβαλα την τοστιέρα να ζεσταθεί. Έφτιαξα τα τοστ και τα έβαλα να ψηθούν. Ο Γιώργος κατέβηκε.
"Καλημέρα." είπε και μου έδωσε ένα φιλί στο μάγουλο.
"Καλημέρα." Άφησα τα τοστ στο τραπέζι και μετά έβαλε καφέ στις κούπες μας. Χθες το βράδυ ήταν λίγο άβολο. Δεν το συνέχισα όμως. Κάναμε και οι δύο σαν μην συνέβη τίποτα. Υπάρχει κάτι στην ατμόσφαιρα που είναι άβολο. Γιατί όλο αυτό να είναι άβολο; Γιατί να λες τα συναισθήματα σου είναι άβολο; Γιατί το να είσαι με τον άνθρωπο σου είναι άβολο; Ειλικρινά δεν ξέρω. Τέντωσα το χέρι μου για πάρω ένα τοστ αλλά άγγιξα το χέρι του Γιώργου. Αμέσως ανατριχιασα. Δεν το έδειξα αλλά ο Γιώργος γνωρίζει πόσο μεγάλη επιρροή έχει πάνω μου. Πήρα το τοστ και το έβαλα στο στόμα μου. Απέφευγα να τον κοιτάξω αν και καταλάβαινα ότι με κοίταζε επίμονα. Όταν σήκωσα το βλέμμα μου αναπόφευκτα συνάντησε το δικό του. Το πρόσωπο του ήταν ήρεμο αλλά κάτι τον απασχολούσε. Πίεζε τα δόντια του και δάγκωνε το εσωτερικό του στόματος του. Δεν είχα λόγο για να είμαι θυμωμένη μαζί του. Είναι δικαίωμα του να μην είναι έτοιμος να ανοιχτεί.
"Αφού θα πάμε για φαγητό το μεσημέρι, θα περάσω από το σπίτι πρώτα για να αφήσω τα πράγματα μου."
"Οπότε θα συναντηθούμε στο δωμάτιο μου."
"Ναι." Έφαγα και την τελευταία μπουκιά και σηκώθηκα.
"Που πας;"
"Να κάνω ένα ντους." Ανέβηκα πάνω και πήγα στο δωμάτιο μου. Το κρεβάτι ήταν στρωμένο, μάλλον το έστρωσε ο Γιώργος. Ευγενικό εκ μέρους του. Άνοιξα την ντουλάπα μου για να διαλέξω ρούχα. Είχα σκεφτεί να φορέσω ένα μπορντό παντελόνι με ένα μαύρο πουκάμισο. Τα πήρα και πήρα καθαρά εσώρουχα και πήγα στο μπάνιο. Δεν πρόλαβα να κλείσω την πόρτα πίσω μου και ο Γιώργος βρισκόταν μέσα και τα χείλη του πάνω στα δικά μου.
"Συγγνώμη."
"Εγώ συγγνώμη."
"Για ποιο λόγο ζητάς συγνώμη;"
"Επειδή σε πίεσα."
"Δεν με πιεσες, εγώ απλά δεν το έχω πολύ με τα λόγια και δεν..."
"Δεν πειράζει Γιώργο, αλήθεια."
"Όχι πειράζει. Ξέρω ότι έχεις ανάγκη να το ακούσεις και εγώ έχω την ανάγκη να στο πω. Δανάη Ιακώβου είμαι σε θέση να σου πω πως είμαι τρέλα ερωτευμένος μαζί σου." Ο χρόνος σταμάτησε. Είπε πως είναι ερωτευμένος. Ερωτευμένος μαζί μου. Τον κοιτούσα και τα μάτια του γυάλιζαν. Το είπε. Επιτέλους.
"Γιώργο Δελή είμαι και εγώ ερωτευμένη μαζί σου." Τον φίλησα και κόλλησα πάνω του. Αμέσως τα χέρια του βρίσκονταν στην μέση και μετά στους γοφούς μου και έπειτα κατάφερε να με σηκώσει. Με πήγε στο δωμάτιο και με άφησε κάτω. Άρχισε να βγάζει τα ρούχα μου και τα δικά του. Έπεσα πίσω και ανέβηκε πάνω μου. Φιλαγε αχόρταγα τον λαιμό μου και μετά στο στόμα. Ταυτόχρονα έβαλε το μόριο του μέσα μου σιγά σιγά.
"Σε θέλω." είπε ψιθυριστά.
"Μμ."
"Σε θέλω πολύ Δανάη."
"Και εγώ σε θέλω." είπα πριν προλάβει να μου κλείσει το στόμα του το χέρι του.
"Δανάη... Σε θέλω τόσο πολύ που..." Έβγαλε το χέρι του από το στόμα μου και το έβαλε στο μάγουλο μου. Σήκωσε το πιγουνι μου και μετά με φίλησε. Με φιλούσε όσο μπαίνω-έβγαινε μέσα μου.
"Δεν μπορώ να σκεφτώ τίποτα άλλο εκτός από εσένα. Σε σκέφτομαι όλη μέρα. Θέλω να είμαστε μαζί όλη την μέρα. Δεν ξέρω πως θα αντέξω μακριά σου μία εβδομάδα. Δεν θέλω να φύγω. Θέλω να είμαι εδώ μαζί σου."

[...]

"Δανάη θα αργήσουμε!" φώναξε ο Γιώργος από το σαλόνι ενώ εγώ ήμουν στο μπάνιο και προσπαθούσα να ετοιμαστώ.
"Σε ένα λεπτό θα είμαι έτοιμη!" είπα καθώς έκανα μια πλεξούδα στα μαλλιά μου.
"Έτοιμη!" είπα καθώς κατέβαινα τις σκάλες.
"Έλα βρε Δανάη μου, θα αργήσουμε."
"Έχουμε πέντε λεπτά."
"Πάμε πάμε." Πήρα την τσάντα μου και φύγαμε.