Together Forever

Part 8

Η Χριστίνα είναι στο σούπερ μάρκετ και εγώ κάθομαι σπίτι. Ακόμα σκέφτομαι την συζήτηση μας. Σήμερα είναι η σειρά μου να μαγειρέψω. Λατρεύω το μαγείρεμα, με κάνει να ξεχνάω. Στο σπίτι μας στην Ελλάδα, όταν κάτι με απασχολούσε μαγείρευα. Έχω ένα δικό μου μικρό τετραδιακι με διάφορες συνταγές που έχω δοκιμάσει.
"Δανάη έλα να με βοηθήσεις." φώναξε ενώ είναι φορτωμένη με τα ψώνια.
"Τα βασικά δεν είπες πως θα πάρεις;" την ρωτάω και παράλληλα την βοηθάω.
"Δεν θα πηγαίνω κάθε μέρα στο σούπερ μάρκετ." απαντάει.
"Ναι έχεις δίκιο. Αποφάσισα να φτιάξω μια μακαρονάδα με τέσσερα τυριά. Αν έχεις πάρει τέσσερα διαφορετικά τυριά."
"Wow δεν μπορώ να περιμένω! Μου άνοιξες την όρεξη τώρα. Και ναι έχω φέρει τέσσερα διαφορετικά τυριά. Θα αργήσει πολύ;" με ρωτησε ενώ τακτοποιούσε τα πράγματα στα ράφια. Έβαλα την κατσαρόλα στο μάτι, άνοιξα τα μακαρόνια και τα άδειασα μέσα.
"Πως μπορώ να σε βοηθήσω;" με ρώτησε η Χριστίνα.
"Λοιπόν... Να φέρεις το τηγάνι και να ανάψεις το μεσαίο μάτι." της απάντησα ενώ παράλληλα ανακατεύω τα μακαρόνια.
"Ωραία! Το έκανα. Τι άλλο;"
"Βγάλε τα τυριά από το ψυγείο." της είπα.

[...]

"Δανάη το φαγητό είναι απίθανο!" είπε και έβαλε ακόμα ένα πιάτο.
"Μέχρι να ξεκινήσουν τα μάθηματα θα μαγειρεύω εγώ!" είπα.
"Τέλεια!" είπε κατενθουσιασμένη
"Δανάη χθές που έφυγες, τα παιδιά πρότειναν να δούμε ταινία όλοι μαζί. Και κάλεσαν και εσένα!" είπε κάπως συγκρατημένα.
" Ναι μου το είπες και χθες. Το σκέφτηκα. Θέλω να έρθω. Θα πάμε σινεμά;" την ρώτησα.
"Όχι, θα πάμε στο δωμάτιο του Διονύση και του Γιώργου. Το κάνουμε αρκετά συχνά." απάντησε.
"Τα παιδιά έχουν φτιάξει κάτι σαν projector screen και μαζευόμαστε εκεί και βλέπουμε ταινίες."
"Καλή ιδέα ακούγεται."
"Ναι! Τα παιδιά βάζουν την ταινία και εμείς φέρνουμε φαγητά και αναψυκτικά."
"Πες το έτσι! Για αυτό όλα τα αναψυκτικά στο ψυγείο."
"Ναι για αυτό τα πήρα."
"Είσαι σίγουρη πως τα παιδιά θέλουν να έρθω και δεν το κάνουν μόνο επειδή είμαι αδερφή σου;" την ρώτησα επιφυλακτικά.
"Δανάη κατάλαβε το! Τα παιδιά σε συμπαθούν! Είσαι μέλος της παρέας πλέον!" απάντησε και νομίζω έφυγαν όλες οι αμφιβολίες.
"Τι ωρα θα πάμε;" την ρώτησα.
"Κατά τις 9 είπαμε χθες." απάντησε.
"Okay." της είπα και μάζεψα τα πιάτα από το τραπέζι.
"Άστα θα τα πλύνω εγώ!" είπε η Χριστίνα.
"Εντάξει."
"Θα μοιραζόμαστε τις δουλειές. Εσύ θα μαγειρεύεις και εγώ θα καθαρίζω." δήλωσε η Χριστίνα.
"Τα μάθηματα πότε ξεκινάνε;"
"Σε 13 μέρες δυστυχώς." απάντησε κάπως λυπημένα η Χριστίνα.
"Είναι τόσο χάλια;" την ρώτησα.
"Όχι δεν είναι, απλά τελείωσαν οι διακοπές αυτό είναι όλο."
"Μάλιστα! Δεν με έπεισες και πολύ."
"Τέλος πάντων, θα πάω να ξαπλώσω λίγο." είπε η Χριστίνα αφού τελείωσε με τα πιάτα και εγώ απλά κούνησα το κεφάλι μου. Δεν εχω τι να κάνω. Να πάω καμία βόλτα, αλλά μόνη μου; Μέρα είναι έξω. Να πάω για καφέ; Δεν ξέρω. Δεν έχει βγει και το πρόγραμμα των μαθημάτων του από το πανεπιστήμιο για να δω τι μάθηματα θα κάνω, για να προετοιμαστώ έστω και λίγο. Το βρήκα θα φτιάξω ένα γλυκό! Κοιτάζω τα ράφια και ευτυχώς υπάρχουν όλα τα υλικά που θα χρειαστώ. Η ώρα είναι 3 και έχω φτιάξει την ζύμη αλλά περιμένω να φουσκώσει λίγο. Είναι μια πολλή χρονοβόρα συνταγή αλλά αξίζει τον κόπο.

[...]

"Δανάη! Τι μυρίζει τόσο ωραία;" ρωτησε η Χριστίνα ενώ κατέβαινε τις σκάλες.
"Έφτιαξα γεμιστά μπισκότα με μαρμελάδα φράουλα!" απάντησα.
"Δανάη άμα συνεχίσεις να μαγειρεύεις θα έχω γίνει τετραπαχη μέχρι να ξεκινήσουν τα μάθηματα." είπε και γελάσαμε και οι δύο.
"Έφτιαξα μερικά για τα παιδιά, για να τα πάμε το βράδυ. Αφού με κάλεσαν, σκέφτηκα να τους πάω κάτι." 
"Δανάη μετά από αυτό τα παιδιά όχι απλά θα σε αγαπήσουν, θα σε λατρέψουν. Όμως δώσε τους λίγο χρόνο να σε γνωρίσουν."
"Ναι ίσως..." είπα.
"Μπες πρώτη εσύ στο μπάνιο για να μπω εγώ μετά."
"Okay πάω τώρα για να προλάβουμε και οι δύο!" είπα καθώς ανέβαινα πάνω. 

[...]

"Χριστίνα, τελειώνεις;" την ρώτησα με ανυπομονησία.
"Ναι κατεβαίνω!" φώναξε.
"Τι φοράς;" την ρώτησα επειδή έχω μείνει άναυδη.
"Μην μου λες τέτοια τώρα."
"Για να δούμε ταινία σε ένα μικρό δωμάτιο πάμε όχι στο club."
"Λες να είναι υπερβολικό;"
"Λίγο... Αλλά θα μπορούσες να βγάλεις τις γόβες και να βάλεις sneakers. Αυτό ίσως το βοηθήσει κάπως."
"Επιστρέφω σε ένα λεπτό."
"Εγώ πως σου φαίνομαι;"
"Μια χαρά! Ένα τζιν και ένα μπλουζάκι είναι η καλύτερη επιλογή!''
"Ξέρεις ότι δεν χρειάζεται να τα κάνεις όλα αυτά για εντυπωσιάσεις τον Γιάννη."
"Δεν το κάνω για τον Γιάννη! Το κάνω για εμένα! Βασικά το κάνω και για αυτόν αλλά πιο πολύ για εμένα."
"Δεν χρειάζεται πίστεψε με! Του αρέσεις τρέλα!"
"Τι; Πως στο ξέρεις; Στο είπε; Πότε; Γιατί δεν μου το είπες;"
"Ηρέμησε δεν μου είπε κανείς τίποτα! Απλώς φαίνεται! Με τον τρόπο που σε κοιτάζει. Παρατηρεί τα πάντα πάνω σου."
"Αλήθεια;"
"Το ρωτάς κιόλας; Εννοείται πως φαίνεται απλά και οι δύο είστε κολλημένοι και δεν κάνετε κίνηση!"
"Έχεις δίκιο. Θα προσπαθήσω απόψε!"
"Ωραία αλλά καλύτερα να ξεκινήσουμε."
"Ναι θα αργήσουμε αν δεν φύγουμε τώρα." είπα και πήρα τα κλειδιά στο χέρι. Κλείδωσα και ξεκινήσαμε να περπατάμε.
"Σκέφτηκες αυτά που σου είπα πριν;" με ρώτησε.
"Για ποιο πράγμα μιλάς;" την ρώτησα πίσω.
"Εννοώ αυτά που σου είπα για τον Γιώργο. Τα σκέφτηκες καθόλου;"
"Λίγο... Βασικά καθόλου."
"Οποιαδήποτε απόφαση και να πάρεις θέλω να την ξανασκεφτείς. Εντάξει;"
"Ναι."
"Νομίζω ξέχασα το κινητό μου στο σπίτι!" είπε αναστατωμένα η Χριστίνα.
"Εντάξει δεν έγινε και κάτι. Άκου να δεις τι θα κάνεις: θα πάμε στο δωμάτιο των παιδιών και θα κάνεις ότι εκεί ανακάλυψες ότι ξέχασες το κινητό και θα πάρεις τον Γιάννη μαζί σου γιατί φοβάσαι να περπατήσεις μόνη σου επειδή έχει νυχτώσει."
"Τέλεια ιδέα. Είσαι μαφία αδερφούλα!" είπε και γελάσαμε.
"Άντε χτυπά την πόρτα!" είπε.
"Εγώ κρατάω τα μπισκότα. Καν' το εσύ!" της είπα και χτύπησε την πόρτα.

Γεια σας!!! Πως σας φάνηκε αυτό το part; Ελπίζω να σας αρέσει!
Αντίο μέχρι το επόμενο part!