Together Forever

Part 32

"Διονύση!" φώναξε.
"Έλα ρε Γιώργο!" είπε ο Διονύσης που εμφανίστηκε μπροστά μας μόνο με το παντελόνι του.
"Ω Δανάη δεν περίμενα να έρθεις. Καλημέρα κιόλας."
"Εμ αν ενοχλώ να πηγαίνω και καλημέρα." είπα καθώς 'κρύφτηκα' πίσω από τον Γιώργο.
"Όχι καλέ, τι λες, πέρασε μέσα." είπε ο Διονύσης και έκανε ο Γιώργος άκρη να περάσω.
"Εγώ πάω να αλλάξω." δήλωσε ο Γιώργος και πήγε στο μπάνιο. Κάθησα στο κρεβάτι του Γιώργου και ο Διονύσης στο δικό του. Έβαζε τα παπούτσια του.
"Τελικά δεν μου είπες, με τι θα ασχοληθείς." με ρώτησε καθώς φόραγε την μπλούζα του.
"Με την βιολογία."
"Πολύ ενδιαφέρον."
"Ναι είναι."
"Σήμερα έχετε μόνο ξενάγηση."
"Ναι το έμαθα. Εσείς πάλι θα κάνετε κανονικά μάθημα;"
"Περίπου. Θα μας εξηγήσουν με τι θα ασχοληθούμε αυτό το εξάμηνο και τις επαναληπτικές εξετάσεις που θα γίνουν πριν τα Χριστούγεννα αλλά ευτυχώς είναι εύκολες. Δεν χρειάζονται διάβασμα."
"Αυτό είναι καλό."
"Έχεις διαλέξει κανένα άλλο extra μάθημα;"
"Εμ ναι. Διάλεξα και μία νέα γλώσσα."
"Αλήθεια; Ποια;" ρώτησε και εκείνη την στιγμή βγήκε ο Γιώργος από το μπάνιο.
"Εμ πρέπει να φύγουμε. Η ώρα έχει πάει 9:53. Πρέπει να πάμε κάτω." είπα βιαστικά.
"Ωχ όντως πέρασε η ώρα." είπε ο Διονύσης. Δεν ξέρω γιατί απέφυγα να απαντήσω στον Διονύση για τα ιταλικά. Ίσως να στενοχωρουσε τον Γιώργο η απάντηση μου. Θα του το πω όταν θα είμαστε οι δύο μας. Δεν ξέρω αν θα το πάρει πολύ καλά λόγω της καταγωγής της μητέρας του. Σηκώθηκα άρον άρον και τράβηξα τον Γιώργο από το χέρι και βγήκαμε από το δωμάτιο.
"Δανάη τι έπαθες;"
"Τίποτα απλά αγχώθηκα. Δεν θέλω να αργήσω την πρώτη μέρα."
"Εντάξει, πάμε. Μην αγχώνεσαι." Περπατούσαμε και ο Γιώργος σχεδόν τους ήξερε όλους. Είδαμε τον Γιάννη, την Χριστίνα και την Κέλλυ να κάθονται σε ένα παγκάκι.
"Επ καλώς τα παιδιά!" είπε η Κέλλυ.
"Καλημέρα." είπα χαμογελαστα. Ο Γιώργος κάθησε και άναψε τσιγάρο.
"Λοιπόν, Χριστίνα να προλάβουμε να πιάσουμε μπροστά μπροστά θέσεις στο αμφιθέατρο." είπε η Κέλλυ.
"Κέλλυ δεν ήξερα ότι σπουδάζεις οικονομικά μαζί με την Χριστίνα."
"Ναι ευτυχώς είμαστε μαζί."
"Ναι πολύ μάθημα κάνουν. Όλη την ώρα μιλάνε." είπε ο Γιώργος. Τον σκουντηξα.
"Μμ ενώ εσύ είσαι καλύτερος." είπε ο Γιάννης για να τις υπερασπιστεί. Αμέσως όλοι έσκασαν στα γέλια. Το χέρι του Γιώργου τώρα βρισκόταν στο μπούτι μου. Τα βλέμματα μας συναντήθηκαν. Τα μάτια του ήταν γαλήνια και ήρεμα. Χαμογελούσε. Δεν ήταν ψυχρός.
"Μα καλά ο Διονύσης που είναι; Σε λίγο ξεκινάμε."
"Ετοιμαζόταν την ώρα που ήμασταν στο δωμάτιο."
"Να τος!"
"Καλημέρα παιδιά!"
"Σε λίγο ξεκινάμε." Μετά από αυτό ακούστηκε κάτι σαν κουδούνι.
"Τώρα αρχίζουμε." είπα. Σηκωθηκαμε και χωριστηκαμε. Μου είπε η Χριστίνα πού να πάω αλλά εγώ δεν πολύ κατάλαβα. Ευτυχώς με είδε μια καθηγήτρια και με ρώτησε αν χρειάζομαι βοήθεια. Μόλις μίλησα αγγλικά κατάλαβα πόσο απαίσια μιλάω την γλώσσα. Χρειάζομαι ιδιαίτερα όπως και δηποτε. Με οδήγησε στο τμήμα μου και μου είπε πως σε λίγα λεπτά θα έρθει ο βιολόγος και θα μας μιλήσει. Μετά με ενημέρωσε ότι θα μας οδηγήσει στο αμφιθέατρο με τα βιβλία. Ήταν εκει αρκετά παιδιά που περίμεναν. Αρκετά βλέμματα έπεφταν πάνω μου. Μου χαμογελούσαν. Ένιωθα λίγο άβολα. Με πλησίασε μία κοπέλα.
"Hi! You are Christina's sister?" Η ερώτηση της με ξάφνιασε.
"Yes."
"So this means that you're Danae;"
"Exactly. From where do you know me and also what's your name;"
"Oh its Julian. I forgot to introduce myself. My sister was roommate with Christina."
"Yes something i have heard about your sister."
"And now my sister is roommate with Kelly."
"Oh really? Such a coincidence!"
"Yes they are very close friends."
"Do you speak Greek?"
"Ναι."
"Και γιατί με αφήνεις να μιλάω αγγλικά τόση ώρα;" είπα γελώντας.
"Μην αγχώνεσαι μιλάς αρκετά καλά αγγλικά."
"Η αλήθεια είναι ότι έχω ξεχάσει αρκετά πράγματα. Ίσως θα χρειαστώ κάποιον να μου κάνει μία επανάληψη."
"Έχω ένα φίλο που μιλάει εξαιρετικά καλά αγγλικά και ελληνικά βέβαια. Και σπουδάζει και αγγλική φιλολογία. Αν θέλεις μπορώ να του μιλήσω."
"Ωραία! Θα δω πως θα πάει και θα σου πω. Μάλλον θα τον χρειαστώ."
"Όποτε θες μου λες και τον ενημερώνω."
"Σε ευχαριστώ πολύ."
"Θα σου δώσω το τηλέφωνο μου είναι..."
"Ωραία και πάλι σε ευχαριστώ."
"Τίποτα, ο,τι θέλεις είμαι εδώ." Χαμογέλασα. Είναι πολύ ωραίο να κάνεις φίλους.
"Βιολογία και εσύ;" την ρώτησα.
"Όχι χημεία. Θα έχουμε και κάποια κοινά μάθηματα αν δεν κάνω λάθος."
"Ωραία."
"Λοιπόν θα σου γνωρίσω κάτι παιδιά που θα είσαστε μαζί. Ακόλουθα με." Την ακολούθησα. Με οδήγησε με μια ομάδα πολλών παιδιών.
"Λοιπόν παιδιά από εδώ είναι η Δανάη. Μιλάνε όλοι ελληνικά." Κοκκινισα αλλά χαμογέλασα.
"Δανάη εγώ είμαι η Ελένη." Και πολλοί άλλοι άρχισαν να μου συστήνονται.
"Λοιπόν ο Αντρέας είναι το παιδί που σου έλεγα ότι μπορεί να σε βοηθήσει με την επανάληψη των αγγλικών." είπε και μου έδειξε ένα παιδί που βρισκόταν σε άλλη παρέα. Τότε είδα ένα καστανό αγόρι με μπλε μάτια να με κοιτάει.
"Χάρηκα." είπε και μου έδωσε το χέρι του.
"Και εγώ."
"Έμαθες το όνομα μου, εγώ το δικό σου;" Όου!
"Με λένε Δανάη."
"Ωραίο όνομα."
"Σε ευχαριστώ. Εμ... Χρειάζομαι μια μικρή επανάληψη. Έχω ξεχάσει κάποια πράγματα και μου είπε η Τζούλιαν ότι μπορείς να με βοηθήσεις." είπα και συνειδητοποίησα πως η Τζούλιαν είχε φύγει από δίπλα μου.
"Εγώ είμαι ειδικός στα αγγλικά. Οπότε θέλεις και μπορείς, μπορούμε να κάνουμε κάτι σαν μάθημα, δηλαδή να δω σε τι κατάσταση βρίσκεσαι. Και εννοείται δεν θέλω αμοιβή."
"Θα με βοηθήσεις οπότε πως θα σε ξεπληρώσω;"
"Θα τα βρούμε."
"Όπως θες. Μου είπε η Τζούλιαν ότι σπουδάζεις αγγλική φιλολογία."
"Νομίζω πως φαίνεται." Γελάσαμε και οι δύο.
"Εσύ Δανάη με τι θα ασχοληθείς."
"Με την βιολογία.''
"Μα ναι! Τώρα που το βλέπω σου πηγαίνει η άσπρη στολή." Με τα λόγια του γελάσαμε.
"Τι λες μετά την ξενάγηση να πάμε για ένα καφέ με τα άλλα παιδιά, μπορείς;" Σκέφτηκα λίγο την απάντηση μου.
"Εμ ναι, δεν έχω κανονίσει κάτι."
"Τέλεια." Το χαμόγελο του ήταν τόσο γλυκό. Μόλις σταματήσαμε να μιλάμε, ήρθε  και ο καθηγητής.